Lekha Books

இனி... தியாகுவை உன் பொறுப்பில விட்டுட்டு நாங்க கிளம்பிடலாம்னு இருக்கோம். நீ என்னம்மா சொல்ற? எப்பிடியும் நாங்க திரும்பி வர குறைஞ்சது ஆறு மாசமாவது ஆகும்..."

"நான் என்ன அத்தை சொல்லப்போறேன்? நீங்க பல வருஷமா ஆசைப்பட்ட விஷயம்னு சொல்றீங்க. போயிட்டு வாங்க. வீட்டை நான் பார்த்துக்கறேன். ஆனா நீங்க இல்லாம எனக்குக் கொஞ்சம் போர் அடிக்கும்."

"ஆமாம்மா. தியாகு வர்றதுக்கும் லேட்டாயிடும். மாமா என் கூட வந்துடுவார். அதனால தியாகுவால சீக்கிரமா வீட்டுக்கு வர முடியாது...."

"அதைப்பத்தி என்ன அத்தை... நீங்க எந்த யோசனையும் இல்லாம நிம்மதியா, சந்தோஷமா போயிட்டு வாங்க."

"சரிம்மா. ட்ராவல்ஸ் மூலமா போறதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணனும்னு, மாமா சொல்லிக்கிட்டிருந்தாரு. கிளம்பறதுக்கு வேண்டிய எல்லாத்தையும் தயார் பண்ணனும்."

இருவரும் பேசிக் கொண்டே சமையலை முடித்து, லஞ்ச் கூடையில் எடுத்து வைப்பதற்கும் சாப்பாடு எடுத்துப் போகும் ஆள் வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது.

11

ஹோட்டலில் இருந்து களைப்புடன் வந்த தியாகு, அர்ச்சனா கைபேசியில் பேசிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான். முகம் கழுவக் கூட தன் அறைக்குப் போகாமல் அங்கேயே நின்று அங்கிருந்த பத்திரிகையைப் படிப்பது போல பாவனை செய்தபடி அவள் பேசுவதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவள் பேசி முடித்தபிறகு தன் அறைக்குச் சென்றான்.

அவனுக்கு டிபன், காபி தயாரிப்பதற்காக சமையலறைக்குச் சென்றாள் அர்ச்சனா. அவசர அவசரமாக முகம் கழுவிவிட்டு, இரவு உடை அணிந்து கொண்டு கீழே வந்தான்.

சோபா மீது அர்ச்சனா வைத்துவிட்டுப் போயிருந்த கைபேசியை எடுத்தான். எந்தெந்த எண்களிலிருந்து அவளுக்கு அழைப்பு வந்திருந்தது என்பதைப் பார்த்தான். எந்தெந்த எண்களை அர்ச்சனா அழைத்துப் பேசினாள் என்பதையும் பார்த்தான்.

காபியுடன் வந்தாள் அர்ச்சனா.

செல்போனில் ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணை அவளிடம் காண்பித்து, "இது யார் நம்பர்?" என்று கேட்டான்.

போனைக் கையில் வாங்கிப் பார்க்க முயற்சித்த அர்ச்சனாவிடம், அதைக் கொடுக்காமல் அவனே கையில் வைத்துக் கொண்டான். அர்ச்சனா, காபியை மேஜை மீது வைத்துவிட்டு குனிந்து அந்த எண்களைப் பார்த்தாள்.

"இது எங்க அப்பாவோட நம்பர்."

"இந்த நம்பர்?" வேறு எண்களைக் காட்டிக் கேட்டான்.

"இது என்னோட ஃப்ரெண்டு சுகந்தியோட நம்பர்."

"இந்த நம்பர்?"

"இது யாரோட நம்பர்னே தெரியலை. யாரோ பேசினாங்க. ஏதோ ஒரு பெயரைச் சொல்லிக் கேட்டாங்க. அப்பிடி யாரும் இல்லைன்னு சொல்லி கட் பண்ணிட்டேன்..."

"ஓகோ...."

"அர்ச்சனா.... அர்ச்சனா....."

"இதோ வரேன் அத்தை" என்று கூறிய அர்ச்சனா சமையலறைக்குச் சென்றாள். திரும்பி வந்தாள். அர்ச்சனா, 'யாரோ வேறு பெயரைச் சொல்லிக் கேட்டார்கள் என்று சொன்ன அழைப்பு வந்த எண்களை, தியாகு ஒரு சிறிய பேப்பரில் எழுதிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து விட்டாள்.

12

பெரிய பெட்டியில் தன் துணிமணிகளையும், முருகேசனின் துணிமணிகளையும் வைத்து அடுக்கிக் கொண்டிருந்தாள் கமலா. பெட்டியைச் சுற்றிலும் புடவைகள், குங்குமம், பவுடர், சீப்பு, ஹேர்பின் அடங்கிய சிறு ப்ளாஸ்டிக் பெட்டி. உடம்பு துடைக்கும் துண்டுகள் இவற்றை பரப்பி வைத்தபடி சிரமப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

இதைப் பார்த்த அர்ச்சனா, கமலாவின் அருகே போனாள்.

"தள்ளுங்க அத்தை. நான் அடுக்கித் தரேன்."

"உனக்கெதுக்கும்மா வீண் சிரமம்?..."

"எந்த சிரமமும் இல்ல அத்தை. நீங்கதான் சிரமப்படறீங்க. நகருங்க. நான் அடுக்கறேன். ஒரு விஷயம் அத்தை. ஒரே பெட்டியில இத்தனையையும் வைக்காம ரெண்டு பெட்டியில அடுக்கினா வசதியா இருக்கும். சரியா?"

"சரிம்மா. பொன்னியைக் கூப்பிட்டு ஸ்டோர் ரூம்ல இருக்கற சின்னப் பெட்டியை எடுத்துட்டு வரச் சொல்லு."

"பொன்னி.... ஏ... பொன்னி" அர்ச்சனா குரல் கொடுத்ததும் ஓடி வந்தாள் பொன்னி.

"என்னங்கக்கா?"

"ஸ்டோர் ரூம்ல ரெண்டு மூணு பெட்டிங்க இருக்கும். அதெல்லாத்தையும் எடுத்துக்கிட்டு வா."

"சரிங்கக்கா."

பொன்னி ஓடினாள்.

மூன்று பெட்டிகளை எடுத்து வந்தாள்.

அதில் ஒரு பெட்டியை தேர்வு செய்தாள் அர்ச்சனா. இரண்டு பெட்டிகளில், பொருட்களை எளிதாக எடுப்பது போல் அழகாகவும், வசதியாகவும் அடுக்கினாள்.

"நேர்த்தியா அடுக்கி இருக்க அர்ச்சனா, எனக்கு இந்த வேலையெல்லாம் அவ்வளவு சுலபத்துல வராது. ஊருக்கெல்லாம் போய் பல வருஷமாச்சு. சொந்தக்காரங்க வீட்டுக் கல்யாணம்னு வெளியூர் போனா ஒரே நாள்ல திரும்பிடணும்னு உங்க மாமா சொல்லிடுவார். அதனால காலையில போவோம். அதே நாள் ராத்திரி கிளம்பி வந்துடுவோம்."

"எங்க ஊர்ல கல்யாணம்னா சொந்தக்காரங்க எல்லாரும் மூணு நாள் ஒண்ணா கூடிடுவோம். ஆளுக்கொரு வேலை செய்வோம். கல்யாணத்தன்னிக்கு மட்டும்தான் சமையலுக்கு ஆள் போட்டு செய்வோம். மத்த ரெண்டு நாளும் நாங்களே ஒண்ணா சேர்ந்து சமைப்போம். ஜாலியா இருக்கும். அத்தை, பாட்டி, மாமா, சித்தப்பான்னு ஏக கூட்டமா இருக்கும். சிரிச்சுப் பேசி சந்தோஷமா போகும் அந்த மூணு நாளும்."

"எங்க மாமனார் காலத்துல இருந்தே சென்னையில இருந்துட்டதால வெளியூர் உறவுக் கூட்டம் ரொம்ப வரமாட்டாங்க. உங்க அப்பாவோட ஊர் ஒரு கிராமம் மாதிரிதானே. அந்த வழக்கமெல்லாம் எங்க மாமனார் குடும்பத்துல கிடையாது. கல்யாணம்ன்னா முகூர்த்தத்துக்கு வருவாங்க. சாப்பாடு சாப்பிட்டுட்டுப் போய்க்கிட்டே இருப்பாங்க."

"ஊர்த்திருவிழான்னா உறவுக்காரங்களும், என் கூடப் படிக்கற ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாரும் கூடிடுவோம். ஒவ்வொருத்தர் வீட்ல ஒவ்வொரு வேளை சாப்பாடு ரெடி பண்ணுவோம். பலகாரம் போடுவோம். பலகாரம் போடும்போது ஆளாளுக்கு யோசனை சொல்லி, அதைக் கேலி பண்ணி அலுப்புத் தெரியாம வேலை செய்வோம்."

"அப்பிடி என்னென்ன பலகாரம் செய்வீங்க?"

"பணியாரம், சீனிப்பால் வடை, உளுந்து வடை, முறுக்கு, எள்ளுருண்டை, அதிரசம், கருப்பட்டி வடை இப்பிடி நிறைய பண்ணுவோம். பலகார வாசனை கமகமக்கும். சின்னக் குழந்தைங்க நிறைய எடுத்து எடுத்து சாப்பிடுவாங்க..."

"நீ சொன்ன பலகாரங்கள் எல்லாமே நம்ப பாரம்பர்யமான பலகாரங்கள். எப்பயோ சின்ன வயசுல சாப்பிட்டது. கல்யாணமாகி சென்னைக்கு வந்தப்புறம் ஒண்ணும் கிடையாது. நம்ம ஹோட்டல்ல பண்ற சில ஸ்வீட்ஸ், காரம். அது போக ஏதாவது வேணும்ன்னா வெளில வாங்கிக்குவோம். அதனால அந்த பாரம்பர்யமான பலகாரங்களெல்லாம் செய்யறதும் இல்ல. சாப்பிடறதும் இல்ல...."

"எனக்கு அந்த பலகார வகைகளெல்லாம் நல்லா பண்ணத் தெரியும் அத்தை. நான் செஞ்சுத் தரேன். 'மந்த்ரா’ன்னு ஒரு கடலை எண்ணெய் வந்திருக்கு. பலகாரம் பண்றதுக்கு ரொம்ப சூப்பரா இருக்கு.