Lekha Books

"அதைப்பண்ணிடலாம் முதலாளி. ஆனா, நான் எதுக்கு அந்த முதலாளியை அவமானப்படுத்தணும்? அவரும் எனக்கு ரொம்பவும் வேண்டியவர்தான். அது மட்டுமல்ல- அவர் எனக்கு பல நேரங்கள்ல உதவி செஞ்சிருக்காரு."

முதலாளி கேட்டார்:

"அப்போ நான் உனக்கு உதவி செய்யலியா என்ன?"

"அய்யோ, முதலாளி... நீங்க செய்த உதவிகளை மறக்க முடியுமா?"

உனக்கு என்ன வேணும்னாலும் தர்றேண்டா. வேணும்னா அஞ்சாறு பேரைக் கூட வச்சிக்கோ."

"நான் என்ன செய்யணும்? கோபாலன் முதலாளியை ரோட்ல வச்சு அடிக்கணுமா?"

"நீ என்ன வேணும்னாலும் செய். அவனை அவமானப்படுத்தணும். அவ்வளவுதான்."

"அய்யோ! அடிதடின்னு போறப்போ... என் நிலைமை என்ன ஆகுறது? போலீஸ்காரங்க..."

"அந்த விஷயத்தை நான் பார்த்துக்குறேன்" முதலாளி தன் பாக்கெட்டிலிருந்து நூறு ரூபாய் எடுத்துத் தந்தார். அதை எண்ணிப் பார்த்த நான் அதை அவரிடமே நீட்டியவாறு சொன்னேன்:

"இது பத்தாது முதலாளி. முல்லைக்கல்ல வச்சு அவரை உதைக்கலாம். அதுக்கு இந்தப் பணம் போதாது."

"டேய், இனியும் நான் ரூபா தர்றேன்."

"சரியா வராது. என்னால் முடியாது. நான் எதுக்கு பெரிய ஆளுகளை விரோதிகளா ஆக்கிக்கணும்? அதுவும் கோபாலன் முதலாளியை? தேவையே இல்ல. பார்க்குறப்பல்லாம் அஞ்சு ரூபா தர்ற தங்கமான முதலாளி நீங்க. இந்தப் பணத்தை நீங்களே எடுத்துக்குங்க, முதலாளி."

"முதலாளி அதைக் கேட்டு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டார். முதலாளி கேட்டார்:

"அப்படியா என்ன வேணும்-சொல்லு?

"பத்து பேரு கூட வேணும் முதலாளி. பிறகு- அங்கே ட்யூட்டி நிற்கிற போலீஸ்காரர்களைப் பார்க்கணும்."

"அதை நான் பார்த்துக்கறேன்."

"அது வேற விஷயம். நான் பார்க்க வேண்டியதை நான் தான் பார்க்கணும்."

முதலாளி படு அவசரத்தில் இருந்தார்.

"பிறகு என்ன வேணும்?"

"தற்போதைக்கு இருநூறு ரூபா வேணும். பிறகு என்ன வேணும்னு நான் சொல்றேன்."

"சரி... தொலையட்டும், இந்தா..."

இன்னொரு நூறு ரூபாயை எடுத்து என்னிடம் தந்தார் முதலாளி. நான் எண்ணிப் பார்த்துவிட்டு செலவு கணக்குப் போட்டேன். "ஒரு பத்தும் அஞ்சும்... பதினைஞ்சு ரூபா அதிகமா வேணும் முதலாளி."

அதையும் கையில் வாங்கினேன், நான் கேட்டேன்:

"விஷயம் என்ன முதலாளி? உண்மையைச் சொல்லுங்க."

முதலாளி சொன்னார்:

"அதுவா? அந்த கோபாலன் ஒரு ஆணவம் பிடிச்ச ஆளு. அவனுக்கு தெக்கன் சூர்யாட்ல ஒரு பொம்பளை கூட தொடர்பு இருக்கு. அவ பேரு தங்கம்மா. அவளை கர்ப்பமடைய வச்சது நான்தான்னு எஸ்.என்.டி.பி.க்காரங்க பிரச்சினை பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க. அந்த கோபாலன்தான் எஸ்.என்.டி.பி.யோட தலைவர். அவன் ஒரு விஷயத்தை ஞாபகத்துல வச்சிருக்கணும். நானும் மிளகு வியாபாரம் அவனும் மிளகு வியாபாரம். அவனும் நானும் சேம்பர்ல அடிக்கடி பார்க்க வேண்டியதிருக்கும். அடிக்கடி ஃபோன்ல மிளகோட விலையைப் பற்றி பேசிக்குவோம். அப்போ அவன் என்ன செஞ்சிருக்கணும்? என்கிட்ட விஷயத்தைச் சொல்லியிருக்கணும். அதைச் செய்யாம அவள் ஆளுங்களைக் கூட்டி ஒரு முஸ்லிமான நான் இந்துப் பெண்ணை கர்ப்பமாக்கிட்டேன்னு பகிரங்கமாகப் பேசினா, அது நல்ல விஷயமா, சொல்லப்போனா என்னாலதான் அவன் வியாபாரியாவே ஆனான்..."

முதலாளி சொன்னதெல்லாம் சரிதானென்று நானும் ஒப்புக் கொண்டேன். கோபாலன் முதலாளி உண்மையிலேயே ஆணவம் பிடித்த மனிதர்தான். 'இன்றே விஷயத்தைச் சரி செய்ய வேண்டும்' என்று சொன்னார் முதலாளி. எவ்வளவு செலவாகும் என்று சொன்னால் போதும். முதலாளி அந்தப் பணத்தைத் தந்து விடுவார். அது இல்லாமல் தனியாக பரிசு வேறு. நான் அவர் சொன்னதற்கு சம்மதித்து வெளியேறினேன்.

கோபாலன் முதலாளியை நான் எதற்கு அவமானப்படுத்த வேண்டும்? அவரின் கையிலிருந்து நான் பணம் வாங்கியிருக்கிறேன். இந்த ஆள் யாராவது ஒரு பெண்ணைக் கர்ப்பமாக்கியிருப்பார். அவளுக்குத் தரவேண்டியதை இவர் தரட்டுமே! நான் மனதில் நினைத்த விஷயம் இதுதான்.

நான் நேராக வாடைக்கல்லை நோக்கி நடந்தேன். எப்படி இப்படியெல்லாம் என்னால் முதலாளியிடம் பேச முடிந்தது என்பதையும் அவரிடமிருந்து இவ்வளவு பணத்தை எப்படி என்னால் பிடுங்க முடிந்தது என்பதையும் நினைத்து உண்மையிலேயே நான் ஆச்சர்யப்பட்டேன். நான் எந்த முதலாளியையும் இதுவரை ஏமாற்றியதில்லை. கையிலிருந்த பணம் முழுவதையும் நான் க்ளாராவிடம் கொடுத்தேன்.

"இதை பத்திரமா வச்சிருக்கணும். இதை முதலா வச்சு நாம உருப்படியா ஏதாவது செய்யணும். குழந்தை வயசுக்கு வந்த பிறகு கல்யாணம் பண்ணித் தரணும்."

அவள் பணத்தைக் கொண்டு போய் உள்ளே வைத்துவிட்டு திரும்பி வரும்போது அவள் கண்கள் நனைந்திருப்பதை நான் பார்த்தேன். அவள் இவ்வளவு பணத்தை வாழ்க்கையில் ஒரே நேரத்தில் பார்த்திருக்க வாய்ப்பே இல்லை. இப்போது தன் கையில் அந்தத் தொகை இருக்கிறதென்றால் யாருக்குத்தான் சந்தோஷம் உண்டாகாமல் இருக்கும்?

நான் மதியம் வரை எங்கும் போகவில்லை. வீட்டிலேயே படுத்து உறங்கினேன். தூக்கம் கலைந்து எழுந்தபோது வேறொரு யோசனை மனதில் வந்தது. ரஹ்மான் முதலாளியை மீண்டும் பார்த்து இன்னும் கொஞ்சம் பணம் வேண்டும் என்று கேட்டாலென்ன என்ற சிந்தனையே அது. அதற்காக அவரிடம் ஏதாவது காரணங்களைச் சொல்ல வேண்டும். இல்லாவிட்டால் கோபாலன் முதலாளியைப் பார்த்து எல்லா விஷயங்களையும் முன்கூட்டியே சொல்லிவிட்டால் என்ன என்று கூட சிந்தித்தேன். அந்த ஆள் பயங்கரமான ஒரு திருடன். அவரிடமிருந்து அப்படியொன்றும் கறக்க முடியாது. ரஹ்மான் முதலாளியைப் பார்ப்பதுதான் சரி என்ற முடிவுக்கு இறுதியில் வந்தேன்.

கடப்புரம் வழியாக ஆலப்புழைக்குக் கிளம்பினேன். விருந்தினர் மாளிகையின் வாசலில் கோபாலன் முதலாளி வாவாவுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார். வாவாவின் கையிலும் சில முதலாளிமார்கள் இருக்கிறார்கள். அவன் ஆலிசேரி, கொம்மாடி, தும்போளி, ஆகிய இடங்களில் சுற்றிக் கொண்டிருப்பான். ஆனால் அவன் ஒரு போக்கிரி. பெண்களுக்குத் தரவேண்டிய பணத்தை அவன் நேரடியாக வாங்குவான். பிறகு முதலாளியும் பெண்களும் அவனுக்குக் கமிஷன் கொடுக்க வேண்டும். அப்படி சில பெண்கள் அவன் மேற்பார்வையில் இருக்கிறார்கள்.

கோபாலன் முதலாளி ஏதோவொரு விஷயத்தை தீவிரமாக அவனுடன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். யாரைப் பற்றிய விஷயம் என்பது மட்டும் தெரிந்தால், வாவாயே விரலை விட்டு ஆட்டலாம் என்று நான் நினைத்தேன். பெரிதாக ஒன்றும் பண்ணாமலேயே ரஹ்மான் முதலாளியிடமிருந்து இன்னும் கொஞ்சம் பணம் வாங்குவதற்கு இந்த விஷயம் கூட உதவியாக இருக்கலாம்.

வாவா கொம்பாடி பகுதிக்குச் சென்றான். எனக்கு அந்தப் பகுதியில் அவ்வளவு பழக்கமில்லை. அப்படியிருக்கும்பொழுது நம் விஷயம் அங்கு சரியாக எப்படி நடக்கும்? இருந்தாலும் நான் நடந்தேன்.