Lekha Books

அவன் மிகவும் களைத்துப் போய் காணப்பட்டான். அவனுடைய கண்கள் தூக்கக் களைப்பில் இருந்தன. தாமதத்திற்கு என்ன காரணம் என்ற தீருலாலின் ஆர்வம் நிறைந்த கேள்விக்கு தாமதமாகிவிட்டது என்று ஒரே வார்த்தையில் பதில் கூறிவிட்டு, அவன் ஆடைகளை மாற்ற ஆரம்பித்தான்.

அவன் ஆடைகள் மாற்றுவதைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தபோது, தீருலாலின் இதயம் சந்தோஷத்தால் மேளம் அடித்துக் கொண்டிருந்தது. வருடக்கணக்காக நடந்து வரும் நிரந்தரமான, திரும்பத் திரும்பச் செய்யும் செயல் காரணமாக, விருப்பமில்லாவிட்டாலும் வேலை நடக்கும் இடத்திற்கு வந்து சேரும் இயந்திரமாக அவன் மாறிவிட்டிருக்கிறான் என்பதை அவர் புரிந்து கொண்டார். அந்தப் புதிய புரிதலின் அதிகாரத்துடன், தாமதமாக வந்ததற்காக அவர் அவனைத் திட்டினார். மேலும் அப்படி நடக்கக்கூடாது என்று எச்சரிக்கவும் செய்தார்.

தொடர்ந்து உண்டான உரையாடலில் இருந்து சுப்பனை அலட்டிக் கொண்டிருக்கும் பிரச்சினை, தீவிற்கு வரும்படி ராஜகுமாரி விடுத்த அழைப்புத்தான் என்பதை தீருலால் புரிந்து கொண்டார். அது சிரமமான காரியம் இல்லை என்றும், தான் அதற்கு பொறுப்பு என்றும் தீருலால் சொன்னபோது, உடனே அழைத்துக் கொண்டு போக வேண்டும் என்று கூறி சுப்பன் குழந்தையைப் போல பிடிவாதம் பிடிக்க ஆரம்பித்தான்.

ஒருமுறை அங்கு அழைத்துக் கொண்டு போய்விட்டால், பிறகு அவனையும் வேலையையும் சேர்த்துக் கட்டிப் போடுவதற்கு வேறு கயிறுகள் எதுவும் இல்லை என்பது தெரிந்ததால், என்றைக்கு அழைத்துக் கொண்டு போவீர்கள் என்ற அவனுடைய கேள்விக்கு தீருலால் சரியான ஒரு பதிலைக் கூறவில்லை. அழைத்துப் போகிறேன் என்று மட்டும் கூறினார். தன்னுடைய பொறுப்பில் இருக்கும் இடம்தானே? அழைத்துக் கொண்டு போகலாம்.

பல விஷயங்களையும் சொல்லி அவனை ஈட்டியை எடுக்கும் படி அவர் செய்தார். மீதி காரியங்களை வேலை முடிந்த பிறகு பேசுவோம் என்று கூறியதற்கு, வேலை முடிந்தவுடன் என்றைக்கு தன்னை அழைத்துக் கொண்டு செல்வார் என்ற விஷயம் தனக்குத் தெரிய வேண்டும் என்று அவரிடம் நிபந்தனை விதித்தான். பிடிவாதம் ஆரம்பித்ததும் அவன் அதில் உறுதியாக இருக்கிறான் என்பதை தீருலால் புரிந்து கொண்டார். அதற்குப் பிறகும் அவனை வாதங்கள் புரிந்து நிறுத்திக் கொண்டிருந்தால், சிலை இல்லாமலிருக்கும் விஷயம் மேலும் கவனிக்கப்படும் என்பது தெரிந்திருந்ததால், இரவில் வரும் போது போகும் தேதியை அறிவிக்கிறேன் என்று கூறி, வேகமாகத் தோளைப் பிடித்துத் தள்ளி அவர் அவனை குகைக்குள் போகும்படி செய்தார்.

கட்டுப்பாடு இன்மை, கீழ்ப்படியாமை ஆகியவற்றை ஆயிரம் வகைகளில் இல்லாமற் செய்த பழக்கத்தைக் கொண்டவர் தீருலால்.

சிலைக்கு இப்போது தேவை சூடாக இரண்டு அடிகள் என்று அவருடைய மனம் முணுமுணுத்தது.

என்ன செய்தாலும் சுப்பனால் இனிமேல் இந்த வேலையை விட்டுப் போக முடியாது என்ற உறுதி தோன்றியதால் தீருலால் அப்படியொரு முடிவுக்கு வந்தார். சரியான நேரத்திற்கு வரத் தவறியதற்கு சட்டப்படி தரவேண்டிய அடி என்று கூறி அவற்றை அவனுக்குக் கொடுப்பதுதான் நல்லது என்று அவர் முடிவு செய்தார்.

அன்று இரவு வேலை முடிந்து திரும்பி வந்த சுப்பனை அவனுடைய அறையில் மறைந்திருந்த நான்கைந்து தடிமாடர்கள் சேர்ந்து கீழே விழச் செய்து கட்டிப் போட்டார்கள். கண்களையும் வாயையும் கட்டி அவனை அவர்கள் தண்டனை அறைக்கு அழைத்துக் கொண்டு சென்றார்கள்

கண்களில் இருந்த கட்டினை அவிழ்த்தபோது, பல வகைப்பட்ட தண்டனைக் கருவிகள் இருக்கும் ஒரு அறையை சுப்பன் பார்த்தான். கருப்பு நிறச் சுவர்களைக் கொண்ட ஹாலின் ஒரு ஓரத்தில் தீருலால் இருப்பதை அவன் பார்த்தான்.

இருட்டில் யார் வாசிக்கிறார்கள் என்பது தெரியாவிட்டாலும், ஒரு தீர்ப்பு வார்த்தை உரக்க கேட்டது. வேலைக்கு இரண்டு மணி நேரம் தாமதமாக வந்ததற்காக எஸ். சுப்பனுக்கு இரண்டு அடிகளும் ஒரு இரவு சிறை வாசமும் அளிக்கப்படுகின்றன என்பதுதான் அதன் சுருக்கம். தீர்ப்பு வாசித்து முடிக்கப்பட்டவுடன் தீருலால் முன்னால் வந்து ஒரு உயர்ந்த பீடத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்த சாட்டையைக் கையில் எடுத்தார்.

அவர் அருகில் வந்தபோது, சுப்பனுக்கு என்னவோ சத்தம் போட்டுக் கூறவேண்டும் போல இருந்தது. வாய் மூடப்பட்டிருந்ததால், ஒரு முனகல் சத்தம் மட்டுமே வெளியே வந்தது. அவனுடைய கண்களையே பார்த்தவாறு தீருலால் சாட்டையை உயர்த்தி இரண்டு அடிகள் கொடுத்தார். கண்ணுக்குள் இறங்கிய குருதியும் எரிச்சலும் குறைய ஆரம்பித்தபோது, அவர் வாயில் இருந்த கட்டை அவிழ்த்தார். வேறு கட்டுக்களை அதிகாலையில் அவிழ்த்தால் போதும் என்று கூறி, அவனை கட்டிப்போட்ட தடியர்களை வெளியேற்றினார்.

தீருலால் மேலும் சிறிது நேரம் அங்கேயே நின்றிருந்தார். கோட்டையில் இருக்கும் சட்டங்களை மீறுபவர்களுக்கு எப்போதும் இருக்கும் தண்டனைகள் மட்டுமே இவை என்றும், தேவையில்லாத கேள்விகளைக் கேட்டு நிர்வாகத்தின் செயல்பாட்டிற்குத் தலைவலி உண்டாக்காமல் இருந்திருந்தால், இவ்வளவு கடுமையான தண்டனை கிடைத்திருக்காது என்றும் அவர் அவனுக்கு மெதுவாகக் கூறிப் புரிய வைத்தார். என்றைக்காவது ஒருநாள் தான் அவனை தீவிற்கு அழைத்துப் போவதாகவும், அதற்கான நேரமும் பணமும் தயாராக இருக்கும்போது, தான் அவனிடம் சொல்வதாகவும் அவர் சொன்னார். அதிகாலை நேரத்தில் தடியர்கள் வந்து கண்களைக் கட்டி ஆடைகளை மாற்றும் அறைக்கு அழைத்துக் கொண்டு செல்லும்வரை, அங்கேயே இதே நிலையில் படுத்திருக்க வேண்டும் என்றும், பொழுது விடிந்தபிறகு ஆடைகளை மாற்றிவிட்டுப் பீடத்திற்குப் போய்விட வேண்டும் என்றும் கூறிவிட்டு தீருலால் ஹாலில் இருந்த இருட்டுக்குள் போய் மறைந்தார்.

சுப்பன் அதே நிலையில் படுத்திருந்தான். சாட்டையடிகள் விழுந்த இடத்தில் தோல் உரிந்திருந்தது. அங்கிருந்த தரையில் உரசும்போது, அவன் வேதனையால் நெளிந்தான். உரத்த குரலில் கதறினான். யாரையும் உதவிக்கு அழைப்பதில் அர்த்தமேயில்லை என்பது தெரிந்திருந்ததால், அவன் அதற்காக முயற்சிக்கவில்லை.

பலவகைப்பட்ட தண்டனை முறைகளையும் செயல்படுத்தும் விதத்தில் தண்டனைக் கருவிகள் அந்த அறையில் நிறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தன. கைத்துப்பாக்கி, ஸ்டென்கன், சாட்டை, தூக்குக் கயிறு, விஷம், கத்தி, வீச்சரிவாள், கில்லட்டின் என்று ஆரம்பித்து சாதாரண பிரம்பு வரை அங்கு இருந்தன. இருட்டில் அவற்றின் உருவங்கள் மிகவும் பயத்தை வரவழைக்கக் கூடியனவாக இருந்தன. அந்த அறையில் கிடந்து பலவகைப்பட்ட தண்டனை முறைகளையும் அனுபவித்தவர்கள், உயிரை விட்டவர்கள் ஆகியோரின் உரத்த ஓலங்கள் ஒரு அலறல் சத்தமாக வடிவமெடுத்து சுவர்களில் மோதி எதிரொலிப்பதைப்போல சுப்பனுக்குத் தோன்றியது.