Lekha Books

சோர்ந்து போனான் ஏகாந்த். அவனது தோளைத் தொட்டு ஆதரவாகப் பேச ஆரம்பித்தான் அஷோக்.

“அப்ஸெட் ஆகாத, ஏகாந்த். டைமை வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம். நாம ரூமுக்குப் போயி என்ன செய்யலாம்னு பேசுவோம் கிளம்பு.”

அரவிந்த்தின் பிரிண்ட்டிங் ப்ரஸ் காம்பெளண்டிற்கு வெளியே நின்று பேசிச் கொண்டிருந்த அவர்கள் இருவரும் ஹோட்டல் அறைக்குக் கிளம்பினார்கள்.

அறைக்கு வந்ததும் தலையில் கை வைத்தபடி கவலையோடு இருந்தான் ஏகாந்த். திடீரென்று கோபமாகப் பேச ஆரம்பித்தான்.

“அந்த அரவிந்த் எங்கே போனான்னு தெரியலை. அவனைப் பார்க்க முடியாம ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு. வருணாவால என் மிருதுளா காணாமப் போயிருந்தாலோ அல்லது மிருதுளாவுக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டிருந்தாலோ... அந்த வருணாவை நான் சும்மா விட மாட்டேன். மாந்த்ரீகம், பில்லி, சூன்யம் இதிலயெல்லாம் எனக்கு ஒரு கடுகளவு கூட நம்பிக்கை கிடையாது. அதெல்லாம் சுத்த ஏமாத்து வேலை. பணம் பறிக்கறதுக்காகச் செய்யற ஃப்ராடு வேலை. இப்படி ஒரு ஃப்ராடு வேலையில முட்டாள்தனமா வருணா ஈடுபடுவாள்ன்னு நான் எதிர்பார்க்கவேயில்லை.” கோபமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்த ஏகாந்த்தைச் சமாதானப்படுத்த முயற்சித்தான் அஷோக்.

“டென்ஷன் ஆகறதுனால மன உளைச்சல்தான் ஜாஸ்தியாகும். ரிலாக்ஸ், ஏகாந்த்...”

“சரி, அஷோக். ஒரு நிமிஷம்... டாய்லெட் போயிட்டு வந்துடறேன்.” கூறிய ஏகாந்த் டாய்லெட் போவதற்காக எழுந்தான்.

அப்போது அறைக் கதவின் அருகே இருந்து யாரோ வேகமாக மறைந்து செல்வது தெரிந்தது.

15

உடனே ஏகாந்த் அறையை விட்டு வெளியே வந்து மறைந்து நின்றிருந்து, பின் வேகமாகச் சென்றது யார் என்று பார்த்தான். மிக மிக வேகமாக நடந்து சென்றது அந்த உருவம். வெகு தூரத்தில் சென்று கொண்டிருந்தாலும் அந்த உருவத்திற்குரிய நபர், ஃப்ளைட்டிலும் ஏற்கெனவே ஹோட்டல் லாபியிலும் தான் பார்த்த அதே தொப்பி அணிந்தவன் என்பதை அடையாளம் கண்டு கொண்டான்.

அவனது சிந்தனை பரந்தது. விரிந்தது. ‘என்னைச் சுற்றி, என் வாழ்வைச் சுற்றி என்ன நடக்கிறது? இந்தத் தொப்பி மனிதன் யார்? இவன் ஏன் என்னைப் பின் தொடர்கிறான்? ஃப்ளைட்டில் பார்த்தது, நான் ஏறி வந்த டாக்ஸிக்குப் பின்னாடி அவன் வேறு டாக்ஸியில் வந்தது கூடத் தற்செயலாக இருக்கலாம். அதன்பின் ஹோட்டல் லாபியிலும், இதோ இப்போது என் அறையின் அருகில் நின்று பிறகு வேகமாக மறைந்து செல்வதும் தற்செயலான விஷயம் இல்லையே?’ சிந்தனைக் குதிரையைத் தட்டிக் கொண்டிருந்த ஏகாந்த்தின் முதுகைத் தட்டினான் அஷோக்.

“என்ன ஏகாந்த்.... திடீர்னு ரூமுக்கு வெளிய வந்து நிக்கற? இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டிருக்க...?”

“மிருதுளா ஏதோ ஆபத்துல இருக்காளோன்னு பயமா இருக்கு. அஷோக். நான் உன்ட்ட காண்பிச்ச அதே தொப்பி மனிதன் இப்ப என் ரூம் கதவுட்ட மறைஞ்சு நின்னுட்டு வேகமா வெளியே போறதைப் பார்த்தேன்.”

“நல்லா பாத்தியா? அவன்தானா?...”

“அவனேதான். அந்த உயரம், பரந்த முதுகு, தொப்பி இதெல்லாம் அவன்தான்னு நல்லா அடையாளம் தெரியுதே...”

“நான் ஒண்ணு கேக்கறேன், ஏகாந்த்... தப்பா நினைச்சுக்காதே. கல்யாணத்துக்கு முன்னால நீ யாரையாவது காதலிச்சிருக்கியா? எதுக்காகக் கேக்கறேன்னா... காதல் கை கூடாம... நீ வேற ஒரு பொண்ணான மிருதுளாவைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட கோபத்துல உன்னைப் பழி வாங்கிறதுக்காக இப்படியெல்லாம் பயமுறுத்தறாங்களோன்னுதான்...” அஷோக் பேசி முடிப்பதற்குள் ஏகாந்த் குறுக்கிட்டான்.

“உன்னோட சந்தேகம் நியாயமானதுதான். இதுல தப்பா நினைச்சுக்கறதுக்கு என்ன இருக்கு? ஆனா... நான் எந்தப் பொண்ணையும் காதலிச்சது இல்லை. நான் காதலிச்சது என் மனைவி மிருதுளாவைத்தான். முதல் நாள்... ஒரே நாள் அவ கூடப் பேசியிருக்கேன்னாலும்... அந்த ஒரே நாள்... அவ கூடப் பழகினதுல என்னோட மனசைப் பறிகுடுத்துட்டேன். என் உயிரையே அவ மேல வச்சுட்டேன். ஒரு ராத்திரி மட்டுமே பழகினாலும் அவ என் இதயம் முழுசும் நிறைஞ்சுட்டா. அவ இல்லாத வாழ்க்கை எனக்கு ஒரு வாழ்க்கையே கிடையாது. எனக்கு அவ வேணும். என்னோட மிருதுளா எனக்கு வேணும். அவளைத் தவிர நான் வேற யாரையும் காதலிச்சது இல்லை...” உணர்ச்சி வசப்பட்டுப் பேசினான் ஏகாந்த்.

“ஸாரி, ஏகாந்த். உனக்கு எந்த வழியில பிரச்னை உருவாகுதுங்கற யோசனையிலதான் நான் அந்தக் கேள்வியைக் கேட்டேன். மிருதுளா படிச்சவ. முற்போக்குச் சிந்தனை உள்ளவள்னு நீ சொன்ன. அப்படி இருக்கும்போது யார் கிட்டயும் சொல்லாமக் கொள்ளாமப் போகக் கூடியவள் இல்லைன்னு புரியுது. முதல் இரவு அன்னிக்கு, விடியற நேரத்துக்குள்ள புதுமணப் பெண்ணைக் காணோங்கறது அதிர்ச்சியான விஷயம் மட்டுமில்ல. மர்மமான விஷயமாவும் இருக்கு... ‘வருவேன் நான் உனது மாளிகையின் வாசலுக்கே’ பழைய பாடலை உன்னோட மாமனார் வீட்ல, உன்னோட முதல் இரவு அறை வரைக்கும் கேக்கற மாதிரி யாரோ ஒலி பரப்பியிருக்காங்க. அந்தப் பாடலுக்கும் உனக்கும் என்ன சம்பந்தம்?”

“எனக்கும் பழைய பாடல்களுக்கும் சம்பந்தமே கிடையாது. அதிலயும் குறிப்பா இந்த ‘வருவேன் நான் உனது மாளிகையின் வாசலுக்கே’ பாடலை நான் கேட்டதே இல்லை. கிஃப்ட் பார்சல்ல வந்திருந்த அந்த ஸி.டி.யை மிருதுளா அவளோட ஆடியோ ப்ளேயர்ல போட்டா. அந்த ஸி.டி. முழுசும் திரும்பத் திரும்ப ‘வருவேன் நான் உனது’ பாடல்கள் ரெக்கார்ட் ஆகியிருந்துச்சு. ஆடியோ ப்ளேயர்ல போட்டிருந்த அந்த ஸி.டி.யை மிருதுளா வெளில எடுத்துட்டதா சொன்னா. அதுக்கப்புறமும் அந்தப் பாட்டு கேக்குதுன்னு மிருதுளா உறுதியாச் சொன்னா. ஆனா எனக்குக் கேக்கவே இல்லை.”

“ரொம்ப ஆச்சர்யமா இருக்கு ஏகாந்த். ஒண்ணுமே புரியலை. தானாகவே சுதந்திரமாய் எங்கேயும் போகக் கூடிய தைர்யமும், துணிச்சலும் நிறைஞ்ச மிருதுளாவுக்கு யாரோ வேற்று நபர்களால ஆபத்து ஏற்பட்டிருக்கணும்.”

“அவளுக்கு ஒரு ஆபத்துன்னு நினைக்கறப்ப ரொம்ப பயமா இருக்கு. என்னதான் ஒரு பொண்ணு தைர்யசாலியா இருந்தாலும், எதிர்பாராத சிக்கல்ல சிக்கிட்டாள்ன்னா பிரச்னைதான். தன்னோட துணிச்சலை வெளிப்படுத்திக்கறதுக்கு சந்தர்ப்பம் ஒத்துழைக்காத அளவுக்குப் பெரிய பிரச்னையாயிருந்தா...? அதுதான் என்னோட மிகப் பெரிய பயம்.”

“உன்னோட பயம் நியாயமானது. அதனால இந்த விஷயத்தை போலீஸ்ல சொல்லிட்டா என்ன? அவங்க ரொம்ப தீவிரமா ஈடுபட்டு, சீக்கிரமா கண்டுபிடிச்சுடுவாங்க, ஏகாந்த்...”

“ஐயோ! வேண்டாம், அஷோக். போலீஸ்ல சொன்னா பிரச்னை பூதாகரமாயிடும். விஷயம் வெளில கசிஞ்சிடும். குடும்ப கெளரவம் குலைஞ்சு போயிடுமே...”