Lekha Books

பல இரவுகளிலும் அவனுடைய அறையிலிருந்து வளையல் சத்தங்களும் ஆட்டக்காரிகளின் சலங்கைச் சத்தமும் உயர்ந்து அவனுடைய உறக்கத்தைத் தொந்தரவு செய்து கொண்டிருந்தன. அப்படிப்பட்ட ஒரு இரவில் இருட்டுக்குள் பதுங்கி வந்து இனிக்க இனிக்க பேச முயன்ற ஜாஸ்மினை அவன் வெளியே போகச் சொன்னான்.

சில நேரங்களில் வைரம் நீட்டினாலும், எந்தச் சமயத்திலும் மது கோவிந்தை கவர்ந்ததில்லை. மது உடல் நலத்திற்குக் கேடு என்பதால், வைரம் அந்தப் பாதையில் செல்ல அவனை உற்சாகப்படுத்தவும் இல்லை.

ரசிகைகள் அதிகமாகிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்ற விஷயம் கோவிந்திற்கு நன்கு தெரியும். ஒரு முறை நிகழ்ச்சி நடத்திவிட்டுச் சென்ற நகரங்களில் இருந்து மென்மையான காதல் கடிதங்கள் பின் தொடர்ந்து வருவது என்பது அவனுக்கு வழக்கமான ஒரு விஷயமாக ஆனது. உயரமாக இருக்கும் தூணிலோ ட்ரப்பீஸிலோ இருந்து கொண்டு மக்கள் கூட்டத்தைப் பார்க்கும்போது, அழகான தோற்றத்தைக் கொண்ட இளம் பெண்கள் அவனுக்கு நேராக முத்தங்களை அனுப்பினார்கள். புதிய ஒரு நகரத்தை அடையும்போது, ஹோட்டல்களின் ரிஷப்ஸனில், வந்தால் சற்று அழைக்கும்படி கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் ரசிகைகளின் தொலைபேசி எண்கள் அவனை வரவேற்பது எப்போதும் நடக்கக்கூடிய ஒன்று.

ஆனால், கோவிந்திற்கு அவர்கள் யாரிடமும் ஒரு ஈடுபாடும் உண்டாகவில்லை. அவனுடைய மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்ட ஒரு உருவம் இருந்தது- அது ராஜகுமாரியின் உருவம்தான்.

10. கால வெள்ளம்

வாழ்க்கையில் ஒருமுறை மட்டுமே, தன்னுடைய ஆச்சரியமான திறமை வெளிப்பாடுகளுக்கு மத்தியில் கோவிந்திற்குத் தவறு நேர்ந்தது. அதற்குக் காரணம்- ராஜகுமாரி. சிலை திறப்பு விழா நாளன்று அந்தச் சம்பவம் நடந்தது. கோவிந்துக்கும் ராஜகுமாரிக்கும் தவிர மூன்றாவதாக ஒரு ஆளுக்கு அந்த விஷயம் தெரியாது.

ராஜா திரைச்சீலையை விலக்கியபோது, கைத்தட்டல்கள், ஃப்ளாஷ் விளக்குகளின் வெளிச்சம் ஆகியவற்றிற்கு மத்தியில் அவள் சிலையின் கண்களையே பார்த்தாள். மக்கள் கூட்டத்திற்கு மத்தியில் அசாதாரணமான அழகுடனும் ஆடை அணிகலன்களுடனும் நின்றிருந்த அந்த அழகு தேவதை நெருப்புக் கனலைப் போல பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

தான் சிலை என்றும் சிலைக்கு அசைவு இல்லை என்றும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் கூறிக் கொண்டிருந்தாலும், ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத நிமிடத்தில் ராஜகுமாரி அந்தப் பக்கமோ இந்தப் பக்கமோ நகர்ந்தபோது தன்னை அறியாமல் கண்களை அசைத்து விட்டான்.

அதை ராஜகுமாரி பார்த்துவிட்டாள். ராஜகுமாரி மட்டும். அவளுடைய கண்களில் அப்போது திடீரென்று தோன்றிய ஆச்சரியத்தையும் சந்தோஷத்தையும் கோவிந்த் வாழ்க்கையில் எந்தச் சமயத்திலும் மறக்க மாட்டான். ஒருவரையொருவர் கண்களால் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்த அவ்வளவு நேரமும் அவனுக்கு முழுமையாக அசையும் சக்தி இல்லாமல் போயிருந்தது. வேண்டுமென்று நினைத்தால்கூட அசைய முடியாத நிலைமை!

அவள் தன்னை மனிதன் என்று கண்டுபிடித்துவிட்டாள் என்ற உண்மை... அந்த நேரத்தில் பதைபதைப்புதான் உண்டாக வேண்டும். ஆனால், கோவிந்திற்கு அந்த நேரத்தில் பயமெதுவும் தோன்றவில்லை. அதற்கு மாறாக தன்னை அறிந்து கொண்ட ஒரு உயிராவது கூட்டத்தில் இருக்கிறதே என்ற மன நிம்மதி அவனுக்கு உண்டானது.

சிலைக்கு அருகில் நின்று புகைப்படம் எடுக்க வேண்டும் என்ற விருப்பத்தை முதலில் வெளியிட்டவள் அருந்ததிதான். அவளுடைய எந்த விருப்பத்திற்கும் கோவில் காளையைப் போல தலையை ஆட்டும் ராஜா அதற்கும் அந்த நிமிடத்திலேயே அனுமதி தந்தார். புகைப்படம் எடுக்கும்போது சிலையின் தோளில் கையை வைத்து நிற்கட்டுமா என்று அவள் குறும்புத்தனமாகக் கேள்வி கேட்டதற்கு தீருலால் "தயவு செய்து என்னைத் தொடாதீர்கள்" என்று எழுதப்பட்டிருந்த அறிவிப்புப் பலகையைச் சுட்டிக்காட்டினார். அதைக் கேட்டபோது சுப்பனுக்கு உண்மையாகவே விபரீத ஆசை உண்டானது.

முதல் ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு, சிலைக்கு மனிதனின் உருவம் வந்து சேர்ந்ததற்குப் பின்னணியிலும் அவள் இருப்பாள் என்று கோவிந்திற்கு சந்தேகம் தோன்றியது.

அதற்குக் காரணம்- அதற்கு முந்தைய நாள் அவள் கோட்டைக்கு வந்திருந்தாள். அன்றும் அவள் நீண்ட நேரம் சிலையின் கண்களையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள்.

ராஜகுமாரியுடன் போட்டி உண்டான நாளன்று கோவிந்த் அனுபவித்த மனப் போராட்டம் சாதாரணமானது அல்ல. ஒரு பகல் வேளை முழுவதும் அவளைப் பார்த்துக்கொண்டு நிற்கலாம் என்ற சந்தோஷம் மனதில் இருந்தாலும், தோல்வி அடைந்தால் மூன்று நாட்கள் அவளுடன் இருக்கலாம் என்ற ஆசையையும் வைத்துக் கொண்டு நின்று கொண்டிருப்பதற்கு மிகவும் சிரமப்பட வேண்டியிருந்தது. யாருக்கும் எதுவும் புரியவில்லையென்றாலும் கூட, அவளுடைய ஒவ்வொரு சேட்டைகளுக்கும் ஏற்றபடி தன்னுடைய ஒவ்வொரு உறுப்புக்களும் எல்லா நேரங்களிலும் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன என்ற விஷயம் கோவிந்துக்கு நன்கு தெரியும். அவளுக்கும் அது புரிந்திருந்தது என்று தோன்றியது. மாலை நேரத்தின் மங்கலான வெளிச்சத்தில், முழு நிர்வாணக் கோலத்தில் இருப்பதைப் போல நின்று கொண்டு, உதடுகளை மிகவும் அருகில் வைத்துக்கொண்டு "தீவின் சொர்க்க"த்திற்கு அழைத்தபோது, எல்லா கட்டுப்பாடுகளையும் உடைத்தெறிந்து விட்டு அவளுடன் இறங்கி ஓட வேண்டுமென்று அவனுக்குத் தோன்றியது. அப்படிச் செய்தால் அது தன்னுடைய தொழிலுக்குச் செய்யக்கூடிய வஞ்சனையாக இருக்கும் என்பதை உணர்ந்திருந்ததால், ஒரு வகையில் அந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையையும் சமாளித்துக்கொண்டான். எல்லாம் முடிந்து பிரியும் நேரத்தில், அவள் பார்த்த பார்வையையும் அவனால் மறக்க முடியவில்லை.

அந்த இரவு வேளையில், கோவிந்த் மிகவும் மன அமைதி இல்லாதவனாக இருந்தான். போட்டியை முடித்துவிட்டு, திரைச்சீலை வந்து மூடியதும், கோவிந்த் தன்னுடைய குகையைத் தேடி ஓடினான். மூச்சு விடுவதற்கு மிகவும் சிரமமாக இருக்கும் வழியாக ஓடும்போது அவன் வாய்விட்டு அழுதான். ஆடைகளை மாற்றும் அறையை அடைந்து எப்படியோ ஆடைகளை அவிழ்த்து எறிந்தான். ஈட்டியை மிதித்து ஒடித்த பிறகுதான் அவனுக்கு சிறிதளவிலாவது நிம்மதி உண்டானது. மீண்டும் ஒருமுறை அந்த அறையில் கால் வைக்கக்கூடாது என்று மனதில் உறுதி எடுத்துக் கொண்டுதான் அவன் அந்த அறையை விட்டே வெளியேறினான்.

அந்த இரவில் கோவிந்திற்கு எல்லா கட்டுப்பாடுகளும் இல்லாமற் போயின. கையில் வந்து சிக்கிய பொன்னான சந்தர்ப்பத்தை விட்டெறிந்த மனக்கவலையை எப்படிப் போக்குவது என்று தெரியாமல் அவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்தது. கண்ணில் பட்டதையெல்லாம் தள்ளி உடைத்தும், தடுத்துப் பிடிக்க வந்தவர்களையெல்லாம் அடித்து விரட்டி விட்டும், மணல் வெளியில் அவன் ஒரு கொலைவெறி கொண்ட நடனமே ஆடிவிட்டான். மதம் பிடித்து நின்ற அவனைப் பார்த்து, ஓநாய்கள்கூட ஓடி மறைந்தன.