Lekha Books

வரும்போது கேரம்போர்டைக் கொண்டு வரும்படிக் கூற வேண்டும். நடந்தும் ஓடியும் சோர்வடையும்போது தாமரைப் பாறைக்கு வெளியே- பாறைக் கிணறுக்கு சமீபத்தில் இருக்கும் வெட்ட வெளியில் உட்கார்ந்து கேரம் விளையாடலாம். கேரம் போர்டைக் கொண்டு வரவில்லையென்றால், தட்டாங்கல் விளையாடலாம். அதில் ஷீபாதான் வெற்றி பெறுவாள். தட்டாங்கல் பெண்களுக்கென்றே இருக்கும் விளையாட்டாயிற்றே!

தளர்ச்சி உண்டாகும்போது, ஊற்றின் நீரை ஊற்றித் தேன் கொடுக்கலாம். அவர்களுடைய ஃப்ரூட் சாலட்டை விட தேன் மிகவும் சிறந்ததாயிற்றே!

அப்போது ஃப்ரூட் சாலட்டின் ருசி அவனுடைய நாக்கில் ஊறியது. அதற்கு என்ன ஒரு குளிர்ச்சி! தேனை ஃப்ரிட்ஜில் வைத்திருந்தால், பிறகு சாப்பிடும்போது என்ன ஒரு சுவையாக இருக்கும் என்று உண்ணி நினைத்துப் பார்த்தான்.

அந்த நினைவுடன் உண்ணி பூஜைக்குப் பிறகு மாமாவுடன் காலை நேர உணவிற்காக சாப்பாட்டு மேஜைக்கு அருகில் உட்கார்ந்திருந்தான். முன்னால், மேஜைமீது அடை பரிமாறப் பட்டது. வறுத்த மான் மாமிசம் பரிமாறப்பட்டது. மானின் மாமிசத்தை வறுத்து மிளகாயும் உப்பும் சேர்த்து துண்டு துண்டாக ஆக்கியிருந்தது உண்ணிக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. ஆனால், ராகுலனின் தாய் பரிமாறிய உணவுப் பொருட்களுக்கு முன்னால் இந்த அய்யப்பனின் அடையும் மாமிச வறுவலும் ஒன்றுமே இல்லை.

அய்யப்பனும் மாமாவும் எந்தக் காலத்திலும் நல்ல உணவுப் பொருட்களைச் சாப்பிட்டதேயில்லை. கடந்த நாள் வரை- ராகுலனின் வீட்டில் உணவு சாப்பிடும் வரை, இதுதான் உலகத் திலேயே மிகவும் சுவையான உணவு என்று உண்ணியும் நினைத் திருந்தான். அப்படி இருக்கும்போது அவர்களைக் குறை கூறிப் பிரயோஜனமே இல்லை. ஒருமுறையாவது வேறு ஏதாவது உணவுப் பொருளை சாப்பிட்டுப் பார்த்தால்தான், நல்ல உணவின் ருசியை அவர்களால் தெரிந்துகொள்ள முடியும்.

மாமாவை ஒருமுறை ராகுலனின் வீட்டிற்கு அழைத்துக்கொண்டு செல்ல வேண்டுமென்று உண்ணி நினைத்தான். அப்போது அன்பு என்றால் என்ன என்று மாமாவிற்குப் புரியும். நல்ல உணவின் ருசி என்றால் என்ன என்பதும்.

ஆனால், அடுத்த நிமிடமே உண்ணி நடுங்கினான். மாமாவை ராகுலனின் வீட்டிற்கு அவன் எப்படி அழைத்துக்கொண்டு போவான்? மாமாவை அங்கு அழைத்துச் செல்லக் கூடிய தைரியம் தனக்கு இல்லை என்ற விஷயம் உண்ணிக்கு நன்கு தெரியும். அங்கு சென்ற விஷயத்தைப் பற்றி மாமாவிடம் கூறுவதற்குக்கூட தைரியம் இல்லாததால், மாமாவை அங்கு அழைத்துக் கொண்டு போவதைப் பற்றி சிந்தித்ததை நினைத்து உண்ணி தன்னையே ஏளனம் செய்தான்.

அவன் காய்ந்த அடை என்ற உண்மையுடன் சண்டை போடுவதற்கு மத்தியில் கேட்டான்:

“பெரிய மாமா, உங்களுக்கு கார் ஓட்டத் தெரியுமா?''

அய்யப்பன் சிரித்தான். மாமா உண்ணியைப் பார்த்தபோது, மாமாவின் கண்களில் சந்தேகம் துடித்துக் கொண்டிருப்பதை உண்ணி பார்க்காமல் இல்லை.

சிரிப்பை நிறுத்திவிட்டு, அய்யப்பன் பதில் சொன்னான்: “தெரியு மாவா? சின்ன வயசுல இருந்தே பெரிய எஜமான் கார் ஓட்டுவார். எஜமானுக்கு எல்லாம் தெரியும். கார் ஓட்டுவது மட்டுமல்ல...''

“அப்படியா?'' -உண்ணியின் குரலில் பெரிய மாமாமீது கொண்டி ருந்த தனிப்பட்ட ஈடுபாடு வெளிப்பட்டது. அவன் தொடர்ந்து கேட்டான்:

“அப்படியென்றால் நாம் ஒரு கார் வாங்கினால் என்ன?''

மாமா மீண்டும் உண்ணியை சந்தேகத்துடன் பார்த்தார். அந்தப் பார்வையை கவனிக்காமல் உண்ணி தொடர்ந்து சொன்னான்: “கார் இருந்தால் நடக்காமல் பள்ளிக்கூடம் போகலாம்.''

மாமா மீண்டும் அவனைப் பார்த்தார்.

“அந்த அளவிற்கு உண்ணிக்கு சோம்பேறித்தனம் வந்துவிட்டதா, அய்யப்பா?''

மாமாவின் குரல் உண்ணியின் மனதிற்குள் பயத்துடன் அதற்கு இணையான ஏதோ உணர்வை எழுப்பியது.

“சோம்பேறித்தனமாக இருக்காது. ஆசையாக இருக்கலாம்.'' -அய்யப்பன் உண்ணியை நியாயப்படுத்த முயற்சித்தான்.

“ஆசைகள்தான் மனிதர்களை அழிக்கிறது.'' -மாமா சொன்னார்: “அய்யப்பா!''

“உண்மை, எஜமான்.''

“கார் மலையில் ஏறுமா?'' -மாமா உண்ணியிடம் கேட்டார்.

“ஏறாது.'' -உண்ணி பதில் சொன்னான்.

“பிறகு எப்படி கார் வாங்கினாலும் நடக்காமல் பள்ளிக்கூடத்திற்குச் செல்வாய்?''

உண்ணி பதிலெதுவும் கூறவில்லை. அவன் குனிந்து உட்கார்ந்தி ருந்தான். மான் மாமிசத்துடன் போராடினான்.

சற்று நேரம் கழித்து உண்ணி இன்னொரு விஷயத்தை வெளியிட்டான்.

“நாம் ஒரு ரேடியோ வாங்கினால் என்ன?''

மாமா மீண்டும் அதிகமான சந்தேகத்திற்கு ஆளானார். அவருடைய கண் இமைகள் சுளிந்தன. புருவங்கள் வளைந்தன. கண்கள் மிகவும் சிறியனவாக ஆயின.

“ரேடியோவா? எதற்கு?'' -அவர் கேட்டார்.

“பாட்டு கேட்பதற்கு...'' -உண்ணி திடீரென்று பதில் சொன்னான். ராகுலனின் வீட்டில் இருந்தபோது ரேடியோவிலும் ரேடியோ க்ராமிலும் கேட்ட பாடல்களை அவன் நினைத்துப் பார்த்தான். பாடல்களைக் கேட்ட சூழ்நிலைகளை ஞாபகப்படுத்திப் பார்த்தான். பாட்டுடன் உடல் முழுவதையும் அசைத்துத் தாளமிடும் ஷீபாவை நினைத்துப் பார்த்தான். ஷீபாவின் முகத்தை முன்னால் கண்டபோது, அவன் ஒரு சந்தோஷமான உணர்வுக்கு ஆளானான்.

நிமிடக்கணக்கில் உண்ணியைப் பார்த்துக் கொண்டே அமைதி யாக இருந்துவிட்டு, மாமா அடையை நோக்கித் திரும்பினார்.

“எலெக்ட்ரிக் விளக்கும் தண்ணீர்க் குழாயும் இருந்தால், எவ்வளவு வசதியாக இருக்கும்?'' -உண்ணி யாரிடம் என்றில்லாமல் சொன்னான்.

மாமா மீண்டும் அவனைப் பார்த்தார். அவர் அழைத்தார்: “அய்யப்பா''.

உண்ணி சற்று பதறிவிட்டான். மாமாவிடம் இந்த அளவிற்கு நேரடியாகப் பேசக்கூடிய தைரியம் தனக்கு எங்கிருந்து கிடைத்தது என்று அவன் ஆச்சரியப்பட்டான். நினைத்தபோது- ராகுலனின் வீட்டிலிருந்துதான் அது கிடைத்திருக்க வேண்டும் என்பது அவனுக்குப் புரிந்தது. ராகுலனும் ஷீபாவும் எந்த அளவிற்கு சுதந்திர உணர்வுடன் தங்களுடைய தந்தையிடம் பேசுகிறார்கள் என்பதை அவன் நினைத்துப் பார்த்தான். அவர்களுக்கு அந்த தைரியம் கிடைப்பதற்கு மிகவும் முக்கிய தூண்டுகோலாக இருப்பவள் அம்மா வாக இருக்க வேண்டும். அம்மா இருப்பதுதான் அவர்களுடைய மிகப் பெரிய பலமே. அம்மாதான் அவர்களுடைய நிழலாக இருக்கிறாள்.

அம்மா இல்லாத ஒரு வாழ்க்கையில் ஒரு சந்தோஷமே இல்லை என்று அப்போது உண்ணிக்குத் தோன்றியது. அதைத் தொடர்ந்து அம்மாவைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசையும் அவனுக்குள் எழுந்தது.