Lekha Books

கடலில் மூழ்கத் தொடங்குவதற்கு முன்னால் அவள் அவனிடம் எப்போது திரும்பி வருவான் என்று கேட்டாள். அதற்கு பதிலாக சூரியன் உதயமாவதற்கு முன்னால் எது எப்படி இருந்தாலும் தான்

அங்கு வந்து விடுவதாகக் கூறிவிட்டு, அவன் வேகமாகக் கடலுக்கு அடியில் சென்றான்.

தெளிந்த நீர்ப்பரப்பில் அவனை சிறிது தூரம் வரை அவளால் பார்க்க முடிந்தது.

அந்தக் காத்திருத்தல் அவன் கூறியதைப் போல, பொழுது புலரும் வரை நீண்டது. ஆமையைப் பிடிப்பதற்காகச் சென்ற கதை ஞாபகத்தில் இருந்ததால், அவளுக்கு அவனைப் பற்றி அந்த விதத்திலுள்ள பயமான எண்ணங்கள் எதுவும் உண்டாகவில்லை. எனினும், தன்னை விட்டுப் பிரிந்து அவன் இவ்வளவு நேரம் இருக்க முடிகிறதே என்பதை நினைத்து அவளுடைய கண்கள் நிறைந்தன. சூரியனுடன் அவனும் கடலில் உதித்து வந்தபோதுதான் அந்தக் கொடுமையான இரவுக்கு முடிவு உண்டானது.

மறுநாள் பகல் முழுவதும் அவனுக்கு கடலின் உட்பகுதியைப் பற்றிக் கூறிக் கொண்டிருப்பதற்கே நேரம் இருந்தது. பல்வேறு நிறங்களிலும் வடிவங்களிலும் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் மீன் கூட்டங்களைப் பற்றியும் கடல் தாவரங்களைப் பற்றியும் உயிரினங்களைப் பற்றியும் அவன் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் அவளுக்கு விளக்கிச் சொன்னான். பல அளவுகளிலும் இருந்த கடல்வாழ் உயிரினங்களுடன் உண்டான பல வகைப்பட்ட தமாஷான சம்பவங்களை அவன் கூறினான். தீவிலிருந்து சற்று தள்ளி இருந்த ஒரு மூலையின் கடல் பகுதியைச் சுட்டிக் காட்டி, அந்தப் பகுதியில் தான் ஒரு கூட்டம் நீர்க் கன்னிகளைப் பார்த்ததாக அவன் சொன்னதும், அவளுக்குத் தன்னை அறியாமல் ஒரு பொறாமை உண்டானது. அளவெடுத்தாற்போல் இருந்த அந்த அழகிகளில் சிலர் அருகில் வந்து தன்னைத் தொட்டுப் பார்த்த கதையை அவன் கூறத் தொடங்கியபோது, வேறு எதையோ கூறி அவள் விஷயத்தை மாற்றினாள்.

அந்த அழகிகளால் சிறிதுகூட அவனைக் கவர்வதற்கு முடியாது என்று தன்னைத்தானே தேற்றிக் கொள்ள அவள் முயன்றாள்.           மறக்க விரும்பிய ஒரு அனுபவம் மீண்டும் திரும்ப வருவதைப் போல மறுநாள் இரவிலும் நிலவு உதித்தபோது அவன் கடலுக்குப் போவதற்கான தன்னுடைய விருப்பத்தை வெளியிட்டான். அது நிலை கொள்ளாத தன்மையாக அவனிடம் படர ஆரம்பிக்கும் என்று உறுதியாக நினைத்த ராஜகுமாரி, வேறு வழியில்லாமல் அன்றும் அதற்கு அனுமதி கொடுத்தாள்.

அந்த முறையும் இரவு முடிந்த பிறகே அவன் திரும்பி வந்தான். இந்த முறை அவனுடைய கை நிறைய கடலுக்கடியிலிருந்து சேகரித்த முத்துக்களும் பவளங்களும் இருந்தன. அவற்றில் சில விலை மதிக்க முடியாதவை என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

இப்படிப்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில் பொதுவாக சந்தோஷப்பட வேண்டிய ராஜகுமாரிக்கு இப்போது அதில் குறிப்பாக மகிழ்ச்சி எதுவும் உண்டாகவில்லை. ஏற்கெனவே சற்று சோர்வு உண்டாகியிருந்த அவளுடைய மனதை, கடலுக்கு அடியில் இருக்கும் உலகத்தின்மீது அவன் காட்டும் மோகம் மேலும் அதிகமான வெறுப்பை உண்டாக்கியது. பார்த்த காட்சிகளைப் பற்றி அவன் தன்னையே மறந்து விளக்கி கூறும்போது, ஒட்டாத மனதுடன் அவள் அவற்றை "உம்" கொட்டி கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

கடலின் அழைப்பை கோவிந்தைப் பொறுத்தவரையில் தற்காலிகமாக கண்டு கொள்ளாமல் இருப்பது சிரமமானது என்பதை அவள் உணர்ந்தது, அன்று பிற்பகலில் இருந்தே அவன் மீண்டும் அங்கு போக வேண்டும் என்று கூற ஆரம்பித்தபோதுதான். அவனைப் பிரிந்திருப்பதில் இருக்கும் கஷ்டத்தை நினைத்து அவள் அதை எதிர்த்தாள். பகல் வேளைகளில் கடலுக்கு அடியில் தீருலாலின் கடலுக்குக் கீழே பயணம் செய்யும் வாகனங்கள் பரிசோதனைக்காக ரோந்து சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் என்றும், அவர்கள் எப்படியாவது பிடித்துக்கொண்டு போனால், இரண்டு பேரின் திருட்டுத்தனமும் வெளியே வந்துவிடும் என்றும் கூறி, மாலை வரை அவள் அவனைப் பிடித்து நிறுத்தினாள். நிலவு வந்தவுடன், அவன் மீண்டும் கடலுக்குள் போய் மறைந்துவிட்டான்.

கடலுக்கு அடியில் உள்ள பகுதியின்மீது கொண்ட இந்த மோகம் அடங்காமல் அவன் தீவை விட்டுப் போகப் போவதில்லை என்பதும், ஒரு வேளை இதன் மூலம்தான் தான் அவனை இழக்கப் போகிறோம் என்பதும் அருந்ததிக்குத் தெரிந்தது. அந்தத் தோணல் அவளை வேதனை கொள்ளச் செய்தது.

மறுநாள் பகலில் அவர்கள் ஒரு கடற்கரை வழியாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

பயணிகளுக்கு கிட்டத்தட்ட நிர்வாணமாக மட்டுமே இருக்க அனுமதியுள்ள புகழ் பெற்ற கடற்கரை அது. யாரும் யாரையும் கவனிக்காமல் இன்பச் செயல்களில் ஈடுபட்டிருந்த அந்தப் பகுதியில் இசை, ஒலிபெருக்கி ஆகியவற்றின் ஒரு வகையான தொல்லை எதுவும் இல்லாததால், எல்லா நேரங்களிலும் பேரமைதி நிலவிக் கொண்டிருந்தது. எல்லாரும் தங்களுடைய செயல்களில் மட்டுமே மூழ்கியிருந்த அந்த கடற்கரையில் வீசிய காற்றிற்கு அதனால் ஒரு மென்மைத் தன்மை வந்து சேர்ந்திருந்தது. இரண்டு மூன்று நாட்களாக துன்பப்படுத்திக் கொண்டிருந்த கவலைகளை மறைத்துக்கொண்டு, சாதாரண விஷயங்களைக் கூறி அவனை சந்தோஷப்படுத்த முயற்சித்தவாறு ராஜகுமாரி அவனுடன் சேர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தாள். எல்லாவற்றையும் "உம்" கொட்டிக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாலும், அவனுடைய சிந்தனையும் நினைப்பும் வேறு ஏதோ உலகத்தில்தான் இருக்கிறது என்பதை அவள் புரிந்துகொண்டாள்.

கடற்கரையில் கடல் காகங்கள் சத்தம் போட்டவாறு பறந்தன.

எதிரில் நடந்து வந்த மூன்றாவது மனிதர் அவர்களை கவனிக்க ஆரம்பித்த விஷயத்தை கோவிந்தோ ராஜகுமாரியோ அந்த நேரத்தில் அறிந்திருக்கவில்லை.

கடற்கரையில் காய்ந்து கொண்டிருந்த வெயிலில் இருந்து தப்பிப்பதற்காக சூரிய கண்ணாடி அணிந்திருந்த அந்த மனிதர், அவர்கள் அருகில் வந்ததும், வழியை மறிப்பதைப் போல முன்னால் வந்து உறுதியுடன் நின்றார்.

அப்போதுதான் அவர்கள் அவரைப் பார்த்தார்கள். அவர்கள் இருவரையும் காலிலிருந்து தலைவரை பார்த்து, ஆச்சரியப்பட்டு, அனைத்து சக்திகளையும் இழந்துவிட்டதைப் போல நின்றிருந்த அந்த மனிதர்- தீருலால்தான்.