Lekha Books

5

வெற்றித் திலகம்

போலீஸ் வண்டியை நோக்கி கொலையாளி தலையை உயர்த்தியவாறு நடந்தான். அடி விழுந்த உடலின் பகுதிதான் பலமாக வலித்தது. வேதனை தெரிந்த இடங்களில் கையால் தடவிப் பார்க்க அவன் விரும்பினான். விலங்குகளைத் தொட்டதும் என்ன காரணத்தாலோ அவன் கைகள் அப்படியே நின்றன. மக்களை விலக்கிக் கொண்டு போலீஸ்காரர்கள் உண்டாக்கிய பாதை வழியே நடக்கும் போது, அவன் இரு பக்கங்களிலும் நின்றிருந்த மக்களின் முகங்களை ஒருவித எதிர்பார்ப்புடன் பார்த்தான். என்ன காரணத்தாலோ, அவன் முகம் வாடியது.

பாரதமாதாவின் பிள்ளைகள், என்னுடைய சகோதரர்கள் என்னைக் கோபத்துடன் வெறித்துப் பார்க்கிறார்கள். கஷ்டம்! உங்களுக்கு இது கூடவா தெரியவில்லை? அதாவது காயத்ரி மந்திரத்திற்குக் கட்டுப்பட்ட ஒரு பூணூல் என்னுடைய செயலை வளையம் செய்கிறது. இருந்தாலும் சுயநலம் இல்லாத சத்திரிய தர்மத்தை இந்துக்களின் பாதுகாப்பிற்காக நடத்திக் காட்டியவன் நான். ஆனால், இந்துக்களாகிய நீங்கள் தான் என் கைகளில் விலங்கு அணிவிக்கிறீர்கள்!

பரவாயில்லை. குருஷேத்திரத்தில் பார்த்தன் பார்வை தெரியாத இடங்களில் கூட பார்த்ததெல்லாம் அவன் உறவினர்களைத்தானே! நான் பூமியில் இருந்து நீக்கிய கிழவர் கூட ஒரு சனாதன இந்துதானே!

இந்தியர்களே, உங்களுக்கு இன்னுமா புரியவில்லை? வெறுமனே இந்துவாக இருப்பதல்ல பாரதீயத்துவம். உண்மையான இந்துவாக இருப்பதுதான் இங்கு முக்கியம். இதைத்தான் குருஜி கூறியிருக்கிறார். அவர் சொன்ன இந்துத்துவம் இதுதான். அதை அடைவதற்காக ஒரு இந்துவின் குருதியை எடுக்க வேண்டி நேரிடலாம். பரவாயில்லை. தர்மத்தின் வெற்றிக்கு இரத்தத்தின் உரம் கட்டாயம் தேவைப்படலாம். அதனால் என்ன? தர்மம்தானே இங்கு குலதெய்வம்!

ஒரு ஆள் சற்று எம்பி அவனை மிகவும் பலமாக அடித்தான். அவன் காதுகள் அடைத்தன. கண்கள் இருண்டு போயின.

சகோதரர்களே, இந்த உடலை எதற்கு துன்பப்படுத்துகிறீர்கள்? எவ்வளவு வேதனை உண்டானாலும் என்னால் அதைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியும். ஆனால், என்னுடைய கடமையை முடித்ததற்காக என்னுடைய உடலை இந்துக்கள் துன்பப்படுத்துவதைத்தான் என்னால் கொஞ்சம் கூட பொறுத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.

தன்னை அடிப்பதற்காக மீண்டும் அவர்கள் கைகள் நீளுவதை அவன் பார்த்தான். சுற்றிலும் நெருங்குவதையும் தள்ளுவதையும் அவன் கவனித்தான். யாரோ பிடித்ததில் அவனிடமிருந்த கம்பளிப்போர்வை கீழே விழுந்தது. அதை எடுத்துத் தரும்படி ஒரு போலீஸ்காரனிடம் மவுனமாக அவன் கெஞ்சினான். தொடர்ந்து அவன் போலீஸ் வாகனத்திற்குப் பக்கத்தில் போனதும் நின்றான். போலீஸ் வளையத்தையும் மீறி ஒரு மனிதன் அவனை மிகவும் பலமாகத் தாக்கினான். அவன் கால்கள் தடுமாறி, ஒரு பக்கம் விழுந்தான்.

அகிம்சையைப் போதித்த மனிதரின் சீடர்கள்! இவ்வளவுதான் அகிம்சை! கிழவரின் சூடு மாறாத சடலத்தைச் சாட்சியாக வைத்துக் கொண்டு அவரின் சீடர்கள் இம்சைக்குள் பாய்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்!

போலீஸ் தங்களின் பாதுகாப்பு வளையத்தை மேலும் பெரிது படுத்துவதை, அவன் கீழே விழுந்து கிடந்த இடத்தில் இருந்தவாறு பார்த்தான். கைகளில் விலங்கு மாட்டப்பட்டிருந்ததால், எழுந்து நடக்க முடியாமல் அவன் சுருண்டபடி படுத்துக்கிடந்தான்.

கொஞ்சம் தள்ளி கிழவர் படுத்துக்கிடக்கிறார்! இங்கே நான்! ஒரே நிலையில் இருவரும்!

போலீஸ்காரர்களே, என்னை நீங்கள் காப்பாற்றி என்ன ஆகப் போகிறது? நீங்கள் காப்பாற்ற வேண்டியது முட்டாள்களான இந்துக்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களைத்தான். ஒருவேளை இவர்கள் எல்லோருமே இந்துக்களாக இருப்பார்களா? கிழவரின் கவனம் முழுவதும் இவர்கள் மீதுதானே இருந்தது. அப்படிச் சொல்வதற்கில்லை. இவர்கள் கிழவரின் சதியில் சிக்கிக் கொண்டே விலை குறைந்த இந்துக்கள் என்று சொல்வதே சரியாக இருக்கும். கஷ்டம்! சும்மாவா இவர்களை யவனர்களும், முஸ்லீம்களும், வெள்ளைக்காரர்களும், கிறிஸ்தவர்களும், மொகலாயர்களும் பௌத்தர்களும் அடிமைப்படுத்தினார்கள். கம்பீரமில்லாத வர்க்கம்! ஆணவமில்லாத வம்சம்! சுய மரியாதை இல்லாத கூட்டம்! துப்பாக்கியைத் தூக்கிய இந்த பிராமணனைப் பார்த்து படித்துக் கொள்ளுங்கள். குருதியைச் சிந்திய இந்த வீரனைப் பார்த்து தெரிந்து கொள்-ளுங்கள்.

போலீஸ் மக்களைக் கலைத்த போது தூரத்தில் கிழவரின் சடலத்தைச் சுற்றிலும் கூடியிருந்த மக்கள் கூட்டத்தைக் கொலையாளி பார்த்தான். அவன் முகத்தில் அவநம்பிக்கை படர்ந்தது.

அந்தச் சடலத்தை வைத்து அவர்கள் அழுது கொண்டிருந்தார்கள்! வாழும் போது அவர்களுக்கு ஒரு மிகப்பெரிய சாபமாக வாழ்ந்த மனிதரின் செத்துப் போன உடல்! இவர்கள் எந்தக் காலத்திலும் வரலாற்றின் பாடத்தைப் படிக்க மாட்டார்களா? எதிரிக்காக புலம்புகிறார்கள். காப்பாற்றியவனுக்கு விலங்கு போடுகிறார்கள். எதிரியின் சடலத்தை வணங்குகிறார்கள். காப்பாற்றியவனைக் கொடுமைப்படுத்துகிறார்கள். எப்படிப்பட்ட பைத்தியக்காரத்தனமான மக்கள்!

ஒரு போலீஸ்காரன் அவன் எழுவதற்கு உதவினான். தொடர்ந்து அவன் மேல் கம்பளிப் போர்வையை எடுத்து மூடினான். வாகனத்தில் ஏறுவதற்கு முன்பு, கொலையாளி ஒரு நிமிடம் திரும்பிப் பார்த்தான். விலங்கு இடப்பட்டிருந்த கைகளை தலைக்கு மேலே உயர்த்தினான். அவன் முகத்தில் பலவித உணர்வுகள் தோன்றி மறைந்தன.

நீங்கள் என்னை இருட்டறையில் தள்ளப் போகிறீர்கள் அல்லவா? கலிகாலம்! தர்மத்தின் வீழ்ச்சி! தர்மம் தழைப்பதற்காக ஆயுதத்தைத் தூக்கியதற்காக நீங்கள் கட்டிப் போட்ட இந்தக் கைகள் இரண்டையும் சாட்சியாக வைத்து நான் இந்த நாட்டின் நான்கு திசைகளையும் பார்த்துச் சொல்கிறேன். 'எதிர்காலம் என்னுடையது தான். உண்மையான இந்துக்களுக்கானது. விரிந்து கிடக்கும் பாரதபூமி நீண்ட நெடுங்காலம் வாழ வேண்டும். எமனின் சுருக்குக்கயிறை கழுத்தில் அணிந்து அந்தப் புல்வெளியில் படுத்துக்கிடக்கும் பாவியான கிழவரை இனியாவது நீங்கள் மறக்க வேண்டும். இனியாவது நீங்கள் யார் என்பதையும் நான் யார் என்பதையும் நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

போலீஸ்காரர்களே, கிழவரின் இரத்தத்தைக் கொஞ்சம் தொட என்னை அனுமதிக்க வேண்டும். அந்த இரத்தத்தால் நெற்றியில் ஒரு வெற்றித்திலகம் நான் இட்டுக் கொள்ளட்டுமா?

அவன் தளர்ந்து போய், வாகனத்திற்குள் ஏறினான்.

கொலையாளி:

இந்தியர்களே, வேதனை நிறைந்த எத்தனை பிறவிகள் வழியாக இந்த உயிர் கடந்து வந்திருக்கிறது! ஒரு பிறவியில் கர்ப்பப்பையிலேயே வெட்டி நறுக்கப்பட்டேன்.

என் தாய் திரியின் கர்ப்பப்பையில் அப்போது நான் இருந்தேன். அப்போது வடிவமே இல்லாமல் வஜ்ராயுதத்தைக் கையில் ஏந்தியபடி வந்த இந்திரனைப் பார்த்து பயந்து போய் அலறினேன். காசியபன் மூலம் என்னை என் தாய் கர்ப்பம் தரித்ததற்காக பொறாமைத்தீயில் வெந்து தகித்த என் தாயின் சகோதரி அதிதி, காசியபன் மூலம் தனக்குப் பிறந்த மகனான இந்திரனை என்னைக் ª££ல்வதற்காக அனுப்பியிருந்தாள்.