Lekha Books

டிஸைன்சும் நல்லா இருக்கும். எனக்காக மெனக்கெட்டு திறப்பு விழாவுக்கு முன்னாடியே மிஷினை ஓட்டி சேம்பிள்ஸ் பண்ணிக் குடுத்திருக்கீங்க. டிஸைன்ஸ் ரொம்ப அருமையா இருக்கு. உங்க டிஸைனர் யாரு?"

"தாட்சாயணி'ன்னு ஒரு லேடி, ஸ்மார்ட்டான பொண்ணு. சினிமாத்துறையில பிரபலமா இருக்காங்க. அவங்கதான் டிஸைன் பண்ணிக் குடுக்குறாங்க. நல்ல கற்பனை வளம் உள்ள பொண்ணு. இன்னிக்கு ட்ரெண்டுக்கு ஏத்த மாதிரி சூப்பரா டிஸைன் பண்றாங்க."

"ஓ. வெரி குட்..."

"எங்க அப்பாகிட்ட உங்களை அறிமுகம் பண்ணி வச்சப்ப உங்களை மாதிரி ஒரு திறமையானவரோட நட்புக்கு நீ ரொம்ப லக்கி சங்கர்ன்னு சொன்னார். திறமை மட்டும் இல்லைப்பா. அவரோட மனசும் நல்ல மனசுன்னு நான் சொன்னேன்."

"சங்கர்! நீங்க என்னை நல்லவர் நல்லவர்ன்னு சொல்லச் சொல்ல என்னோட மனச்சாட்சி குத்துது. உங்ககிட்ட என்னைப் பத்தி முழுமையா சொல்றதுக்கு நேரம் வந்துருச்சுன்னு நினைக்கிறேன். ஏதோ ஒரு உணர்வு உங்ககிட்ட என்னை இன்னும் நெருங்கிப் பழகும்படி தூண்டுது. அது என்னன்னு எனக்கே புரியலை. உங்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லைன்னா இப்ப டின்னருக்கு எங்கயாவது போகலாமா? ஆற அமர உட்கார்ந்து பேசணும்..."

"எனக்கு ஓ.கே. திறப்பு விழா வேலை நல்லபடியா முடிஞ்சுருச்சு. அப்பாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம். அப்பா, சரண்யா எல்லாரும் வீட்டுக்குக் கிளம்பிப் போயிட்டாங்க. எனக்கு வீட்டுக்குப் போறதைத் தவிர வேற வேலை இல்லை. தாராளமா நாம டின்னருக்குப் போலாமே..."

"தேங்க்யூ சங்கர், கிளம்பலாமா?"

"ஒரு நிமிஷம், அம்மாவைக் கூப்பிட்டுச் சாப்பிடறதுக்கு வரலைன்னு சொல்லிடறேன்." சங்கர் தன் பொமைலில் வசந்தாவைத் தொடர்பு கொண்டான்.

"அம்மா, இன்னிக்கு பிரபாகர்ன்னு ஒருத்தரை உங்களுக்கும், சரண்யாவுக்கும் அறிமுகப்படுத்தி வச்சேனே...  அவர் கூட ஹோட்டலுக்குப் போய்ச் சாப்பிட்டுக்கறேன்ம்மா. எனக்காக நீங்களும் சரண்யாவும் காத்திருக்காதீங்க. அப்பாகிட்டயும் சொல்லிடுங்க..."

வசந்தாவிடம் பேசி முடித்த சங்கர், அங்கிருந்த ஊழியர் ஒருவரை அழைத்தான்.

"தம்பி... நாங்க கிளம்பறோம். எல்லாக் கதவையும் செக் பண்ணிட்டுப் பூட்டிடு. சாவிக் கொத்தை பங்களாவுல குடுத்துடு."

"சரி ஸார்."

ஊழியரிடம் ஃபேக்டரியையும், ஆபீஸையும் பூட்டிக் கொள்ளச் சொல்லிய சங்கர் கிளம்பினான்.

"பிரபாகர், எந்த ஹோட்டலுக்கு போகலாம்?"

"நீங்க சொல்லுங்க சங்கர்."

"மௌண்ட் ரோடுல 'ஸம்பாரா'ன்னு ஒரு ஹோட்டல் ஆரம்பிச்சிருக்காங்க. அதோட ஓனர் கூட எனக்கு ஃப்ரெண்டு தான். அங்கே போகலாமா?"

"வெஜிடெரியன் ரெஸ்டாரண்ட்டா... நான்வெஜிடேரியன் ரெஸ்ட்டாரண்ட்டா?"

"ரெண்டும் இருக்கு. ஏன்? நீங்க வெஜிடேரியனா?"

"இல்லை சங்கர். ப்யூர் நான்வெஜிடேரியன். தினமும்... நாள் தவறாம எனக்கு அசைவம் வேணும்."

"அப்படின்னா ஸம்பாரா போய் ஒரு வெட்டு வெட்டலாம் வாங்க..."

"ஓ.கே." சிரித்துக் கொண்டே கிளம்பினான் பிரபாகர். இருவரும் அவரவர் காரில் ஏறி ஸம்பாரா ரெஸ்ட்டாரண்ட் நோக்கிப் பயணித்தனர்.

23

ஸம்பாரா ஸ்பெஷல் ஐட்டமான சுவை மிகுந்த கோழிக்கறி வறுவலை எம்.ஜி.ஆர். ஸ்டைலில் ரசித்துச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த பிரபாகர், திடீரென்று கூறிய விஷயத்தைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்தான் சங்கர்.

"என்ன சங்கர்! ஷாக் ஆயிட்டீங்க-?! நிஜமாவே நான் கொஞ்ச காலம் ஜெயில்ல இருந்தவன்தான்..."

"விளையாடாதீங்க, பிரபாகர்... எந்த விஷயத்துலதான் ஜோக் அடிக்கறதுன்னே இல்லயா?..."

"ஹய்யோ சங்கர். நிஜமா சொல்றேன். திருட்டுக் குற்றத்துக்காக நான் ஜெயில் தண்டனையை அனுபவிச்சவன். உங்க கிட்ட என் மனசுல உள்ளதை எல்லாம் சொல்லணும்னுதானே உங்களை இங்கே கூட்டிட்டு வந்தேன்...."

"என்னால நம்ப முடியலை, பிரபாகர்."

"நீங்க நம்பினாலும் நம்பாட்டாலும் அதுதான் உண்மை. சூழ்நிலை காரணமா ஒரு திருட்டைப் பண்ணின நான், வேற ஒரு சூழ்நிலை காரணமா நல்லவனா மாறினேன். திருந்தினேன். நான் திருடிய சூழ்நிலை வறுமை. நான் திருந்திய சூழ்நிலை நேர்மை. ஆமா சங்கர். இனி திருடவே கூடாதுங்கற வைராக்யத்துலதான் ஜெயில்ல இருந்து வெளியே வந்தேன். என்னைச் சோதிக்கற மாதிரி ஒரு சம்பவம் நடந்துச்சு.

"ஜெயில்ல இருந்து வெளியேறின நான் கால் போன போக்கில நடந்துக்கிட்டிருந்தேன். நான் நடந்துக்கிட்டிருந்த ரோடுல ஒரு பெரிய பேங்க் இருந்துச்சு. பேங்க் வாசல்ல காரில இருந்து ஒரு பெரியவர் இறங்கினாரு. அவர் இறங்கின பிறகு காரை பார்க் பண்றதுக்காக அந்த காரோட டிரைவர் காரை முன்னால ஓட்டிக்கிட்டு போயிட்டாரு. பெரியவருக்கு திடீர்னு ரத்த அழுத்தம் குறைஞ்சு போய்க் கண்ணை இருட்டிக்கிட்டு வந்திருக்கும் போல. அப்படியே நிலை தடுமாறி விழுந்துட்டாரு. இதைப் பார்த்த நான் போய் அவரைத் தூக்கிவிட்டேன். அவர் கீழே விழும் போது அவரோட கையில இருந்த தோல் பையும் கீழே விழுந்திருந்தது. நிறை மாதக் கர்ப்பிணி போல அந்தப் பை நிரம்பி இருந்துச்சு. பழைய பிரபாகரா இருந்திருந்தா, பை இவ்வளவு கனமா இருக்கே, பணமாத்தான் இருக்கும்னு அதைத் தூக்கிட்டு ஓடிப் போயிருப்பேன். ஆனா... நான் அப்படிச் செய்யலை. அவரை பேங்க்குள்ள கூட்டிக்கிட்டுப் போனேன். அவர் அந்தப் பையை என்கிட்ட குடுத்து இதுல பதினஞ்சு லட்சம் ரூபாய் பணம் இருக்கு. இதை கட்டிட்டு வந்துடுப்பான்னு சொல்லி அக்கவுண்ட் நம்பர்ல்லாம் குடுத்தாரு.

"அவர் ரொம்ப களைப்பா இருந்தார். அதனால அவரை உட்கார வச்சுட்டு நானே போய்ப் பணத்தைக் கட்டிட்டு பையை அவர்கிட்ட குடுத்தேன். திரும்பத் திரும்ப எனக்கு நன்றி சொன்னாரு. ஆஸ்பிட்டல் போலாம்ன்னு கூப்பிட்டேன். அவர் எங்க வீட்டுக்கே டாக்டர் வந்துடுவார். நீ என் வீட்டுக்கு வான்னு வற்புறுத்திக் கூப்பிட்டாரு. நானும் போனேன்.

"என்னோட நேர்மையைப் பாராட்டினார். அவரோட சொந்த பந்தங்கள் எல்லாரும் பணத்தைச் சுருட்டறதுலயே குறியா இருந்து அவரை அக்கறையா பார்த்துக்கறதில்லைன்னும், அதனால் அவங்களையெல்லாம் அனுப்பிட்டதாகவும் சொன்னாரு. அவரோட எக்ஸ்போர்ட் பிஸினஸைப் பார்த்துக்க நம்பிக்கையானவங்க யாருமே இல்லைன்னு சொல்லி வருத்தப்பட்டாரு. "நீ என் கூடவே இருந்து, ஆபீஸையும் பார்த்துக்கறியா?'ன்னு ரொம்ப பரிதாபமா அவர் கேட்டப்ப என்னால மறுக்க முடியலை. எனக்கு பிஸினஸ், ஆபீஸ் வேலையெல்லாம் பழக்கமில்லைன்னு நான் சொன்னேன். அதுக்கு அவர் அதெல்லாம் உனக்கு நான் கத்துத்தரேன்னு சொன்னாரு. எனக்குன்னு யாரும் இல்லாத நானும், அவருக்குன்னு யாரும் இல்லாத அவரும் ஒருத்தருக்கொருத்தர் துணையானோம்.

"பல கம்பெனிகள்ல இருந்து சரக்கு வாங்கி எக்ஸ்போர்ட் பண்ற அவரோட பிஸினஸ் பத்தி எனக்குச் சொல்லிக் குடுத்தாரு. பின்னலாடைகள்தான் நிறைய ஏற்றுமதி பண்ணிக்கிட்டிருந்தாரு.