Lekha Books

அதற்குப் பிறகு கிழவன் நீண்டு நிமிர்ந்து கிடக்கும் மஞ்சள் நிற கடற்கரைகளைப் பற்றி கனவு காண ஆரம்பித்தான். இருட்டு விழ ஆரம்பித்தபோது, சிங்கங்களில் முதல் சிங்கம் அங்கு வந்திருப்பதை அவன் பார்த்தான். பிறகு மற்ற சிங்கங்களும் வந்தன. சாயங்கால கடல்காற்று நேரத்தில் கப்பல் நங்கூரமிட்டு நின்றிருக்கும் இடத்தில், படகில் இருந்த பலகையில் தாடையைத் தடவிக்கொண்டு அவன் அமர்ந்திருந்தான். அதற்கும் அதிகமாக சிங்கங்கள் இருக்குமோ என்பதைத் தெரிந்து கொள்வதற்காக அவன் காத்திருந்தான். அவன் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தான்.

நிலவு உதித்து மேலே வந்து நீண்ட நேரமாகி விட்டிருந்தது. அதற்குப் பிறகும் அவன் உறங்கிக் கொண்டேயிருந்தான். மீன் தன்னுடைய பயணிக்கும் திசையை மாற்றாமல் ஒரே திசையில் நீந்திக் கொண்டிருந்தது. மேகங்களின் சுரங்கத்தின் வழியாக படகு முன்னோக்கிப் போய்க் கொண்டிருந்தது. வலது உள்ளங்கை முகத்தில் வந்து மோதவும், வலது கையின் வழியாக கயிறு நழுவிப் போய்க் கொண்டிருக்கவும் செய்தபோது கிழவன் கண் விழித்தான். இடது கையில் எந்தவொரு தொடுதல் உணர்ச்சியும் தெரியவில்லை. வலது கையால் இயலும் அளவுக்கு கயிறைக் கட்டுப்படுத்தினான். தூண்டில் கயிறு மிகவும் வேகமாக நழுவியது. இறுதியில் இடது கையாலும் கயிறைப் பிடித்து பின்னோக்கி நகர்ந்து நின்று கொண்டு இழுத்தான். கயிறு இறுக்கமாகி அவனுடைய முதுகும் இடது கையும் வலித்தன. எடை முழுவதையும் இடது கைக்குக் கொண்டு வந்ததன் காரணமாக, குறிப்பிட்டுக் கூறும் வகையில் காயம் உண்டானது. அவன் தூண்டில் கயிறுகள் சுருள்களாக இருப்பதை திரும்பிப் பார்த்தான். அவை இயல்பாக கீழ் நோக்கி இறங்கிக் கொண்டிருந்தன. திடீரென்று கடலில் மிகப் பெரிய சத்தத்தை உண்டாக்கிக் கொண்டு மீன் குதித்துத் தாவியது. தொடர்ந்து எடை அதிகம் கொண்ட ஏதோ விழும் சத்தமும் கேட்டது. மீன் மீண்டும் குதித்துத் தாவியது. படகு மிகவும் வேகமாகப் போய்க் கொண்டிருந்தது. அதே நேரத்தில், கயிறு நழுவிப் போய்க் கொண்டிருந்தது. இறுக்கம் காரணமாக கயிறு அறுந்து விடக்கூடிய நிலையை எட்டி விட்டிருந்தது. கயிறு அறுந்து விடாத மாதிரி பிடித்து நிறுத்துவதற்கு கிழவன் முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான். முயற்சிக்கு மத்தியில் அவன் பலகையின்மீது தடுமாறி விழுந்தான். டால்ஃபினின் அறுத்தெடுத்த மாமிசத் துண்டில் முகம் மோதியது. அவனால் அசைய முடியவில்லை.

“இதற்குத்தான் நாம் காத்திருந்தோம்.” கிழவன் நினைத்தான்: “இனி நாம் அதை கவனித்துக் கொள்ளலாம்.”

“கயிறின் விலையை அவன் கொடுக்கட்டும்.” கிழவன் நினைத்தான்: “இதற்கான விலையை அவன் கொடுக்க வேண்டும்.”

மீனின் தாவலை கிழவனால் பார்க்க முடியவில்லை. கடலில் தாவும்போது உண்டாகக்கூடிய சத்தத்தையும் அது விழும்போது எழக்கூடிய நீரின் ஓசையையும் மட்டுமே அவன் கேட்டான். கயிறின் வேகம் கைகளில் காயத்தை உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தது. ஆனால், இது நடக்கும் என்று அவனுக்கு நன்கு தெரியும். அதனால் கையின் மரத்துப்போன பகுதிகளில் கயிறை ஒதுக்கி நிறுத்தவும் உள்ளங்கைக்கு நழுவிப் போகாமல் இருக்கவும் விரல்களில் காயம் உண்டாகாமல் இருக்கவும் கிழவன் முயற்சித்தான்.

“சிறுவன் இங்கே இருந்திருந்தால், அவன் கயிறின் சுருள்களை நனைத்துத் தந்திருப்பான்.” அவன் நினைத்தான். “ஆமாம்.. சிறுவன் இங்கே இருந்திருந்தால்... சிறுவன் இங்கே இருந்திருந்தால்...”

கயிறு விலகி வெளியே... வெளியே... வெளியே போய்க்கொண்டிருந்தது. ஆனால், இப்போது அதன் வேகம் குறைந்திருந்தது. கயிறின் ஒவ்வொரு அங்குலத்தின் பயனும் மீனுக்குக் கிடைக்கக் கூடிய விதத்தில் அவன் செயல்பட்டான். பலகையில் வைத்து முகம் சிதைக்கப்பட்ட மீன் துண்டிலிருந்து அவன் தலையை உயர்த்தினான். பிறகு முழங்கால் போட்டு மெதுவாக எழுந்தான். கிழவன் கயிறை நழுவ விட்டுக் கொண்டிருந்தான். ஆனால், முன்பைவிட மிகவும் மெதுவாக விட்டான். கயிறின் சுருள்களை அவனால் பார்க்க முடியவில்லையென்றாலும், பாதத்தை வைத்து தெரிந்து கொண்டு பணியைத் தொடர்ந்தான். கயிறு இப்போதும் தாராளமாக இருந்தது. இப்போது புதிதாக அனுப்பிவிட்ட முழு கயிறின் எடையை நீரில் இருக்கும் மீன் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டியதிருந்தது.

“ஆமாம்...” கிழவன் நினைத்தான்: “மீன் ஒரு டஜன் முறைக்கும் அதிகமாக குதித்துத் தாவி விட்டது. அவனுடைய முதுகில் உள்ள பைகளில் காற்று நிறைந்திருக்கிறது. இனி இறப்பதற்காக அவனால் ஆழத்திற்குச் செல்ல முடியாது. அங்கேயிருந்து அவனை மேலே கொண்டு வருவதற்கு என்னாலும் முடியவில்லை. அவன் உடனே வட்டமடிக்க ஆரம்பித்து விடுவான். தொடர்ந்து அவனைப் பிடிக்க வேண்டும் என்ற என்னுடைய முயற்சியும் நடந்து கொண்டிருக்கும். இப்படி திடீரென்று குதித்துத் தாவுவதற்கு அவனைத் தூண்டிவிட்டது என்னவாக இருக்கும் என்பதை நினைத்து நான் ஆச்சரியப்படுகிறேன். அவனை சாகசம் பண்ண வைத்தது பசியாக இருக்குமோ! இரவில் அவனை வேறெதுவும் பயப்படச் செய்திருக்குமோ? நினைத்துப் பார்த்திருக்காத பயம் தோன்றியிருக்கலாம். ஆனால் அவன் மிகவும் அமைதியான, தைரியசாலியான மீனாயிற்றே! அளவுக்கு அதிகமான துணிச்சல் மிக்கவனாகவும் தன்னம்பிக்கை கொண்டவனாகவும் தெரிகிறான். அப்படிப் பார்க்கும்போது இது வினோதமாகத்தான் இருக்கிறது.”

“கிழவா, நீதான் அதிகமான தைரியசாலியாகவும் தன்னம்பிக்கை கொண்டவனாகவும் இருக்க வேண்டியவன்.” அவன் சொன்னான்: “நீ அவனை மீண்டும் பிடிக்கிறாய். ஆனால், கயிறை திருப்பி எடுக்க முடியவில்லை. ஆனால், வெகு சீக்கிரமே அவன் வட்டமடிக்க வேண்டியதிருக்கும்.”

கிழவன் மீனை கயிறில் இடது கையாலும் தோளாலும் பிடித்தான். பிறகு, குனிந்து வலது கையால் நீரை அள்ளித் தெளித்து முகத்தில் ஒட்டியிருந்த டால்ஃபினின் மாமிசப் பகுதிகளைக் கழுவினான். அது மனதைப் புரட்டிப்போடும் என்றும், வாந்தி எடுக்கச் செய்து தன்னுடைய தைரியத்தை இல்லாமற் செய்துவிடும் என்றும் அவன் பயப்பட்டான். முகம் சுத்தமானதும், வலது கையைக் கழுவினான். கையை உப்பு நீரிலேயே சிறிது நேரம் வைத்துக் கொண்டிருந்தான். அந்த நேரத்தில் சூரிய உதயத்திற்கு முந்தைய முதல் ஒளிக் கீற்றுகள் மலர்வதை அவன் பார்த்தான். கிட்டத்தட்ட கிழக்கு திசையை நோக்கித்தான் படகு நகர்ந்து கொண்டிருந்தது. அவன் நினைத்தான்: “அதற்கு அர்த்தம், அவன் தளர்ந்து போய் விட்டான் என்பதும் நீரோட்டத்தின் போக்கிற்கு ஏற்றபடி போய்க் கொண்டிருக்கிறான் என்பதும்தான். உடனே அவன் வட்டமடிக்க வேண்டியதிருக்கும். அப்போதுதான் நம்முடைய உண்மையான வேலை ஆரம்பமாகிறது.”

வலது கை உப்பு நீரில் தேவைப்படும் நேரம் அளவுக்கு இருந்திருக்கிறது என்பதை உணர்ந்தவுடன், கையை இழுத்து, அதைப் பார்த்துக் கொண்டே அவன் சொன்னான்: “பிரச்சினையில்லை. மனிதனுக்கு வேதனை என்பது அந்த அளவுக்கு பெரிய பிரச்சினையொன்றுமில்லை.”