Lekha Books

'விலங்குகள் போல சூழ்நிலை, நேரம், காலம் அறியாமல் உறவிற்கு இழுக்கும் இவனுடன் எப்படி வாழப் போறேன்? நெஞ்சம் துடிக்கும் துன்ப உணர்வுகளுடன் எழுந்தாள். அவளது உடம்பு கூசியது. 'பிக்கல், பிடுங்கல் இல்லை... அளவான குடும்பம்.. என்று என்னை இந்தக் குடும்பத்தில் மருமகளாக்கினார் அப்பா. பிக்கலும், பிடுங்கலும் தவிர வேறு எதுவுமே இல்லையே’ நினைத்தபடியே மறுபடியும் சமையலறைக்குச் சென்றாள்.

காலை உணவு தயாரிப்பதற்காக, கமலாவிற்கு உதவி செய்தாள். இயல்பாக இருப்பது போல காட்டிக் கொள்ள பெரிதும் முயற்சித்தாள். கமலாவிடம் எதுவும் பேசாமல் வேலைகளை செய்தாள். சாப்பிடும் மேஜை மீது இட்லி, சட்னியை எடுத்து வைத்தாள். தியாகு வந்ததும் ப்ளேட் எடுத்து வைத்துப் பரிமாறினாள்.

"டேய்... தியாகு, கொத்தமல்லி சட்னி வித்தியாசமா செஞ்சுருக்கா அர்ச்சனா. நல்லா இருக்கா? அவளோட கைப்பக்குவம் உனக்குப் பிடிச்சிருக்கா?" மகனிடம் கேட்டாள் கமலா.

"அவளோட எல்லாமே... எனக்குப் பிடிக்கும்" இருபொருள்பட மெதுவாக அடிக்குரலில் அர்ச்சனாவிற்கு மட்டும் கேட்கும் விதமாகப் பேசினான் தியாகு.

"நல்லாயிருக்கும்மா சட்னி." என்று குரல் ஓங்கி ஒலிக்க கமலாவிற்கு பதில் கொடுத்தான்.

"தியாகு இன்னிக்குக் கொஞ்சம் சீக்கிரமா வந்துடுப்பா. ஹோட்டலை அப்பா பார்த்துக்கட்டும். நீ வந்து, அர்ச்சனாவைக் கூப்பிட்டுக்கிட்டு கோயிலுக்குப் போயிட்டு வா."

"என்னது? கோயிலுக்கா?"

"ஆமாம்ப்பா. இத்தனை நாள் கோயில் குளம்ன்னு வராம இருந்துக்கிட்ட. இப்ப கல்யாணம் ஆயிடுச்சுல்ல. இனிமேல் கோயிலுக்குப் போக வர இருக்கணும்."

"கல்யாணமாயிட்டா...? கோயிலுக்குப் போணும்னு சட்டம் இருக்கா? நான் நானாத்தான் இருப்பேன். எதுக்காகவும் என்னை மாத்திக்க மாட்டேன்..."

"சரி... கோயிலுக்குப் போகலைன்னா விடு. பீச், சினிமா, டிராமா, ஷாப்பிங் காம்ப்ளெக்ஸ்ன்னு எங்கயாச்சும் கூட்டிட்டுப் போயேன்."

"ம்...ம்.. ரொம்ப முக்கியம். டாய்லெட்டுக்குப் போற வழியில எவனாவது மடக்கி லவ் லெட்டர் குடுப்பான்... " மறுபடியும் அடிக்குரலில் அர்ச்சனாவிற்கு மட்டும் கேட்பது போல பேசினான்.

"என்னப்பா சொல்ற?"

"ஹோட்டல்ல கணக்கு முடிக்கற வேலையெல்லாம் நான்தாம்மா பார்க்கணும்."

"கொஞ்ச நாளைக்கு அப்பாகிட்ட அந்த வேலையை விட்டுட்டு அர்ச்சனாவை வெளியில கூட்டிட்டுப் போ. அவளுக்கு சந்தோஷமா இருக்கும்."

'எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கும் அத்தை. ஆனா உங்க மகனுக்கு சந்தேகமா இருக்குமே’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சம் வலித்தது.

"நான் கிளம்பறேன்மா" கமலாவிடம் மட்டும் சொல்லிவிட்டுப் புறப்பட்டான் தியாகு.

3

கனகசபை, அர்ச்சனாவிற்கென்று அழகிய மொபைல் போன் வாங்கிக் கொடுத்திருந்தார். அது இனிமையாக ஒலித்தது. அர்ச்சனா எடுத்துப் பேசினாள்.

"அர்ச்சனா... அப்பா பேசறேன்மா. நல்லா இருக்கியாம்மா?"

"நா... நான்... நல்லா...யிருக்கேன்ப்பா..."

"என்னம்மா குரல் ஒரு மாதிரியா இருக்கு?" கனகசபையின் குரலில் பதற்றம் இருந்தது.

"ஒண்ணுமில்லப்பா. லேஸா ஜலதோஷம்... அதான்..."

"யப்பா... நான் என்னவோ ஏதோன்னு பயந்துட்டேன்மா..."

"ஏம்ப்பா இப்பிடி பதற்றப்படறீங்க?... உங்களுக்கு ஹார்ட் ப்ராப்ளம் இருக்கே.. இப்பிடி பதற்றப்பட்டா..."

"நீ சந்தோஷமா இருந்தா எனக்கு எந்த ப்ராப்ளமும் வராதும்மா. சரி, உங்க மாமியார், மாமனாரெல்லாம் நல்லபடியா பழகறாங்களா? மாப்பிள்ளை உன் மேல பிரியமா இருக்காரா?"

"ஓ... ரொம்ப பிரியமா இருக்கார்ப்பா. எல்லாரும் நல்லவிதமா பழகறாங்க. அம்மா இறந்து போனதில இருந்து என்னை உங்க கண்மணி போல வளர்த்தீங்க. அதனால... அதனால உங்களைப் பிரிஞ்சு இருக்கறது மட்டும்தாம்ப்பா கஷ்டமா இருக்கு. அண்ணா வேற மேல் படிப்புக்காக பிடிவாதமா அமெரிக்காவுக்குப் போயிட்டானே... நம்ப ஜவுளிக்கடை நிர்வாக வேலைகளுக்கெல்லாம் நான் இல்லாம உங்களுக்கு கஷ்டமா இருக்குமேப்பா..."

"நீ என் கூட இருந்து செஞ்ச வேலையெல்லாம் பார்த்துக்கறதுக்கு பொறுப்பான ஒரு ஆள் போட்டுட்டேன்மா. அவ பேர் கல்பனா. உன்னோட வயசுதான் இருக்கும். உன்னை மாதிரியே சுறுசுறுப்பா பார்த்துக்கறா. அதனால உன்னோட அண்ணன் இருந்துதான் இதெல்லாம் செய்யணும்ங்கறது இல்ல. அவனும் பாவம். வெளிநாடு போய் படிக்கணும்னு ஆசைப்பட்டான். படிச்சுட்டு வரட்டும்மா. என்னோட எண்ணமெல்லாம் உன்னைப் பத்திதான். உங்கம்மா போனப்புறம் உன்னைக் கண் கலங்காம வளர்த்து ஆளாக்கிட்டேன். உன் பிறந்த வீட்ல எப்பிடி சந்தோஷமா, கவலையே இல்லாத வானம்பாடியா இருந்தியோ அதுபோல உன்னோட புகுந்த வீட்லயும் நீ நிறைவான வாழ்க்கை வாழணும்மா. உனக்கு ஏதாவது ஒண்ணுன்னா என் உயிர் அப்பிடியே நின்னு போயிடும்..."

"ஐய்யோ அப்பா... இப்பிடியெல்லாம் பேசாதீங்க. என்னைப் பத்தி கவலையே படாதீங்க. நிம்மதியா இருங்க. இப்பிடி எதையாவது யோசிச்சுக்கிட்டிருந்தீங்கன்னா மறுபடியும் நெஞ்சு வலி வந்துடும். எனக்கு உங்களைப் பத்தின கவலை இல்லாம நீங்கதான்ப்பா கவனமா இருந்துக்கணும். நேரத்துக்கு சாப்பிடுங்க. எண்ணெய் பலகாரமெல்லாம் சாப்பிடாதீங்க. ஜெயம்மா சமையல் சூப்பரா இருக்குன்னு வெளுத்துக் கட்டாம, அளவா சாப்பிடுங்கப்பா."

"உனக்காகவாவது நான் என் நாக்கைக் கட்டுப்படுத்தி, உடம்பை பத்திரமா பார்த்துக்குவேம்மா. நீ பெத்துப் போடற என் பேரனையோ, பேத்தியையோ கொஞ்சறதுக்கு எனக்கு ஆயுசு வேணும்மா."

"கட்டுப்பாடா சாப்பிட்டுக்கிட்டு, தினமும் தவறாம வாக்கிங் போய், டாக்டர் சொன்னபடி மாத்திரையெல்லாம் ஒழுங்கா சாப்பிட்டிங்கன்னா நீங்க தீர்க்காயுசா இருப்பீங்கப்பா."

"சரிம்மா. மாப்பிள்ளையை நான் ரொம்ப விசாரிச்சதா சொல்லு..."

'அவர்தான் என்னை ரொம்ப நல்லா விசாரணை பண்ணிக்கிட்டிருக்காரே’ அவளது மனக்குரல் ஒலித்தது. நெஞ்சம் வலித்தது.

"சொல்றேன்ப்பா."

"சரிம்மா."

கனகசபை பேசி முடித்ததும் அர்ச்சனாவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் முத்துக்கள் கன்னத்தில் உருண்டன.

'பாவம் அப்பா. என்னையே நினைச்சுட்டிருக்கார். தியாகுவின் சுயரூபம் என்ன? எனக்கே புரியலியே... தெரிஞ்சாலும் அப்பா கிட்ட சொல்ல முடியாது. சொல்லக் கூடாது. அவர் துடிச்சுப் போயிடுவார்.’

"அர்ச்சனா..." கமலாவின் குரல் கேட்டதும் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டு, பதில் குரல் கொடுத்தாள்.

"இதோ வரேன் அத்தை."

வரவேற்பறையில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்தாள் கமலா.

"கூப்பிட்டீங்களா அத்தை?"

"ஆமாம்மா. உட்கார். தியாகுவுக்கும், மாமாவுக்கும் மதிய சாப்பாடு ஒரு மணிக்குத்தான் குடுத்தனுப்பணும். கொஞ்ச நேரம் ஓய்வா இரு. டி.வி. பார்க்கறதானா பாரு. சரியா பதினொரு மணிக்கு சமைக்க ஆரம்பிக்கலாம்..."

"சரி அத்தை. நான் போய் என்னோட ரூமைக் கொஞ்சம் சுத்தம் பண்ணிட்டு வந்துடட்டுமா?"

"சரிம்மா."

மாடியறைக்குச் சென்றாள் அர்ச்சனா. கட்டிலின் மீது கலைந்து கிடந்த போர்வையை எடுத்து மடித்து வைத்தாள். படுக்கையில் சிதறிக் கிடந்த பூக்களை எடுத்துப் போட்டாள்.