Lekha Books

"எல்லா இடமும் ரொம்ப அழகா, நேர்த்தியான கலை அம்சத்தோட இருக்கு. ஒரு கலைக்கூடம் மாதிரிதான் கட்டி வச்சிருக்கார் உங்க அப்பா. ஓ.கே. மிஸ்டர் பிரசாத், நான் கிளம்பறேன்"  இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமார் விடைபெற்றார்.

ப்ரேம்குமார் ஜீப்பில் ஏறுவதற்காக பங்களாவை விட்டு வெளியே வந்தார். பங்களாவின் காம்பவுண்டு கேட் அருகே மண்ணிற்குள் இருந்து சிகப்பு நிறத்தில் ஏதோ ஒரு சிறு புத்தகம் தென்பட்டது. ப்ரேம்குமார் அதை எடுத்துப் பார்த்தார். அதில் மண் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. மண்ணைத் தட்டினார். உற்றுப் பார்த்தார். அது ஷர்ட் பாக்கெட்டில் வைத்துக் கொள்ளக் கூடிய சிறிய டெலிபோன் புக். அதன் பக்கங்களை புரட்டினார். சில பக்கங்களில் மட்டுமே பெயர், தொலைபேசி எண்கள் குறிக்கப்பட்டிருந்தன. மறுபடி மறுபடி புரட்டிப் பார்த்தார். சமையல் காஸ் ஏஜென்ஸி நம்பர், கன்ஸ்யூமர் நம்பர், டாக்டர் நரசிம்மன், வேலை வாய்ப்பு அலுவலகம், வெங்கடேஸ்வரா மெடிக்கல்ஸ், வாசு ஆகியோரது டெலிபோன் எண்கள் குறிக்கப்பட்டு இருந்தன. 'தனி நபர் என்று பார்த்தால் வாசு என்ற பெயர் மற்றும் தொலைபேசி எண் மட்டுமே இருக்கு’  எண்ணங்கள் இதயத்தில் உருவாக, டெலிபோன் புக்கை தன் ஷர்ட் பாக்கெட்டிற்குள் போட்டுக் கொண்டார். ஜீப்பில் ஏறினார். ஜீப் கிளம்பியது.

26

போலீஸ் ஸ்டேஷன். வீட்டில் இருந்து, கொண்டு வந்த ஃப்ளாஸ்க்கில் இருந்து டீயை இரண்டு கண்ணாடி டம்ளர்களில் ஊற்றினார். எதிரே உட்கார்ந்திருந்த கார்த்திக்கிடம் ஒன்றைக் கொடுத்தார்.

"என்ன ஸார், ரொம்ப நேரமா ஏதோ யோசனையிலயே இருக்கீங்க?" டீயை சுவைத்தபடி கார்த்திக் கேட்டான்.

"நேற்று பிரசாத் வீட்டுக்குப் போனப்ப வாசல் கிட்ட இந்த சின்ன டெலிபோன் புக் கிடந்துச்சு. இதில இருக்கற நம்பரை வச்சு இந்த புக் யாருக்கு சொந்தமானதுன்னு கண்டுபிடிக்கணும்."

"பிரசாத்தோட பங்களா வாசல்ல கிடைச்சதுங்கறீங்க. இது ஏன் அவரோடதா இருக்கக் கூடாது?"

"உங்க கேள்வி புத்திசாலித்தனமானதுதான் கார்த்திக். ஆனா ஒரு விஷயம் இந்த புக் மிஞ்சிப் போனா அஞ்சு ரூபாய்க்கு மேல் இருக்காது. இவ்வளவு மலிவான டெலிபோன் புக், பிரசாத்தோடதா இருக்க வாய்ப்பு இல்லைன்னு நான் நினைக்கிறேன். இது ஒரு முக்கியமான தடயமா எனக்குத் தோணுது. முதல்ல இதில இருக்கற நம்பர்களை வச்சு இந்த புக்குக்கு சொந்தக்காரன் அல்லது சொந்தக்காரி யார்னு கண்டு பிடிக்கணும்."

"அது எப்படி சார் முடியும்?"

"பொதுவா ஒரு வீட்டுக்குத் தேவையானது காஸ். காஸ் ஏஜென்ஸியோட நம்பர் இதில இருக்கு. கூடவே கன்ஸ்யூமர் நம்பரும் இருக்கு. அடுத்தது மெடிக்கல் ஷாப். அந்த ஏரியாவுல இருக்கற மெடிக்கல் ஷாப் நம்பரைத்தான் எழுதி வைக்கறது வழக்கம். அது மட்டும் இல்லை, வாசுன்னு ஒரு தனி நபரோட போன் நம்பரும் இருக்கு. அதனாலதான் இது ஒரு முக்கியமான தடயம்னு சொல்றேன்."

"அந்த புக்கை குடுங்க ஸார். இப்பவே போன் பண்ணிப் பார்க்கலாம்" கார்த்திக் கேட்டதும் ப்ரேம்குமார் அவனிடம் கொடுத்தார்.

கார்த்திக் வெங்கடேஸ்வரா மெடிக்கல்ஸ்க்கு போன் செய்தார். அந்த ஏரியா மைலாப்பூர் என்று தெரிய வந்தது.

காஸ் ஏஜென்ஸியை அழைத்தான். கன்ஸ்யூமர் நம்பர் கூறி பெயரையும் அட்ரஸையும் கேட்டான்.

"எதுக்காக கேக்கறீங்க?" கீச் கீச்என்ற குரலில் ஒரு பெண் கேட்டாள்.

"நான் போலீஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல இருந்து பேசறேன்."

கார்த்திக் சொன்னதும் கீச் குரல் மறுபடி கீச்சிட்டது.

"போலீஸா?"

"ஆமா மேடம்."

"இதோ ஒரு நிமிஷம் ஸார்." பக்கங்களை புரட்டும் ஒலி கேட்டது. ஒரு நிமிட அவகாசம் கேட்ட 'கீச்’ சில நிமிடங்கள் ஆன பிறகு பெயரையும், அட்ரஸையும் தெளிவாகக் கூறியது.

"கோபால், நம்பர் இருபது, சந்நிதி தெரு, மைலாப்பூர்."

"தாங்க்யூ." கார்த்திக் ரிசீவரை வைத்தான்.

"ஸார், அட்ரஸ் கிடைச்சுடுச்சு."

"வாங்க கிளம்பிப் போய் விசாரிக்கலாம்"

இருவரும் கிளம்பினார்கள்.

27

வாசலில் ஜீப் வந்து நிற்கும் ஒலி கேட்டது. பழைய பத்திரிகை படித்துக் கொண்டிருந்த கமலா, அதை கீழே வைத்தாள்.

"என்னங்க, நம்ப வாசல் பக்கம் கார் வந்து நிக்கற சத்தம் கேக்குது. திருச்சியில இருந்து என்னோட தங்கை கமலி வர்றதா சொல்லி இருந்தா. அவளா என்னன்னு பாருங்களேன்."

கோபால் வாசலுக்கு சென்று எட்டிப் பார்த்தார். போலீஸ் ஜீப்பில் இருந்து இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமாரும், கார்த்திக்கும் இறங்கி தங்கள் வீட்டை நோக்கி வருவதைப் பார்த்து திடுக்கிட்டார்.

"உங்க வீட்டு நம்பர் இருபதுதானே?" திகைத்து நின்ற கோபாலிடம் ப்ரேம்குமார் கேட்டார்.

"அ... ஆமா ஸார்."

"உங்க பேர்?"

"கோபால்." கோபாலின் குரல் கிணற்றுக்குள் இருந்து ஒலிப்பது போல மெதுவாகக் கேட்டது.

"உங்க வீட்டில வேற யார் யார் இருக்காங்க. உள்ளே வரலாமா?"

"வா... வாங்க... ஸார்..."

வீட்டிற்குள் போலீஸ் வருவதைப் பார்த்த கமலாவும் அதிர்ந்தாள்.

"என்னங்க இது? போலீஸ்காரங்க வந்திருக்காங்க?"  அலறினாள்.

"அம்மா பதட்டப்படாதீங்க. ஒரு விசாரணைக்காகத்தான் வந்திருக்கோம். உங்க காஸ் கன்ஸ்யூமர் நம்பர் இதுதானா?" பேப்பரில் எழுதியதைக் காண்பித்ததும் கமலா மௌனமாய் ஆமோதித்தாள்.

"உங்க வீட்டில வேற யாரெல்லாம் இருக்காங்க?"

"எங்களுக்கு ஒரே மகன். அவன் பேர் சரவணன்."

"என்ன வயசு?"

"இருபத்தஞ்சு வயசு ஆகுது."

"என்ன பண்றார்?"

"படிச்சு முடிச்சுட்டு வேலை கிடைக்காம சும்மாத்தான் இருக்கான்." ப்ரேம்குமாரின் தொடர் கேள்விகளுக்கு கோபால் பதில் கூறிக் கொண்டிருந்தார்.

அதுவரை பொறுமையாக இருந்த கமலா பதட்டத்துடன் குறுக்கிட்டாள்.

"ஸார், என் பையனை பத்தி எதுக்காக விசாரணை பண்றீங்க?"

"சொல்றேன்மா. இந்த டெலிபோன் புக்கை இதுக்கு முன்னால பார்த்திருக்கீங்களா?"

கமலாவிடம் டெலிபோன் புக்கை கொடுத்தார் ப்ரேம்குமார்... கமலா அதை புரட்டிப் பார்த்தாள்.

"இது எங்க சரவணனோடது. இதுக்கும், உங்க விசாரணைக்கும் என்ன சம்பந்தம் இன்ஸ்பெக்டர்?"

நடுக்கமான குரலில் கேட்டார் கோபால்.

"நீங்க பயப்படும்படியா எதுவும் இல்லை ஸார். அது சரி, இந்த டெலிபோன் புக்ல வாசுன்னு ஒரு பேர் எழுதி நம்பரும் குறிச்சு வச்சிருக்கே. இந்த வாசு யார்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?"

"வாசு எங்க சரவணனோட ஃப்ரெண்டு. ஸ்கூல்ல இருந்து காலேஜ் முடிச்சு வேலை தேடற வரைக்கும் ரெண்டு பேரும் நெருக்கமான ஃப்ரெண்ட்ஸ். தினமும் காலையில ரெண்டு பேரும் ஜாகிங் கூட ஒண்ணாத்தான் போவாங்க."

"அந்த வாசுவோட அட்ரஸ் தெரியுமா?"

"தெரியும் ஸார்"

"எழுதிக் குடுங்க."