Lekha Books

மொழி எங்களுக்கு ஒரு பிரச்சினையாக இருக்கவில்லை. நான் பாம்புப் புற்றை நோக்கி விரலை நீட்டிக் கொண்டு அவனிடம் சொன்னேன்: "காட்டுக்குப் பக்கத்துல இருக்கும்."

அவனுக்கு அது புரிந்து விட்டது. உயரமாக இருந்த தலைக்கட்டு அதற்கேற்றபடி ஆடியது. தொடர்ந்து என்னை கவனிக்காமல் அவன் பாம்புப் புற்றை நோக்கி நடந்தான்.

மதிய நேரம்... வீட்டில் எல்லோரும் தூங்கக்கூடிய நேரம். பொதுவாக நானும் அந்த நேரததில் தூங்கியிருக்க வேண்டும். ஆனால், இன்று அவர்களைப் பார்த்தவுடன் என்னுடைய தூக்கமெல்லாம் எங்கேயோ போய்விட்டது.

நிலத்தில் தென்னை மரங்களும் மாமரங்களும் உறங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் போல இருந்தது. கிளி மூக்கு மாமரத்தின் உச்சியில் இலைகளுக்கு மத்தியில் உட்கார்ந்து கொண்டு ஒரு அணில் தன்னுடைய ஜோடியை வாய்க்கு வந்தபடி திட்டிக் கொண்டிருந்தது. நான் அந்தப் பக்கம் பார்த்தேன். கண்டபடி திட்டுவது ஆணாக இருக்க வேண்டும். பெண் அணில் அவனுக்கு எந்தச் சமயத்திலும் பிடி கொடுப்பதில்லை என்பது மாதிரி சற்றுத் தள்ளி உட்கார்ந்து கொண்டு ஓசை உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தது. சிறிது நேரம் வாய்க்கு வந்தபடித் திட்டிவிட்டு ஆண் அணில் அதை நோக்கி குதித்துச் சென்றது. அதற்குள் அவள் ஓடி விட்டிருந்தாள். கிளைகள் வழியாகவும் மரங்கள் வழியாகவும் இலைகள் வழியாகவும் முன்னிலும் பின்னிலுமாக அவை ஓடிக் கொண்டிருந்தன. இடையில் அவன் சிறிது நேரம் நிற்பான். அந்த நேரத்தில் சற்று முன்னால் அவளும் நிற்பாள். பிறகு அவற்றின் மொழியில் திட்டிக் கொள்வார்கள். சிறிது நேரம் வாய்க்கு வந்தபடி திட்டிவிட்டு அவள் மீண்டும் ஓட ஆரம்பிப்பாள்.

நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவள் மாமரத்தின் ஒரு தாழ்வான கிளையில் இருந்து அருகில் இருந்த தென்னை மரத்தின் ஓலைக்குத் தாவினாள்.

தாவும் போது சற்று தவறி விட்டது.

அவள் இங்கு கீழே வெறும் தரையில் வந்து விழுந்தாள். சிறிது நேரம் எந்தவித அசையும் இல்லாமல் கிடந்தாள்.

அப்போது அவன் தென்னை ஓலை மீது வந்து விழுந்திருந்தான். அதே வேகத்தில் மரத்தின் வழியாக கீழே இறங்கி அவளை அவன் அடைந்ததும், அவள் ஓட ஆரம்பித்தாள்.

இனிமேல் அவளைப் பிடிக்க முடியாது என்று நான் மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன். அணில்களின் சிறப்பு குணங்களைப் பற்றி எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். என் தாய் எனக்குக் கூறியிருக்கிறாள். தரையில் விழுந்தால், புதிதாக ஏழு உயிர்கள் கிடைக்கும். முன்பு மூன்று கோடுகளைப் போட்டு ஸ்ரீராமன் கொடுத்த வரம்.

வரத்தின் பலன் என்ன காரணத்தாலோ இந்த முறை கிடைக்க வில்லை. காரணம்- அவள் அவனுடைய பிடியில் சிக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவனுக்குக் கீழே அவள் அகப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அசாதாரணமான வேகத்தில் வாலை அசைத்துக் கொண்டு அவன் அவளுடைய வாயின் ஓரத்தைப் பிடித்து இழுத்தான்.

எனக்குள் அமைதியற்ற நிலை அதிகமாகிக் கொண்டிருந்தது. முன்பு சிறுவனாக இருந்தபோது, இந்த மாதிரியான காட்சிகளை எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் என்னால் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியும். ஆனால் சமீப காலமாக இப்படிப்பட்ட சம்பவங்களைப் பார்ப்பதற்கு என்னால் முடியவில்லை. மூச்சே விட முடியாமல் தவித்தேன்.

எனக்கு மிகவும் அருகில் காற்று சீறுவதைப் போல ஓசை கேட்டுக் நான் அதிர்ச்சியடைந்து திரும்பிப் பா£த்தபோது, காற்றில் இப்படியும் அப்படியுமாக நெளிந்து கொண்டிருந்த பாம்பின் உடலைப் பார்த்தேன். பாம்பு பிடிப்பவர்களில் வயது குறைவாக இருந்த மனிதன் அந்தப் பாம்பைப் பிடித்திருந்தான். முகத்தில் எந்தவித உணர்ச்சியையும் வெளிப்படுத்திக் கொள்ளாமல் அவன் அருகில் இருந்த பாக்கு மரத்தின் மீது அந்தப் பாம்பை அடித்தான். ஒரு சாட்டை போய் விழுவதைப் போல எனக்குத் தோன்றியது. தொடர்ந்து தலை சிதைந்த பாம்பின் உடல் வட்டமாகச் சுற்றிக் கீழே விழுந்தது.

மதிய நேரத்தில் வெளியே செல்லப் புறப்பட்ட பாம்பின் முடிவு.

சற்று தூரத்தில் துளசிச் செடிக்கு அருகிலிருந்து ஒரு குரல் கேட்டது: "என்ன நடந்தது?"

திரும்பிப் பார்த்த போது, கோவிந்தன் ஒரு மாங்கொட்டையைக் கடித்துத் தின்றவாறு கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

எனக்குப் பொறுக்க முடியாத அளவிற்குக் கோபம் வந்தது. அவன் தலையிடும் அளவிற்கு இதில் என்ன இருக்கிறது? பேசாமல் இருக்குமாறு நான் கைகளால் சைகை செய்தேன்.

அதற்குள் பாம்பு பிடிப்பவர்கள் அங்கிருந்து போய்விட்டிருந்தார்கள். வந்ததைப் போலவே வேலியைத் திறந்து, அவர்கள் காணாமல் போய்விட்டார்கள்.

ஆரவாரம் கேட்டு நடந்திருக்க வேண்டும்- அணில்கள் ஒன்றை விட்டு ஒன்று பிரிந்து ஓடின. மீண்டும் மாமரத்தின் உச்சியில் அவற்றின் சத்தங்கள் கேட்டன.

எனக்குத் தாங்க முடியாத அளவிற்கு வெறுப்பு தோன்றியது. வாழ்க்கையில் எல்லா வண்ணங்களும் ஒன்று சேர்ந்ததைப் போல, சூழ்நிலை மிகவும் அமைதியாக இருந்தது.

நான் அவனை அருகில் வரும்படி அழைத்தேன். அரைக்கால் சட்டையின் கயிறை மீண்டும் இறுகக் கட்டிக் கொண்டு அவன் வந்தான். அருகில் வந்தவுடன் நான் அவனுடைய காதை இறுகப் பிடித்தேன்.

"நீ ஏன்டா இந்த விஷயத்துல தேவையில்லாம கத்துறே?"

அவன் என்னுடைய கையை விடுதலை பண்ண முயற்சித்துக் கொண்டு சொன்னான்: "அய்யோ... கெட்ட நேரம்டா. இங்க இருக்குற பாம்பு எதையாவது அவங்க பிடிச்சிட்டுப் போனா, அவங்களுக்குத் தான் கேடு."

"கேடா? அப்படியா,"- நான் உள்ளுக்குள் பயந்து கொண்டே சொன்னேன். அவனுடைய செவியைப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை விட்டேன். பாம்புகளின் விரோத குணத்தைப் பற்றி ஏராளமான கதைகளை நானும் கேட்டிருக்கிறேன். ஒரு பாம்பைக் கொன்றால் அந்தப் பாம்பின் ஜோடி அந்தச் செயலை மறக்காமல் தனக்குள் வைத்துக் கொண்டே இருக்கும். பிறகு என்றாவது ஒருநாள் ஏதாவதொரு இடத்தில் அதன் கோபத்திற்கு பரிகாரம் காணவும் செய்யும். பாம்பு பிடிப்பவர்களுக்கு எந்தக் கெடுதலும் உண்டாகாது. காரணம்- அவர்கள் இந்த வீட்டில் இருப்பவர்கள் இல்லையே! அப்படியென்றால் அவர்களுக்கு உதவி செய்யக்கூடிய நான் இந்த வீட்டில் ஒரு உறுப்பினராக இருக்கும் போது, பாவம் முழுவதும் என் தலையில் வந்து விழுகிறது.

என் உள்ளம் நடுங்கியது. என்னையே அறியாமல் மனதில் வேண்டிக் கொண்டேன்.

"மண்ணார் சாலை அம்மா, நான் எதுவும் செய்யலையே! எனக்கு எந்தத் தண்டனையும் தந்திடாதே!"

இரவுகள் மிகவும் குளிர் நிறைந்ததாக இருந்தன.

மழைக்காலம் ஒப்பனை அறையில் இருக்கும் நடன மங்கையைப் போல பொறுமை இல்லாமல் மேகங்களுக்குப் பின்னால் மறைந்து கொண்டிருந்தன.