Lekha Books

ஆனால் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தக்கூடிய ஒரு அறிகுறியும் இல்லை. எனினும், வெறுமனே ஒரு சந்தேகம். குஞ்ஞம்மாவின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையையும் சாத்தப்பன் கூர்ந்து கவனித்தான். அவள் தன்னை மீறி நடக்கிறாளோ? ச்சே... அப்படி எதுவும் இல்லை.

"எனக்கு வெறுமனே தோணுது" - இறுதியில் சாத்தப்பன் சமாதானப்படுத்திக் கொண்டான். "கல்யாணம் ஆகிவிட்டால், எல்லா உயர்ந்த ஜாதிப் பெண்களும் இப்படி ஆகிவிடுவார்கள்."

குஞ்ஞம்மா வந்து சேர்ந்தவுடன், குடிசையில் பல மாறுதல்களும் உண்டாயின. அவள் வந்து நுழைந்தபோது, என்ன நிலைமை இருந்தது? ஒரு மூலையில் சாம்பலில் இருந்து மெதுவாகத் தலையைத் தூக்கிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஒரு அடுப்பு. அந்த அடுப்பின் முன்பகுதியில் ஆங்காங்கே விரிசல் விழுந்திருந்தது. இங்குமங்குமாக விறகுக் கட்டைகள் சிதறிக் கிடந்தன. உடைந்ததும் உடையாதவையுமான பதினொரு சட்டிகள் வாசலில் இருந்து சமையலறை வரை இடம் பிடித்திருந்தன. விரிசல் விழுந்திருந்த தரை. ஓரம் பிய்ந்து போயிருந்த ஓலைப்பாய். ஒரு கிழிந்த போர்வை. மீன் பற்களும் செதில்களும் கிடந்து நாறிக் கொண்டிருந்த வாசல். மொத்தத்தில் அந்த இடம் மிகவும் மோசமாக இருந்தது.

குஞ்ஞம்மா எல்லாவற்றையும் பார்த்தாள். "இதுதான் நிலைமையா?" என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டே உள்ளே வந்தாள். அத்துடன் அந்த வீட்டிற்கு வசந்தம் பிறந்தது.

ஒரே நாளில் அவை அனைத்தும் நடந்தன. சாத்தப்பன் வெளியே போய்விட்டுத் திரும்பி வந்தபோது சாயங்காலம் ஆகிவிட்டது. அப்போது தரை முழுவதும் கறுத்து மினுமினுத்துக் கொண்டிருந்தது. அடுப்புகள் சரி செய்யப்பட்டிருந்தன. சாம்பலின் ஒரு சிறு துகள்கூட வீட்டிற்குள் இல்லை. விறகுக் கட்டைகள் அடுப்பிற்கு மேலே கட்டி உண்டாக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பரணின்மீது இடமாற்றம் செய்யப்பட்டிருந்தன. சிறிது நேரம் சென்றவுடன் ஒரு மரக்கொம்பின்மீது பொருத்தப்பட்டிருந்த ஒரு மண் பாத்திரம் பற்ற வைக்கப்பட்டது. சாத்தப்பன் எல்லாவற்றையும் பார்த்தான். "குஞ்ஞம்மா சோத்தியார், ஒரு பளிங்கைப்போல இருக்கு! பளிங்கு!'' என்றான் அவன்.

"என்ன புரியுதா?'' குஞ்ஞம்மா கேட்டாள்.

"எனக்கு கொஞ்சம் புரியுது'' - சாத்தப்பன் பதில் சொன்னான். தொடர்ந்து ஒருமுறை வாய்விட்டுச் சிரிக்கவும் செய்தான்.

அந்த வகையில் கனவுகளும் யதார்த்தங்களும் ஒன்றோடொன்று பிணைந்து கொண்டு பறந்து விளையாடின. இதற்கிடையில் பட்டினியும் தாகமும் திருட்டு வழக்கும் லாக்கப் வாசமும் உண்டாயின. எனினும், அவையெல்லாம் அவர்களை மேலும் நெருக்கம் கொள்ளவே செய்தன. கோவிந்தக் குறுப்பு எல்லாவற்றையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். நீண்டகாலம் அந்த தாம்பத்திய வாழ்க்கை பொருந்திப் போகாது என்று குறுப்பு நம்பினார். குஞ்ஞம்மா மென்மையான மனதைக் கொண்ட ஒரு மனிதப் பிறவியாக இருந்தாள். அவளால் சிந்திக்க முடியும். சாத்தப்பனோ? ஒரு முரட்டுத்தனமான திருடன்! குஞ்ஞம்மா அந்த வழியாக நடந்து செல்லும்போது கோவிந்தக் குறுப்பு மனதிற்குள் நினைத்தார்:

"இவளுடைய தலைவிதி!''

ஆனால் குஞ்ஞம்மா அப்படி நினைக்கிறாளா? தெரியாது. தொடர்ந்து நடந்த சம்பவங்களைப் பற்றி குஞ்ஞம்மாவின் மனதில் என்ன நினைக்கிறாள் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று கோவிந்தக் குறுப்பிற்கு ஒரு ஆசை - வெறுமனே ஒரு ஆசை. எனினும், ஒரு பெண்ணிடம் அவளுடைய கணவனைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறாள் என்பதைக் கேட்கலாமா? என்ன சொல்கிறாள் என்பதை சிரமப்பட்டுக் கேட்கலாம். அதனால் பிரயோஜனமில்லை.

"எனக்கு சந்தேகம் இல்லை'' - கோவிந்தக் குறுப்பு கோபாலன் நாயரின் தோளில் தட்டிக் கொண்டு சொன்னார்.

"என்ன?''

"இந்த தாம்பத்திய வாழ்க்கை நீடித்து நிற்காது!''

"ஏன்?''

"கலாச்சார வித்தியாசம்... இரண்டு கலாச்சாரங்களாச்சே!''

"இரண்டு மனிதப் பிறவிகள்தானே காதலிக்கிறார்கள், குறுப்பு?''

"அவளால் இவனை ஏற்றுக்கொள்ள முடியுமா?''

"என்ன இருந்தாலும் பெண் அல்லவா? தலைமுடி, கணவன், குழந்தைகள் - இவை எதுவும் தேவையில்லை என்று ஒரு பெண்ணும் நினைக்க மாட்டாள். குறுப்பு. அதனால் அவர்கள் பேன்கடியையும், காதலையும், பிரசவ வலியையும் தாங்கிக் கொள்வார்கள்'' - கோபாலன் நாயர் முழுமையான உறுதியுடன் சொல்லிப் புரிய வைத்தபோது, கோவிந்தக் குறுப்பு கண்ணாடி வழியாகப் பார்த்தார். தொடர்ந்து முணுமுணுத்தார்: "ம்... பார்ப்போம்!''

"பார்ப்போம்...''

அவர்கள் ஒவ்வொரு வழியில் பிரிந்து சென்றதும் கோவிந்தக் குறுப்பு மனதிற்குள் சிந்தித்தார் : "இறுதியில் கோபாலன் நாயர் சொன்னதுதான் சரியானது என்று வருமோ? குஞ்ஞம்மாவும் சாத்தப்பனும் ஒருவரை ஒருவர் எந்தச் சமயத்திலும் பிரிய மாட்டார்கள் என்ற நிலை வருமா? அப்படியென்றால்... அப்படியென்றால் என்ன? "எனக்கு ஒரு சுக்கும் இல்லை'' என்று உரத்த குரலில் கூறியவாறு குறுப்பு நடந்தார்.

ஆபத்துகள் மனிதர்களைத் தேடிப் பிடிக்கும் சில சந்தர்ப்பங்கள் இருக்கின்றன. கடன்காரனுக்கு பயந்து ஒற்றைவழிப் பாதையில் திரும்பியபோது வாரண்டுடன் வரும் சிப்பாயைச் சந்திக்க நேர்ந்தால் நிலைமை எப்படி இருக்கும்? கோவிந்தக் குறுப்பிற்கும் அது நேர்ந்தது! அவருக்கு அப்போது குஞ்ஞம்மாவைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியிருக்கவில்லை. எனினும், பார்த்தார். கோபாலன் நாயரை அனுப்பிவிட்டு சிறிது தூரம்கூட நடந்திருக்க மாட்டார் - அவருக்கு முன்னால் குஞ்ஞம்மா நின்றிருந்தாள். உள்ளேயும் குஞ்ஞம்மா நிறைந்து நின்றிருந்தாள். வெளியிலும் குஞ்ஞம்மா! தலையில் இரண்டு புதிய பாத்திரங்களையும், அதற்கு மேலே ஒரு சிறிய துடைப்பத்தையும், கையில் ஒரு மண்ணெண்ணெய் புட்டியையும் அவள் வைத்திருந்தாள். அவளுடைய அந்த தோற்றத்தைப் பார்த்ததும் குறுப்பிற்கும் கடுமையான கோபம் வந்தது. பாழாய்ப் போனவள்! சாத்தப்பனின் குடிசையை அழகுபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டே வெளியே மெல்லிய புன்சிரிப்பைத் தவழவிட்டார்.

"என்ன குஞ்ஞம்மா, இப்போது மண் சட்டி வியாபாரம் நடக்குதா?''

"இல்லை குறுப்பு அய்யா... ஒரு தொழிலும் இல்லை. எனக்கும் இல்லை. அவருக்கும் இல்லை!''

"யாருக்கு? சாத்தப்பனுக்கா?'' - குறுப்பு பற்களைக் கடிக்காமலே கேட்டார்.

"ஆமாம்.''

"அவன் திருடப் போகலாமே!''

"ஒருமுறை ஒரு புத்திக்கேடு வந்திடுச்சு, குறுப்பு அய்யா. அந்த மாதிரி வராதவங்க யார் இருக்காங்க?''

"இதெல்லாம் நடந்து முடிஞ்சதும், நீ அவனை ஏற்றுக் கொள்கிறாயே?''

"என்ன அப்படிச் சொல்றீங்க குறுப்பு அய்யா? கை விலங்கும் சங்கிலியும் ஆண்களுக்காக இருப்பதுதானே? அவர் ஒரு ஆண்தானே?''

"ஓ... ஆண்!'' - என்று கூறிவிட்டு குறுப்பு வேகமாக நடந்து போனபோது, குஞ்ஞம்மா திகைத்துப் போய் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தாள்.

"குறுப்பு அய்யா, உங்களுக்கு என்ன கேடு?''

குஞ்ஞம்மா திரும்பவும் நடந்தாள். பொழுது இருட்டுவதற்குள் வீட்டை அடைய வேண்டும்.