Lekha Books

‘‘நீ என்னை முழுமையா புரிஞ்சுக்கணும். கொஞ்சம் கொஞ்சமா டி.வி. ப்ரோக்ராம்ல இருந்து மாறி சினிமாவுல டான்ஸ் மாஸ்டரா ஆகணுங்கறது என்னோட லட்சியம். டான்ஸ் கத்துக்கறதுக்காக அம்மா கிட்ட பர்மிஷன் வாங்கறதுக்கு நான் எவ்வளவு பாடு பட்டேன்னு உனக்குத் தெரியாது. எங்க அம்மாவோட ஆசிர்வாதத்துலதான் எதையுமே செய்ய ஆரம்பிக்கணும், சாதிக்கணும்ன்னு நினைக்கிறவன் நான். ப்ளஸ் டூ முடிச்ச நான் மேலே படிக்க இஷ்டமில்லைன்னு சொன்னப்ப, அம்மா கோபப்பட்டாங்க. வருத்தப்பட்டாங்க. டான்ஸ் க்ளாசுக்குப் போகக் கூடாதுன்னு மறுத்தாங்க. அவங்களை நைஸ் பண்ணி, சமாளிச்சு பங்களாக்கார மங்களத்தம்மாவைச் சிபாரிசு பண்ணச் சொல்லி, கெஞ்சி ஒரு வழியா அம்மா சம்மதிச்சாங்க. முழு மனசா ஆசிர்வதிச்சு என்னை க்ளாசுக்கு அனுப்பினாங்க. எங்க அப்பாவைப் பிரிஞ்சு எங்க அம்மா எவ்வளவு கஷ்டப்படறாங்கன்னு உனக்குத் தெரியுமே... அவங்களுக்கு என்னால எந்தக் கஷ்டமும் வந்துடக் கூடாதுன்னு நான் ஒழுங்கா இருக்கேன். ஒழுக்கமா இருக்கேன். இப்ப அம்மாவுக்கு அடுத்தபடியா உனக்காக, உன் மனசுக்கேத்தபடி நான் இருப்பேன். என்னை நீ தப்பா நினைக்காத. ஆயிரம் ரம்பை, ரதிகளைச் சந்திச்சாலும் என் கண்ணுக்கு நீதான் அழகு. என் இதயத்துல உனக்கு மட்டும்தான் இடம். உனக்காக என் உயிரையும் குடுப்பேன். ஆனா... என் உயிரைவிட மேலா மதிக்கிற, நான் நேசிக்கிற நடனக் கலையை மட்டும் நான் விட்டுக் குடுக்கவே மாட்டேன். உன்னோட பொஸஸிவ் நேச்சருக்காக என்னோட கலை ஆர்வத்தை நான் விட்டுவிட முடியாது. நீ எனக்கு வேணும். என்னையும், நான் நடனக்கலை மேல வச்சிருக்கிற அளவற்ற ஆசையையும் புரிஞ்சுக்கிட்ட வாணியா நீ எனக்கு வேணும்... ஐ லவ் யூ ஸோ மச்...’’

ஸ்ரீதர் பேசியதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியின் மனம் நெகிழ்ந்தது. மகிழ்ந்தது.

உணர்வு பூர்வமாக ஸ்ரீதர் பேசிய பேச்சைக் கேட்ட அவள், உணர்ச்சி வசப்பட்டாள். என் மேல இவ்வளவு அன்பா இருக்கற இவர், நிச்சயமா தப்பு பண்ண மாட்டார். அவரோட அம்மாவையும், என்னையும் சம அளவுக்கு நேசிக்கிற இவர் என்னை மீறி எதுவும் செய்ய மாட்டார். இவரோட கலை ஆர்வத்தை நான் மேலும் வளர்த்து, ஊக்கம் கொடுத்து இவர் சினிமாத்துறைக்கு வர்றதுக்கு உறுதுணையா இருக்கணும். என்னோட பொஸஸிவ் நேச்சரை மூட்டை கட்டிப் போடணும். உள்ளுக்குள் இவ்விதம் எண்ணிய வாணி, வெளிப்படையாக அதைக் காட்டிக் கொள்ளாமல், வேண்டுமென்றே வீம்பாகப் பேசினாள்.

‘‘அதெல்லாம் சரிதான். டான்ஸ் ஆடும் போது உங்க கூட ஆடற பொண்ணுகளை அவ்வளவு நெருக்கமா தொட்டு ஆடும்போது எனக்கு எவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கும்? ‘பச்சக்’, ‘பச்சக்’ன்னு ஒட்டிக்கறீங்களே... உங்களோட இந்த முகம், இந்த கை, கால், உடல் முழுசும் எனக்கே எனக்கு மட்டும் தானே? அதை எவ எவளோ தொட்டு உரசும் போது எனக்குப் பத்தி எரியுது...’’

‘‘நீ என்ன தீக்குச்சியா பத்தி எரியறதுக்கு? என் மனசுல எந்தக் களங்கமும் இல்லை. தப்பான எண்ணத்துல பெண்களின் தப்பான இடங்களைத் தொட்டு ஆடறதுக்கு நூறு பேருக்கு மேல கூடி இருக்கற அரங்கம் தேவையில்ல. அந்தரங்கமான ஆசைகளை நிறைவேத்திக்கணும்ன்னா அதுக்கு எத்தனையோ வாய்ப்புகள் இருக்கு. ஆனா நான்? ஒழுக்கங்கறது என் கூடவே பிறந்தது. எங்க அம்மாவோட வளர்ப்பு, என்னைத் தப்பு செய்ய விடாத உன்னதமான வளர்ப்பு. வெள்ளித் திரை உலக வெளிச்சத்துக்கு வரணும்ன்னு துடிச்சிட்டிருக்கற எனக்குத் திரைமறைவான இருண்ட வாழ்க்கை தேவையே இல்லை. எங்கம்மாவோட ஆசிர்வாதமும், உன்னோட அன்பும் என்னை உயர்த்தணும்ங்கற ஒரே எண்ணத்தைத் தவிர வேற எந்த எண்ணமோ தவறான ஆசைகளோ கிடையாது...’’

அதற்கு மேல் அவனைப் பேசவிட்டு வேடிக்கை பார்க்க விரும்பாத வாணி, தன் கண்களாலேயே அவனைக் கைது செய்தாள்.

ஸ்ரீதர்... உங்களை நல்லாப் புரிஞ்சுக்கிட்டேன். இனி என்னோட தூண்டுகோல் உங்க லட்சியத்துக்குரிய ஊக்க உணர்வை உருவாக்கற ஊன்றுகோலா இருக்கும். ஒவ்வொரு ஆணின் வெற்றிக்குப் பின்னாலும் ஒரு பெண் இருப்பாள்ன்னு சொல்லுவாங்க. உங்களோட வெற்றிக்குப் பின்னால இந்த வாணிங்கற பொண்ணு இருப்பா. என்னோட பர்ஸனல் உணர்வுகளை ஒரு பக்கமா ஒதுக்கிட்டு உங்களோட முன்னேற்றத்துலதான் என்னோட முழுக் கவனமும் இனி இருக்கும். ஐ லவ் யூ ஸோ மச்...."

வாணி, அவளது கோபம் மாறி, தன்னை முழுமையாகப் புரிந்து கொண்டாளே என்ற மகிழ்ச்சியில் திளைத்தான் ஸ்ரீதர்.

"தேங்க்யூ வாணி. நான் ஏறக்கூடிய முன்னேற்ற ஏணிப்படிகள்ல என் கூட கை கோத்து எனக்குக் கை குடுத்து என்னில் பாதியா நீ என் கூடவே வரணும். என் கூடவே இருக்கணும். நீ என் கூட இருந்தா... உன்னோட இதயப்பூர்வமான ஆதரவு இருந்தா இந்த உலகமே என் உள்ளங்கைகள்ல அடக்கம். ஆமா வாணி. இந்த என்னோட உணர்வு சத்தியமான நிஜம்."

"இப்பிடியே இருட்டறது கூடத் தெரியாம பேசிக்கிட்டிருந்தோம்ன்னா நம்பளை அவங்கவங்க வீட்ல தேட ஆரம்பிச்சுடுவாங்க. எனக்குப் பிரச்னை இல்லை. எங்க அப்பா கிட்ட நம்ப காதலைப் பத்தி சொல்லிடுவேன். நீங்கதான் உங்க அம்மாவுக்குப் பயப்படுவீங்க."

"ஆமா வாணி, எனக்குப் பயம்தான். அண்ணனை முந்திக்கிட்டு படிப்புல ஜெயிக்கலை. ஆனா காதல் விவகாரத்துல மட்டும் முந்திக்கிட்டேனேன்னு அம்மா நினைப்பாங்க. திட்டுவாங்க."

"அவங்க திட்டறது நியாயம்தானே! இந்த உலகமே உங்களைத் திரும்பிப் பார்க்கற அளவுக்கு டான்ஸ்ல பெரிய ஆளா வந்து, பெரிய படிப்பு படிக்காத உங்களோட மைனஸ் பாயிண்ட்டை ப்ளஸ் பாயிண்ட்டா உருமாத்திக் காட்டுங்க." வாணி அவனுக்குத் தைர்யமூட்டினாள்.

"நிச்சயமா நான் என்னையும் என்னோட திறமையையும் நிரூபிச்சுக் காட்டுவேன் வாணி."

"சரி, ஸ்ரீதர். வாங்க கிளம்பலாம்."

இருவரும் அவரவர் வீட்டிற்குக் கிளம்பினார்கள்.

29

வழக்கமாய் 'வாணிம்மா' என்று அழைத்துக் கொண்டே வீட்டிற்குள் நுழையும் கங்காதரன் அன்று மௌனமாய் உள்ளே வந்ததைப் பார்த்துத் துணுக்குற்றாள் வாணி.

'அப்பாவோட முகமே சரியில்லையே! என்னவாயிருக்கும்?' யோசித்தாள்.

'ஒரு வேளை என்னோட காதல் விஷயம் தெரிஞ்சுருச்சோ... எதுவானாலும் சரி. பேசித்தானே ஆகணும்?' மனதிற்குள் தோன்றிய எண்ண அலைகளை அடக்கி வைத்தாள்.

தளர்வாய் ஸோஃபாவில் சரிந்து உட்கார்ந்திருந்தார் கங்கதரன். அவர் இளம் வயதிலேயே மனைவியை இழந்தவர். மனைவி மீது உயிரையே வைத்திருந்த அவர், அவளது உயிர் போனதும் தன் உயிரைவிட்டு விடாமல் வாழ்ந்து வருவது வாணிக்காகத்தான்.