Lekha Books

உண்ணி உணவு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தபோது சுருட்டு புகைத்துக் கொண்டே மாமா அருகில் வந்து உட்கார்ந்தார். மாமா வின் பார்வை தன்னை ஆராய்வதை மாமாவைப் பார்க்காமலேயே அவனால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

"அய்யப்பன் புளி' ஊற்றப்பட்ட சாதத்தை அவன் அள்ளி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். அய்யப்பனின் கண்டுபிடிப்புதான் அய்யப்பன் புளி. ஏதோ ஒரு காட்டிலையைப் பிழிந்து எடுக்கப்பட்ட நீர், புளி, மிளகாய், தேங்காய்ப் பால் ஆகியவற்றைச் சேர்த்து உண்டாக்கிய ஒருவகையான குழம்புதான் அய்யப்பன் புளி. அதன் ருசி உண்ணிக்கு மிகவும் பிடிக்கும். எப்போதாவது ஒருமுறைதான் அது தயார் பண்ணப்படும். மகிழ்ச்சியுடன், ருசியுடன் உணவைச் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த உண்ணியின் "சாப்பாட்டு மோகம்' மாமா வந்ததும், சற்று குறைந்து விட்டது. எனினும், அய்யப்பன் உணவைச் சாப்பிடத் தூண்டியது. அவன் சாப்பாட்டைத் தொடர்ந்தான்.

அப்போதுதான் மாமா அழைத்தார்: “உண்ணி...''

அவன் தலையை உயர்த்திப் பார்த்தான்.

துறவிகள் வெட்ட வெளியில் இருந்து திருநீறை எடுத்து பக்தர் களிடம் தருவதைப்போல, மாமா எங்கிருந்தோ கொண்டு வந்திருந்த ஒரு புத்தகத்தை நீட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

உண்ணி பதைபதைத்துப் போய்விட்டான். ராகுலன் அவனுக்கு வாசிப்பதற்காகக் கொடுத்திருந்த ஒரு புதினம் அது. அவன் மிகவும் ரசித்து வாசித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு நாவல். இது எப்படி மாமாவின் கையில் சிக்கியது என்று உண்ணி ஆச்சரியப்பட்டான். அவனுக்குள் திடீரென்று பயம் உண்டானது.

மாமாவின் நடவடிக்கை எப்படி இருக்கும்? மாமா கோபப் பட்டதில்லை என்பது அவனுக்குத் தெரியும். என்ன நடந்தாலும் மாமாவிற்கு கோபம் வராது. குறைந்த பட்சம் கோபம் வெளியே வராது. ஆனால் தண்டனை வரும். தண்டனை கடுமையாகவும் இருக்கும். இரவு முழுவதும் தொடர்ந்து தலைகீழாக நின்று கொண்டு ஆசனம் செய்ய வேண்டும், கழுத்து வரை நீருக்குள் மூழ்கி பொழுது புலரும் வரை நின்று கொண்டிருக்க வேண்டும், இரவில் தனியாக காட்டிற்குள் சென்று விறகு சேகரித்துக் கொண்டு வரவேண்டும், இரவு முழுவதும் மலை உச்சியில் இருக்கும் காளி கோவிலில் மந்திரங்களைக் கூறிக் கொண்டிருக்க வேண்டும், இரவு முழுவதும் கண்விழித்திருந்து தேவி மாகாத்மியம் வாசிக்க வேண்டும், பகலாக இருந்தால் பதினேழு முறைகள் காளி கோவில் வரை போய் வர வேண்டும் - இப்படித்தான் மாமாவின் தண்டனைகள் இருக்கும். திடீரென்று எந்தத் தண்டனையையும் தந்துவிடமாட்டார். தண்ட னையை அளித்து விட்டால், அதை அனுபவித்தே ஆக வேண்டும்.

இரவு வேளையில் கழுத்து வரை நீருக்குள் நின்று கொண்டி ருப்பதை நினைத்துக் கொண்டு, இருட்டில் ஒரு முட்டை விளக்குடன் காட்டில் விறகைத் தேடி அலைவதை கனவு கண்டு கொண்டு பதைபதைப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த உண்ணியின் காதுகளில் மாமாவின் மென்மையான குரல் வந்து விழுந்தது.

“இது யாருடைய புத்தகம் உண்ணி?''

“என்னுடைய...'' -உண்ணி தடுமாறினான். “என்னுடைய ஒ... ஒரு நண்பனுடையது!''

“இது எப்படி இங்கே வந்தது?''

“அவன்...'' -உண்ணி பாதியில் நிறுத்தினான்.

“அவன்...?''

“அவன் எனக்கு... வா... வாசிப்பதற்குத் தந்தான்.'' -உண்ணியின் வார்த்தைகள் துண்டுத் துண்டாக வந்து விழுந்தன.

“உண்ணி, நீ இதை வாசித்தாயா?''

“கொஞ்சம் வாசித்தேன்.''

“மீதியை வாசிக்க வேண்டாம்.'' -மாமாவின் குரல் மிகவும் மென்மையாக இருந்தது. ஆனால், அவருடைய கண்கள் குரலை உயர்த்தி, வளவளவென்று கோபத்துடன் பேசுவதைப்போல உண்ணிக்குத் தோன்றியது. மாமா ஏற்ற இறக்க வேறுபாடு இல்லாத குரலில் தொடர்ந்து சொன்னார்: “இது சிறுவர்கள் வாசிக்கக்கூடிய புத்தகம் அல்ல. குறிப்பாக உண்ணி, உன்னைப் போன்ற சிறுவர் களுக்கு...'' அவர் சுருட்டை வேகமாக இழுத்தார். சுருட்டின் புகையை உள்ளே இழுத்தபோது அவருடைய நெற்றி சுளிந்தது. சிவந்த கண்கள் பாதி மூடின. “அய்யப்பா!'' -அவர் அழைத்தார்.

“எஜமான்...'' -அய்யப்பன் அழைப்பைக் கேட்டான்.

“நாம உண்ணியை எப்படிக் கொண்டு வரணும்னு திட்டமிட்டிருக்கிறோம்?'' -மாமா கேட்டார்.

“ரொம்ப பெரிய நினைப்பு, எஜமான்.''

“ம்...'' -மாமா நீட்டி முழக்கினார்: “உண்ணி, உனக்குப் புரியுதா? நீ பெரிய ஆளாக வரவேண்டியவன். கெட்ட குணங்களைக் கொண்ட சாதாரண மனிதர்களைப்போல உள்ளவன் அல்ல நீ. இந்த தரம் தாழ்ந்த நூல்களை வாசித்து விலை மதிப்புள்ள நேரத்தை வீண் செய்யக்கூடாது. இவையெல்லாம் சிறுவர்களைப் பாழாக்கக்கூடிய வலைகள். இதில் சிக்கிக் கொள்பவர்கள் சிக்கிக் கொள்ளட்டும். நீ இந்த வலையில் விழ வேண்டியவன் அல்ல. விலை குறைவான, திடீரென்று பிடித்து இழுக்கக்கூடிய புத்தகங்கள், திரைப்படம், நாடகம், நடனம் -இவை அனைத்துமே வலைகள்தான். மிக உயர்ந்த ஒரு லட்சியத்தை நோக்கிப் பயணித்துக் கொண்டிருப்பவர்களை விழச் செய்யும் மிக ஆழமான குழிகள் அவை.'' மாமா சுருட்டை இழுத்துப் புகையை ஊத, குற்ற உணர்வுடன் அமர்ந்திருந்த உண்ணிக்கு "அந்த நிடமே இந்த லட்சியம் என்ன?' என்று கேட்க வேண்டும் போல தோன்றியது.

ஆனால், அவன் கேட்கவில்லை. அப்படிக் கேட்டால், அது மாமாவை மீறியதைப்போல ஆகும் என்று அவனுக்குத் தோன்றியது.

“நண்பர்கள் கூட்டம்...'' மாமா தொடர்ந்து சொன்னார்: “உண்ணி, உனக்குத் தேவையில்லை. சாதாரண சிறுவர்களுக்குத்தான் அவர்கள் வேண்டும். நீ சாதாரண சிறுவன் அல்ல. உறவுகள்கூட வலைகள் என்று ஆகிவிட்டதால்தான் நான் உன் தாயிடமிருந்து உன்னை இங்கே கொண்டு வந்தேன். பிறப்பின் உறவைக்கூட ஒரு தவம் செய்பவனால் மறக்க முடியும்.''

மாமாவின் குரலின் தனித்துவம் உண்ணியின் தலைக்குள் நுழைந்தது.

அவன் ஒரு தடுமாற்றத்தில் இருந்தான். தலை சுற்றுவதைப் போலவும் தான் கீழே விழுவதைப் போலவும் தான் ஏதோ ஒரு மந்திரசக்திக்குக் கட்டுப்பட்டு விட்டவனைப் போலவும் உண்ணிக்குத் தோன்றியது.

“உணவு சாப்பிடு உண்ணி.'' -மாமா சொன்னார். உண்ணி ஒரு கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிவதைப்போல உணவைச் சாப்பிட்டான்.

“இந்தப் புத்தகத்தை நாளைக்கே இதைத் தந்த பையனிடம் திருப்பிக் கொடுத்துவிட வேண்டும். மீதியை வாசிக்கக்கூடாது. வாசித்ததை மறந்துவிட வேண்டும்.'' -மாமா சொன்னார்.

“சரி...'' -உண்ணி ஒப்புக் கொண்டான்.

திடீரென்று வெளியே மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. பனையோலைகளால் ஆன கூரையின்மீது மழைத்துளிகள் விழுந்து ஆரவாரித்தன.

மழை பெய்யும்போது பாம்புகள் இறங்கும் என்பதை நினைத்துப் பார்த்தான்.

“சாதகனாக ஆவதற்காக உருவாக்கப்பட்டவன் கவர்ச்சிகளில் விழுவது சரி அல்ல. ஆசைகளின் சுவர்களைத் தாண்டக்கூடிய வலிமை உனக்கு இருக்கிறது. ஆசைகள் உண்டாக்கக்கூடிய சக்கர வியூகங்களில் நீ போய் மாட்டிக் கொள்ளக்கூடாது. அது பாவம். விடுதலையே இல்லாதவ பாவம்.''