Lekha Books

அதை ஒரு ஏசலாக கோபாலன் நாயர் எடுத்துக் கொள்ளவும் இல்லை. இப்படி வெவ்வேறு கட்சியில் இருப்பவர்களிடமும் மோசமான அபிப்ராயமில்லாத அந்த மனிதருக்கு தன்னைப் பற்றி பெரிய மதிப்பில்லை. "மொத்தத்தில் சிந்தித்துப் பார்க்கும்போது நான் ஒரு முடிவே இல்லாதவன் என்று தோன்றுகிறது" - இப்படி ஒரு சொந்த விமர்சனம் அடிக்கடி அவரிடமிருந்து புறப்படும். ஆனால் அதுவும் தவறான ஒன்று என்று அங்குள்ள பொதுமக்கள் கருத்து கூறுகிறார்கள்.

களைப்படைந்து போய் அந்த பெஞ்சின்மீது சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்த கோபாலன் நாயரைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போது, அச்சுதன் நம்பூதிரிக்கு இந்த தனிப்பட்ட விசேஷங்கள் ஒவ்வொன்றும் ஞாபகத்தில் வந்தன. அத்துடன் அந்த மனிதர்மீது ஒரு கனிவும் உண்டானது.

"என்ன, இன்னைக்கு சாப்பிடலையா?'' - நம்பூதிரி கேட்டார்.

"சாப்பிடுறேன். இன்றைக்கு காலையில் எழுந்து எதன் முகத்தில் விழித்தேனோ?''

"மனைவியின் முகத்திலா?'' - நம்பூதிரி.

"அப்படித்தான்னு நினைக்கிறேன். ஒரு விஷயத்தை ஞாபகத்தில் வச்சிக்கோங்க. பெண்களின் முகத்தைப் பார்த்தால்... பார்த்தவன் மாட்டிக் கொண்டான் என்று அர்த்தம். அவனைப் பார்க்க வேண்டும் என்று நினைப்பவனும் மாட்டிக் கொண்டான் என்றுதான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.''

"மாட்டிக் கொள்வது என்றால்... எந்த அர்த்தத்தில்?''

"மாட்டிக் கொள்வதா? எங்கேயோ கிடக்கும் ஒரு ஆண் எங்கேயோ கிடக்கும் ஒரு பெண்ணின் முகத்தைப் பார்த்ததால் உண்டான சிக்கல்தான் இன்றைக்கு நடப்பவை அனைத்தும்...''

"நீங்க அதில் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறீர்களா?''

"எப்படி இருந்தாலும் அந்த ஒரு ரசனையாவது இருக்கே!''

"பிறகு....?''

"மன்னிக்கணும்.....'' - கோபாலன் நாயர் ஒரு காட்டெருமையின் தாகத்துடன் தேநீரை வேக வேகமாகக் குடித்துவிட்டு, கண்ணாடி டம்ளரை மேஜைமீது வைத்துவிட்டு, ஒரு பீடியைத் தேடி எடுத்துப் புகைத்தார்.

"ஹாவ்...! இப்போது எனக்கு நல்லதை எதிர்பார்க்கும் பழக்கம் உண்டாகியிருக்கு!''

"இன்றைக்கு என்ன நடந்தது?'' - நம்பூதிரி மீண்டும் கேட்டார்.

"இன்று காலையில் எழுந்தேன். சந்தோஷமான சில கனவுகளில் மூழ்கினேன். ஒரு பீடியைப் புகைத்துக் கொண்டே நான் படுக்கையில் சப்பணம் போட்டு உட்கார்ந்திருந்தேன். சமையலறையிலிருந்து பிள்ளைகள் தங்களின் தாயிடம் செய்யும் ஆர்ப்பாட்ட ஆரவாரங்களைத் தவிர, அப்போது எதுவும் என்னை அசைக்கவில்லை. தோசைதான் அங்கு பிரச்சினை. உணவு விஷயத்தில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்வது ஒரு அவசியத் தேவைதான் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு நான் அசையாமல் உட்கார்ந்திருந்தேன். அப்படி இல்லாமல் வேறு என்ன செய்வது?''

"உண்மைதான்.... பிறகு?''

"அறையின் கதவு பாதி திறந்து கிடந்தது. அதன் வழியாக கதரால் மூடப்பட்டிருந்த ஒரு தொப்பை வயிறு உள்ளே வருகிறது!''

"வயிறா?''

"ஆமாம்... அதன் சொந்தக்காரரான கோவிந்தக் குறுப்பு அதற்குப் பின்னால் வருகிறார்.''

வழக்கம்போல நம்பூதிரி "உம்" கொட்டினார்.

"வழக்கம்போல நான் நினைத்தேன் - என்ன பிரச்சினையை வைத்துக் கொண்டு அவர் வருகிறாரோ என்று. ஆள் மிகவும் இறுக்கமாக இருந்தார். குடையை ஒரு மூலையில் சாய்த்து வைத்துவிட்டு, என் படுக்கையின் தலைப் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தார். கால்மீது காலை வைத்துக் கொண்டு கண்ணாடியின் வழியாக என்னுடைய முகத்தையே பார்த்தார். பிறகு குண்டு வெடிப்பதைப் போல ஒரு கேள்வி!"

"டேய், ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையே காதல் உண்டாவது தவறான விஷயமா?"

அதற்கு என்ன பதில் கூறுவது? ஒரு அறிவு குறைவான பெண்ணுக்கு என்மீது காதல் உண்டாகிவிட்டது என்ற ஒரே காரணத்திற்காகத்தான் எனக்குத் திருமணமே நடந்தது. ஆறு பிள்ளைகள் பிறந்து விட்டார்கள். அதற்குப் பிறகு காதல் என்பது ஒரு பூர்ஷ்வாத்தனமான மனநிலை என்று கூறிவிட முடியுமா? ஆனால், ஆறு பிள்ளைகளின் அழுகைச் சத்தங்களைக் கேட்டுக் கேட்டு நான் எல்லாவற்றையும் மறந்து போய் விட்டேன். காதல் என்பது ஒரு மெல்லிய ஞாபகமாக மட்டுமே இருக்கிறது.

"சொல்லுங்க.... தவறா?" - குறுப்பு விடுவதாக இல்லை. தவறா, சரியா என்று கூற இயலாது. எனினும் மனிதர்களிடம் இப்படி சில விஷயங்கள் நடக்கத்தான் செய்கின்றன என்பதை நானும் ஒத்துக் கொண்டேன். அதைத் தடுப்பது சரியா என்று அதற்குப் பிறகு ஒரு கேள்வி. நான் இதுவரை ஒரு காதல் உறவையும் தடுத்ததில்லை. எனினும், அதிகாலை வேளையில் வந்து என்னிடம் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருப்பதற்கு அர்த்தம் என்ன என்று நான் கேட்கவில்லை. குறுப்பை எனக்கு நன்கு தெரியும் என்பதால் நான் குரலைத் தாழ்த்திக் கொண்டு கேட்டேன்: "என்ன நடந்தது?" பொதுமக்களின் பிரச்சினைகளில் இருந்து நான் தினந்தோறும் விலகி விலகிப் போய்க் கொண்டிருக்கிறேன் என்று வழக்கம்போல என்னைப் பார்த்து குற்றச்சாட்டுகளை வீசி எறிந்தார்...''

"அப்படியென்றால் குறுப்பிற்கு காதல் சம்பந்தமாக ஏதாவது விஷயம்.....?'' - நம்பூதிரி கேட்டார்.

"அப்படி எதுவும் இல்லை. அவரின் வீட்டுக்குப் பக்கத்தில் ஒரு தாழ்ந்த ஜாதியைச் சேர்ந்த பையன் இருக்கிறான். பேரு சாத்தப்பன். உயரம் குறைவான உடலையும் நீளமான நாக்கையும் கொண்டிருக்கும் ஒருவன். ஒரு மர்ம மனிதன் எழுந்து நடப்பதை போல குறுப்பின் வீடு இருக்கும் பகுதியில் அவன் திரிவதை நான் பார்த்திருக்கிறேன். விதைக்கும் காலத்தில் அவன் முறைப்படி வேலை செய்வான். அது இல்லாதபோது கோவிந்தக் குறுப்பின் நிலத்தில் இருக்கும் தேங்காய்களைத் திருடி விற்றுச் சாப்பிடுவான். சிறிய அளவில் திட்டி குறுப்பு தன்னுடைய எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துவார். உணவு விஷயமாச்சே! என்ன சொல்வது? இதற்கிடையில் சாத்தப்பன் ஒரு விஷயத்தில் மாட்டிக் கொண்டான். ஒரு பெண்ணின் முகத்தைப் பார்த்து விட்டான்...'' - கோபாலன் நாயர் பீடித்துண்டை தெருவில் எறிந்து கொண்டே அச்சுதன் நம்பூதிரியைப் பார்த்தார்.

"உண்மையாகவா?''

"காதல் வந்திருச்சு...''

"சாத்தப்பனுக்கா?''

"ஆமாம்... பெண் திய்ய ஜாதியைச் சேர்ந்தவள். குஞ்ஞம்மான்னு பேரு. மாநிறம். சதைப் பிடிப்பான கன்னம். உளி போல கூர்மையான கண்கள். அவற்றை வைத்து திமிங்கிலத்தைப் பிடிக்கலாம் என்று தோன்றும். "போடா புல்லே" என்பதைப்போல அவளின் நடவடிக்கைகள் இருக்கும்.''

"நீங்க அவளைப் பார்த்திருக்கீங்களா?'' - நம்பூதிரி.

"ம்...''

அடக்கடவுளே என்பதைப்போல ஒரு பார்வையை வெளிப்படுத்திய நம்பூதிரி கேட்டார்: "இந்தக் காதல் எப்படி ஆரம்பமானது?''

"கோவிந்த குறுப்பு சொல்றாரு - நல்ல அடித்தளத்தைக் கொண்ட காதல் அது என்று. கடந்த நாற்று நடும் காலம். குஞ்ஞம்மா நாற்று நட்டுக் கொண்டிருக்கிறாள். சாத்தப்பன் நிலத்தைக் கொத்துகிறான். குஞ்ஞம்மாவின் கைவிரலில் ஒரு முள் குத்திவிட்டது.