Lekha Books

"இவர் என்னோட பெரியப்பா மகன். பேர் சந்திரன். மதுரையில டாக்டரா இருக்கார். நம்ப கல்யாணத்துக்கு வரலை. அதான் இப்ப பார்க்க வந்திருக்கார். நல்ல வேளை நீங்களும் இருக்கீங்க." அவள் அறிமுகப்படுத்தியதும் சந்திரன், தியாகுவிற்கு 'வணக்கம்’ சொன்னான்.

"என்ன மாப்பிள்ளை நல்லா இருக்கீங்களா?"

"நல்லா இருக்கேன்." ஒற்றை வார்த்தையில் அசட்டையாக பதில் கூறினான் தியாகு.

"உங்க ரெஸ்டாரண்ட் நல்லபடியா நடந்துக்கிட்டிருக்கா?"

"ஓ.... பிரமாதமா நடக்குதே...."

"உங்க அம்மா... அப்பா..."

"அவங்க ரெண்டு பேரும் யாத்திரை போயிருக்காங்க..."

"எங்க அர்ச்சனா நல்ல பொண்ணு. எம் மேல அவளுக்கு ரொம்ப பாசம்! அர்ச்சனா மாதிரி ஒரு பொண்ணு உங்க குடும்பத்துல மருமகளா வர்றதுக்கு நீங்க ரொம்ப குடுத்து வச்சிருக்கணும் மாப்பிள்ளை..."

"எதை குடுத்து வச்சிருக்கணும்?"

"மாப்பிள்ளை ரொம்ப தமாஷா பேசறாரும்மா..." சிரித்தான் சந்திரன்.

அவனுடன் சேர்ந்து தியாகுவும் சிரித்தான். அந்த சிரிப்பில் யதார்த்தம் இல்லை. ஒரு நடிப்பு இருந்தது.

"சரிங்க நான் கிளம்பறேன். முக்கியமான ஃபைல் எடுக்கறதுக்காக வந்தேன்."

"சரி மாப்பிள்ளை."

தியாகு வெளியில் வந்து காரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினான்.

பாதாம் கீர் எடுத்து வருவதற்காகப் போன அர்ச்சனா வந்தாள். கார் கிளம்பிப் போவதை அறிந்து தியாகு கிளம்பி விட்டான் என்பதைப் புரிந்துக் கொண்டாள்.

"இந்தாங்கண்ணா பாதாம்கீர் குடிங்க." சந்திரன் வாங்கிக் குடித்தான்.

"வீட்டை சுற்றிப்பார்க்கலாமாம்மா?"

"ஓ... வாங்க சந்திரண்ணா...."

ஹாலில் இருந்த பூஜை அறைக்கு முதலில் சந்திரனை அழைத்துச் சென்றாள். பூஜையறைக் கதவிலிருந்த மணிகள் ஒலிக்க, கதவைத் திறந்தாள். நடு நாயகமாக வீற்றிருந்த விநாயகர் சிலை அழகாக இருந்தது. சுற்றிலும் அம்மன், சிவலிங்கம் சிலைகள் இருந்தன. பளபளவென விளக்கிய விளக்கில் தீபம் எரிந்து கொண்டிருந்தது. வலது பக்கம் புதிதாக, அண்ணாதுரை கொடுத்த மார்பிள் சாயிபாபா சிலை வைக்கப்பட்டிருந்தது.

"எல்லாமே அழகா இருக்கும்மா."

ஹாலின் வலது பக்கம் இருந்த இன்னொரு அறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். கமலாவும், முருகேசனும் உபயோகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் அறை அது. அந்த அறை விசாலமாக இருந்தது. இரண்டு ஒற்றைக் கட்டில்கள் போடப்பட்டு அதன்மீது மெத்தை போடப்பட்டிருந்தது. சுத்தமான விரிப்புகள் விரிக்கப்பட்டிருந்தது. பழைய காலத்து பெரிய மர பீரோக்கள் இருந்தன. சுவரை மறைப்பது போல பிரம்மாண்டமான பெல்ஜியம் கண்ணாடி மிக அழகாக இருந்தது.

"அடேயப்பா... இதென்னம்மா அர்ச்சனா, இவ்வளவு பெரிய கண்ணாடி!...."

"எங்க மாமனாரோட தாத்தா காலத்து கண்ணாடியாம். அத்தை சொன்னாங்க…"

"இவ்வளவு காலமா பத்திரப்படுத்தி வச்சிருக்காங்கன்னா ரொம்ப ஆச்சர்யம்மா..."

"ஆமா... சந்திரண்ணா... வாங்க... அடுத்த ரூமுக்குப் போகலாம்."

ஹாலின் இடது பக்கமிருந்த இன்னொரு அறை பூட்டியே இருந்தது. சாவியை எடுத்து வந்து திறந்தாள். அந்த அறை கமலாவின் அறையைப் போலன்றி சற்று சிறியதாக இருந்தது. பழைய ஒற்றைக் கட்டில், பழைய மர பீரோ இருந்தது.

மரத்தினால் செய்யப்பட்ட தட்டி ஒன்று இருந்தது. அதில் ஒரு கைத்தடி தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு மூலையில் பழைய சாமான்கள் சில போடப்பட்டிருந்தன.

"இந்த அறையை நாங்க உபயோகப்படுத்தறதில்ல அண்ணா. இது எங்க மாமனாரோட அக்கா இருந்தப்ப அவங்க உபயோகப்படுத்தின அறையாம். மாமாவுக்கு அந்த அக்கான்னா ரொம்ப பாசமாம். கல்யாணமான ஆறு மாசத்துக்குள்ள விதவையாயிட்டாங்களாம். அதுக்கப்புறம் பிறந்த வீட்லயே... இந்த வீட்லயே இருந்திருக்காங்க. அவங்க உயிரோட இருக்கற வரைக்கும் இந்த அறையைத்தான் உபயோகப்படுத்தினாங்களாம். வயசான காலத்துல இந்த கைத்தடியைத் தாங்கலா பிடிச்சு நடப்பாங்களாம். அவங்களோட ஞாபகார்த்தமா அதை வச்சிருக்காங்க."

"உனக்கு கல்யாணம் பேசும் பொழுது சித்தப்பா சொன்னாரு.... மாப்பிள்ளைக்கு பூர்வீகமான வீடு இருக்குடான்னு. நல்ல பெரிய வீடாத்தான்மா இருக்கு."

"ஆமா சந்திரண்ணா. அப்பாவுக்கு இந்த வீடு ரொம்ப பிடிக்கும். இன்னும் பாருங்க. சமையலறை, சாப்பாட்டு அறை இந்த ரெண்டு அறையையும் ஒட்டி பெரிய 'கம்பி வெளி’ இருக்கும் பாருங்க. அந்தக் காலத்துப் பாரம்பரியமான பகுதி அது. வாங்க."

சமையலறையை ஒட்டி இருந்த கம்பி வெளிக்கு வந்தார்கள்.

"வாவ்... இவ்வளவு பெரிய இடம்... மேல கம்பி கம்பியா போட்டு வெளிச்சமா... ஜோரா இருக்கே..."

"மழை பெஞ்சா தண்ணி உள்ள வரும். அப்ப ரொம்ப ஜோரா இருக்கும்ண்ணா."

அதன்பின் சமையலறைக்குச் சென்றனர். அங்கே பொன்னி உட்கார்ந்து சின்ன வெங்காயத்தை உரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"இவ பொன்னி. எனக்குத் துணையா இருக்கா. கூடமாட எல்லா வேலையும் செஞ்சுக்குடுப்பா. அத்தையும், மாமாவும் ஊருக்குப் போயிருக்கறதுனால எனக்குத் துணையா இங்கேயே தங்கி இருக்கா."

'வேலைக்காரியைக் கூட, 'வேலைக்காரி’ என்று அறிமுகப்படுத்தாமல் எத்தனை பண்பாடுடன் அறிமுகப்படுத்தறா இந்த அர்ச்சனா நினைத்து பெருமிதப்பட்டான் சந்திரன்.

"உன்னோட ரூம் எங்கம்மா?"

"மாடியில இருக்கு சந்திரண்ணா. வாங்க போகலாம்." இருவரும் மாடிக்குச் சென்றனர்.

அர்ச்சனாவும், தியாகுவும் உபயோகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் அறைக்குள் நுழைந்தனர்.

படுக்கை அறைக்குப் பக்கத்தில் ஒரு சிறிய ஒப்பனை மற்றும் உடை மாற்றும் அறை காணப்பட்டது. தேக்கு மரத்தாலான அழகிய டிரஸ்ஸிங் டேபிள் இருந்தது. அந்த அறையையொட்டி குளியலறை இருந்தது.

அவற்றைப் பார்த்துவிட்டு மறுபடியும் படுக்கையறைப் பக்கம் வந்தனர். கட்டிலில் மிக நேர்த்தியான விரிப்புகள் விரிக்கப்பட்டிருந்தன.

கட்டிலின் அருகே உள்ள சிறிய மேஜையில் கடிகாரம் போன்ற பொருட்கள் துடைத்து அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. ஜன்னலில் திரைச்சீலைகள் கலருக்கு ஏற்ற வண்ணத்தில் போடப்பட்டிருந்தன.

"சும்மா சொல்லக்கூடாதும்மா, வீட்டோட ஒவ்வொரு இடத்தையும் 'பளிச்’ன்னு வச்சிருக்க. கலைநயத்தோட அலங்கரிச்சிருக்க...."

"தாங்க்ஸ் சந்திரண்ணா" என்றவள் கட்டிலின் கிழக்குப் பகுதியில் போடப்பட்டிருந்த பெரிய மர பீரோவின் கண்ணாடியில்  தியாகு ஒளிந்து நின்று தங்களைக் கண்காணிப்பதைப் பார்த்து விட்ட அர்ச்சனா திடுக்கிட்டாள். பயத்தில் வாய்விட்டு அலறினாள்.

சந்திரன் பதறினான்.

"என்னம்மா... என்ன ஆச்சு?" என்றபடியே வந்தவன், அங்கே தியாகு இருப்பதைப் பார்த்து அவனும் திடுக்கிட்டான்.

'ச்சே’ என்றவன் தியாகுவின் கையைப் பிடித்தான். அவனுடைய கையை உதறிவிட்டு விருவிருவென்று மாடிப்படிகளில் இறங்கினான் தியாகு. அர்ச்சனா அவனைப் பின்தொடர்ந்து அவனைவிட வேகமாக சென்று அவனது சட்டையின் பின்பக்கம் பிடித்து இழுத்தாள்.

"ஹோட்டலுக்குப் போறதா சொல்லிட்டுப் போன நீங்க, திருட்டுத்தனமா உள்ளே வந்து வேவு பார்க்கறீங்களா? சந்திரண்ணா என் பெரியப்பா மகன். என் அண்ணன். அவரையும், என்னையும்..... ச்சே...."