Lekha Books

போஸ்ட் மார்ட்டம் முடிஞ்சப்புறம்தான் குழந்தையோட உடலை உங்க கிட்ட ஒப்படைக்க முடியும். மனசைத் தேத்திக்கோங்க."

இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமார் பிரசாத்தின் தோளைத் தட்டி ஆறுதலாகப் பேசினார். சோகத்தால் நிலைகுலைந்து போயிருந்த ஸ்வர்ணாவை அணைத்தபடி அழைத்துச் சென்றான் பிரசாத். கார் புறப்பட்டது.

23

போலீஸ் ஸ்டேஷன். இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமாரும், கார்த்திக்கும் கேஸ் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

"கார்த்திக், குப்பைத் தொட்டியில் கிடந்த குழந்தை பிரசாத்தோட குழந்தைன்னு அடையாளம் காமிச்சுட்டாங்க. குற்றவாளி யார்? எதுக்காக குழந்தையைக் கொன்னு குப்பைத் தொட்டியில போடணும்? கொலை செஞ்சப்புறம் குழந்தையைக் குப்பைத் தொட்டியில போட்டாங்களா... அல்லது குப்பைத் தொட்டியில வீசினப்புறம் குழந்தை இறந்துச்சாங்கற விபரமெல்லாம் தெரியணும்."

"பணத்துக்காகன்னு பார்த்தாலும், அப்படி யாரும் மிரட்டலைன்னு பிரசாத் சொன்னாரே? ஏதாவது முன் விரோதமா இருக்குமா ஸார்?"

"இருக்கலாம். ஒரு விஷயம் கார்த்திக், மூத்த குழந்தையையும் இதே மாதிரிதான் கடத்திட்டுப் போய் கொலை செஞ்சுருக்காங்க."

"இந்தக் கேஸ்ல தீவிரமா ஈடுபட்டு, இந்தத் தடவை குற்றவாளியை கண்டுபிடிச்சுடணும். குழந்தையோட போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட் வந்தா, ஏதாவது தகவல் கிடைக்கும்."

ப்ரேம்குமார் சொல்லி முடிப்பதற்குள் டெலிபோன் கிணுகிணுத்தது.

"ஹலோ! டாக்டர் திவாகரா? சொல்லுங்க திவாகர். போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட் ரெடியாயிடுச்சா?"

"ரெடியாயிடுச்சு ஸார்"

"இப்ப உடனே ஸ்டேஷனுக்குக் கொண்டு வர்றீங்களா?"

"சரி ஸார்"

ரிஸீவரை வைத்த இன்ஸ்பெக்டர், கார்த்திக்கிடம் திரும்பினார்.

"குழந்தையோட போஸ்ட்மார்ட்டம் ரிப்போர்ட் ரெடியாயிடுச்சாம். எடுத்துட்டு வரச் சொல்லி இருக்கேன்."

"போஸ்ட்மார்ட்டம் ரிப்போர்ட்ல நமக்குத் தேவையான அளவுக்கு முக்கியமான விஷயங்கள் கிடைக்கும்ல ஸார்?"

"நிச்சயமா விஷயங்கள் கிடைக்கும். ஆனா அது எந்த அளவுக்கு குற்றவாளியைக் கண்டுபிடிக்க உதவியா இருக்கும்ங்கறது சொல்ல முடியாது."

"பிரசாத்தோட போனை டேப் பண்ணதுல, மிரட்டல் எதுவும் வரலைன்னு தெரிஞ்சுடுச்சு... அப்பிடின்னா இந்தக் குழந்தைக் கொலைக்கு மோட்டிவ் நிச்சயமா பணம் இல்லை. ஒரே குழப்பமா இருக்கே ஸார்?"

"கார்த்திக், நீங்க ஒரு விஷயத்தை கவனிக்கணும். ராஜசேகரன் இன்டஸ்ட்ரீஸ், சென்னையில நம்பர் ஒன். ஏராளமான பணம், சொத்துக்கள் கொண்ட ஒரு ஸ்தாபனம். தற்சமயம் தொழில் போட்டி ஏகமா இருக்கு. தொழில் போட்டி காரணமா யாராவது பழி வாங்கி இருக்கலாம். ஒரு பெரிய பணக்காரன் வீட்ல க்ரைம் நடந்திருக்குன்னா அதுக்கு மோட்டிவ் பணமா மட்டும் இருக்காது. வேற ஏதாவது சிக்கல், பகை, பெண் விஷயம் அதனால பயமுறுத்தல் ஐ மீன் ப்ளாக் மெயில் இப்படி பல காரணங்கள் இருக்கு... பிரசாத்தோட பங்களாவுல எதுவுமே களவு போகலை. இந்தக் கேஸ்ல இருக்கற மர்ம முடிச்சுக்களை மெதுவாத்தான் அவிழ்க்க முடியும். தலைமறைவாகி இருக்கற தோட்டக்காரன் வேம்புலியை யாரோ பயன்படுத்தி இருக்காங்க. எனக்கு அந்த வேம்புலி மேலதான் சந்தேகம். காளியோட மெடிக்கல் ரிப்போர்ட்டையும், குழந்தையோட போஸ்ட்மார்ட்டம் ரிப்போர்ட்டையும் பார்ப்போம்...." இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது டாக்டர் திவாகர் ஸ்டேஷனுக்குள் வந்தார்.

"ஹலோ டாக்டர், வாங்க உட்காருங்க."

டாக்டர் திவாகர் உட்கார்ந்தார்.

"இந்தாங்க இன்ஸ்பெக்டர். போஸ்ட்மார்ட்டம் ரிப்போர்ட்" ஒரு வெள்ளைக் கவரை இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமாரிடம் கொடுத்தார் டாக்டர் திவாகர். கவரைப் பிரித்து, படித்தார் ப்ரேம்குமார்.

அப்போது ஒரு கான்ஸ்டபிள் உள்ளே வந்து மற்றொரு கவரை ப்ரேம்குமாரிடம் கொடுத்தார். அதையும் பிரித்துப் பார்த்தார்.

"காளியோட மெடிக்கல் ரிப்போர்ட் ஹாஸ்பிட்டல்ல இருந்து குடுத்து அனுப்பி இருக்காங்க. அவன் சாப்பிட்ட உணவுல மயக்க மருந்து அதாவது தன்னை மறந்து ஆழ்ந்து தூங்கற அளவுக்கு மருந்து கலந்திருக்காம். அதனாலதான் அவன் அப்படி அடிச்சுப் போட்ட மாதிரி மயங்கிக் கிடந்திருக்கான். டாக்டர் திவாகர், நீங்க கிளம்புங்க. நானும், கார்த்திக்கும் இந்த ரிப்போர்ட்ஸ் விஷயமா பிரசாத் கிட்ட பேச வேண்டியதிருக்கு."

"ஓ.கே. இன்ஸ்பெக்டர். ரிப்போர்ட்ல வேற ஏதாவது விளக்கம் வேணும்னா என்னோட செல்போன்ல கூப்பிடுங்க."

"தாங்க்யூ"

திவாகர் விடைபெற்று கிளம்பியதும் ப்ரேம்குமாரும், கார்த்திக்கும் பிரசாத்தின் பங்களாவுக்குக் கிளம்ப ஆயத்தமாயினர்.

"ஸார், குப்பைத் தொட்டிகிட்ட கிடைச்ச ஷு தடயங்களை வச்சு சில தகவல்கள் கிடைச்சது. அதோட சைஸ் நம்பர் ஒன்பது. வெளிநாட்டு கம்பெனியோட தயாரிப்பு. இங்கே உள்ள எந்தக் கடையிலுமே விற்பனை ஆகலை. வெளிநாட்டுப் பொருட்கள் விக்கற எல்லா பஜார்லயும் கூட பார்த்தாச்சு. விசாரிச்சாச்சு." கார்த்திக், இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமாரிடம் தகவல்களை சொல்லிக் கொண்டே போக, குழப்பம் இருவருக்கும் அதிகரித்தது.

"இதென்ன கார்த்திக், இந்த கேஸ் இப்பிடி நம்பளை ட்ரில் வாங்குது? இந்த ஷு தடத்தைப் பத்தி தகவல்கள் கிடைச்சா கேஸை நகர்த்தறது சுலபமா இருக்கும்ன்னு நம்பினேன். அதுக்கும் இப்ப வழி இல்ல...."

டெலிபோன் ஒலித்தது. கார்த்திக், ரிசீவரை எடுத்தான். "இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமார் கூட பேசணுமா? நீங்க யார்?"

"ஏற்காடுல இருந்து லாயர் நீலகண்டன் பேசறேன்..."

கார்த்திக், ரிசீவரைக் கையால் மூடிக் கொண்டு, ப்ரேம்குமாரிடம் சொன்னான். "ஸார், லாயர் நீலகண்டனாம். உங்ககிட்ட பேசணுமாம்."

ப்ரேம்குமார் ரிசீவரை வாங்கினார்.

"ஹலோ, சேலத்துல இருந்து நான் லாயர் நீலகண்டன் பேசறேன். உங்ககிட்ட ஒரு கேஸ் விஷயமா பேசணும்."

"எந்தக் கேஸ்? என்ன விஷயம்? விபரமா சொல்லுங்க" தொடர்ந்து லாயர் நீலகண்டன் சொன்ன தகவல்களுக்கு ஏகமாய் அதிர்ந்தார் ப்ரேம்குமார்.

24

"கார்த்திக், எஃப்.ஐ.ஆர் குடுத்த ராபர்ட்டை ஸ்டேஷனுக்கு வரச் சொல்லுங்க..."

"இதோ சொல்றேன் ஸார்."

கார்த்திக், அழைத்த அரைமணி நேரத்தில் ராபர்ட் ஸ்டேஷனுக்கு வந்தார்.

"மிஸ்டர் ராபர்ட்! பிரசாத்தோட குழந்தை குப்பைப் பையில பிணமா கிடந்துச்சே, அதுக்கு முந்தின நாள் நீங்க, இங்கே சென்னையிலதான் இருந்தீங்களா?" ப்ரேம்குமாரின் கேள்வியில் மறைந்து நின்ற சந்தேகம் ராபர்ட்டிற்குப் புரிந்தது.

"இயேசுவே, என்ன இன்ஸ்பெக்டர்! எஃப்.ஐ.ஆர் குடுத்த என் மேலயே சந்தேகமா? ஐ எம் ய ட்ரூ கிறிஸ்டியன். பொய் சொல்றதைக் கூட பாவமா நினைக்கறவன் நான்..."

ப்ரேம்குமார் இடைமறித்தார். "எங்க போலீஸ் கண்ணோட்டம் எல்லார் மேலயும்தான் சந்தேகம் வரும். விசாரணை நடத்தினாத்தானே துப்பு துலக்க முடியும்?"

"ஓ.கே. இன்ஸ்பெக்டர். உங்க கடமையை நீங்க செய்யறீங்க."

"குப்பைத் தொட்டியில குழந்தையோட உடலைப் பார்த்ததுக்கு முந்தின நாள் நீங்க எங்கே இருந்தீங்க?"

"நீலாங்கரையில இருக்கற என்னோட ஃபார்ம் ஹவுஸ்ல பார்ட்டி வச்சிருந்தேன். அங்கே போயிருந்தேன்."

"எத்தனை பேர் வந்திருந்தாங்க?"