Lekha Books

'இவ்வளவு அழகு; அவ்வளவு அழகுன்னு தெரியுதில்ல... அதை என் கிட்ட வாய்விட்டு ஒருநாள் கூட சொன்னதில்ல. இப்ப எதுக்கோ முடிச்சுப் போட்டு பேசறப்ப மட்டும் என்னோட அழகைப் பத்தி பேச முடியுதாக்கும்.’

தியாகுவின் போக்கையும், பேச்சையும் பற்றி நினைத்தவள் சற்று எள்ளி நகையாடும் பொருட்டு லேசாக சிரித்து வைத்தாள்.

"என்ன... ஏதோ... இளக்காரமா சிரிக்கறாப்ல இருக்கு?..."

"அப்பிடியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லையே...?"

"அப்போ அவனைப் பத்தி பேசினதும் உன் முகத்துல புன்னகை பூக்குதோ?..."

'புன்னகை என் முகத்துல மட்டும்தான். புண்ணாகிப் போன என் மனசு? அதைப் பத்தி எதுவும் தெரியாம வாய் வலிக்காம பேசறீங்களே...’ அவளது மனக்குரல் ஒலித்தது. நெஞ்சம் வலித்தது.  மனக்குரலை அடக்கிவிட்டு எழுந்தாள்.

"நான் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லாம எழுந்து போற?"

"பதில் சொல்லக்கூடிய கேள்வியா இருந்தா பதில் சொல்லலாம். நீங்களாவே எதையாவது கற்பனை பண்ணிக்கிட்டு வம்புக்காக கேக்கற கேள்விக்கு மௌனம்தான் பதிலா இருக்க முடியும். இருக்கணும்..."

"எவனோ உன்னைக் காதலிச்சது என்னோட கற்பனையா? நீயே உன் வாயால சொன்ன உண்மை...."

'அந்த உண்மைக்குத்தான் பொய்மைன்னு ஒருமையைத் தடவி என் பெண்மையை அவமதிக்கறீங்களே’ அவளது மனக்குரல் ஒலித்தது. நெஞ்சம் வலித்தது.

"என்ன... எதுவுமே பேசாம இருக்க?" மேலும் வம்புக்கிழுத்தான் தியாகு.

அதே சமயம் கீழே இருந்து கமலாவின் குரல் கேட்டது.

"தியாகு.... தியாகு...."

'இந்த நேரத்துல அம்மா கூப்பிடறதுன்னா ஏதாவது பிரச்னையா இருக்குமோ யோசனையுடன் உடைகளை சரிப்படுத்திக் கொண்டு கீழே இறங்கினான்.

படிக்கட்டருகே பரபரப்பாக நின்றிருந்தாள் கமலா.

"என்னம்மா... என்ன ஆச்சு?"

"நம்ப ஹோட்டல்ல காஸ் சிலிண்டர்ல இருந்து காஸ் கசியற வாசனை வருதுன்னு ஃபோன் வந்துச்சுப்பா... அப்பா அசந்து தூங்கறாரு. மாத்திரை போடறாரில்ல... அதனால அவரை எழுப்ப வேணாம்னு பார்க்கறேன்...."

"இதோ நான் போய் பார்த்துட்டு வரேன்மா. நீங்களும் படுத்துக்கோங்க. வீட்டு சாவியை நான் எடுத்துட்டுப் போறேன். நீங்க தூங்குங்க. ஒண்ணும் பிரச்சனை இருக்காது."

"சரிப்பா. இரு. வீட்டு சாவி எடுத்துத் தரேன்." வீட்டு சாவியைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள் கமலா.

தன் பாக்கெட்டில் இருந்த கைபேசியை எடுத்துப் பார்த்தான். பேட்டரி சார்ஜ் இல்லாமல் உயிரை இழந்திருந்தது.

"என் மொபைல் ஃபோன்ல சார்ஜ் இல்லை. அதனாலதான் வீட்டு போன்ல கூப்பிட்டிருக்காங்க. என்னோட கவனக் குறைவால பாவம் உங்க தூக்கம் கெட்டுப் போச்சு."

"அதனால என்னப்பா... நீ பத்திரமா போயிட்டு வா." தியாகு கிளம்பினான்.

கீழே இறங்கிப் போன தியாகு நீண்டநேரம் வராததைக் கண்ட அர்ச்சனா, 'கார் கிளம்பிப் போற சத்தம் கேட்டதே. இந்நேரத்துல அத்தை எதுக்காகக் கூப்பிட்டாங்க... இவர் எங்கே போனார்?... சரி... என்னமோ நடக்கட்டும். அவர் பாட்டுக்கு அவர் போனார். நான் பாட்டுக்கு தூங்கறேன்’ கண்களை மூடி தூங்க முற்பட்டாள்.

நெஞ்சு வலியால் பாதிக்கப்படும் அப்பாவின் நினைவு வந்தது.

'என் வாழ்க்கையைப் பத்தி என்னாலயே கணிக்க முடியலப்பா. மனசைத் திறந்து பேசாத அவர்கிட்ட என் வாய்க்குப் பூட்டு போட்டுக்கிட்டு வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கேன்ப்பா. 

அம்மா இல்லாமல் வளர்ந்த அவள், வேதனைப்படும் பொழுதெல்லாம் அம்மாவிற்குப் பதிலாக அப்பாவை நினைப்பாள். நிகழ்வுகள் தந்த நினைவுகள் இதயத்தை வாட்ட, தியாகு கையாண்ட முரட்டுத்தனம் உடம்பை வலிக்கச் செய்ய... விரைவிலேயே தூக்கம் அவளைத் தழுவிக் கொண்டது.

10

சமையலறையில் வெங்காயம் நறுக்கிக் கொண்டிருந்தாள் கமலா. அர்ச்சனா தேங்காய் துறுவிக் கொண்டிருந்தாள். ஸ்டவ்வின் மீது குக்கர் 'உஸ்’ 'உஸ்’ என்று சப்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது.

"முட்டைக் குழம்பு நீங்க எப்படி அத்தை செய்வீங்க?"

"முட்டைக் குழம்பு வச்சா ஒரே போராட்டம்தான். உங்க மாமாவுக்கு வேக வச்ச முட்டையில குழம்பு செய்யணும். தியாகுவுக்கு முட்டையை உடைச்சு குழம்பில ஊத்தணும். நான் என்ன தெரியுமா செய்வேன்? முட்டைக்குழம்பு செஞ்சுட்டு அதில இருந்து கொஞ்சம் எடுத்து அதில முட்டையை உடைச்சு ஊத்திட்டு, கொஞ்ச நேரம் 'சிம்’-ல வச்சு முட்டை வெந்ததும் இறக்கி வச்சிடுவேன்" சிரித்தாள் கமலா.

அவளுடன் சேர்ந்து அர்ச்சனாவும் சிரித்தாள்.

"நீ இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வர்றதுக்கு முன்னால நாங்க மூணு பேர்தானே? ஆனா பாரும்மா. எங்க மூணு பேருக்கும் மூணு விதமான சமையல் பண்ணனும். உங்க மாமாவுக்கு உப்பு சப்பில்லாம சமைக்கணும். தியாகுவுக்கு எல்லா சமையலும் காரசாரமா இருக்கணும். எனக்கு தினமும் புளிக்குழம்பு வேணும். அதென்னமோ அப்படி பழகிட்டேன், சின்ன வயசுல இருந்தே. இவங்க ரெண்டு பேருக்கும் புளிக்குழம்பே பிடிக்காது. சில நேரம் இப்பிடி ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு சமையல் பண்றது சலிப்பா இருக்கும். இருந்தாலும் என்னம்மா பண்றது? மத்யானம் வீட்ல இருந்து சாப்பாடு அனுப்பினாலும், ஆறிப்போனப்புறம் சாப்பிடறாங்க. காலையிலயும், நைட்டும் மட்டுமாவது அவங்களுக்குப் பிடிச்சதை சமைச்சு சுடச்சுடப் பரிமாறனும்னு ஒரு வைராக்யத்துல செஞ்சுருவேன்."

"எங்க வீட்ல இந்த பிரச்னையே கிடையாது அத்தை. காலையில அப்பா உள்பட நான், வேலைக்காரப் பொண்ணு, மூணு பேரும் பழைய சோறுதான் சாப்பிடுவோம். பழைய சோற்றுக்கு, வெங்காய வடகம் பொரிச்சு வச்சுட்டா போதும். அப்பா எதுவும் சொல்லாம சாப்பிட்டுட்டுப் போயிட்டே இருப்பாரு. நான் ஹாஸ்டல்ல சேர்ந்தப்புறம் இட்லி, தோசைன்னு சாப்பிடப் பழகிட்டேன். மத்யானம் அப்பாவுக்கு ஒரு நாள் கம்பு கூழ், மறுநாள் கேழ்வரகு கூழ், அதுக்கு மறுநாள் கோதுமைக் குருணை கூழ்.. இப்பிடி மாறி மாறி கூழ் காய்ச்சிக் குடுக்கணும்..."

"கூழுக்குத் தொட்டுக்க?"

"வெங்காயம், பச்சை மிளகா நறுக்கி, அதை 'இதயம்’ நல்லெண்ணெய்ல வதக்கி உப்பு, காரம் மிதம்மா போட்டு வைக்கணும்பார். நைட்ல நாலு தோட்ட வாழைப்பழம் சாப்பிடுவாரு. அவ்வளவுதான்."

"ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு பழக்கம். இங்கே வாரத்துக்கு ஒரு நாள் ஞாயித்துக்கிழமை கோழிக்கறி அல்லது ஆட்டுக்கறி வச்சே ஆகணும்."

"இனிமேல் நீங்க சமையலறைக்கே வரவேணாம் அத்தை. வேலைக்காரி பொன்னி இருக்காள்ல்ல? அவளைக் கூடமாட ஒத்தாசைக்கு வச்சுக்கிட்டு நானே சமைச்சுடுவேன் அத்தை..."

"அப்பிடி ஒரு சூழ்நிலை உனக்கு சீக்கிரமே வரப்போகுதும்மா. ரொம்ப வருஷமா கோயில் கோயிலா போய் தெய்வதரிசனம் பண்ணனும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசை. தியாகு சாப்பாட்டுக்கு கஷ்டப்படுவானேன்னு இத்தனை வருஷம் எங்கேயும் போகாம காத்திருந்தேன். இப்போ தியாகுவுக்குக் கல்யாணமாகி இந்த வீட்டுக்கு நீ மருமகளா வந்துட்ட.