Lekha Books

வேறு விதத்திலிருக்கும் எந்தவொரு சந்தோஷத்தைப் பற்றியும் மனதில் கற்பனை பண்ணிப் பார்க்கும் நிலையில்கூட ஷரத்ருத் இல்லை என்ற விஷயத்தை நன்கு தெரிந்திருந்தும், உடல் ரீதியான அவளுடைய சிரமத்தில் எமிலி சிஜீதளவும் அக்கறையே எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. அவளுடைய இந்த நடத்தை எனக்கு மிகவும் மோசமான ஒன்றாகத் தெரிந்தது. எந்த நேரமும் நான் பல வேலைகளிலும் ஈடுபட்டிருப்பவன் என்பதும், அதிர்ஷ்டம் என்ற ஒன்றால் மட்டுமே எனக்கு சற்று ஓய்வு கிடைத்தது என்பதும் எமிலிக்கு நன்றாகத் தெரியும். பிள்ளைகள் ஏதாவது வேலைகளில் தீவிரராகத் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டிருப்பார்கள் என்பதும், தனக்கு இசையில் சிஜீதுகூட ஆர்வம் இல்லை என்பதும் அவளுக்குத் தெரியாத விஷயங்களல்ல. இசை நிகழ்ச்சி நடப்பது வீட்டு வாசலில் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.... முழு நாளும் ஓய்வுதான் என்ற நிலையில் இருந்தால்கூட அதை ரசிக்க வேண்டம் என்று எமிலி நினைப்பதேயில்லை.

எமிலி எல்லா விஷயங்களையும் ஷரத்ருத்திற்கு முன்னால் இருந்து கொண்டு கூறியதால், எனக்குக் கவலை அதிகமாகியது. நான் அவளை ஒரு பக்கமாக ஒதுக்கிக் கொண்டு போனாலும், அவள் உரத்த குரலில் பேசியதால் ஷரத்ருத் அவள் கூறியவை அனைத்தையும் கேட்டு விட்டாள். நான் மிகுந்த கவலைக்கு ஆளானேன். அதைவிட நான் கோபம் கொண்டவனாகவும் ஆனேன்.

எமிலி போய் சில நிவீடங்களுக்குப் பிறகு, நான் ஷரத்ருத்தின் அருகில் சென்று அவளுடைய மெலிந்துபோன கையை என் கையில் எடுத்தேன். பிறகு, அதை மெதுவாக என் முகத்தில் வைத்து வருடியவாறு நான் சொன்னேன்.

‘‘இந்த முறை நான் கவலைப்படல...’’ - புன்னகையை உதிர்க்க நான் முயன்றபோது அவள் சொன்னாள் :

‘‘இந்த முறை கவலைப்படவேண்டியவள் நானாயிற்றே !’’  - அவள் எனக்கு நேராக தன் முகத்தை உயர்த்தியபோது, கன்னங்கள் வழியாக கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது.

மார்ச், 8.

எனக்கு விருப்பமில்லாத விஷயங்க¬ள்ச செய்யாமல் இருக்க வேண்டும். எனக்கு அவள் செய்யக்கூடிய உதவி அது ஒன்றுதான். என் வாழக்கையை அவள் எந்த அளவிற்குப் பிரச்சினைக்குரியதாக ஆக்கியிருக்கிறாள் என்ற விஷயம் அவளுக்குத் தெரியாது. எமிலிக்காக மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் - எந்த அளவிற்கு ஆபத்து இருந்தாலும் அந்த வேலையைச் செய்ய என்னால் முடியும். ஆனால், ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் அவள் கசப்பையும், வெறுப்பையும் மட்டுமே பார்த்தாள். எப்படியாவது நாட்களைக் கடத்த வேண்டும்.... ஆமாம். அது மட்டும் தான் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் என்று அவள் நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள். புதுமையான எந்தப் பொருளும் அவளுக்குத் தேவையில்லை. எந்தப் பொருளிலும் அவளுக்கு ஆர்வம் ல்லை. சொந்தமாக எதையும் அடையும் முயற்சியை நம்பிக்கையற்ற கோணத்தில் பார்ப்பதே அவளுடைய வழக்கமாக இருந்தது.

அன்று பிற்பகலில் நியூ சாட்டலில் இருக்கும் வியாபாரிக்குப் பணம் கொடுப்பதற்காகப் போக வேண்டியதிருக்கிறது என்பதையும் எமிலிக்குக் கொஞ்சம் பஞ்சு வாங்கி வரவேண்டும் என்பதையும் நான் மறந்துவிட்டேன். ஆனால், அவளைவிட கவலை எனக்குத்தான் இருந்தது. அவள் சம்பந்தப்பட்ட விஷயமென்றால் நான் எப்போதும் மறக் மாட்டேன் என்கிற உறுதியான நம்பிக்கை இருந்த நிலையில், சொல்லப் போனால் மிகச்சிறிய விஷயத்தில்கூட சரியாக நடந்து கொள்ளும் ஒரு மனிதனால் மட்டுமே பெரிய காரியங்களிலும் உண்மையானவளாக நடந்து காட்ட முடியும் என்ற விஷயத்தையும் நான் நன்கு உணர்ந்திருந்தேன். என்னுடைய ஞாபக மறதியிலிருந்து அவள் எப்படிப்பட்ட புதிய விஷயங்களையெல்லாம் கற்பனை பண்ணிக் கூற போகிறாளோ ! அதைக் கூறி அவள் என்னைத் தண்டித்திருந்தால் நான் மகிழ்ச்சியடைந்திருப்பேன். நான் அதற்குத் தகுதியானவன்தானே ?

4

ஷரத்ருத்தின் மன ரீதியானதும், தார்மீக மானதுமான வளர்ச்சியைப் பற்றிக் குறிப்பிடுவதுதானே என்னுடைய நோக்கம்! நான் இப்போது அதை நோக்கிச் செல்கிறேன்.

அந்தக் கண்பார்வையற்ற சிறுமியின் முன்னேற்றத்தைப் பற்றிப் படிப்படியாக நினைத்துப் பார்க்கலாம் என்று எண்ணித்தான் நான் அவளுடைய கதையையே விளக்கமாகக் கூற ஆரம்பித்தேன். ஆனால், வளுடைய முன்னேற்றம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களை மிகவும் தெளிவவகக் கூறுவதற்கு நேரமில்லை என்பது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். நடந்த ஒவ்வொன்றையும் விட்டுவிடாமல் நினைத்துப் பார்ப்பது என்பதே சற்று கவலையை அளிக்கக் கூடிய ஒரு விஷயம்தான்.ன கதையைக் கூறிக் கூறி ஷரத்ருத் சொன்ன விஷயங்களைப் பற்றியும் அவளுடன் நான் நடத்திய உரையாடலைப் பற்றியும் விவாதம் ஆரம்பித்திருக்கிறது. இந்தச் சுருங்கிய கால அளவிற்குள் தன்னுடைய சிந்தனைகளைச் சரியாக இருக்கும் வண்ணம் வெளிப்படுத்தவும் முழுமையான திறமையுடன் விவாதம் செய்யவும் அவளுக்கு எப்படி முடிந்தது என்பதை இந்தக் ‘கதை’யை வாசிப்பவர்கள் யாராக இருந்தாலும் ஆச்சரியப்படுவார்கள் என்பது மட்டும் உண்மை.

உண்மையாகச் சொல்லப்போனால், ஷரத்ருத்தின் வளர்ச்சி ஆச்சரியப்படத்தக்க முன்னேற்றமாக இருந்தது. கிடைக்கக்கூடிய எந்த விஷயமும் இந்த அளவிற்கு எளிதில் மூளைக்குக் கடந்து செல்வதற்கு அவள் காட்டிய ஆர்வத்தைப் பார்த்து நான் ஆச்சரியப்பட்டு விட்டேன். ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் அவள் எவ்வளவு சீக்கிரத்தில் உணர்ந்து கொள்கிறாள்! ஒரு பாடத்திலிருந்து இன்னொரு பாடத்திற்குக் கடந்து செல்வதில் அவள் காட்டு சுறுசுறுப்பைப் பார்த்தபோது... மனம் திறந்து கூறுகிறேன். என்னுடைய அருமை சிஷ்யையை என்னாலேயே அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

மாதங்கள் பல கடந்தன. ஷரத்ருத்தின் அளிவு நீண்ட காலம் உபயோகப்படுத்தப்படாமல் இருந்தது என்று சொன்னால் யாரும் அதை நம்ப மறுத்தார்கள். முன்னேற்றத்தின் அந்த ஆரம்ப நிலையில்கூட சராசரியாக இருக்கும் ஒரு சிறுமியுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது அவள் அதிக புத்திசாலித்தனம் கொண்டவளாகவும் திறமைகள் படைத்தவளாகவும் இருந்தாள். முதலில் நாங்கள் நினைத்ததைவிட அவளுக்கு வயது அதிகமாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். பார்வையற்ற தன்மை அவளுக்குப் பல வகைகளிலும் பயனுள்ள ஒன்றாகிவிட்டது.

பாட விஷயங்களில் ஷரத்ருத் அளவுக்கும் அதிகமாக ஆர்வம் காட்டுகிறாள் என்பதைக் கூற வேண்டிய தேவையே இல்லை. ஆனால், முடிந்தவரையில் அவளுடைய மூளையுடன் அவள் இணக்கமாக இருக்க வேண்டும் என்று நான் ஆசைப்பட்டேன். அதனால் அவள் அதிகமாகப் படிப்பதை நான் தடுத்தேன். நான் இல்லாமலிருக்கும் நிமிடங்களில் அவள் அதிகமாகப் படிக்காமல் இருப்பதே நல்லது என்று நினைத்தேன். குறிப்பாக பைபிளை. ஏனென்றால் ஒரு ப்ராட்டஸ்டென்டைப் பொறுத்தவரையில் அப்படி நடப்பது வினோதமான ஒரு செயலாக இருந்தது. நான் இந்த விஷயத்தை இன்னும் தெளிவாக விளக்கிக் கூறுகிறேன். நியூ சாட்டலில் நடந்த சிஜீய ஒரு சம்பவத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறேன்.