Lekha Books

பெண்ணைத் திருமணம் செய்து பிள்ளைகளும் பிறந்து விட்டார்கள். அந்த அண்ணிக்கு மற்ற அண்ணிகளிடமிருந்து இரண்டு வித்தியாசங்கள் இருக்கின்றன. அவங்க தலையில் துணி அணிவார்கள். பிறகு... என் சகோதரிகளிடம் விரோதமே இல்லை. "அவர்கள் எங்கு வேண்டுமென்றாலும் போய் மனிதர்களைப் போல வாழ்ந்து கொள்ளட்டும்" என்று நான் சொல்லிப் பார்த்தேன். துவாலையை எடுத்து வியர்வையில் நனைந்திருந்த சந்தனப் பொட்டை ஒற்றியவாறு குறுப்பு சொன்னார் : "கல்யாணம் பண்ண வேறு வழியில்லாமல், மதம் மாறுவது சரியா?" என்று. குறுப்பின் வாதம் மேலும் நீண்டபோது, அவர் கூறுவதில் கொஞ்சம் உண்மை இருக்கத்தான் செய்கிறது என்று எனக்கும் தோன்றியது. நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து வெளியேறினோம்.''

கோபாலன் நாயர் மேலும் ஒரு பீடியைப் பற்ற வைத்தார். "சொல்லுங்க... சொல்லுங்க...'' - நம்பூதிரி உற்சாகத்தை வெளிப்படுத்தினார்.

"இனிமேல்தான் குஞ்ஞம்மா பிரச்சினை குழப்பங்கள் நிறைந்ததாக ஆகிவிட்டது. நாங்கள் ஆரிய சமாஜத்தை அடைந்தபோது, அங்கு சிறியதொரு ஆட்களின் கூட்டம் நின்றிருந்தது. அவர்களின் முகத்தைப் பார்ப்பதற்கே என்னவோபோல இருந்தது. எனினும், யாரும் கோஷங்கள் எதுவும் போடவில்லை. சாத்தப்பன் வாசலிலேயே நின்றிருந்தான். எங்களைப் பார்த்ததும் அவன் ஓடி வந்து சொன்னான்: "குறுப்பு அய்யா, இந்த விஷயம் இப்போ பெரிசா ஆயிடுச்சு!" என்று. நாங்கள் உள்ளே சென்றோம். அங்கு ஆழமாக விவாதம் நடந்து கொண்டிருந்தது. பெண் சாத்தப்பனைத் தவிர வேறு யாரை வேண்டுமென்றாலும் திருமணம் செய்து கொள்ளலாம். அதுதான் அவர்களுடைய வாதம். நாங்கள் நடுவர்கள் பொறுப்பை ஏற்றோம். கழுகுப் பார்வையுடன் பெண்ணைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்த சோயுண்ணியைச் சுட்டிக்காட்டியவாறு குறுப்பு கேட்டார்: "குஞ்ஞம்மா, இவனை திருமணம் செய்துகொள்ள உனக்கு சம்மதமா?"

பெண் வாயைத் திறக்கவில்லை.

"சொல்லுடீ..." - குஞ்ஞம்மாவின் தந்தை.

பேசவில்லை.

"சம்மதமா?" - கோவிந்தக்குறுப்பு.

அசையவில்லை.

இப்போது விஷயத்தைத் திறந்து கூறாமல் இருந்தால், பிரச்சினைகள் உண்டாகும் என்று நாங்கள் பலமுறை கூறிப் பார்த்தோம். அவள் உளியைப்போல கூர்மையான பார்வையை எங்களை நோக்கிப் பாய்ச்சியவாறு அசையாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள்.

"சொல்லுடீ..." - குஞ்ஞம்மாவின் தந்தை கேட்டார்: "சோயுண்ணி வேண்டாம் என்றால் வேண்டாம். இந்தக் கூட்டத்தில் இருக்கும் இளைஞர்களில் யாரை வேண்டும் என்றாலும் சொல்லு."

குஞ்ஞம்மா மெதுவாக அசைந்து உட்கார்ந்தாள்.

நான் குறுப்பை வெளியே அழைத்து அந்த அறிவுரை சரிதானா என்று கேட்டேன். எனினும், முஸ்லிமாக ஆகவில்லையே என்பதுதான் கோவிந்த குறுப்பின் சமாதானமாக இருந்தது. முஸ்லிம் மதத்தில் சேர்வது என்பது நல்லதல்லவே! உள்ளே நுழைந்து குறுப்பு சொன்னார்: "சொல்லு..."

திடீரென்று, "எனக்கு இவர் போதும்" என்று அவள் சுட்டிக் காட்டினாள்.''

"யாரை?'' - அச்சுதன் நம்பூதிரி உற்சாகத்துடன் கேட்டார்.

"கோவிந்தக் குறுப்பை...''

"என்ன?''

"அத்துடன் காட்சியே மாறிவிட்டது. குறுப்பு சிரிக்கவில்லை. வெளியேறிவிட்டார். அவர் வழியில் நானும். நான் குறுப்பின் தோளில் தட்டி, "ஜலதோஷம் இருக்கிறதா" என்று கேட்டேன். "குஞ்ஞம்மா ஒரு பைத்தியம்" என்று அப்போது கோவிந்த குறுப்பு சொன்னார். இருக்கலாம். ஆனால், சாத்தப்பனை என்ன செய்வாள்? "குறுப்பு அய்யா நினைத்தால் ஒரு வழி உண்டாகும்" என்று சாத்தப்பன் சொன்னான். எல்லாரையும் திருப்திபடுத்துகிற மாதிரியான ஒரு "குறைந்தபட்ச செயல் திட்டத்தை"க் கண்டுபிடிக்க நான் நீண்ட நேரம் சிந்தித்தேன். கிடைக்கவில்லை. சாத்தப்பனிடம் என்ன சொல்வது? பேசாமல் நின்றேன்.

சிறிது நேரம் சென்றதும் குஞ்ஞம்மாவையும் அழைத்துக் கொண்டு சோயுண்ணி வெளியே போவதைப் பார்த்தேன். அவள் தலையை நிமிர்த்திக் கொண்டு நடந்து மறைந்தாள். சாத்தப்பன் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான். நாங்கள் அவனை ஒருவிதமாகக் கூறி அனுப்பினோம்.''

"பாவம்...'' -நம்பூதிரி நீண்ட பெருமூச்சை விட்டார்.

"நேரம் உச்சிப்பொழுது ஆகிவிட்டது. நல்ல பசி. நாங்கள் தேநீர்க் கடைக்குள் நுழைந்து கடலையையும் புட்டையும் சேர்த்து வயிறை நிறைத்தபோது, குறுப்பிற்கு ஒரு சந்தேகம் - குஞ்ஞம்மா தன்னை எதற்காக சுட்டிக் காட்டினாள் என்று. பெண்ணுக்கு ஆணிடம் காதல் தோன்றுவது தவறானதா என்று அப்போது கேட்கக்கூடாது. நான் எதையும் பேசவில்லை. குறுப்பும் எதுவும் பேசவில்லை. சிறிது நேரம் சென்றதும் நான் கடலையில் இருக்கும் சத்துக்களைப் பற்றியும் குறுப்பு புட்டின் சிறப்பை பற்றியும் பேசினோம். பிறகு பேசாமல் இருந்தோம். பிறகு உஷ்ணத்தைப் பற்றியும் சூரிய மண்டலத்தைப் பற்றியும் பிரம்மாண்ட பிரபஞ்சத்தைப் பற்றியும் பேசினோம். பிறகு அமைதி. அதைக் கிழித்தது கோவிந்தக் குறுப்புத்தான். "உண்மையிலேயே குஞ்ஞம்மாவுக்கு என் மீது விருப்பம் இருந்ததா?" - அவர் கேட்டார்.

அதற்கு நான் பதிலெதுவும் கூறவில்லை. எதற்குக் கூற வேண்டும்? "எது எப்படியோ, குஞ்ஞம்மா முஸ்லிமாக ஆக மாட்டாள் அல்லவா" என்று குறுப்பு சமாதானம் சொன்னார். விருப்பமில்லாத சோயுண்ணியிடமிருந்து அவள் ஓடிப்போய் முஸ்லீம் மதத்தைத் தழுவி விடுவாள் என்றும், வழியில் சாத்தப்பனும் அங்கு போய்ச் சேர்ந்து விடுவான் என்றும் நான் கூறினேன். அந்த சிந்தனை குறுப்பின் தலைக்குள் ஏறியது. "வாங்க..." என்று கூறியவாறு என்னை அழைத்துக் கொண்டு அவர் நடந்தார். எங்கு? நான் பின்பற்றி நடக்கக்கூடிய மனிதன் மட்டுமே. நான் அதைக் கேட்கக்கூடாது. இறுதியில் தேங்காய் உரிக்கும் சோயுண்ணியின் வீட்டிற்கு அருகில் போய்ச் சேர்ந்தோம். சோயுண்ணி அங்கு இல்லை. தேங்காய் உரிக்கப் போயிருந்தான். அப்போது குஞ்ஞம்மா இளம் வெயிலை ஏற்றுக் கொண்டு தலைமுடியை வாரியவாறு வாசலில் நின்றிருந்தாள். அவளுடைய கண்கள் நிறைந்து ததும்பிக் கொண்டிருக்கவில்லை. குறுப்பைப் பார்த்ததும் முன்னோக்கி வந்தாள்.''

"வந்தாள்! அடடா...!'' - நம்பூதிரி இடையில் புகுந்து சொன்னார்.

"அது மட்டுமல்ல; மன்னிப்பு கேட்கவும் செய்தாள்.''

"எதற்கு?''

"பரபரப்பில் குறுப்பைச் சுட்டிக்காட்டியதற்காக.''

"சரி.... பிறகு?''

"அவள் அங்கு சந்தோஷத்துடன் இருக்க வேண்டும் என்று குறுப்பு வாழ்த்தியபோது, குஞ்ஞம்மா பெருமூச்சு விட்டு, கண்களில் நீரை நிறையச் செய்தாள்.''

"பிறகு?''

"நான்... நான் என்ன செய்தேன்னு தெரியல'' என்று கூறிவிட்டு அழுதாள்.

"சாத்தப்பனிடம் போகவேண்டும் போல இருக்கிறதா?"

"ஆமாம்...."

குறுப்பு என்னுடைய முகத்தையே பார்த்தார். நான் வானத்தைப் பார்த்தேன். "அப்படியென்றால்.... வா" என்று கூறி குறுப்பு முன்னால் நடந்தார். குஞ்ஞம்மா ஒரு நிமிடம்கூட யோசிக்கவில்லை. குறுப்பைப் பின்பற்றி நடந்தாள்.

"நடந்தாளா? புத்திசாலி! புத்திசாலி!'' - நம்பூதிரி உற்சாகத்துடன் சொன்னார்.

"தெருவின் ஓரம் வழியாக சைக்கிளைத் தள்ளிக் கொண்டு குறுப்பும், இன்னொரு ஓரத்தின் வழியாக கீழே பார்த்துக் கொண்டே குஞ்ஞம்மாவும் நடந்தார்கள்.