Lekha Books

அன்பு, அமைதி ஆகியவை நிறைந்த அந்தச் சூழ்நிலையில் உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் ஆச்சரியப்படும் வகையில் மேடம் எல்லா இடங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்திருப்பாள். உடல் ஆரோக்கியதுடன் மகிழ்ச்சியும் கிடைக்கும் வகையில் தான் அந்தச் சிறுமிகளுக்கு நடனம் கற்றுத்தரப் போவதாக மேடம் சொன்னபோது, எனக்கு வந்த சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. ஏனென்றால், நான் இப்போது அவர்களுடைய வளர்ச்சியடைந்த நிலையையும் இசை மயமான அழகையும் பார்த்து மனதிற்குள் மகிழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். அந்தச் சிறுமிகளுக்குப் பார்க்கும் சக்தி இல்லையென்றாலும், தங்களுடைய செயல்களின் தாளமும் லயமும் என்ன என்பதை அவர்களால் அனுபவ ரீதியாக உணர்ந்து தெரிந்துகொள்ள முடியும். ஷரத்ருத் முழுமையான அமைதி கொண்ட மனதுடனும் உற்சாகத்துடனும் அவர்களின் நடனங்களில் கலந்துகொண்டு சந்தோஷமடைந்தாள். மேடம் அந்தச் சிறு பெண்களுக்கு நடனத்தைப் பற்றிய விஷயங்களைப் கற்றுத்தரும்போது, ஷரத்ருத் பியானோ வாசித்துக் கொண்டிருப்பாள். அவளுடைய வளர்ச்சி என்னை முழுமையாக ஆச்சரியப்படச் செய்தது. ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் தேவாலயத்தில் அவள் பியானோ வாசிப்பாள். ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் எங்களுடன் சேர்ந்து உணவு சாப்பிடுவாள். மற்ற பெண்களின் அன்பு வேறொரு விதத்தில் வளர்ந்து கொண்டிருந்தாலும் ஷரத்ருத்தைப் பார்ப்பது என்பது அவர்களுக்கு மிகப் பெரிய ஆனந்தம் அளிக்கக்கூடிய ஒரு விஷயமாக இருந்தது. எமிலியும் இப்போது அதிக அளவில் கோபப்படுவதில்லை. சாப்பிட்ட பிறகு குடும்பமே ஷரத்ருத்துடன் சேர்ந்து மேடத்தின் வீட்டிற்குச் செல்லும். அங்கேயே தேநீர் குடிப்போம். நிலைமைகள் இப்படியிருக்க, பிள்ளைகளுக்கு எப்போதுமில்லாத மகிழ்ச்சி உண்டானது. பிறகு மேடம் அவர்களுக்கு நிறைய இனிப்புகள் தருவாள் எமிலியைப் பார்த்தால் அவளுக்குப் பத்து வயது குறைந்துவிட்டது என்று யாரும் கூறுவார்கள். தளர்ச்சி கரிய நிழலைப்போல பின்தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் அன்றாட வாழக்கையில், இந்த மனரீதியான உற்சாகத்தை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கி வைப்பது எமிலிக்கு மிகவும் கஷ்டமான விஷயம் என்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.

10

மே, 18,

இனிமையான பருவகாலம் நான் ஷரத்ருத்துடன் சேர்ந்து நடப்பதற்காக வெளியேறினேன். பல நாட்களுக்குப் பிறகு அவள் தனியாக எனக்கு இப்போதுதான் கிடைத்திருக்கிறாள்.

நாங்கள் மிகவும் வேகமாக முன்னோக்கி நடந்தோம். காற்று காரணமாக அவளுடைய உதடுகள் சிவப்பாக, தலையிலிருந்த முடிகள் பறந்து பறந்து முகத்தில் விழுந்து கொண்டிருந்தன. இரண்டு மலர்களைப் பறித்து நான் அவளுடைய கூந்தலில் வைத்தேன்.

இதுவரை நாங்கள் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவேயில்லை. திடீரென்று ஷரத்ருத் தன்னுடைய முகத்தை என் பக்கம் திருப்பிக் கொண்டு கேட்டாள் :

‘‘இப்போதும் ஜாக்ஸுக்கு என்மீது காதல் இருக்குன்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா ?’’

‘‘ஏன் ? அவன் உன்னைக் கைவிட முடிவு பண்ணிட்டானா ?’’ - என் பதில் இப்படித்தான் இருந்தது.

உடனடியாக அவள் கேட்டாள் :

‘‘நீங்கள் என்னைக் காதலிக்கிறீங்கன்ற விஷயம் ஜாக்ஸுக்குத் தெரியும்னு நினைக்கிறீங்களா ?’’

கடந்த ஆறு மாத காலமாக எங்களுக்கிடையே காதல் சம்பந்தப்பட்ட ஒரு வார்த்தை கூட எழுந்ததில்லை. தனியாக இருக்கும் வண்ணம் ஒருமுறை கூட நாங்கள் சந்திக்கவும் இல்லை. எது எப்படியிருந்தாலும் அது நல்லதுதான் என்று நான் நனைத்தேன். ஷரத்ருத்தின் கேள்விளைக் கேட்டதும் என்னுடைய இதயம் மிகவும் வேகமாக அடிக்கத் தொடங்கியது. என்னுடைய நடையின் வேகத்தைக்கூட குறைத்துக் கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை எனக்கு உண்டானது.

‘‘நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்ற விஷயம் ஒவ்வொருத்தருக்கும் தெரியும் ஷரத்ருத்’’ - உரத்த குரலில் நான் பதில் கூறினாலும், அவளுக்கு ஏனோ திருப்தி உண்டாகாததைப் போல..

‘‘நீங்கள் என் கேள்விக்குப் பதில் சொல்லல...’’ என்றாள்.

சிறிது நேர மவுனத்திற்குப் பிறகு தலையைக் குனிந்து கொண்டு சொன்னாள் :

‘‘எமிலி ஆன்ட்டிக்கு விஷயம் தெரிஞ்சிருக்கு. அதனால் அவங்க மிகுந்த கவலையில் இருக்காங்கன்னும் எனக்குத் தெரியும்.’’

‘‘அப்படியே இல்லைன்னாலும் வேறு எந்த விஷயத்துக்காகத் தான் ஆன்ட்டி கவலைப்படாமல் இருந்திருக்கா ?’’ - நடுங்குகிற குரலில் நான் சொன்னேன் :

‘‘கவலை என்பது அவளுடன் கூடவே பிறந்தது.’’

‘‘ஓ! நீங்க எப்பவும் என்னை சமாதானப்படுத்ததத்தான் முயற்சிக்கிறீங்க...’’ - மெதுவான குரலில் அவள் சொன்னாள் : ‘‘ஆனால், எனக்கு ஆறுதல் தேவையில்ல. நான் அதிகமாக ஆச்சரியப்படவோ, கவலைப்படவோ செய்கிற நிறைய விஷயங்களை நீங்கள் வேண்டுமென்றே என்னிடம் சொல்லாம இருக்கீங்கன்னு எனக்குத் தெரியும். எனக்குத் தெரியாத எவ்வளவோ விஷயங்கள் இருக்கு. அதனால் சில நேரங்களில்...

ஷரத்ருத்தின் குரல் சாதாரண நிலைக்கு வர, தொடர்ந்து மூச்சுவிட முடியாதது மாதிரி அவள் மவுனமாக இருந்தாள். நான் அவளுடைய இறுதி வார்த்தைகளை மனதில் வைத்துக் கொண்டு கேட்டேன் :

‘‘அதனால் சில நேரங்களில்...?’’

அடுத்த நிமிடம் மிகுந்த கவலையுடன் அவள் சொன்னாள் :

‘‘உண்மையாகச் சொல்லப்போனால் உங்கள் மீது நான் கொண்டிருக்கும் நன்றியுணர்வுக்குக் காரணமான சந்தோஷம், என்னுடைய அறியாமையிலிருந்து உருவானது என்று சில நேரங்களில் நான் சிந்தித்திருக்கிறேன்.’’

‘‘ஆனால், ஷரத்ருத்...’’

‘‘இல்ல... என்னைச் சொல்ல விடுங்க. இதைப் போன்ற சந்தோஷம் எனக்குத் தேவையே இல்ல. நான் என்னுடைய மகிழ்ச்சியைப் பற்றி சிந்திக்கல. எல்லாம் எனக்குத் தெரியணும்.’’ - அவள் மேலும் சொன்னாள் :

‘‘எத்தனையோ விஷயங்கள் கவலைப்படும் விதத்தில் இருக்கும். நான் அவற்றைக் காணமுடியாது. சரிதான்... ஆனால், என்னிடமிருந்து அவற்றை விலக்கி வைக்கக்கூடிய அதிகாரம் உங்களுக்கு இல்லை. இந்தக் குளிர் மாதகாலத்தில் நான் நிறைய சிந்திக்கிறேன். நீங்கள் சொல்கிற அளவிற்கு அழகானதா இந்த உலகம் என்று நான் சந்தேகப்படுகிறேன். அழகு என்பதிலிருந்து எவ்வளவோ தூரத்தில் அது இருக்கிறது என்பதுதான் உண்மை.’’

‘‘மனிதன் உலகத்தை அழகற்றதாக ஆக்கியிருக்கான் என்பது உண்மைதான்’’ - மெதுவான குரலில் நான் பதில் சொன்னேன். அதற்குக் காரணம் - ஷரத்ருத்தின் சிந்தனைகள் வழியாக வெளியேறிய ஓட்டம் என்னைப் பயப்படச் செய்தது. வெற்றி கிடைக்கும் என்று எதிர்பார்க்கக்கூடிய தைரியம் இல்லையென்றாலும் நான் எண்ண ஓட்டத்தை ஒரு பக்கத்திற்குத் திருப்பிவிட முயன்றேன். என்னுடைய வார்த்தைகளுக்காக அவள் காத்திருந்தாள். அவள் அந்த வார்த்தைகளை முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்ளவும் செய்தாள்.

‘நூறு சதவிகிதம் சரி...’’ - அவள் சொன்னாள் : ‘‘இந்த உலகத்தில் பாவங்களும் தீமைகளும் அதிகரிப்பதிலிருந்து நான் நிம்மதி அடைய விரும்புகிறேன்.

நீண்ட நேரம் நாங்கள் எதுவும் பேசாமல் மிகவும் வேகமாக நடந்து கொண்டிருந்தோம்.