Lekha Books

அதைக் கேட்டு கோபமடைந்த ராஜகுமாரி அவனிடம் சண்டை போட்டு வெளியேறிப் போகும்படி சொன்னாள். அவமானத்தைச் சந்தித்த அவன், வெளியே போவதற்கு பதிலாக அவளைக் கட்டிப்பிடிக்க ஆரம்பித்தான். முரட்டுத்தனமான அந்த மனிதனின் கையில் சிக்கி அவள் நெளிந்து உரத்த குரலில் சத்தம் போட்டும், கோவிந்திடம் குறிப்பிட்டுக் கூறும் வகையில் எந்தவொரு பின் விளைவும் உண்டாகவில்லை. அவன் இருக்கும்போது, மற்ற நண்பர்களுடைய தோள்களில் கைகளைப் போட்டுக் கொண்டும் தொட்டு உரசிக் கொண்டும் அவள் நடந்து கொள்ளும்போதெல்லாம் சாதாரண அமைதி கலந்த பார்வையுடன் அவன் இருந்தான். இது விளையாட்டு அல்ல என்றும், எதிரியை அடித்து விரட்டி தன்னைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்றும் அவள் அழுது கெஞ்சிக் கேட்டபோது மட்டுமே அவன் அந்த இருப்பில் இருந்து அசைந்தான். எழுந்து அவள் கூறியபடியெல்லாம் அவன் நடந்தான். அவனுடைய ஒரு அடியை வாங்கிக் கொண்டு வந்த மனிதனின் தோள் எலும்பு நொறுங்கவும், இன்னொரு அடிபட்டு கழுத்து சிறிது பின் பக்கமாகத் திரும்பவும் செய்தது. பயந்துபோன ராஜகுமாரி போதும் என்று கூறுவது வரை அந்த அரக்கத்தனமான சண்டை தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது. அந்த மனிதன் உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு ஓடி மறைந்தான். நிறைந்த கண்களுடன் அவள் ஓடிச் சென்று அவனுடைய கால்களில் விழுந்து அழுதாள்.

ஆனால், அந்த சம்பவத்திலிருந்து ராஜகுமாரி ஒரு உண்மையைத் தெரிந்து கொண்டாள்.

தானே நினைத்து எதையாவது செய்வது என்பது கோவிந்திற்கு மிகவும் சிரமமான விஷயம் என்பதே அது. அதே நேரத்தில் எப்படிப்பட்ட கட்டளையையும் தலைமேல் வைத்துக்கொண்டு செயல்படுவதற்கு, அவனுக்கு எந்தவொரு கஷ்டமும் இல்லை.

12. அற்புத பொம்மை

அந்த புதிய புரிதல் ராஜகுமாரியைப் பொறுத்தவரை ஒரே நேரத்தில் சந்தோஷத்தையும் கவலையையும் தந்தன.

அளவுக்கும் அதிகமாகப் பழகுவது விலகலுக்கு வழி வகுக்கும் என்ற பழமொழி இருந்தாலும், கோவிந்திற்கும் ராஜகுமாரிக்கும் இடையே இருந்த உறவில் அது முற்றிலும் அர்த்தமற்றதாக இருந்தது. அவர்கள் அதிகமாக நெருங்க நெருங்க, அவர்களுக்கிடையே அதிகமான புரிதல் உண்டானது. அறிந்துகொள்ள அறிந்து கொள்ள, முடிவே இல்லாத அட்சய சுரங்கங்களாக அவர்கள் இருவரும் இருந்தார்கள். தினமும் புதிதாக ஏதாவது அவர்கள் ஒருவரோடொருவர் பேசுவதற்கு இருந்துகொண்டே இருந்தது.

கோவிந்தின் அசாதாரணமான வித்தைகள் அனைத்தும் அவன் எங்கோயிருந்து கற்றுக் கொண்டவை என்று நினைத்திருந்த ராஜகுமாரிக்கு அப்படி இல்லை என்ற எண்ணத்தை உண்டாக்க அன்றைய அந்த மோதல் வழிவகுத்தது. அவள் தேவை என்று சொன்னபோது மட்டும் அவனுடைய எதிர்ப்பு சக்தி எழுந்ததும், அவள் சொன்னவுடன் அவனுடைய செயல் நின்றதும் அவளுடைய மனம் ஒரு வேதனை தரும் கைகாட்டிப் பலகையாக மாறியது. எதைச் செய்யவேண்டும் என்று சொன்னாலும், அதே மாதிரி செய்யும் திறமை கொண்ட ஒரு அற்புதம்தான் கோவிந்த் என்பதை அவள் புரிந்து கொண்டாள். அவள் மட்டுமே தெரிந்திருந்த சில முடிவுகள் அப்படி நினைத்தது சரி என்பதைத் தெளிவுபடுத்தின. முடியாதது என்று அவளுக்குத் தோன்றிய விஷயங்களில் அவனுடைய உடல் சர்வ சாதாரணமாக செயல்படுவதை மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் அவள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். புகழ் பெற்ற நடன மங்கையாகவும் இருந்த அவளுடன் சேர்ந்து அவன் ஒரு விளையாட்டு வீரனின் உடற்பயிற்சியைப் போல நடனமாடினான். சொன்னால் அவனால் செய்ய முடியாததாக எதுவும் இல்லை என்பதைத் தெரிந்து கொண்ட அவள் கனவில் கண்ட எல்லாவற்றையும் அவன் மூலமாக நிறைவேற்றினாள். நிற்கும்போதே மறைந்து போகும்படி சொன்னால், அவன் அப்படிச் செய்துவிட்டால் என்ன செய்வது என்று பயந்து அவள் அதை மட்டும் கூறவில்லை. எது எப்படி இருந்தாலும், இந்தப் புதிய வெளிச்சம் அவளுடைய நாட்களுக்கு அதிகமான உயிர்ப்பையும் உணர்ச்சியையும் அளித்தன. அதே நேரத்தில் ராஜகுமாரி கவலையிலும் இருந்தாள். கோவிந்திடம் ரகசியமாக மறைந்திருக்கும் இந்த அற்புத சக்திதான் அவனுடைய பலவீனமும் என்ற புரிதல்தான் அவளைக் கவலையில் மூழ்கச் செய்தது. மற்றவர்களின் விருப்பத்திற்கேற்றபடி செயல்படும் ஒரு அற்புத பொம்மையாக அவன் இருக்கிறான் என்ற நினைப்பு மனதில் ஆழமாகத் தங்கிவிடாமல் இருக்க அவள் தெய்வத்திடம் வேண்டினாள். அதற்குக் காரணம் - வேறு எந்தப் பெண்ணையும் விட அவள் அவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து இருக்கும் அடிமைத்தனத்தை விரும்பினாள். வாழ்நாள் முழுவதும் ஆண் இனத்திற்கு கட்டளை பிறப்பித்தும், அதைப் பின்பற்ற வைத்துப் பார்த்தும் பழகிப்போன அவளிடம், அப்படியொரு விருப்பம் தலைதூக்கி நின்றது மிகவும் இயல்பாகவே உண்டான ஒன்றுதான். கடவுளுக்கு நிகராக வணங்கி வழிபடும் ஒரு மனிதனை திடீரென்று ஒருநாள் அடிமையாக ஆக்கிப் பார்ப்பதற்கு அருந்ததியின் மனதிற்கு சக்தி இல்லாமல் இருந்தது என்பதுதான் உண்மை.

மனதின் அடித்தளத்தில் எங்கோ அப்படியொரு வீழ்ச்சி உண்டாகியிருந்தாலும், ராஜகுமாரியின் நடவடிக்கைகளிலோ வார்த்தைகளிலோ அதன் பிரதிபலிப்பு எதுவும் வெளிப்படவில்லை. புதிய உயரங்களை நோக்கி அவனையும் அழைத்துக் கொண்டு பறப்பதற்கு அவள் எப்போதும் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவனுக்கு உள்ளே சந்தோஷத்தைத் தவிர வேறு எந்த உணர்வும் வந்து நிறைய அவள் சம்மதிக்கவில்லை.

அவன் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்போது மட்டுமே, அவளுக்கு அவன்மீது பரிதாபம் தோன்றியது. அப்போது அவள் அவனுடைய கால்களில் முகத்தை வைத்துக் கொண்டு சத்தம் உண்டாக்காமல் தேம்பித் தேம்பி அழுது கொண்டிருந்தாள்.

ராஜகுமாரி போதை இலையைத் தின்னும் விஷயத்தைத் தெரிந்திருந்தாலும், அவன் அதை எதிர்த்துச் சொன்னதில்லை. அதில் குறிப்பிட்டு எதையும் பார்த்ததாகவும் அவனுக்குத் தோன்றியதில்லை. பலவகைப்பட்ட போதைகளுக்கு மத்தியிலும் நடந்து கொண்டிருந்தது அவர்களுடைய பயணங்கள் என்றாலும் கோவிந்த் எல்லா நேரங்களிலும் எல்லா போதைப் பொருட்களுக்கும் கெட்ட பழக்கங்களுக்கும் விலகி இருக்கக்கூடியவனாகவே இருந்தான். அது அவளுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது.

சந்தோஷமான விஷயங்கள் வெறுப்பு உண்டாகிற அளவிற்குத் திரும்பத் திரும்ப நடந்து கொண்டிருப்பதாக ஆனவுடன், அவர்கள் இடையில் காடுகளைத் தேடிச் சென்றார்கள். மாதங்கள் அதிகமாகும் அப்படிப்பட்ட பயண வேளைகளில் அவர்கள் எங்கு இருக்கிறார்கள் என்று பி.ஏ.விற்குக்கூட தெரியாமலிருந்தது.

காடு அவர்களுக்குப் புதிய சுதந்திரத்தையும் புதிய அனுபவங்களையும் தந்தது. இயற்கையின் பரப்பை அடையும்போது, கோவிந்த் மேலும் உற்சாகமடைவதை அவள் கவனித்தாள். காட்டு மிருகங்கள் சத்தங்கள் உண்டாக்கும்போது, அவற்றைப் போலவே சத்தம் போடுவதில் அவனுக்கு மிகுந்த உற்சாகம் இருந்தது. வேகமாக ஓடும் மான்களையும் முயல்களையும் அவன் ஓடிப் பிடித்தான். எட்டாத மரக்கிளையில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த கூட்டிலிருந்து வெப்பம் நிறைந்த காட்டுத் தேனை எடுத்து அவன் அவளுடைய மார்பகங்களில் தேய்த்தான்.