Lekha Books

அதையும் அவன் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. தனக்கு அங்கு போக வேண்டும் என்ற விருப்பத்தை நாட்கள் அதிகமாக அதிகமாக தினமும் ஒருமுறை அவன் வெளிப்படுத்துவது என்பது வழக்கமான ஒரு விஷயமாக ஆகிவிட்டது. எப்போது வேண்டுமானாலும் போகலாமே என்ற அவளுடைய சமாதானத்திற்கு அவன் சிறிதுகூட விலை கொடுக்கவில்லை. மிகவும் முன்கூட்டியே இருக்கைக்கு முன்பதிவு செய்தால் மட்டுமே தூர எதிர்காலத்திலாவது அங்கு செல்ல முடியும் என்ற அவனுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்டு, அவள் கிண்டலுடன் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தாள். அத்துடன் தீவு அவனுக்குள் எந்த அளவிற்கு ஒளிர்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு கனவாக இருக்கிறது என்பதை அறிந்து உள்ளுக்குள் நடுங்கவும் செய்தாள்.

நீண்டு நீண்டு செல்லும் பயணங்களிலும் இணைச் சேரல்களின் போதும் அவ்வப்போது "தீவின் சொர்க்கம்" சிறிய சிறிய சண்டைகளுக்கும் கவலைகளுக்கும் காரணமாக அமைந்தது.

பல முறை சென்றிருப்பதால் ராஜகுமாரிக்கு தீவைப் பற்றி பெரிய மதிப்பெதுவும் இல்லை. அதுவரை பார்க்காத எதையும் அவன் அங்கு சென்றால் காணப்போவதில்லை என்பதையும், அங்குள்ள விளையாட்டுக்களில் மனதை இழந்து, அவன் அங்கேயே நின்றுவிடப் போவதில்லை என்பதையும், தீருலாலுக்குத் தெரியாமல் அங்கே போய் வருவது என்பது அந்த அளவிற்கு சிரமமான ஒரு விஷயம் இல்லை என்பதையும் அவள் உணர்ந்திருந்தாள். எனினும், கோவிந்தை அங்கு அழைத்துக் கொண்டு போவதைப் பற்றி நினைக்கும்போது, எண்ணிப்பார்க்க முடியாத ஏதோ ஒரு வகை பயம் அவளை வந்து ஆட்கொண்டது. கடந்துபோன ஏதோ ஒரு நிமிடத்தில் அவனுக்குள் நுழைந்துவிட்ட அந்த ஆசையின் பொறி அவனைப் பொறுத்தவரையில் முக்கியமானது என்ற எண்ணம்தான் அவளை அமைதி இல்லாமல் ஆக்கியது. இதே தூண்டிலில் மாட்டித்தான் தீருலாலும் வைரமும் அவனைத் தங்களுடன் அழைத்துக் கொண்டு சென்றார்கள் என்பதை அவள் புரிந்திருந்தாள். தானும் அதை அதே நிலையில் இருக்க வைத்து நாட்களைக் கடத்திக் கொண்டிருப்பதை விட, அவனை தீவிற்கு அழைத்துக் கொண்டு சென்றால், ஒருவேளை கையில் இருக்கும் தூண்டிலை வீசி எறிவதற்கு நிகராக அது ஆகிவிடாதா என்றும் அவளுக்கு கவலை உண்டானது.

தீவை அடைந்தவுடன் கோவிந்தின் எல்லா விருப்பங்களும் நிறைவேற்றப்பட்டு விடுகின்றன என்ற எண்ணத்துடன் இருந்த ராஜகுமாரியின் இன்னொரு பயம், அத்துடன் அவனுடைய திறமைகள் அனைத்தும் இல்லாமல் போய்விடுமோ என்பதுதான்.

எனினும், கோவிந்தின் வற்புறுத்தல் அதிகரித்துக் கொண்டே இருந்தது. குழந்தைத்தனமான பிடிவாதத்துடன் அவ்வப்போது அவன் தன்னுடைய ஆசையைத் திரும்பத் திரும்பக் கூறிக் கொண்டிருந்தான்.

வேண்டுமென்றால் தன்னுடைய மாயாஜாலங்களில் சிக்க வைத்து, அப்படியே எவ்வளவு காலம் வேண்டுமானாலும் அவனை அவனுடைய சிணுங்கல்களைப் பற்றி ஞாபகப்படுத்தாமல் தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு திரிய ராஜகுமாரியால் முடியும். அப்படிச் செய்ய அவளுடைய மனம் அனுமதிக்கவில்லை.

அழைத்துக் கொண்டு போகவில்லையென்றால் அது அவனுக்குச் செய்கிற ஒரு துரோகமாக இருக்கும் என்று அவளுக்குத் தோன்றியது. எண்ணிப் பார்க்க முடியாத அளவிற்கு விருப்பங்களைத் தான் அவனுக்கு முன்னால் வாரி வீசியிருந்தும், அவற்றையெல்லாம் நிறைவேற்றியிருக்கிறானே தவிர, தன்னிடம் அவன் இதுவரை மொத்தத்திலேயே இந்த ஒரே ஆசையை மட்டுமே வெளியிட்டிருக்கிறான் என்ற விஷயமும் அவளுடைய மனதில் ஒரு முள்ளாகத் தைத்து, ஒரே நேரத்தில் இன்னொரு உள் வேதனையைத் தந்து கொண்டிருந்தது.

தீவுதான் அவனுடைய மிகப்பெரிய இலட்சியம் என்பது தெரிந்தபோதே அவன் எந்த அளவிற்கு குழந்தைத்தனத்துடன் இருக்கிறான் என்று அவளுக்குத் தோன்றியது.

அவன் அந்த ஆசையை மேலும் மேலும் வற்புறுத்திக் கூறக் கூற, அவளுடைய மனதில் இருந்த அவனுடைய உருவத்திற்கு அவளுக்கே தெரியாமல் சிறிது சிறிதாக சிதைவு உண்டாகிக் கொண்டிருந்தது. வீழ்ச்சி மிகவும் வேதனையான விஷயமாகத் தோன்றியதால், மனம் அந்த வழியில் திரும்பத் தொடங்குகிறது என்பதை அறிந்த போதெல்லாம் அவள் போதை இலைகளில் நிம்மதி தேடுவதுதான் எப்போதும் நடந்து கொண்டிருப்பது.

ஒரு இரவு நேரத்தில் நிலவு வெளிச்சம் இருந்த ஒரு பழத்தோட்டத்திற்கு மத்தியில் இருக்கும்போது, தீவிற்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற தன்னுடைய ஆசையை கோவிந்த் அவளிடம் மீண்டும் கூறினான். அவனுடைய வார்த்தைகளில் புரள ஆரம்பித்திருந்த விரக்தியுணர்வின் வெளிப்பாடு அவளுடைய கண்களில் ஈரத்தை உண்டாக்கியது. நிலவு மறைந்த பிறகு, அழைத்துக் கொண்டு போவதாக நிறைந்த கண்களுடன் ராஜகுமாரி வாக்குறுதி அளித்தாள். நிலவு மறைந்தவுடன், கோவிந்தும் ராஜகுமாரியும் "தீவின் சொர்க்க"த்திற்குப் புறப்பட்டார்கள்.

13. தீவின் சொர்க்கம்

கோவிந்த் தவறாக நினைத்ததைப் போல "தீவு"க்குச் செல்ல வேண்டுமென்றால், பல வருடங்களுக்கு முன்பே முன்பதிவு செய்ய வேண்டிய தேவை எதுவும் இல்லை. பண வசதி படைத்த மனிதர்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் போய் தங்களின் விருப்பப்படி தங்கிவிட்டு வரக்கூடிய ஒரு இடமாக "தீவின் சொர்க்கம்" இருந்தது. பி.ஏ.விடம் "தமாஷ் கோட்டை"க்கு நுழைவுச் சீட்டும் தீவிற்கு ஹெலிகாப்டரில் இருக்கைகளும் பொய்யான பெயர்களில் திருட்டுத்தனமாகப் பதிவு செய்யும்படி கூற வேண்டியதிருந்தது- ராஜகுமாரி அங்கு செல்வதற்காக.

கோட்டைக்குச் செல்லும் கார் பயணத்திற்கு மத்தியில் அருந்ததி மிகவும் கவலையில் இருந்தாள். இது தாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து செல்லும் இறுதிப் பயணமாக இருக்குமென்று, காரணம் எதுவும் இல்லாமல் அவளுடைய மனம் கூறிக்கொண்டிருந்தது. காரணமே இல்லாமல் அந்த பயம் எப்படி உண்டானது என்று அவளுக்குக்கூட தெரியாது. எனினும், என்னவோ கையைவிட்டுப் போகப் போகிறது என்பதற்கு முன்னோடியைப்போல, ராஜகுமாரியின் மனம் நிறைய கெட்ட சிந்தனைகளின் கார்மேகங்கள் நிரந்தரமாக வந்து நிறைந்து கொண்டிருந்தன.

ஆனால், அப்படிப்பட்ட சிந்தனைகள் எதையும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் கோவிந்திற்கு முன்னால் அவள் முழுமையான சந்தோஷம் கொண்ட பெண்ணாக நடந்து கொண்டாள். தன்னுடைய பக்கத்திலிருந்து ஏதாவது தவறுகள் நேர்ந்து, அவனுடைய மனம் வேதனைப்படுவதை அவளால் சிந்தித்துப் பார்க்கக்கூட முடியவில்லை.

கோவிந்த் எப்போதையும்விட சந்தோஷம் கொண்டவனாக காணப்பட்டான். ஒரு நீண்டகாலக் கனவு நிறைவேறப் போகிறது என்பதற்கான சந்தோஷ அடையாளங்கள் அவனுடைய சிரிப்பிலும் பேச்சிலும் வெளிப்பட்டன.

தீருலால் கண்டுபிடிக்காமல் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக அவர்கள் மீண்டும் ஆள்மாறாட்டம் செய்தார்கள். புதிய ஆடைகளிலும் தோற்றத்திலும் கோவிந்தை ஒரு ஆளுக்குக்கூட அடையாளம் தெரியாது. அருந்ததியோ ஒரு பர்தாவிற்குள் இருந்தாள்.

ஒரு சாயங்கால நேரத்தில் அவர்கள் "தமாஷ் கோட்டை"யை அடைந்தார்கள். கோட்டையின் சூழலுக்கு எங்கேயோ ஒரு குறைவு உண்டாகி இருப்பதைப்போல ராஜகுமாரிக்கு வெறுமனே தோன்றியது.