Lekha Books

“இதேயேதான் ஸார் எப்ப கேட்டாலும் சொல்றீங்க. ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு. இன்டர்நேஷனல் ஆர்டர்லாம் எடுத்து செய்றீங்க. உடனுக்குடன் பணம் ஸெட்டில் பண்ணுவீங்கன்னுதான் நீங்க கேக்கறப்பல்லாம் பேப்பர் தூக்கி விடறேன். ஆனா நீங்க பில் ஸெட்டில் பண்றதுக்கு இவ்வளவு லேட் பண்றீங்களே ஸார்?”

“எனக்கு ஒரு வாரம் டைம் குடங்க பிரபா ஸார். அதுக்குள்ளயே உங்களுக்கு செக் குடுத்துடுவேன்.”

“என் நிதி நிலைமை ரொம்ப மோசமா இருக்கு மதன் ஸார். இவ்வளவு பெரிய தொகையை மூணு மாசம் பாக்கி வச்சீங்கன்னா எப்பிடி சமாளிக்கிறது? ப்ளீஸ் முழுத் தொகைக்கும் பேமெண்ட் ரெடி பண்ணி ஸெட்டில் பண்ணிடுங்க ஸார்.”

“நிச்சயமா நான் எதிர்பார்க்கற செக் வந்ததும் முதல் பேமெண்ட் உங்களுக்குத்தான்.”

“ஓ.கே. ஓ.கே.”

ரிசீவரை வைத்த மதன் பெருமூச்சு விட்டான். `எந்த கிளையண்ட் கிட்ட இருந்தும் பேமெண்ட் வரவேண்டியது இல்லை. நான் பாட்டுக்கு ரீல் சுத்தி விட்டுட்டேன். பேப்பர் ஸ்டோர்ஸ் பாக்கியை எப்பிடி குடுக்கப் போறேன்னு எனக்கே தெரியலை. இந்த தொகையைக் குடுத்தாத்தான் அடுத்து பிரபாகர் பேப்பர் சப்ளை பண்ணுவார். பேப்பர் குவாலிட்டியும், பேப்பர் ரேட்டும் அவர்கிட்டதான் கரெக்ட்டா இருக்கும். வேற பேப்பர் ஸ்டோர்ஸ்க்குப் போறதும் சரிப்பட்டு வராது. ம்... என்ன செய்யலாம்’ நீளமாக யோசித்தான். இன்டர்காமை எடுத்தான்.

“உஷா, என் ரூமுக்கு வாங்க” காரியதரிசி உஷாவை அழைத்தான்.

பச்சை சூடிதாரில் நுழைந்திருந்த உஷாவிற்கு வயது முப்பதைத் தொட்டுக் கொண்டிருந்தது. கண்களில் அணிந்திருந்த சோடா புட்டி கண்ணாடி மட்டும் அவளுக்கு மைனஸ் பாயி்ண்ட்டாக இருந்தது. கணக்கில் புலி. கணினியியல் கல்வியிலும் சிறந்த தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள்.

மதனின் அறைக்கதவை நாசூக்காய் தட்டிவிட்டு உள்ளே வந்தாள்.

“உட்காருங்க உஷா. நமக்கு பிரிண்ட்டிங் ஆர்டர் எக்கச்சக்கமா வருது. இருக்கற எல்லா மிஷின்களும் நாள் தவறாம ஓடிக்கிட்டிருக்கு. க்ளையண்ட்சும் உடனுக்குடனே நம்ப பில்லை ஸெட்டில் பண்ணிடறாங்க. ஆனா ஏன் எப்பவும் நமக்கு ஃபைனான்ஸ் பிரச்சினையாவே இருக்கு? அக்கவுண்ட்ஸ் பார்த்து எனக்கு ஏன் இந்த நிலைமைன்னு சொல்லுங்க.”ஸார். அக்கவுண்ட்ஸ் எல்லாம் பார்த்துக்கிட்டுதான் ஸார் இருக்கேன். உங்க வீட்டோட லோன் வட்டியோட கட்டிறோம். மேடத்தோட காருக்கு லோன் கட்டறோம். உங்க காருக்கும் கட்டறோம். உங்க காருக்கு ரெண்டு மாசமா லோன் கட்டவும் இல்ல. நிறைய ஸெல்ஃப் செக் போட்டு பணம் எடுத்துருக்கீங்க. உங்களோட வெளிநாட்டு ட்ரிப் செலவு மட்டும் இந்த வருஷம் ஏழு லட்சம் ஆகி இருக்கு ஸார். நிலைமை ரொம்ப க்ரிட்டிக்கலா இருக்கு. பேப்பர் ஸ்டோர்ஸ் பிரபாகர் தினமும் போன் பண்றார். அவருக்கே ஏழு லட்சம் ரூபாய் குடுக்கணும்.”

“பிரபாகர் இப்பத்தான் என்னோட பெர்ஸனல் லைன்ல கூப்பிட்டு பேசினார். இப்போதைக்கு அவரோடதுதான் பெரிய பிரச்சினை. அடுத்து, நாம அவசரமா முடிச்சுக்கொடுக்க வேண்டிய ஆர்டருக்கு பேப்பர் வாங்கணும். பழைய பாக்கியை குடுக்காம அந்த மனுஷன் வாங்கணும். பழைய பாக்கியை குடுக்காம அந்த மனுஷன் பேப்பர் சப்பை பண்ண மாட்டார்.”

“வேற டீலர்ட்ட பேப்பர் வாங்கலாமே ஸார்?”

“உங்களுக்கு பிரபாகரைப் பற்றித் தெரியாது. அவர்தான் பேப்பர் டீலர்ஸோட அசோசியேஷன் தலைவர். அவர் ஒரு வார்த்தை சொன்னா போதும். எந்த டீலரும் நமக்கு ஒரு ரீல் பேப்பர் கூட சப்ளை பண்ண மாட்டாங்க... ம்... என்ன பண்றதுன்னே தெரியலையே...”

“நிலைமை ரொம்ப மோசமா இருக்கு ஸார். காருக்கு லோன் குடுத்த ஆரஞ்ச் ஃபைனான்ஸ் கம்பெனியில இருந்து தினமும் செக் கேட்டுக்கிட்டிருக்காங்க... உங்க ஸெல் போன் பில் கட்டறதுக்கும் பாங்க்ல பணம் இல்ல ஸார்... உடனே ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ணுங்க ஸார். இல்லைன்னா கஷ்டம்.”

“ஓ.கே. உஷா. பணத்துக்கு அரேன்ஜ் பண்ண முயற்சி செய்றேன். நாம பிரிண்ட் பண்ணிக் குடுத்ததுக்கெல்லாம் வெளியில இருந்து வர வேண்டிய தொகை எல்லாம் வந்துருச்சுல்ல?”

“அநேகமா நம்ம க்ளையண்ட்ஸ் எல்லாருமே அட்வான்ஸாவே பணம் குடுத்துடறாங்க ஸார். பிரிண்ட்டிங் அடிச்சுக்குடுத்த வரைக்கும் பணம் வசூலாயிடுச்சி. யாருமே நமக்குத் தர வேண்டியது இல்லை ஸார்.”

“ஹும்...” நீண்ட பெருமூச்சு விட்டான் மதன்.

 “ஓ. கே. உஷா நீங்க போகலாம்.”

உஷா வெளியேறினாள். மீண்டும் பணப்பிரச்சினை. ஆபீஸிற்கு வரும்பொழுது கணேஷின் மிரட்டல். இவை எல்லாம் சேர்ந்து மன உளைச்சலை உண்டாக்கியது. தலையை கைகளால் தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டான்.

சொஸைட்டியில் பிரஸ் அதிபர் மதன். கார், பங்களா, வெளிநாட்டு விஜயம், ‘பெரிய ஆளுப்பா அந்த மனிதன்’ என்கிற இமேஜ்! அதைக் காப்பாற்ற வேண்டும். அதே சமயம் தன் சுகபோகங்களையும் இழந்துவிடக் கூடாது. பாடுபட்டு வளர்த்த பிரஸ்ஸின் பிரபலமும் மங்கிவிடக் கூடாது.

தண்ணீர் குடிக்கச் சென்ற யானையின் தும்பிக்கையை மெல்ல பிடித்து இழுக்கும் முதலையைப் போல, தன் காலைப் பிடித்த முதலை இப்போது கழுத்து வரை பிடித்துவிட்டதை உணர்ந்த மதன் செய்வதறியாது திகைத்தான். நீண்ட நேரம் சிந்தித்தான். இன்டர்காம் பட்டனை அழுத்தினான். அவனது காரியதரிசி ஷீலாவின் சாக்லேட் குரல் கேட்டது. அவளை உள்ளே வரும்படி பணித்தான்.

ஷீலா உள்ளே வந்தாள்.

சாயம் போன ஜீன்சும், தொப்புள் தெரியும்படியான குட்டை ஷர்ட்டும் அணிந்திருந்தாள். ஆண்களுக்கு நிகராகத் திறமை மட்டும் அல்லாது நடை, உடை, பாவனைகளிலும் இருப்போம் என்ற மனப்பான்மை உள்ள பெண்களைப் போலக் காணப்பட்டாள். தலைமுடியும் ஒட்ட வெட்டி இருந்ததால் மேலாடை மட்டுமே அவளை ஒரு பெண்ணாகக் காட்டியது சற்று தடித்திருந்த உதடுகளைப் பிரித்து பேச ஆரம்பித்தாள்.

“யெஸ் ஸார்”

“ஷீலா, யார்கிட்ட இருந்து போன் வந்தாலும் எனக்கு லைன் குடுக்க வேண்டாம். உங்க அங்கிள் யாரோ ஃபைனான்ஸ் கம்பெனி வச்சிருக்காங்கல்ல?”

“ஆமா ஸார். ஸ்டார் ஃபைனான்ஸன்னு என் அம்மாவோட தம்பி கம்பெனி நடத்தறார். என்ன ஸார் விஷயம்?”

“ஓ... ஒண்ணுமில்ல... எனக்கு ஒரு தொகை தேவைப்படுது. அதுக்காகத்தான்.”

“அதுக்கென்ன ஸார்? உங்களுக்கு எவ்வளவு வேணும்னு சொல்லுங்க. மாமாகிட்ட கேட்டுப் பார்க்கறேன். ”

“ஏழு லட்ச ரூபா இப்ப அவசரமா தேவைப்படுது.”

“அவ்வளவு பெரிய தொகையா...? நான் அவர்ட்ட கேக்கறேன் ஸார். ஊர்ல இருக்காரா என்னன்னு தெரியல. ஊருக்குப் போறதா சொல்லிக்கிட்டிருந்தார்.”