Lekha Books

பேராசிரியை ரேணுகாதேவி என்று சாக்பீஸால் எழுதப்பட்ட ஒரு சிலேட்டைப் பிடித்துக் கொண்டு ஒரு மெலிந்துபோன சீனப்பெண் அங்கு நின்றிருந்தாள்.

“அதோ, உங்களைத் தேடி ஆள் நிக்குது”- கிம் சொன்னான்.

ரேணுகா முன்னோக்கி நடந்தாள்.

“வெல்கம் டூ சிங்கப்பூர், ஃப்ரொஃபஸர்”- சீனப்பெண் சொன்னாள்.

“பிறகு பார்க்கலாம்” என்று சொன்ன கிம் மக்கள் கூட்டத்தில் மறைந்தான். சீனப் பெண்ணுடன் ரேணுகா வெஸ்ட்டின் ஹோட்டலை அடைந்தபோது, நேரம் ஐந்தரை மணியாகிவிட்டிருந்தது.

“உங்களைப் போன்ற புகழ்பெற்ற ஒரு பொருளாதார ஆராய்ச்சியாளர் இந்த மாநாட்டில் பங்கெடுப்பது எங்களின் பேரதிர்ஷ்டம் என்று நாங்க நினைக்கிறோம்”- சீனப் பெண் சொன்னாள்.

ரேணுகா அந்தப் பெண் போனபிறகுகூட அந்த வார்த்தைகளை எண்ணி ஆச்சரியப்பட்டாள். தன்னுடைய பெயரும், புகழும் இந்த நாட்டிலுள்ளவர்களுக்கு ஏற்கெனவே தெரியுமா? அவர்கள் எவ்வளவு ஈடுபாட்டுடன் தன்னுடன் பழகுகிறார்கள்? நம் வாசலில் இருக்கும் மலருக்கு மணமில்லைன்னு சொல்றது சரிதான். தன்னை வி.ஜெ.டி. ஹாலுக்கோ இல்லாவிட்டால் அத்தகைய ஏதாவது ஒரு இடத்திற்கோ பேச அமைப்பவர்கள் தனக்கான ஒரு வண்டியைக் கூட அனுப்பி வைக்கமாட்டார்கள். தானே நடுச்சாலைக்குச் சென்று ஆக்டோரிக்ஷா பிடித்து நிகழ்ச்சி நடக்கும் இடத்திற்குச் செல்ல வேண்டும். நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் ஆட்டோரிக்ஷா பிடித்து வீடு திரும்ப வேண்டும். இப்படி ஒவ்வொன்றையும் நினைத்துப் பார்த்தாள் ரேணுகா.

அறையில் தனியாக இருந்தபோது சிறிதுநேரம் களைப்பைப் போக்குவதற்காக அவள் கட்டிலில் மல்லார்ந்து படுத்தாள். அந்த அறையிலிருந்த இரட்டைக்கட்டில், விளக்குகள், மினி ஃப்ரிட்ஜ், பூ வைக்கப்பட்ட பாத்திரிங்கள், எழுத்து மேஜை ஸோஃபா, டி.வி. செட் அனைத்தும் ரேணுகாவிற்குப் பிடித்திருந்தன. ஏதோ ஒரு இனிய நறுமணம் அந்த அறையை முழுமையாக ஆக்கிரமித்திருந்தது.

தன்னைத் தவிர இந்தியாவிலிருந்து வேறு யாரும் இந்த மாநாட்டில் பங்கெடுக்காமலிருக்கும் விஷயத்தை ஒரு அதிர்ஷ்டம் என்றே ரேணுகா நினைத்தாள். தான் கிம் என்ற இளைஞனுடன் சேர்ந்து வெளி இடங்களைப் போய் பார்ப்பதைத் தெரிந்து கொண்டால் இந்தியாவைச் சேர்ந்தவர்கள் தன்னைப் பற்றித் தவறாக நினைப்பார்கள். தனக்கும் அந்த இளைஞனுக்குமிடையே இருக்கும் வயது வித்தியாசத்தைக்கூட அவர்கள் கவனிக்க மாட்டார்கள்.

சோப்பு நுரைக் குளியல் தொட்டியில் ஆனந்தமாகப் படுத்திருந்தபோது ரேணுகாவின் உடம்பில் ஒரு புத்துணர்ச்சி பரவியது மாதிரி இருந்தது. அந்த சுகமான உணர்வில் அவள் தன் கண்களை மூடிக்கொண்டாள். எவ்வளவு நேரம் அந்த இளம் வெப்பம்கொண்ட நீரில் படுத்திருந்தோம் என்பதே ரேணுகாவுக்குத் தெரியாமல் போய்விட்டது. கடைசியில் நறுமணம் கமழ்ந்து கொண்டிருந்த உடலைத் துவட்டி. புதிய பட்டாடைகளை அணிந்து, ஈரமான கூந்தலை அவிழ்த்துப் போட்டவாறு அவள் ஹோட்டலைச் சுற்றியுள்ள காட்சிகளைப் பார்ப்பதற்காக இங்குமங்குமாய் நடந்து கொண்டிருந்தாள். ஹோட்டலில் கீழ்ப்பகுதியில் ஆடைகள், வாசனைப் பொருட்கள் போன்றவை விற்பனை செய்யப்படும் கடைகள் இருந்தன. ஆறாவது மாடியில் ப்யூட்டி பார்லர் இருந்தது. அதற்கு முன்னால் இரண்டு மூன்று நிமிடங்கள் வெறுமனே நின்றிருந்ததாலோ என்னவோ, அதன் வாசலில் நின்றிருந்த சீனன் தன்னைப் பார்த்து புன்னகைப்பதாக உணர்ந்தாள் ரேணுகா.

“வாங்க மேடம். உங்க தலைமுடியில கொஞ்சம் சாயம் தேய்ச்சு கழுவி விடுறோம். உங்க நீளமான சுருண்ட தலைமுடி எவ்வளவு அழகா இருக்கு” - சீனன் தன்னுடைய கறுத்த பற்களைக் காட்டி சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான்.

ரேணுகா உள்ளே நுழைந்தாள். டை அடித்துக் கழுவி முடித்த பிறகு ரேணுகா தன்னுடைய உருவத்தைக் கண்ணாடியில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் பார்த்தாள். ஒரு இளம் பெண்ணைப் போல் தான் மாறி விட்டிருப்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

“மேடம், உங்களுக்கு ஃபேஸியல் பண்ணி விடட்டுமா?” - சீனன் கேட்டான். அழகைக் கூட்டிக் காட்டுவதற்காக பணம் செலவழிப்பதைப் பற்றியும் பெண்களின் ஆடம்பர மோகத்தைப் பற்றியும் ஒருவகை வெறுப்புடன் தான் கேரளத்தில் இருக்கும்பொழுது பேசியதை அந்த நிமிடத்தில் ரேணுகா நினைத்துப் பார்த்தாள். ஆனால், சிங்கப்பூரில் தான் ஒரு மாறுபட்ட வடிவம் எடுத்திருப்பதையும் நினைத்துப் பார்த்தாள். தலைமுடியை விரித்துப் போடும் போது, ப்ராவை அவிழ்க்கும்போது, கால்களிலிருந்து காலணிகளை நீக்கும்போது எல்லோரும் அனுபவிக்கக்கூடிய ஒரு புது உணர்வை அவளும் அனுபவித்தாள்.

சீனாக்காரனின் விரல் நுனிகள் ரேணுகாவின் முகத்தில் இங்கு மங்குமாய் நகர்ந்தன. தோலைப் பளபளப்பாக்குவதற்காக அவன் தேய்த்த வாசனை திரவியத்தின் நறுமணமும் விரல்களின் தொடர்ச்சியான நாட்டியமும் அவளை ஒருவித மயக்கத்தில் வீழ்த்தியது. எவ்வளவு முயற்சித்தும், அவளால் கண்களைத் திறக்க முடியவில்லை. தான் உறக்கத்தின் ஆழத்திற்கு போய்க் கொண்டிருப்பதை ரேணுகா நன்கு உணர்ந்தாள்.

“எனக்குத் தூக்கம் வருது...”- அவள் சொன்னாள். சீனாக்காரனின் வியார்வை நாற்றம், முகத்தில் தேய்த்த வாசனை திரவியத்தின் நறுமணத்துடன் சேர்ந்து அவளின் நாசிக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தது. ரேணுகா தன்னுடைய கால் விரல்களை செருப்புக் குள்ளிருந்து எடுத்தாள். அவள் நாற்காலியில் சாய்ந்தவாறு உறங்கினாள்.

ஃபேஸியலும் ஆவி பிடித்தலும் முடிந்தவுடன் சீனாக்காரன் அவளின் முகத்தை ஈர களிமண்ணால் மூடினான். மண் காந்ததும், ஒரு முகமூடியைப் போல் அது ஆனது. சிறிது நேரம் சென்றதும் அவன் குளிர்ந்த நீரில் பஞ்சை முக்கி முகத்தில் மூடியிருந்த மண்ணை சிறிது சிறிதாக ஒற்றி நீக்கினான். அவளுக்கு உறக்கம் கலைந்தது.

அவள் சிந்தித்தாள்.

இவ்வளவு காலமாக மிகவும் கவனமாகப் பாதுகாத்து வந்த சமநிலையை திடீரென்று ஒரே நாளில் காற்றில் பறக்கவிட்டுவிட தன்னால் முடியுமா? தன்னுடைய ஒழுக்கக் கோட்பாடுகளுக்கு இனிமேல் அதிகமாக முக்கியத்துவம் இருக்காது என்ற நிலை உண்டாகிவிட்டதா? ஒரு நாள் சிவா தன்னுடைய நண்பனுடன் மாலை நேரத்தில் ரேணுகாவின் வீட்டிற்கு வந்தாள். சமையலறைக்குள் நுழைந்து தேநீர் தயாரித்து அவனை உபசரித்தாள். அந்த மாணவன் போனபிறகு, தான் சிவாவைக் கடுமையாகத் திட்டியதையும் அவளின் மனதை வேதனையடையச் செய்ததையும் ரேணுகா நினைத்துப் பார்த்தாள். ஆமாம்... கிம் வரும்போது இனிமேல் தான் ஒரு அக்காவைப் போல் நடந்து கொள்ள வேண்டும். யாருக்கும் கீழ்படியாத தன்னுடைய உடலை அழகான கண்களைக் கொண்ட ஒரு வெளிநாட்டுக்காரனுக்கு எந்தவித காரணத்தைக் கொண்டும் காட்சிப் பொருளாக ஆக்கிவிடக் கூடாது. அப்படியொரு சம்பவம் நடந்துவிட்டால் அதற்குப் பிறகு உள்ள வாழ்க்கை முழுவதும் கவலைப்பட்டுக் கொண்டும் தனக்குத்தானே பரிதாபப்பட்டுக் கொண்டும் நாட்களை ஒட்டிக் கொண்டிருக்க வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டுவிடும். அந்த அளவிற்கு கொடுமையான ஒரு சூழ்நிலை இந்த உலகத்தில் வேறொன்று இருக்கிறதா என்ன? ரேணுகாதேவி அந்தக் கட்டிலில் படுத்தவாறு கண்ணீர் சிந்திக் கொண்டிருந்தாள்.