Lekha Books

அவனுடைய கடல் பயணம் அவளை மிகவும் வேதனை கொள்ளச் செய்கிறது என்பதையும் ஒவ்வொரு நாள் கடக்கும்போதும் அவர்களுக்கிடையே இருக்கும் நெருக்கத்திற்கு எங்கேயோ விரிசல் அதிகரித்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பதையும் கூர்மையான அறிவு கொண்ட அவர் புரிந்து கொண்டார். அந்தச் சூழ்நிலையை சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்; மாறாக அடிப்பதற்கும் கொல்வதற்கும் நின்று கொண்டிருக்கக் கூடாது என்று அவர் தீர்மானித்தார். எது எப்படி இருந்தாலும், தன்னுடைய அனுமதியோ அறிவோ இல்லாமல் இனி அவர்கள் தீவை விட்டுப் போக முடியாது என்று முட்டாளான அவர் உறுதியாக நம்பினார். அதனால்தான் மெதுவாகக் காயை நகர்த்தினால் போதும் என்று அவர் நினைத்தார்.

தீருலால் தங்களை அடையாளம் கண்டுபிடித்துவிட்டார் என்பது தெரிந்ததிலிருந்து அருந்ததிக்கு எவ்வளவு சீக்கிரம் இந்த இடத்தைவிட்டு போகிறோமோ, அந்த அளவிற்கு நல்லது என்றாகிவிட்டது. இனி இங்கு செலவிடும் ஒவ்வொரு நாளும் ஆபத்து நிறைந்ததாக இருக்கும் என்று அவளுக்குத் தோன்றியது. கோவிந்த் தன்னுடன் இருப்பதால், ஒரு எதிரியாலும் தங்களை எதுவும் செய்ய முடியாது என்று உறுதியாகத் தெரிந்திருந்தாலும், வேறு ஏதோ வகைப்பட்ட ஆபத்தின் அறிகுறியாக அவள் அந்த மனிதருடன் உண்டான மறு சந்திப்பைக் கருதினாள்.

ஆனால், கோவிந்திடம் திரும்பிச் செல்வதற்கு சிறிதுகூட வேகம் தெரியவில்லை. புதிய அறிவுகளையும் பவளங்களையும் கடந்து வரும் இரவுகள் அவனைப் பைத்தியம் பிடிக்கச் செய்தன. கட்டாயப்படுத்திக் கூறினால், அவன் உடனே வந்துவிடுவான் என்பது தெரிந்திருந்தும்கூட, அப்படிச் செய்ய ராஜகுமாரிக்கு மனம் வரவில்லை. முதல் காரணம் - அவனுடைய சந்தோஷத்தை குத்திக் கெடுக்க அவளால் முடியாது. போதாதற்கு, அவன் தன் கையை விட்டுப் போகப் போகிறான் என்றொரு தோணல் இதற்கிடையில் அவளுடைய மனதிற்குள் வேரோடி விட்டிருந்தது.

அந்த பயத்திற்கு முற்றிலும் காரணம் இல்லாமல் இல்லை என்பதையும் கூறியாக வேண்டும்.

சிலை திறப்பு விழா நாளன்று அவனை முதல் முறையாக அடையாளம் கண்டு கொண்ட நிமிடத்தில் அனுபவித்த மறக்க முடியாத இனிய நினைவை தாண்டுவதற்கு அதற்குப்பிறகு அவன் உண்டாக்கிய இனிய நினைவுகளால் முடியவில்லை என்பதுதான் உண்மை. அதிகமாகத் தெரியத் தெரிய, அவனிடம் முதலில் தோன்றிய வழிபாடும் பைத்தியமும் சிறிது சிறிதாகக் குறைந்து கொண்டு வந்திருக்கிறது என்ற உண்மை அவளுக்காவது உள்ளுக்குள் தெரிந்திருந்தது. கடலின் அடிப்பகுதியைப் பார்ப்பதற்காகப் போனால், அதற்கு முடிவே இருக்காது என்பதை உறுதியாகத் தெரிந்திருந்த ராஜகுமாரிக்கு, அதனால்தான் அவனுடைய நீண்டு நீண்டு போகும் இல்லாத நிமிடங்கள், வரப்போகும் தவிர்க்க முடியாத பிரிவிற்கான அறிகுறியாகத் தோன்றினால், அது இயல்பான ஒன்றே.

இரண்டு பேரும் சேர்ந்திருந்த இரவுகள் மிகவும் கவலைப்படக் கூடியதாக இருந்தன. அவை முடிவே இல்லாமல் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் என்பதை அறிந்த ராஜகுமாரியின் மனதில், பலவிதப்பட்ட அச்சம் நிறைந்த சிந்தனைகளும் குடியேற ஆரம்பித்தன. தனியாக இருக்கும் இரவு வேளைகளில் தான் தூக்கி எறியப்பட்டுவிட்டவள் என்ற தோணல் அவளை மிகவும் வேதனை கொள்ளச் செய்தது. அவன் இல்லாமலும் தனக்கு இரவைக் கழிக்க முடிகிறது என்ற புரிதல் அவளை ஆச்சரியப்பட வைத்தது. அத்துடன் என்றோ ஓட ஆரம்பித்த விரிசலுக்கான வேர்களுக்கு அசாதாரணமான வேகத்தில் பலம் உண்டாவதையும் அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

ராஜகுமாரியின் உள்மனதைப் படித்துக் கொண்டிருந்த தீருலால், அவன் இல்லாத அவளுடைய தனிமையான வேளைகளைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்து அந்த வழியில் காய்களை நகர்த்தினார்.

நிலவு ஒளிர ஆரம்பித்த இரவுகள் ஒன்றில் கோவிந்த் கடலுக்குப் போயிருக்கும் நேரம் பார்த்து தீருலால் ராஜகுமாரியைத் தேடி வந்தார்.

புத்திசாலியான அவளிடம் நிறைய வாய்சவடால் அடிப்பதால் பிரயோஜனமில்லை என்பது தெரிந்திருந்ததால், மரியாதை வார்த்தைகளுக்கும் நலம் விசாரிப்புகளுக்கும் பிறகு அவர் தான் வந்த நோக்கத்தை வெளியிட்டார்.

அவருக்கு ராஜகுமாரி சிலையைத் திருப்பித் தரவேண்டும். எந்தவொரு உரிமைகளும் கோராமல் முற்றிலும் ஒரு வேண்டுகோள் வடிவத்திலேயே அவர் அந்த தேவையை வெளியிட்டார்.

தன்னுடைய அனைத்து புகழ்களுக்கும் செல்வங்களுக்கும் சிலைதான் காரணம் என்றும், அது தனக்கு இல்லாமற் போனவுடன் தன்னுடைய நிறுவனத்திற்கு மதிப்பு குறைந்துவிட்டது என்றும் அவர் பரிதாபம் வெளிப்படும் குரலில் அவளிடம் சொன்னார். ராஜகுமாரியின் கையிலிருந்து இனியொரு ஆளின் கைக்கு அது நழுவிச் செல்வதற்கான வாய்ப்பு பெரிதானது என்றும், அதற்கான நேரம் வந்துவிட்டது என்று தனக்கு தோன்றுகிறது என்றும், அப்படி ஏதாவது நடப்பதற்கு முன்னால் அதை தன்னுடைய கையில் திருப்பித் தந்தால் பத்திரமாகத் தான் காப்பாற்றிக் கொள்வதாகவும், தன்னுடைய கையில் இருப்பது ராஜகுமாரியின் கையில் இருப்பதற்கு சமமானதே என்றும், எப்போது வேண்டுமானாலும் அவள் அவனை வந்து பார்க்கவோ தன் விருப்பப்படி அழைத்துக் கொண்டு செல்லவோ செய்யலாம் என்றும் அவர் உண்மை வழியும் முக வெளிப்பாட்டுடன் அவளிடம் சொன்னார்.

ராஜகுமாரி பதிலெதுவும் கூறாமல் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தாள்.

எதிர்பார்த்ததைப்போல வார்த்தைகளை உதிர்க்கவோ கோபத்தை வெளிப்படுத்தவோ அவள் செய்யவில்லை என்பதைக் கண்டதும், மற்றவர்களின் இதயத்தைப் படிக்கக்கூடிய தீருலால் அடுத்த அடியை எடுத்து வைத்தார்.

சிலையை தனக்கு விட்டுத் தந்தால், அதற்குப் பரிசாக அவர் ஒரு பெரிய தொகையைத் தருவதாகக் கூறினார். அதைக் கேட்டு அவளுடைய இமை கூட அசையவில்லை என்பதைப் பார்த்த அவர், தொகையின் அளவைச் சிறிது சிறிதாகக் கூட்டினார். எனினும், அவளிடம் சலனம் எதுவும் இல்லாமலிருப்பதைப் பார்த்ததும்- அதுவரை தருவதாக வாக்களித்த கோடிகள் இல்லாமல், "தீவின் சொர்க்க"த்தையும் ராஜகுமாரிக்கு விட்டுத் தருவதாகக் கூறினார். விலைமதிக்க முடியாத மிகப்பெரிய சொத்தான தீவை விட்டுத் தருவது தன்னுடைய இதயத்தின் ஒரு பகுதியைப் பறித்து கொடுப்பதற்குச் சமமானது என்றாலும் தான் அதைச் செய்வதற்குக் காரணம், சிலை தனக்கு எந்த அளவிற்குப் பிரியமானதாகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவும் இருக்கிறது என்பதைக் காட்டுவதற்குத்தான் என்று தீருலால் சொன்னார்.

அப்போது நேரம் வெளுக்க ஆரம்பித்தது.

அவருடைய பரிதாபமான புலம்பல்கள் முழுவதையும் மிகவும் கவனமாக கேட்ட ராஜகுமாரி, தனக்கு அவருடைய மனதைப் படிக்க முடிகிறது என்றும் அவருடைய பரிதாபமான நிலையை உணர முடிகிறது என்றும் ஒப்புக் கொண்டாள். அவருடைய வேண்டுகோளுக்கான பதிலை அடுத்த நிலவு வரும்போது கூறுவதாக அவள் வாக்கு கொடுத்தாள்.

அந்தப் பகல் முழுவதும் ராஜகுமாரியின் மனம் குழப்பத்திலேயே இருந்தது. பலவிதப்பட்ட சிந்தனைகளும் அவளைப் பாடாய்படுத்திக் கொண்டிருந்தன. ஏற்கெனவே பிரச்சினைகள் நிறைந்திருந்த அவளுடைய மனதில் தீருலாலின் அளவுக்கு மீறிய வாக்குறுதிகள் எரிகிற நெருப்பில் எண்ணெய்யை ஊற்றியதைப் போல ஆகிவிட்டது.