Lekha Books

சமையலறைக்குள் வருவதற்கு முன் குளித்து, தலை வாரி விட்டுத்தான் வரவேண்டும் என்று கண்டிப்பாக கூறி இருந்தாள் அர்ச்சனா.

காலை டிபனுக்கு சப்பாத்தி பண்ணலாம் என்று கோதுமை மாவை எடுத்தாள். உப்பு, தண்ணீர் போட்டுப் மாவை பிசைந்தாள். மூடி வைத்தாள். உருளைக்கிழங்கை குக்கரில் வேக வைத்தாள். இதற்குள் பொன்னி வந்து நின்றாள்.

"இரண்டு பெரிய வெங்காயத்தை பொடியா நறுக்கு" பொன்னியிடம் கூறிவிட்டு குருமாவிற்குத் தேவையான மசாலாவை எடுத்தாள். மிக்ஸியில் போட்டாள்.

மிக்ஸி சுழன்றது. கூடவே அவளது நினைவுகளும் சுழன்றன.

'உருளைக்கிழங்கு குருமா செய்தால் அப்பா விரும்பி சாப்பிடுவார். நெஞ்சு வலி பிரச்னை வந்தபிறகு தேங்காய் சேர்க்கும் உணவு வகைகளை அடியோடு நிறுத்தி இருந்தாள் அர்ச்சனா. பூரியும், அர்ச்சனா தயாரிக்கும் உருளைக்கிழங்கு குருமாவும் என்றால் கனகசபைக்கு இரண்டு வயிறுகள் ஆகிவிடும். இப்போது வெறும் தக்காளி சட்னிதான். பூரி கிடையாது. சப்பாத்தி மட்டுமே என்றாகிப் போனது. ஜெயம்மா பக்குவமா வச்சுக் குடுக்கறாளோ இல்ல, தேங்காயை அரைச்சுப் போட்டுக் குடுத்துடறாளோ...’ நினைவுகளில் நீந்தியவள், பொன்னியின் குரல் கேட்டு மிக்ஸியை நிறுத்தினாள்.

"அக்கா... வெங்காயம் நறுக்கிட்டேன். வேற என்னக்கா செய்யணும்" பொன்னி கேட்டாள்.

"நாலு பச்சை மிளகாயைக் கிள்ளு. ரெண்டு தக்காளியை பெரிய துண்டா நறுக்கிடு. பத்து பல்லு பூண்டை உரிச்சு வச்சுடு."

கடகடவென்று அனைத்தையும் செய்து முடித்தாள் பொன்னி. அர்ச்சனா, ஸ்டவ்வில் குருமா செய்வதற்கு அடி கனமான பாத்திரத்தை வைத்தாள். சூடேற்றினாள். எண்ணெய் காய்ந்ததும் பட்டை, கிராம்பு போட்டு தாளித்து, நறுக்கிய வெங்காயம், தக்காளி, பச்சை மிளகாய், பூண்டு போட்டு வதக்கினாள். கூடவே அரைத்த மசாலாவையும் சேர்த்து வதக்கினாள். மசாலாவின் வாசனை சமையலறையை மீறி வீடு முழுவதும் பரவியது. மசாலா வதங்கியதும் சுடு தண்ணீர் ஊற்றி, வேக வைத்த உருளைக்கிழங்கை துண்டுகளாக்கிப் போட்டாள். உப்பு, காரப்பொடி, மஞ்சள் தூள் போட்டாள். கொதித்ததும் தீயை மிதமாக்கினாள். மிதமான தீயில் கொதிக்கும் குருமா பார்ப்பதற்கும் அழகாக இருந்தது. ஸ்டவ்வின் இன்னொரு பக்கத்தில் சப்பாத்தி இடுவதற்கு தோசைக்கல்லை காய வைத்தாள்.

"பொன்னி, சப்பாத்திக்கு மாவை தேய்ச்சுக் குடு."

"இதோ தேய்க்க ஆரம்பிச்சுட்டேன்கா."

பொன்னி தேய்த்துக் கொடுத்த மாவு வட்டங்களை ஒவ்வொன்றாகப் போட்டு மிருதுவான சப்பாத்திகளைத் தயாரித்தாள். 'ஹாட் கேஸில்’ போட்டு மூடி வைத்தாள். இதற்குள் சரியான பக்குவத்திற்கு வந்துவிட்ட குருமாவை, ஒரு சிட்டிகை கரம் மசாலா தூள், கொத்தமல்லித்தழை போட்டு இறக்கி வைத்தாள். தயாரித்தவற்றை மேஜை மீது எடுத்து வைப்பதற்கும், தியாகு சாப்பிட வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது.

அதே சமயம் கையில் பெரிய பார்சல்களுடன் உள்ளே நுழைந்தான் அண்ணாதுரை.

"டே அண்ணா... வாடா வா...."

"அதான் வந்துட்டேன்ல. அப்புறமென்ன வா... வா...ன்னு அழைப்பு?"

"அட... அண்ணி! உங்களை கல்யாணத்தன்னிக்குப் பார்த்தது. முக்கியமான பிஸினஸ் டூர் போக வேண்டியதாயிடுச்சு. டூர் முடிச்சுட்டு அப்படியே ஷீரடி போய் சாயிபாபாவை தரிசனம் பண்ணிட்டு வந்தேன். உங்க ஒவ்வொருத்தருக்காகவும் சேர்த்து சாமி கும்பிட்டுட்டு வேண்டிக்கிட்டு வந்தேன். ஆன்ட்டி, அங்கிள் ரெண்டு பேரும் யாத்திரை போயிட்டாங்களாம். இதோ இவன்தான் நேத்து போன் பேசும்போது சொன்னான். புதுமண தம்பதி தனியா எஞ்சாய் பண்ணட்டுமேன்னு பெரிசுக யாத்திரை கிளம்பிட்டாங்க. இப்ப நான், சிவபூஜையில கரடி மாதிரி குறுக்க வந்துருக்கேன். ஸாரி, என் உயிர் நண்பன் இவனைப் பிரிஞ்சு இருக்க என்னால முடியல. இவனை ரொம்பவே மிஸ் பண்ணிட்டேன். இவன் எப்படி? உங்களை நல்லா கவனிச்சுக்கறானா? சும்மா உதார் விடுவான். பயந்துடாதீங்க. அட, சப்பாத்தி, குருமா வாசனை ஆளைத் தூக்குது? உங்க சமையலா? ஒரு புடி புடிச்சுட வேண்டியதுதான் இன்னிக்கு. என்னடா இது இவன் பாட்டுக்கு பேசிக்கிட்டே இருக்கானேன்னு யோசிக்கறீங்களா? நான் இப்பிடித்தான். வாய் ஓயாம பேசிக்கிட்டே இருப்பேன். நான், எங்கம்மா அப்பாவுக்கு கடைசி பையன். அதனால ரொம்ப செல்லம். சொகுசா வளர்ந்துட்டேன். நண்பன்னு இவன் மட்டும்தான். மத்தபடி வேற யார்கிட்டயும் இந்த அளவுக்கு நெருங்கிப் பழகறதில்ல. இதுதான் என்னோட அறிமுகம். நீங்க எனக்கு புதுமுகம். இப்ப உங்களைப் பத்தி சொல்லுங்களேன்...."

நீளமாய் பேசி முடித்த அண்ணாதுரை வாயை மூடினான்.

மடை திறந்த வெள்ளம் போல பேசிய அண்ணாதுரையை பிரமிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அர்ச்சனா.

"நான் பிறந்து வளர்ந்த ஊர் வேலூர். அப்பா ஜவுளிக்கடை நடத்தறார். நான் சின்னப்பிள்ளையா இருந்தப்பவே எங்கம்மா இறந்து போயிட்டாங்க. எனக்கு எல்லாமே எங்க அப்பாதான். ஒரு அண்ணன். பேர் சரவணன். டெக்ஸ்டைல் டெக்னாலஜி படிக்க லண்டன் போயிருக்கான். நான் டிகிரி முடிச்சுட்டு அப்பாவுக்கு உதவியா இருந்தேன். கல்யாணமாகி இங்கே வந்திருக்கேன்."

"நல்லா சமைப்பீங்க போலிருக்கே."

"நீங்க சாப்பிட்டுப் பார்த்துட்டு சொல்லுங்களேன்."

"அதுக்கு முன்னால ஷீரடியில இருந்து நான் வாங்கிட்டு வந்ததையெல்லாம் குடுத்துடறேன். அதுக்கப்புறம் சாப்பிடறேன்" என்றவன் ஒரு பார்சலில் இருந்து மார்பிளால் செய்யப்பட்ட பெரிய சாயிபாபா சிலையை எடுத்தான். அர்ச்சனாவிடம் கொடுத்தான். பிரசாதம், மந்திர பாக்ஸ், காலண்டர் அணைத்தையும் அன்போடு அவளிடம் கொடுத்தான்.

"தாங்க்ஸ்" பெற்றுக் கொண்ட அர்ச்சனா, அவற்றை பூஜையறையில் வைத்து விட்டு வந்தாள்.     

அதன்பின்னர் அவர்கள் இருவருக்கும் பரிமாறினாள்.

"ஆஹா.... இந்த மாதிரி உருளைக்கிழங்கு குருமாவும், சாஃப்ட்டான சப்பாத்தியும் இதுவரைக்கும் நான் சாப்பிட்டதே இல்ல. அண்ணி..... சூப்பர். சமையல் செஞ்ச உங்க கைக்கு தங்க வளையல் பண்ணி போடணும்."

"தாங்க்ஸ்ங்க அண்ணாதுரை."

"இந்த 'ங்க’ 'போங்க’ன்னெல்லாம் பேச வேண்டாமே ப்ளீஸ்....  உங்க அண்ணன் தம்பியா இருந்தா பேரைச் சொல்லி கூப்பிட மாட்டிங்களா?  அது மாதிரி அண்ணாதுரை, 'நீ’... 'வா’.... 'போ’ன்னே கூப்பிடுங்க."

"முயற்சி பண்றேன்... ஷீரடியில நடக்கற ஆரத்தியில கலந்துக்கிட்டிங்களா?"

"பின்னே, மூணு மணிநேரம் காத்திருந்தில்ல ஆரத்தியில கலந்துக்கிட்டேன். எப்பிடியும் மூணு மாசத்துக்கொரு தடவை ஷீரடி போயிட்டு வந்தாத்தான் மனசுக்கு நிம்மதியா இருக்கும்."

"இந்த சின்ன வயசுலயே இவ்வளவு பக்தியா இருக்கீங்களே..."

"பக்தியா இருக்கறதுக்கு வயசு முக்கியம் இல்ல அண்ணி. மனசுதான் முக்கியம்..."

"சரி சரி... இன்னும் ரெண்டு சப்பாத்தி போட்டுக்கோங்க...."

"யப்பாடா வயிறு ஃபுல். இப்பிடியெல்லாம் சமைச்சுக் குடுத்தா ஒரே மாசத்துல அஞ்சு கிலோ வெயிட் எறிடும்..."