Lekha Books

கரோட் பெரியவர்! இந்தத் தெருவில் நடந்து போய்க் கொண்டிருப்பவர்களில், கரோட் பெரியவரால் மனைவி ஆக்கியவர்கள் எத்தனைப் பேர் இருப்பார்கள்? சுருக்கமாகப் பார்த்தாலும் ஐந்து பேராவது இந்த வழியாகக் கடந்து போய்க் கொண்டிருக்க மாட்டார்களா? யாருக்கோ பிறந்த குழந்தை "அப்பா" என்று அழைப்பது... அந்தக் குழந்தையை மகன் என்று அல்லது மகள் என்று அழைத்துக் கொஞ்சுவது...

இன்னொரு வகையில் பார்த்தால், அதில் அப்படியென்ன பெரிய விஷயம் இருக்கிறது? ஒரு மனிதக் குழந்தை. அது வளர வேண்டும். அது வளர்ந்தே ஆக வேண்டும். அதற்கு வளர்வதற்கான உரிமை இருக்கிறது. அந்தக் குழந்தை வளர்ந்து சில விஷயங்களை உலகத்தில் செய்ய வேண்டியதிருக்கிறது. அதை, அதன் தந்தை யார் என்பதைப் பார்க்காமல் வளர்ப்பதில் என்ன தவறு இருக்கிறது? அதன் தாய், சொல்லப் போனால் வளர்க்கும் மனிதனுக்குக் கீழ்ப்படிந்துதானே இருக்கிறாள்? அதற்கு சம்பளமாக வளர்த்தால்தான் என்ன?

ஒரு காலத்தில் தோன்றிய சந்தேகம் சரிதான். ரன்வீர்சிங்கின் வெள்ளைத்தாடியைச் சவரம் செய்து, அந்தப் பெரிய தலைப்பாகையையும் எடுத்திருந்தால் அந்த ரகசியம் வெளியே வந்திருக்கும். தாடி இருக்கும்போதே, அந்த சந்தேகம் பலம் கொண்ட ஒன்றாக இருந்தது. அந்த நாளன்று அவளுடைய தாயின் படத்திற்கு முன்னால் போய் நின்றபோது, ரன்வீர்சிங் உணர்ச்சிவசப்பட்டுவிட்டார். அவளுடைய தாய் மலையாளத்தின் மண்ணைக் கொண்டு பஞ்சாபிற்காக உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறாள். ஒரு சீக்கியப் பெண்! அப்படியென்றால் அவளுடைய தந்தை ஒரு கரோட் பெரியவராக இருந்திருக்கிறார்.என்று குமுதம் அவளுடைய இறுதிக் கடிதத்தில் கூறுகிறாள். அவ்வாறு தந்தை கூறுகிறார் என்று அவள் எழுதியிருக்கிறாள். சரியாக இருக்கலாம். அப்படியென்றால் அந்த மெஸ் பில் சம்பந்தப்பட்ட தொடர்பு விஷயங்கள் முழுவதும் கட்டவிழ்த்து வெளியே வந்துவிடுகின்றன.

ரன்பீர்சிங் அவளுடைய தாயை மனைவியாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லையா? அந்தக் கதைக்குள் நுழையும்போது, ஏராளமான உண்மைகளைத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியதிருக்கும். அப்படியென்றால் அவள் குல்தீப்சிங்கையோ வேறு யாரையோ திருமணம் செய்து இன்று மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்திருக்கலாம். கவனிக்க வேண்டும்.

எப்படியெல்லாம் பிரச்சினைகள் வாழ்க்கையில் வந்து சேர்ந்திருக்கின்றன. யார் அதில் தவறு செய்தவர்கள்? யார் சரியாக நடந்து கொண்டவர்கள்? ஒரு ஆதாரமும் இல்லாத கதை!

தெருவின் வழியாக அங்குமிங்குமாக வழிப்போக்கர்கள் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் யாருக்காவது இப்படி ஒரு மனக் குழப்பம் இருக்கிறதா? இப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிலையைக் கடந்து போயிருக்கிறார்களா? அன்றும் ஒரு மனைவியும் கணவனும் ஆலமரத்திற்குக் கீழே அமர்ந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் பிச்சைக்காரர்கள். கணவனுக்குக் கண் பார்வை இல்லை. மனைவி அவனைப் பிடித்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் சென்று பிச்சை எடுக்கிறாள். அவள் ஒரு கண் பார்வை இல்லாதவனைத் திருமணம் செய்தாளா? ஏதாவது பெண் கண் பார்வை இல்லாத குருடனைத் தானே முன் வந்து திருமணம் செய்வாளா? அப்படித் திருமணம் செய்பவளும் இருக்கலாம். ஏனென்றால், கணவன் குருடனாக இருந்தால், அவள் கெட்டவளாக இருக்கும் பட்சம், அவளுக்கு அது வசதியாகப் போய்விடும். அசிங்கம், கேவலம்! அப்படி அவர்களைப் பற்றி நினைக்கக் கூடாது. அவர்கள் ஒரு காலத்தில் வேலை செய்து வாழ்ந்தவர்கள். அவன் கண் பார்வையை இழந்துவிட்டான். அதற்குப் பிறகும் அவள் அவனை விட்டுப் பிரியவில்லை. அப்படியே அவர்கள் வாழ்க்கையை நடத்தினார்கள்.

மோகனன் கேஷில் உட்கார்ந்திருக்கிறான். வியாபாரம் நல்ல முறையில் நடக்கிறது. இன்றுவரை அந்த விஷயத்தைப் பற்றி மோகனன் பேசியதில்லை. அது எந்த அளவிற்குக் கொடுமையான ஒரு விஷயம்! அதைப் பற்றி மோகனனுடனும் அக்காவுடனும் சற்று பேசினால் நல்லதாக இருக்கும்.

தேதிகளின்படி குமுதத்தின் கடிதங்களை இன்று வரை வாசித்ததில்லை. எல்லாவற்றையும் ஒரு ஒழுங்கும் திட்டமும் இல்லாமல் வாசித்தான்.

விஸ்வநாதனின் அந்த ஓவியம் என்றைக்கு வந்தது? அந்த நாள் ஞாபகத்தில் இல்லை. அந்த ஓவியத்தை ஒரு முறை பார்த்தால் நல்லது. அதை நெருப்பை வைத்து எரித்துவிட்டதாக மோகனன் சொன்னான். அது கைவசம் இருக்கிறது என்றும் சொன்னான். பிறகு எந்தச் சமயத்திலும் அது எங்கே என்று அவன் கேட்கவில்லை.

அந்த ஓவியத்திற்கு இப்போது தனிப்பட்ட ஒரு அர்த்தம் இருக்கிறது. ஒரு ஓவியனின் உழைப்பு, ஆர்வம் ஆகியவற்றின் விளைவுதான் அந்த ஓவியம் என்ற அடிப்படையில் கூறவில்லை. அதைப் பற்றிப் பெரிதாக சிந்தித்து ஆகப்போவது ஒன்றுமில்லை. ஓவியனின் ஆர்வம் அந்த ஓவியத்தை வரைந்ததுடன் முடிந்து போயிருக்கலாம். புதிய விஷயங்களைத் தேடி அவன் நடக்க ஆரம்பித்திருப்பான். ஒரு ஓவியனுக்கு ஒரு விஷயமே ஓவியம் வரைவதற்கு இருக்கிறது என்றால், அதற்கு அடிமையாகிவிட்டிருக்கிறான் என்றால், அவனுடைய படைப்புகள் அனைத்தும் நீர்த்துப் போனவையாக ஆகி விடாதா? ஒரு காதலி ஏரியில் நீருக்குள் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கிறாள். கரையைப் பார்த்துக் கொண்டு காதலன் நின்று கொண்டிருக்கிறான். பார்த்துக் கொண்டு எப்படி நிற்கிறான்? அவனும் குதிக்கப் போகிறானா? அல்லது அப்படியே பார்வையாளனாகப் பார்த்துக்கொண்டு நிற்கிறானா? முன்பு ஒரு ஓவியம் வரைந்திருந்தான். மனைவியும் காதலனும் என்றோ என்னவோ அதன் பெயர்! அதற்குப் பிறகு வரைந்த ஓவியமாக அது இருக்கலாம். அந்த மனைவி, காதலி ஆழமான நடு ஏரியில் மூழ்குகிறாள். ஓவியக்கலை என்பதைவிட மனரீதியில் முக்கியத்துவம் உள்ள ஒரு ஓவியம் அது.

இன்னொரு வகையில் கூறுவதாக இருந்தால், அந்தக் கடிதங்களை எதற்குத் தேதிகளின்படி வாசிக்க வேண்டும்? தெரிய வேண்டியவையெல்லாம் தெரிந்தாகிவிட்டது. அந்த முக்கியமான சம்பவத்தை அவள் எப்படி எதிர்கொண்டாள் என்பதைப் பற்றி ஒரு வரைபடம் வரைந்து தெரிந்து கொள்வதற்கு அது ஒருவேளை பயன்படலாம். அது ஒரு போஸ்ட்மார்ட்டம்தான்.

போஸ்ட்மார்ட்டம்! ஒரு போஸ்ட்மார்ட்டம் முடிந்துவிட்டது- உடலின். இனி மனதின் போஸ்ட்மார்ட்டத்தை நடத்த வேண்டும். ஏதாவது ஒரு விஷயத்தைக் கூட கூறுவதற்கு உலகத்தில் ஒரு உயிரும் இல்லை. அவள் ஏராளமான நண்பர்களுடன் சந்தோஷமாக வாழ்ந்தவளாக இருக்க வேண்டும். அவளைத் தெரிந்தவர்களாக இந்த ஊரில் யாருமில்லை. அவளுக்குத் தெரிந்தவராகவும் ஒரு ஆள்கூட இல்லை. எல்லாவற்றையும் வெளியே விடாமல் மனதிற்குள் வைத்துக்கொண்டே இருந்தாள். ஒவ்வொரு நிமிடமும் அந்தச் சுமை தாங்க முடியாத அளவிற்குப் பெரிதாகிக் கொண்டே இருந்தது. அந்த இறுதி நாட்களை அவள் எப்படிக் கடத்தினாள்?

குமுதம் வாழ்க்கையை நேசிக்காதவள் அல்ல. அவள் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்பியவள். சந்தோஷத்தைத் தேடிக் கொண்டிருந்தவள். அந்த வாழ்க்கையை விட்டெறிய நிச்சயமாக அவளுக்கு மனம் வந்திருக்காது.