Lekha Books

பஸ்  நிலையம். பஸ்ஸிற்காகக் காத்துக் கொண்டிருந்தனர் ஒரு இளம் பெண்ணும், ஒரு கல்லூரி மாணவியும். வேறு ஆட்கள் யாரும் இல்லாதபடியால் பைக்கில் வந்து கொண்டிருந்த சுதாகர், அங்கே பைக்கை நிறுத்தி இறங்கினான்.

இளம் பெண்ணின் அருகே சென்றான்.

''புதுசா ஒரு கம்பெனி ஆரம்பிச்சிருக்கேன். ஃபேன்ஸி ஐட்டம்ஸ் எல்லாம் உங்க வீட்லயே வச்சு விற்பனை செய்யலாம். வெளியே எங்கேயும் அலைய வேண்டியது இல்லை. நானே உங்க வீடு தேடி கொண்டு வந்து குடுத்துடுவேன். பொதுவா, லாபத்துல பத்து பெர்ஸண்ட் குடுப்பாங்க. ஆனா நான் முப்பது பெர்ஸண்ட் குடுப்பேன். இதுக்குக் காரணம், நான் நல்ல பணவசதி மிக்கவன். மத்தவங்களுக்கு உதவி செய்யணுங்கற எண்ணத்துலயும் அதே சமயம் யாரையும் சோம்பேறியாவும் ஆக்கிடக் கூடாதுங்கற நல்ல எண்ணத்துலயும்தான் முப்பது பெர்ஸண்ட்ங்கற ஒரு திட்டத்தை வச்சிருக்கேன். நீங்க இந்த திட்டத்துல சேர்ந்தா உங்களுக்கு இதன் மூலமா வர்ற அதிகப்படியான வருமானம் உதவியா இருக்கும். வேலைக்குப் போய் சம்பாதிக்கறதுல மட்டும் இந்தக் காலத்துல குடும்பத்தை நடத்த முடியுமா? உங்களுக்கு விருப்பமான புடவை வாங்கிக்கலாம். பிள்ளைங்க கேக்கறதை வாங்கிக் குடுக்கலாம். மொத்தத்துல, கஷ்டப்படாம குடும்பம் நடத்தலாம்...''

வாய் மூடாமல் பேசிய சுதாகர் கூறியதை கவனமாகக் கேட்டுக் கொண்டாள் அந்த இளம்பெண். உடன் நின்றிருந்த கல்லூரி மாணவியையும் சுதாகரின் பேச்சு, கவர்ந்தது.

''என்னைப் போல காலேஜ் ஸ்டூடன்ட்டுக்கும் குடுப்பீங்களா ஸார்?''

''நிச்சயமா உண்டு. உங்களோட படிப்பு செலவுக்கு உங்க அம்மா, அப்பாவை அதிகமா சிரமப்படுத்த வேண்டிய அவசியம் இல்லை... நீங்க ரெண்டு பேரும் உங்களோட அட்ரஸ், ஃபோன் நம்பர் குடுங்க. நான் ஃபோன் பண்ணிட்டு பொருட்களைக் கொண்டு வந்து தரேன். வேன் வச்சிருக்கேன். அதில எடுத்துட்டு வந்து குடுத்துடுவேன். வேன் போக, எனக்கு காரும் இருக்கு. ஆனா... இந்த ட்ராஃபிக் நெரிசல்ல பைக்தான் ஈஸியா இருக்கு...''

பெண்கள் இருவரும் அவரவர் பெயர், வீட்டு முகவரியையும் கை தொலைபேசி எண்களையும் எழுதிக் கொடுத்தனர். அவர்கள் எழுதிக் கொடுப்பதற்கும் பஸ் வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது. பஸ்ஸில் அவர்கள் ஏறியதும், சுதாகர் தனது பைக்கில் ஏறி, குஷியாய் அதற்கு ஒரு உதை கொடுத்தான். பைக் விர்ரென கிளம்பியது.

சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களில் சுதாகர் போன்ற நபர்கள், பஸ் நிலையத்தில் நிற்கும் பெண்களிடம்தான் தங்கள் வலையை வீசுவார்கள். விற்பனைக்கு பொருட்களைக் கொடுத்து, அதிக லாபம் தருவதாக ஆசை காட்டுவதே முதல் படி. நடுத்தர வர்க்க குடும்பத்தை சேர்ந்த பெண்களும், படித்துக் கொண்டிருக்கும் கல்லூரி மாணவிகளும் அந்த ஆசைக்கு அடிபணிந்து அவனுக்கு தங்கள் மொபைல் நம்பரையும், வீட்டு முகவரியையும் கொடுத்து விடுவார்கள்.

ஆரம்பத்தில் உண்மையாகவே சில பொருட்களை விற்பனைக்கென்று அவர்களது வீட்டில் கொடுப்பதுண்டு. உண்மையாகவே லாபப் பணத்தையும் கொடுப்பதுண்டு. ஓரிரு மாதங்களில் நம்பிக்கை ஏற்பட்ட பிறகு, விருந்து என்று கூறி அவர்களை ஹோட்டலுக்கு அழைப்பான். அங்கே பணக்கார ஆண்களை அறிமுகம் செய்து வைப்பான். அவர்கள் மூலம் பெண்களுக்கு 'கிஃப்ட்' என்ற பெயரில் புடவை, ஹேண்ட் பேக் போன்ற பரிசுப் பொருட்களை வழங்க வைப்பான்.

நடுத்தர வர்க்கத்து குடும்பப் பெண்களையும், கல்லூரி மாணவிகளையும் குறி வைப்பதே இவனது பழக்கம். இத்தகைய மிக மோசமான செயலில் ஈடுபட்டு, பெண்களை செல்வந்தர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி, அதன் மூலம் பெரும் செல்வம் சம்பாதிப்பதே சுதாகரின் தொழில். செல்வந்தர்களிடமிருந்து வரும் பணத்தில், உடன்பட்ட பெண்களுக்கு நல்ல தொகை கொடுத்து வந்தான் சுதாகர். அவனது வழிக்கு வராத பெண்களை வற்புறுத்த மாட்டான். ஆனால் ஆசை காட்டி மோசம் போக வைப்பதில் கில்லாடியாக இருந்தான். முன் எச்சரிக்கையாக அந்தப் பெண்களை மற்ற ஆண்களுடன் நெருக்கமாக ஃபோட்டோ மற்றும் வீடியோ எடுத்து வைத்துக் கொள்வான். திடீரென அவனுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால், உஷாராக அந்தப் புகைப்படத்தைக் காட்டி பயமுறுத்தி அந்த எதிர்ப்பை மிக சுலபமாக சமாளிப்பான். பெண்களை எந்த வகையில் தன் வசப்படுத்தலாம் என்பதில் மிகத் தெளிவாக இருந்தான். அவனது இந்த இழி தொழில் எனும் படுகுழிக்குள் விழுந்தனர் பல பெண்கள்.

இதன் மூலமாக சுதாகருக்கு பெரும் புள்ளிகளின் பழக்கம் அதிகரித்தது. அதற்கேற்றபடி அவனது வருமானமும் அதிகரித்தது. கணவனுக்குத் தெரியாமல் வெளிவரும் பெண்களும், பெற்றோருக்குத் தெரியாமல் அவனது தொழிலில் விழுந்த பெண்களும், கையில் பணத்தைக் கண்டதும் தங்கள் கற்பைத் தொலைக்கும் பெண்களும் இருந்தனர்.

மனச்சாட்சியின் உறுத்தலுக்கு உட்பட்ட பெண்கள், அத்தகைய தீய பாதையிலிருந்து விலகிக் கொண்டனர். போலீஸ், கேஸ் என்று துணிச்சலாக எதிர்க்கும் பெண்களை மட்டும் புகைப்படத்தைக் காட்டி அடக்கி வைத்தான்.