Lekha Books

புதிதாக ஏற்பட்ட காயங்களில் படாத மாதிரி பார்த்துக் கொண்டு கிழவன் மிகுந்த எச்சரிக்கையுடன் கயிறைப் பிடித்து இறுக்கினான். படகின் இன்னொரு பக்கத்தில் இடது கையை வைக்கக் கூடிய விதத்தில் அவன் உடலின் எடையை அந்தப் பக்கமாக சாய்த்தான்.

“ஏதாவது காரணமில்லாமல் நீ அந்த அளவுக்கு மோசமாக நடந்திருக்க மாட்டாய்.” அவன் இடது கையிடம் கூறினான். “ஆனால், உன்னை இந்த அளவுக்கு கிடைக்காத நேரமும் இருந்தது.”

“நான் ஏன் நல்ல கைகளுடன் பிறக்கவில்லை?” அவன் சிந்தித்தான். “அவற்றில் ஒன்றை தேவையான வகையில் பயிற்றுவிக்காமல் இருந்தது என்னுடைய தவறாக இருக்கலாம். ஆனால், அவனுக்கு படிக்கும் அளவுக்கு தேவையான சந்தர்ப்பங்கள் இருந்தனவே! கடவுளுக்குத் தெரியும். இரவில் கை அந்த அளவுக்கு மோசமாக நடந்து கொள்ளவில்லை. எனினும், ஒரு முறை மட்டும் அவன் மரத்துப் போய் மயங்கி விட்டிருக்கிறான். இனியும் மரத்துப் போவதாக இருந்தால், கயிறு அவனைத் துண்டாக்கிக் கொள்ளட்டும்.”

தன்னுடைய தலை ஒழுங்கான முறையில் செயல்படவில்லை என்பதை கிழவன் உணர்ந்தவுடன், மேலும் கொஞ்சம் டால்ஃபின் மாமிசத்தைச் சாப்பிட்டால் என்ன என்று நினைத்தான். “ஆனால், என்னால் அது முடியாது.” அவன் தனக்குத்தானே கூறிக்கொண்டான். மனம் புரட்டல் காரணமாக என்னுடைய தைரியத்தை இழக்க வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாவதைவிட, இப்படி தெளிவில்லாமல் இருப்பது எவ்வளவோ மேல். முகம், மாமிசத்தின்மீது போய்ப்பட்டதால், “மனம் புரட்டல் காரணமாக அதைச் சாப்பிட முடியவில்லை என்பதையும் உணர முடிகிறது. அவசரமான சூழ்நிலைக்காக, மாமிசம் கெட்டுப் போவது வரை, நான் அதைப் பத்திரப்படுத்தி வைத்திருப்பேன். நல்ல சத்து நிறைந்த உணவைச் சாப்பிட்டு உடலில் பலத்தை உண்டாக்கிக் கொள்ள முயற்சிப்பதில் மிகுந்த தாமதம் உண்டாகிவிட்டது. நீ சரியான முட்டாள்!” அவன் தனக்குத்தானே கூறிக்கொண்டான்: “மற்ற பறக்கும் மீன்களைச் சாப்பிடு!”

சாப்பிடுவதற்கு ஏற்றபடி சுத்தம் செய்து வைக்கப்பட்ட பறக்கும் மீன் அங்கே இருந்தது. இடது கையை நீட்டி அவன் அதை எடுத்தான். எலும்புகளை கவனமாக மென்று வால் வரை முழு மீனையும் சாப்பிட்டான்.

“மற்ற பெரும்பாலான மீன்களைவிட இந்த மீன் நல்ல சத்து நிறைந்தது.” கிழவன் நினைத்தான்: “குறைந்தபட்சம் எனக்குத் தேவையான அளவு பலத்தையாவது கொடுக்கும். என்னால் முடியக் கூடியதை நான் இப்போது செய்துவிட்டேன். அவன் சுற்றித்திரிய ஆரம்பிக்கட்டும். போராட்டம் தொடங்கட்டும்.”

மீன் வட்டமிட ஆரம்பித்தபோது, சூரியன் உதித்து மேலே வந்து கொண்டிருந்தது. கிழவன் கடலுக்கு வந்தபிறகு ஏற்பட்ட மூன்றாவது சூரிய உதயம் அது.

மீன் வட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கிறது என்ற விஷயத்தை தூண்டில் கயிறு சாய்ந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்ததன் காரணமாக அவனால் பார்க்க முடியவில்லை. வட்டமிடுவது அவன் நினைத்திருந்ததைவிட சற்று முன்கூட்டியே ஆரம்பமாகிவிட்டது. கயிறின் இறுக்கத்தில் மெல்லிய ஒரு நெகிழ்தல் தெரிந்தது. கிழவன் வலது கையால் கயிறை மெதுவாக இழுக்க ஆரம்பித்தான். எப்போதும்போல கயிறை இறுக்கினான். ஆனால், அறுந்து விடும் என்ற நிலைக்கு வந்தவுடன், கயிறு விலகி கைக்கு வர ஆரம்பித்தது. கயிறுக்குக் கீழே இருந்து தோளையும் தலையையும் விலக்கிக் கொண்டு, எந்தவித ஆரவாரமும் இல்லாமல் கிழவன் மெதுவாக தூண்டில் கயிறைப் பிடித்து இழுக்க ஆரம்பித்தான். ஊஞ்சலாடுவதைப்போல அவன் இரண்டு கைகளையும் பயன்படுத்தினான். உடலையும் கால்களையும் பயன்படுத்தி தன்னால் முடிகிற அளவுக்கு அவன் அதை பலம் கொண்டு இழுக்க முயற்சித்தான். தூண்டில் கயிறின் ஆட்டத்துடன் சேர்ந்து அவனுடைய முதுமை அடைந்த கால்களும் தோள்களும் செயல்பட்டன.

“அது ஒரு பெரிய வட்டமிடல்தான்...” கிழவன் சொன்னான்: “அதற்குப் பிறகும் அவன் வட்டமிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறானே!”

அதற்குப் பிறகு கயிறு மேலே தொடர்ந்து வரவில்லை. சூரியனின் வெளிச்சத்தில் நீர்த் துளிகள் அதிலிருந்து உதிர்ந்து விழுந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கும் வரை அவன் அதைப் பிடித்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான். இறுதியில் கயிறு கீழே இறங்கிப் போக ஆரம்பித்தபோது, கிழவன் முழங்கால் கீழேபட விழுந்துவிட்டான். இருண்டு போய்க் காணப்பட்ட நீர்ப் பரப்பை நோக்கி கயிறு திரும்பிப் போய்க் கொண்டிருப்பதை செயலற்ற தன்மை நிறைந்த வெறுப்புடன் பார்த்து நின்று கொண்டிருக்க மட்டுமே அவனால் முடிந்தது.

“இப்போது தூரத்தில் வட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கிறான்.” அவன் சொன்னான்: “முடிந்த வரை, நான் கயிறை இறுகப் பிடிக்கவேண்டும். கயிறின் அழுத்தம் ஒவ்வொரு முறையும் அவனுடைய வட்டத்தைச் சிறிதாக்கிக் கொண்டே வரும். ஒரு வேளை, ஒரு மணி நேரத்திற்குள் நான் அவனைப் பார்த்துவிட வாய்ப்பு இருக்கிறது. இப்போது நான் அவனுக்கு என்னுடைய திறமை என்ன என்று காட்டப் போகிறேன். அதற்குப் பிறகு கொல்லவும் செய்வேன்.”

அதற்குப் பிறகும் மீன் மெதுவாக வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது. இரண்டு மணி நேரம் கடந்த பிறகு, கிழவன் வியர்வையில் மூழ்கி விட்டிருந்தாள். எலும்புக்குள் வரை அவன் மிகவும் தளர்ந்து போயிருந்தான். மீன் உண்டாக்கிய வட்டங்கள் இப்போது மேலும் சிறிதாகி விட்டிருந்தன. நீந்திக் கொண்டிருக்கும்போது, மீன் இங்குமங்கும் போகாமல் நேராக மேலே வந்திருக்கிறது என்பதை கயிறின் சாய்விலிருந்து அவனால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

ஒரு மணி நேரம் கிழவன் தன்னுடைய கண்களுக்கு முன்னால் ஆபத்து நிறைந்த இடங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். வியர்வை கண்களிலும் கண்களுக்கு மேலே இருந்த காயத்திலும் நெற்றியிலும் உப்புத் தன்மையைப் பதித்துக் கொண்டிருந்தது. ஆபத்து நிறைந்த இடங்களைப் பற்றி அவனுக்கு பயம் எதுவும் உண்டாகவில்லை. கயிறில் செலுத்தும் அழுத்தத்தை வைத்துப் பார்க்கும்போது, அப்படிப்பட்ட விஷயங்கள் இயல்பானவை என்று அவன் நினைப்பது தெரிந்தது. எனினும், இரண்டு முறை தலை சுற்றலும் மயக்கமும் உண்டானது அவனை பதைபதைக்கச் செய்தது.

“இப்படிப்பட்ட ஒரு மீனிடம் என்னால தோல்வியடைய முடியாது. இறப்பதற்கும்...” அவன் சொன்னான்: “இப்போது அவன் மிகவும் அழகாக எனக்குக் கீழ்ப்படியப் போகிறான். பொறுமை சக்தி இருப்பதற்கு கடவுள் எனக்கு உதவட்டும். “நம்முடைய தந்தை”யின் பெயரையும் “புனித மரிய”த்தின் பெயரையும் நூறு முறை நான் உச்சரிக்கிறேன். ஆனால், இப்போது என்னால் அதை உச்சரிக்க முடியவில்லை.”

“அவை உச்சரிக்கப்பட்டதாக நினைத்துக் கொள்ளுங்கள்...” “அவன் சொன்னான்: “நான் அவற்றை பின்னால் கூறிக் கொள்கிறேன்.”

திடீரென்று கிழவன் தன் இரண்டு கைகளாலும் பிடித்திருந்த தூண்டில் கயிறில் பலமான அசைவும் இழுத்தலும் உண்டாவதாக உணர்ந்தான். அது கூர்மையானதாகவும் கடினமானதாகவும் கனமானதாகவும் இருந்தது.