Lekha Books

ஆனால், அந்த இளம் பெண்ணின் நடவடிக்கைகள் ஏன் வெளிப்படையாகத் தெரியும்படி இல்லை? அவளின் அசைவுகள், அவளின் முக பாவனைகள் எதுவுமே விரும்பக்கூடிய வகையில் இல்லையே.

அவர்களைத் தாண்டி அவர் நடந்து சென்றாள். ஒரு குடும்பம். மூன்று குழந்தைகள் மணலில் ஓடி விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். மனைவியும் கணவனும் ஒரு நண்பனும் ஒன்றாக அமர்ந்து என்னவோ பேசிக் கொண்டிருந்தனர். ஓடிக்கொண்டிருந்த ஒரு பிள்ளையைப் பிடிப்பதற்காக மற்றவர்கள் ஓடினார்கள். பெற்றோர், இருந்த இடத்தைவிட்டு தூரத்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்த பிள்ளையை அவர்கள் அழைத்தார்கள்.

குணவதி இருந்த இடத்தில் வயதான மூன்று கிழவிகள் அமர்ந்திருந்தார்கள். அவர்களில் ஒரு கிழவி சொன்னாள்.

‘‘இந்த பிள்ளைகள்ல ஒரு பிள்ளை இந்த ஆளுக்குப் பிறந்தது இல்ல...’’

அப்போது இன்னொரு கிழவி கேட்டாள்.

‘‘நடுவுல இருகுகே... அந்த பிள்ளையா?’’

‘‘‘அவளோட அப்பாதான் அங்கே நின்னுக்கிட்டு இருக்கிற ஆளு’’ அவள் விரலால் சுட்டிக் காட்டினாள்.’’ உங்களுக்கு கண்ணு இருக்கா இல்லியா? அந்தப் பையனைப் பார்க்குறப்பவே தெரியலியா அவனுக்கு யாரோட சாயல் இருக்குன்னு?’’

குடும்பப் பெண்கள் பேசும் பேச்சு இது. அவர்கள் இப்படிப் பேசியதும், அந்தப் பிள்ளைகளைப் பார்க்க வேண்டும்போல் இருந்தது. குணவதிக்கு அவர்களை இந்தச் சமுதாயம் மதித்துக் கொண்டுதானே இருக்கிறது.

குணவதி பிள்ளைகளையும், அவர்களின் தாய், தந்தையையும் மிகவும் நெருக்கத்தில் வைத்துப் பார்த்தாள். அவள் அந்தப் பெண்ணையும், அந்த இரண்டு ஆண்களையும் வெறித்து பார்த்தாள். அந்தப் பெண்ணின் கணவன் அவள் காதில் விழுவது மாதிரி சொன்னாள்.

‘‘இன்னைக்கு யாராவது ஆள் கிடைப்பானான்னு கடற்கரை பக்கம் வந்திருக்கா...’’

அந்தப் பெண் ஒருவகை வெறுப்புடன் அவளைப் பார்த்தாள்.

‘‘இவ தேவடியா...’’ - அந்த நண்பன் சொன்னான்.

நேரம் இருட்டியது. மேற்கு திசையில் இதுவரை இருந்த ஒளி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறைந்தது. சில நட்சத்திரங்கள் மட்டும் ஆங்காங்கே வானத்தில் கண் சிமிட்டிக் கொண்டிருந்தன.

அவளுக்கு மிகவும் அருகில் எங்கிருந்தோ ஒரு ஆள் வந்து சேர்ந்தான். அவன் அவளைப் பார்த்து  என்னவோ கேட்டான். குணவதி அதற்கு எந்த பதிலும் கூறவில்லை. சாலையோரத்தில் நின்றிருந்த ஒரு ஜட்கா வண்டியின் கதவைத் திறந்து அவள் உள்ளே ஏறினாள். அவளைத் தொடர்ந்து அந்த ஆள் ஏறினாள்.

4

அந்த அறை காமத்தைத் தூண்டக் கூடிய விதத்தில் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது.

அங்கே சுவரில் நிர்வாண கோலத்தில் ஒரு பெண் வினயனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவன் கண்களை மூடிக் கொண்டான். அவளின் இதயக் குரலையும், வெட்கத்தைவிட்டு நின்று கொண்டிருக்கும் போக்கையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்த வினயனுக்குத் தன்னுடைய இத்தகைய நிலையைப் பார்த்து அவள் மனதிற்குள் அழுது கொண்டிருப்பதையும் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. அவள் தன்னைக் காப்பாற்ற யாராவது வர மாட்டார்களா, தன்னிடம் இரக்கம் காட்ட ஒரு உயிர் வராதா என்று ஏங்குவதையும் அவனால் உணர முடிந்தது. இன்னொரு படத்தில் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரையொருவர் இறுகக் கட்டிப் பிடித்து அணைத்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆணும் பெண்ணும் தங்களை மறந்து கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பது, முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பது- இவற்றையெல்லாம் ஒரு விலைமாது வீட்டில் மட்டுமே பார்க்க முடியும் என்று வினயன் நினைத்தான். காமவெறியைத் தூண்டக் கூடிய விஷயங்கள் ஒரு விலைமாது வீட்டில் மட்டுமே இருக்கக் கூடியன என்று அவனுக்குத் தோன்றியது. அழகான பஞ்சு மெத்தையில் முல்லைப் பூக்கள் தூவப்பட்டிருந்தன. வெறியைத் தூண்டக்கூடிய விதத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கும் சில புத்தகங்கள் மேஜை மேல் வைக்கப்பட்டிருந்தன. ‘‘காம சாஸ்திரம்’’ - வினயன் படித்தான். மெத்தையில் போடப்பட்டிருந்த பூக்களில் இருந்து கிளம்பிய வாசனை அறையெங்கும் ‘‘கமகம’’வென வீசியது. தன்னுடைய தொண்டையில் ஓரு மாமிசத் துண்டு சிக்கவிட்டிருப்பதைப் போல் அவன் உணர்ந்தான். மனதில் பலவிதப்பட்ட சிந்தனைகளும் எழுந்து ஒன்றோடொன்று மோதிக் கொண்டிருந்தன. அந்த ஜன்னலுக்கு அருகில் - முந்தைய நாள் நடைபெற்ற சம்பவத்தை வினயன் நினைத்துப் பார்த்தான். அவள் அது யார் என்பதை அறிந்து விட்டிருப்பாளா? வினயன் ஜன்னல் கம்பிகளைப் பிடித்தபடி நின்றிருந்தான்.

வெளியே நடந்து வரும் ஓசை கேட்டது. வினயன் மூச்சை அடக்கிக் கொண்டு நின்றிருந்தான். கதவு திறககப்பட்டது. பட்டுப் புடவையின் சர சர சத்தம் கேட்டது. குணவதி அறைக்குள் வந்தாள். அவளிடமிருந்து புறப்பட்டு வந்த நறுமணம் வினயனின் நாசித் துவாரத்திற்குள் நுழைந்து அவனைக் கிளர்ச்சியூட்டியது. அது சிலையைப் போல அசையாமல் நின்றிருந்த வினயன் தூரத்தில் தெரிந்த ஒரு நட்சத்திரத்தையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் மூச்சுவிடக் கூட மறந்திருந்தான்.

குணவதி கதவருகில் நின்றிருந்தாள். அவள் ஒருவித பய உணர்வில் இருந்தது மாதிரி அவனுக்குத் தோன்றியது. தான் அறைக்குள் வந்திருப்பதை அவன் அறியாமல் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று அவள் நினைத்தாள்.

நிமிடங்கள் வேகமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தன. அவன் தலையைத் திருப்பி குணவதியைப் பார்த்தான். அவர்களின் கண்கள் சந்தித்தன.

குணவதியின் இதயம் வேகமாக அடித்துக் கொண்டது. அவள் லேசாக நடுங்கினாள். வினயன் மெதுவாக நடந்து குணவதிக்கு அருகில் வந்தான். அவள் நடுங்கியவாறு சற்று பின்னால் நகர்ந்தாள்.

‘‘நான்... நான்... ரொம்பவும் நல்லவ’’ - அவள் தேம்பித் தேம்பி அழுதாள்.

யாரோ தன்னைப் பிடித்து நிறுத்தியதைப் போல் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் நின்றிருந்தான் வினயன்.

‘‘நான் நல்லவ’’

ஒரு விலைமாதுவின் முகமல்ல அது. அழகான கண்களும் சதைப் பிடிப்பான கன்னங்களும் - உண்மையாகவே மிகவும் அழகானவளாக அவள் இருந்தாள். அவளின் முகத்தில் தெரிந்த கலங்கமற்ற தன்மையைப் பார்த்து வினயன் ஆச்சரியப்பட்டு நின்றான். இரண்டடி பின்னால் தள்ளி நின்றான்.

‘‘நீ நல்லவளா? ஆண்கள் தொட்டு...’’

‘‘நான் சுத்தமானவள்...’’

‘‘நீயா?’’

அதற்கு அவள் எந்த பதிலும் கூறவில்லை. மனதில் தோன்றிய சில எண்ணங்களின் விளைவால் அவள் அமைதியாக நின்றிருந்தாள்.

வெளியே ரதீசன் உண்டாக்கிய சத்தம் குணவதியின் காதில் கேட்டது. அவள் அருகில் நெருங்கி வினயனைக் கட்டிப் பிடித்தாள்.

அவன் கண்களில் இருந்து இரண்டு துளி நீர் கீழே விழுந்தது.

‘‘நீங்க ஏன் அழறீங்க?’’ - அவள் வினயனின் காதில் கேட்டாள்.

‘‘நீ நல்லவதானா? சுத்தமானவதானா?’’ - வினயன் கேட்டான். அவள் அதற்கு ஒரு பதிலும் கூறவில்லை.