Lekha Books

மூத்த மகன் சந்தகுமாரனை வக்கீலாக ஆக்கி, இரண்டாவது மகன் சாதுகுமாரனை பி.ஏ. வரை படிக்க வைத்து, இளைய மகள் பங்கஜாவின் திருமணத்திற்காக மனைவியிடம் ஐயாயிரம் ரூபாய்களை ரொக்கமாகக் கொடுத்தபோது, தான் பூமியில் செய்ய வேண்டிய கடமைகளில் இருந்து விடுதலை அடைந்து விட்டதாகவும், எஞ்சிய வாழ்க்கையை கடவுளைப் பற்றிய நினைவுகளில் செலவழிக்க வேண்டியதுதான் என்றும் தேவகுமாரன் உணர்ந்தார்.

தான் சம்பாதித்த பணம் அனைத்தையும் இலக்கிய சேவைக்காக செலவழித்திருந்தாலும், சந்தோஷமாக வாழ வேண்டும் என்பதற்காக ஊதாரித்தனமாக செலவழித்துவிட்டார் என்ற கெட்ட பெயருக்கும் ஆளாகிய அவர் பரந்த மனம் கொண்டவராக இருந்தார். அவரிடம் உதவி கேட்டு வந்தவர்களுக்கு ஏமாற்றம் அடைய வேண்டிய சூழ்நிலையே உண்டானதில்லை. சந்தோஷத்துடன் வாழ்வது என்பது இளமையின் வெறியாக இருந்தது. வாழ்க்கை முழுவதும் அதற்குக் குந்தகம் வராமல் பார்த்துக் கொள்ளவும் செய்தார். அதே நேரத்தில், இலக்கிய சேவை ஒன்றைத் தவிர வேறு எந்த விஷயத்திலும் அவருக்கு ஆர்வம் கிடையாது. இனி சம்பாத்தியம்? புகழ் என்ற ஒன்று கிடைத்துவிட்ட பிறகு, மனத் திருப்திக்கு வேறு என்ன வேண்டும்? சம்பாத்தியம் என்ற விஷயத்தில் அவருக்கு ஈடுபாடு ஒன்றும் கிடையாது.

ஒருவேளை, சூழ்நிலைகள் அப்படிப்பட்ட ஒரு எண்ணத்தை அவரிடம் உண்டாக்கியிருக்கலாம். அதற்காக, சம்பாதிக்க முடியவில்லை என்பதில் அவருக்கு வருத்தமும் உண்டாகவில்லை. நேர்மையான முறையில் அன்றாட வாழ்க்கையை நடத்த வேண்டும் என்பதைத் தவிர, வேறு எதையும் அவர் விரும்பியதில்லை. இலக்கிய அபிமானிகளிடம் சாதாரணமாகவே இருக்கக்கூடிய ஒரு தலை தூக்கல்- ஆணவம் என்று கூட கூறலாம்- அது அவரிடமும் இருந்தது. எவ்வளவோ பணக்காரர்களும் முக்கிய மனிதர்களும் தங்களுடைய இடத்திற்கு வந்தால் அந்த இலக்கியவாதியைப் பாராட்டவும், அவருடைய படைப்புகளுக்குப் பரிசுகள் அளிக்கவும் தயாராக இருந்தார்கள். ஆனால் தேவகுமாரன் சுயமரியாதையைக் கைவிடுவதற்குத் தயாராக இல்லை. யாராவது அழைத்தாலும், நன்றி கூறிவிட்டு விலகிக் கொள்ளும் செயல்தான் எப்போதும் நடந்துகொண்டிருந்தது. அது மட்டுமல்ல; பணக்காரர்களும் பெரிய மனிதர்களும் இங்கு வந்து மரியாதை செலுத்த வேண்டும் என்பது நடக்கக்கூடிய காரியம் இல்லையென்றாலும், தேவகுமாரனின் விருப்பமாக இருந்தது. அறிவற்றவர்களான பல தெரிந்த மனிதர்களும் விவசாயத்திலோ வேறு ஏதாவது தொழில்களிலோ ஈடுபட்டு ஏராளமான பணத்தைச் சம்பாதித்துக் கொண்டும், நிலத்தை வாங்கிக் கொண்டும், புதிய கட்டிடங்களைக் கட்டிக் கொண்டும் இருப்பதைப் பார்க்கும்போது, சில வேளைகளில் தன்னுடைய நிலையை நினைத்துப் பார்த்து அவர் கவலைப்படுவது உண்டு. குறிப்பாக- தன்னுடைய மனைவி சைவ்யா குடும்பப் பிரச்சினைகளைக் கூறி கடுமையான வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்திப் பேசும்போது. ஆனால், தன்னுடைய படைப்பை, பேனாவைக் கையில் எடுத்து எழுத உட்கார்ந்து விட்டால், எல்லாவற்றையும் மறந்துவிட்டு இலக்கிய சொர்க்கத்திற்குள் நுழைந்து விடுவார். தன்னைப் பற்றிய பெருமை கம்பீரமாக எழுந்து நிற்கும். களைப்பும் கவலையும் முடிவுக்கு வந்துவிடும்.

ஆனால், இப்போது சில நாட்களாக இலக்கிய உருவாக்கத்தின் மீது அவருக்கு இருக்கும் ஆர்வம் குறைந்துகொண்டே வந்தது. இலக்கிய ஆர்வலர்கள் மத்தியில் முன்பு இருந்த அளவிற்குத் தன்மீது பக்தி இல்லை என்று அவருக்குத் தோன்ற ஆரம்பித்திருந்தது. அவர் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு எழுதிய- தன்னுடைய வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் கலைத் தன்மையையும் முழுமையாக அவற்றில் நிறைத்து வைத்திருந்தார்- இரண்டு புத்தகங்களுக்குத் தேவையான அளவிற்கு ஆதரவு கிடைக்கவில்லை. இதற்கு முன்பு பிரசுரமாகி வெளிவந்த அவருடைய புத்தகங்கள் இலக்கிய உலகில் மிகப்பெரிய புரட்சியையே உண்டாக்கின. ஒவ்வொரு பத்திரிகையிலும் அந்த புத்தகங்களைப் பற்றிய பெரிய விமர்சனங்கள் வெளிவந்தன. இலக்கிய அமைப்புக்கள் அவற்றை வரவேற்றுப் பாராட்டின.

இலக்கிய விமர்சகர்கள் அதில் இருக்கும் நல்ல விஷயங்களைக் கூறி வாழ்த்தினார்கள். அந்த நூல்கள் இப்போது தேவகுமாரனின் பார்வையில் அந்த அளவிற்கு மதிப்பு இல்லாமல் ஆகிவிட்டன. மிகைத்தன்மை கொண்ட உருவாக்கம், மேன்மைத் தன்மை அற்ற போலித்தனமான நடை ஆகிய விரும்பத்தகாத அம்சங்கள் அவற்றில் இருப்பதாகத் தோன்றின. எனினும் மக்களுக்கு அந்தப் புத்தகங்களைத்தான் மிகவும் பிடித்திருந்தது. இந்தப் புதிய நூல்களை எடுத்துக்கொண்டால், அவை அவர்களைப் பொறுத்த வரையில் அழைக்காமல் வந்திருக்கும் விருந்தாளிமீது கொண்டிருக்கும் எண்ணத்தைப் போல இருந்தது. இலக்கிய உலகம் ஒன்று சேர்ந்து எதிர்த்து நிற்பதைப் போல இருந்தது. ஓய்வு வாழ்க்கையில் ஈடுபடலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்த நேரத்தில், இப்படி மிகவும் குறைவான வரவேற்பு கிடைத்த விஷயம் அவருடைய முடிவை மேலும் வேகப்படுத்தியது. இரண்டு நான்கு நண்பர்கள் ஆறுதல் கூற முயற்சித்தார்கள். நல்ல பசி இருக்கும்போது கிடைக்கக்கூடிய பொருட்களை ஆர்வத்துடன் சாப்பிடுவார்கள். பசி அடங்கிவிட்டால் அதிக ருசியுடன் இருக்கும் உணவுப் பொருட்களைக்கூட வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிடுகிறார்கள். ஆனால், இந்த தத்துவ சிந்தனை அவருக்கு ஆறுதலைத் தரவில்லை. அவருடைய பார்வையில் ஒரு இலக்கியவாதி மக்களால் விரும்பப்படுகிறான் என்பதற்கு ஆதாரம், அவனுடைய புத்தகங்கள்மீது கொண்டிருக்கும் பசி அவற்றைப் படிப்பவர்களிடம் சிறிதும் குறையாமல் இருப்பதுதான். அந்தப் பசி இல்லாமல் இருந்தால், அதற்குப் பிறகு இலக்கிய உலகைவிட்டு ஒதுங்கி இருப்பதே நல்லது.

அதற்குப் பிறகு பங்கஜாவின் திருமணத்தைப் பற்றிய சிந்தனை மட்டுமே தேவகுமாரனிடம் எஞ்சி இருந்தது. ஒரு புத்தகப் பதிப்பகத்திடமிருந்து ஏற்கெனவே வெளிவந்த இரண்டு புத்தகங்களுக்கு சன்மானமாக ஐயாயிரம் ரூபாய் கிடைத்ததும், அவர் அதை ஒரு கடவுளின் கொடையாக நினைத்து, எழுதுவதை நிரந்தரமாக நிறுத்திக்கொண்டார். ஆனால், ஆறு மாதங்களாக உணர்கிறார்- வானப்பிரஸ்தத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகும், உறவுகளிடமிருந்து விடுபட முடியவில்லை என்பதை. சைவ்யாவின் ஆசைகளை அவர் அவ்வளவாகப் பொருட்படுத்தவில்லை. சாதாரண ஆசைகளிலிருந்து எந்தச் சமயத்திலும் விலக முடியாத பெண்களின் கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவளாக அவள் இருந்தாள். அவள் இப்போதும் குடும்பத்தை ஆட்சி செய்வதில் ஆவல் கொண்டவளாக இருந்தாள். ஆனால், கையில் பணமில்லாமல் இருக்கும்போது, அந்த ஆசை எப்படி நிறைவேறும்? நாற்பது வருட குடும்ப வாழ்க்கையில் தேவகுமாரனால் அவளுடைய ஆசைகளை நிறைவேற்ற முடியாமல் இருக்கும்போது, இனிமேல் அதற்காக முயற்சி செய்வது வீணான வேலையாக இருக்கும் என்பது அவருக்கே தெரியும். குடும்பத்திற்குச் சொந்தமான பூர்வீக சொத்துக்களை அழித்ததற்காக இந்தச் சூழ்நிலையிலும் தன் தந்தை மீது குற்றச்சாட்டுக்கள் கூறும் சந்தகுமாரனின் நடவடிக்கையைப் பார்த்து வருத்தம்தான் உண்டானது. ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் பத்தாயிரம் ரூபாய்களுக்கு விற்ற நிலம் இப்போது இருந்திருந்தால், ஒரு வருடத்திற்குப் பத்தாயிரம் ரூபாய்களை லாபமாகத் தந்து கொண்டிருக்கும்.