Lekha Books

"சரிப்பா."

கனகசபை, மகளின் தலையை வாஞ்சையுடன் வருடிக் கொடுத்து விட்டுக் கிளம்பினார்.

'அப்பா.... அப்பா அர்ச்சனாவின் உள்ளம் விம்மியது. பொங்கி வரும் கண்ணீரை அடக்கிக் கொள்ள பெரிதாக பாடுபட்டாள் அர்ச்சனா. அவளது உதடுகள் சிரித்தபடி அவருக்கு விடை கொடுக்க, உள்ளம் மட்டும் அழுதபடியே துடித்தது.

21

இரவு நீண்ட நேரம் கழித்து வந்தான் தியாகு. வழக்கமாய் உடை மாற்றுவதற்காக மாடியறைக்கு செல்பவன், அன்று நேராக அர்ச்சனாவின் அருகே வந்தான்.

"கோயிலுக்குப் போனியா?"

"ஆமா."

"ஏன் போன?"

"சாமி கும்பிட..."

"என்ன நக்கலா...?"

".............."

"என்கிட்ட சொல்லாம... என்னோட அனுமதி இல்லாம எதுக்காகப் போன?"

"இதோ... பக்கத்துல... அஞ்சு நிமிஷ நடையில இருக்கற கோயிலுக்குப் போறதுக்கு உங்க கிட்ட அனுமதி வாங்கணுமா?"

"ஆமா. இந்த வீட்டு வாசப்படியை விட்டு இறங்கணும்ன்னாலும் என் கிட்ட கேட்டுட்டுத்தான் போணும்."

"இந்த சட்ட திட்டங்களையெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு முன்னால சொல்லவே இல்லையே?"

"அப்ப சொல்லலை. இப்ப சொல்றேன்.... உன்னை எவனோ கோயிலுக்குப் போற வழியில பார்த்தானாமே?..."

"எவனோ இல்ல... உங்க மேனேஜரோட பையன்...."

"மேனேஜரோட பையன்னா... அவன் எவனோதான்."

"நான் கோயிலுக்குப் போறதுக்கும், தற்செயலா அந்தப் பையன் என்னைப் பார்த்ததுக்கும் என்ன சம்பந்தம்? அதனால என்ன பிரச்சனை?"

"அவன், உடனே அவங்கப்பாவுக்கு போன் போட்டு சொல்லியிருக்கான். 'மேடம் கோயிலுக்கு வந்தாங்களாம் ஸார். என் பையன் சொன்னான். கோயில்ல இருக்கற அம்பிகை மாதிரி அழகா இருந்தாங்க’ன்னு சொன்னானாம். இது எனக்குப் பிடிக்கலை. கண்டவனும் உன்னை வர்ணிக்கறது எனக்குப் பிடிக்கலை. நீ எங்கயும் போகக் கூடாது. அதான் வீட்ல பெரிய பூஜையறை இருக்குல்ல... சாமி கும்பிடறதுன்னா அங்க கும்பிடு..." கத்திவிட்டு அர்ச்சனாவின் பதிலைக் கூட எதிர்பார்க்காமல் மாடிக்கு ஏறிக் கொண்டிருந்தான்.

'அப்பா.... அப்பா... என்னோட வாழ்க்கையைப் பார்த்து இன்னும் கூடுதலா அஞ்சு வருஷம் ஆயுசு கூடும்னு சொன்னீங்களே... என்னோட இந்த நிலைமையைப் பார்த்தா.... அஞ்சு நிமிஷம் கூட உங்க உயிர் தங்காதேப்பா...’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சும் வலித்தது.

உடை மாற்றிக் கொண்டு கீழே இறங்கி வந்தான் தியாகு.

"சாப்பிட எடுத்து வை."

எடுத்து வைத்ததை சாப்பிட்டான். மறுபடியும் மாடிக்கு சென்றான்.

சமையலறை வேலைகளை முடித்துவிட்டு மாடிக்கு வந்த அர்ச்சனா, உடை மாற்றும் அறைக்குள் வந்து இரவு உடை அணிவதற்காக சேலையை அவிழ்க்கும் பொழுது, பின்பக்கமாய் வந்து, அவளை அணைத்தான் தியாகு.

அவனுடைய அணைப்பிலிருந்து விடுபட முயற்சித்த அர்ச்சனாவை இறுக அணைத்துப் பிடித்தபடி கட்டிலுக்கு கொண்டு வந்து படுக்கையில் படுக்க வைத்தான்.

'ச்சீ... மனதிற்குள் ஒலித்த வெறுப்பான வார்த்தை வாய்க்குள்ளிருந்து வர மறுத்தது.

கணவனின் அணைப்பிலும் உடல் ஸ்பரிஸத்திலும் இன்பம் அனுபவித்துக் கண்களை மூட வேண்டியவள், அவனது அணைப்பு அளித்த வெறுப்பில் அவனைப் பார்க்கப் பிடிக்காமல் கண்களை மூடிக் கொண்டாள்.

22

திடீரென்று வீட்டிற்குள் நுழைந்த அண்ணாதுரையைப் பார்த்து ஆச்சர்யமானாள் அர்ச்சனா.

"அடடே நீங்களா?! வாங்க.. வாங்க.. என்ன இது? எப்பவும் இப்பிடித்தான் சஸ்பென்ஸாவும், சர்ப்ரைஸாவும்தான் வருவீங்க போலிருக்கு?!.."

"இந்த வீட்டுக்கு என் உயிர் நண்பன் தியாகுவின் வீட்டுக்கு மட்டும் நான் எப்ப வேண்ணாலும் வருவேன்.. போவேன் காலையில வந்துட்டு மூணு வேளையும் மூக்கு முட்ட சாப்பிட்டுட்டு ராத்திரி வரைக்கும் இருந்துட்டுப் போவேன். இங்க மட்டும்தான் இந்த அளவுக்கு சலுகையும், உரிமையும் எடுத்துக்கிட்டு நான் வர்றது, சாப்பிடறது எல்லாமே.. எத்தனையோ சொந்தக்காரங்க இருக்காங்க. பிஸினஸ் சம்பந்தப்பட்ட ஃப்ரெண்ட்ஸ் இருக்காங்க. ஆனா அவங்கள்லாம் வருந்தி வருந்தி கூப்பிட்டப்பக் கூட அவங்க வீட்டுக்குப் போறது கிடையாது. தியாகு கூட மட்டும்தான் இவ்வளவு நெருக்கம்!...."

'இந்த நெருக்கம் என் கணவருக்கு ஏன் என் கூட மட்டும் இல்லாமப் போச்சு? நண்பனை 'உயிரே’ங்கறார். 'டே அண்ணா’ன்னு உரிமையா கூப்பிடறார். ஆனா, தன்னில் பாதியாக வாழ்வில் பங்கேற்க வந்த என்னிடம் ஏன் எந்த ஒட்டுதலும் இல்லாம விலகியே இருக்கார்? படுக்கையறை உறவு கணவன்-மனைவி இரண்டு பேருக்கும் ஒரு பந்தத்தையும், அந்நியோன்யத்தையும் உருவாக்கும், வளர்க்கும்னு சொல்லுவாங்க. ஆனா என் கணவர் எனக்கு அந்நியமாய் இருக்கிறார், என்னை அலட்சியமாய் நினைக்கறார்’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சும் வலித்தது.

அர்ச்சனாவின் முகத்திற்கு நேரே கைகளை ஆட்டிய வண்ணம் அவளிடம் "என்ன அண்ணி, என்ன யோசனைக்கு போய்ட்டீங்க?" அண்ணாதுரை கேட்டான்.

சட்டென்று நினைவிற்கு மீண்ட அர்ச்சனா சிரித்துச் சமாளித்தாள். "ஒரு விஷயம் உங்ககிட்ட கேக்கணும். அண்ணாதுரைங்கற பேரை உங்களுக்கு எப்படி வச்சாங்க?"

"எங்கப்பாவுக்கு தலைவர் அண்ணாதுரைன்னா ரொம்பப் பிடிக்கும். அதனால எனக்கு அந்தப் பேரை வச்சாரு."

"ஓ. அப்பிடியா?  சரி...  சொல்லுங்க. உங்களுக்கு லஞ்ச்சுக்கு என்ன சமைக்க? உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிச்சதா சொல்லுங்க."

"ம்... எனக்கு எல்லா ஐட்டமும் பிடிக்கும். இப்ப நீங்க கேக்கறதுனால நான் எதையாவது குறிப்பிட்டு சொல்லணுமில்லயா? தக்காளி பிரியாணி பண்ணி, சிக்கன் வறுவல், தயிர் பச்சடி பண்ணிடுங்க. ஓ.கே. வா?"

"ஓ.கே. ஓ.கே. டபுள் ஓ.கே. ரொம்ப சிம்ப்பிளா சொல்லிட்டீங்க. வேற எதுவும் வேண்டாமா?..."

"போதும் அண்ணி. இதுவே ஹெவிதான்."

"சரி.. நான் கிச்சனுக்குப் போய், பொன்னிக்குக் கொஞ்சம் மேல் வேலை குடுத்துட்டு வரேன்..."

"நான் மட்டும் இங்க உட்கார்ந்து என்ன பண்ணப் போறேன்? நானும் அங்க வரேன்..." அம்மாவின் சேலை முந்தானையைப் பிடித்துக் கொண்டு பின்னாடியே சுற்றும் குழந்தை போல அர்ச்சனாவின் பின் தொடர்ந்து சென்றான் அந்த வயதான குழந்தை அண்ணாதுரை.

"பொன்னி... தக்காளியை நல்லா கழுவு" பிரியாணி செய்வதற்கு கணக்காக தக்காளிகளை எடுத்து பொன்னியிடம் கொடுத்தாள் அர்ச்சனா.

"பொன்னி... தக்காளியை நல்லா கழுவு..." அர்ச்சனா சொன்னது போலவே அண்ணாதுரையும் சொன்னான். பொன்னி உட்பட மூவரும் சிரித்தனர்.

"பொன்னி, எட்டு பெரிய வெங்காயத்தை மெல்லிசா நீளநீளமா நறுக்கி வை. பத்து பச்சை மிளகாயை நடுவில கீறி வை. கொத்தமல்லி, புதினாவை சுத்தம் பண்ணி இலை இலையா கிள்ளி வை. ஒரு தேங்காயைத் துறுவி ரெண்டு டம்ளர் பால் எடுத்து வை. ஃப்ரிட்ஜ்ல சிக்கன் இருக்கும். அதை எடுத்து வெளியே வை. சிக்கனுக்கு தனியா, சீரகம், மிளகு, தேங்காய் துறுவல் அரைச்சு வச்சுடு. எல்லாம் ரெடி பண்ணிட்டு வந்து சொல்லு. மத்ததை நான் பார்த்துக்கறேன். நான் ஹால்ல உட்கார்ந்திருக்கேன்."