Lekha Books

"சுமாரா அம்பது பேர் இருக்கும்."

"உங்களுக்கு பிரசாத்தை இதுக்கு முன்னால தெரியுமா?"

"ஃபேமஸ் பிஸினஸ் மேனா, தொழிலதிபரா தெரியும். ஆனா நேரடியான பழக்கம் கிடையாது. அவ்வளவு ஏன், அறிமுகம் கூட கிடையாது."

"நீங்க சொல்றதை எந்த அளவுக்கு நம்பலாம் மிஸ்டர் ராபர்ட்?"

"நீங்க எந்த அளவுக்கு நம்பினாலும் உண்மை அதுதான். எனக்கும் பிரசாத்துக்கும் எந்த விதத்திலும் தொடர்பே கிடையாது. குப்பைத் தொட்டியில குழந்தைக் கிடந்ததைப் பார்த்துட்டு கடமை உணர்ச்சியோட போலீசுக்கு போன் பண்ணினேன். அவ்வளவுதான்."

"ஓ.கே. மிஸ்டர் ராபர்ட். எங்க ட்யூட்டியை நாங்க செய்யறதுக்கு ஒத்துழைச்ச உங்களுக்கு நன்றி. ஸாரி ஃபார் த ட்ரபிள்."

"நீங்க எப்ப வேணும்னாலும், எதைப்பத்தி வேணும்னாலும் என் கிட்ட விசாரணைக்கு வரலாம் இன்ஸ்பெக்டர்."

"தாங்க்யூ".

ராபர்ட் கிளம்பினார்.

"என்ன ஸார், அந்த ராபர்ட்டை என்கொய்ரி பண்ணதில ஏதுவும் உபயோகமான தடயம் கிடைச்ச மாதிரி தெரியலையே?"

"கார்த்திக், அது ஒரு மேலோட்டமான விசாரணை. ராபர்ட் ஓரளவுக்கு வெளி உலகுக்கு, ஐ மீன், பப்ளிக்குக்கு தெரிஞ்ச கௌரவமான மனிதர். திடுதிப்புன்னு அவர்கிட்ட நம்பளோட சந்தேகத்தை வெளிப்படுத்திட முடியாது. இன்னும் அவரை கவனமா கண்காணிக்கணும். அவரோட வீடு, அவரோட ஜோ அண்ட் ஜோ இன்டஸ்ட்ரீஸ், ஆபீஸ், இப்படி அவர் சம்பந்தப்பட்ட எல்லா இடத்துலயும் அவரைப் பத்தி விசாரிக்கணும். நீலாங்கரையில இருக்கற அவரோட ஃபார்ம் ஹவுஸ் போய் அங்கேயும் விசாரிக்கணும். அதுக்கப்புறம்தான் அவரைப் பத்தின எந்த விஷயமும் தெரியவரும்."

"அவரே தப்பு பண்ணிட்டு அவராகவே ஏன் ஸார் போலீஸ் கம்ப்ளெயிண்ட் குடுக்கணும்?"

"தான் நல்லவன்னு காட்டிக்கவும், போலீஸ் கவனத்தை திசை திருப்பவும் அப்படி செஞ்சிருக்கலாம்."

"இனி நம்பளோட அடுத்தக் கட்ட நடவடிக்கை?"

"பிரசாத் வீட்டுக்கு நான் போய் என்கொய்ரி பண்றேன். நீங்க ராபர்ட் சம்பந்தப்பட்ட எல்லா இடங்கள்லயும் விசாரிங்க."

"ஓ. கே. ஸார்."

25

"மி ஸ்டர் பிரசாத், அன்னிக்கு உங்க மனைவி சொன்னாங்க. பணம் இருந்தப்ப முதல் குழந்தையைக் கடத்திட்டுப் போனாங்க. இப்ப எதுவுமே இல்லாத எங்ககிட்ட எதுக்காக இப்பிடி குழந்தையைக் கடத்திட்டுப் போணும்னு. அதுக்கு என்ன அர்த்தம்? எதுக்காக அப்படி சொன்னாங்க?"

"எங்க அப்பா, தன்னோட சொத்துல எனக்கு எதுவுமே கிடையாதுன்னு உயில் எழுதி வச்சுட்டார். இந்த விஷயம் எல்லாருக்கும் தெரியும். அப்பிடி இருந்தும் இப்ப எங்க குழந்தையை ஏன் கடத்தணும்னு ஸ்வர்ணா வருத்தப்பட்டா."

"அவர் அப்படி செஞ்சதுக்குக் காரணம்?"

"எனக்கு ஆண் குழந்தை பிறக்கலை. அதுதான் காரணம். அதனால என்ன? எனக்கு வயசு இல்லையா? உழைக்கக்கூடிய தெம்பு இல்லையா? அவரைப் போல என்னாலயும் சுயமா சம்பாதிச்சு முன்னுக்கு வரமுடியாதா? இந்த சொத்து என்ன ஸார் பெரிசு? பெத்த குழந்தைங்கதான் பெரிய சொத்து. அதையே இழந்துட்டு தவிக்கிறோம்..."

இதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஸ்வர்ணா, சோகத்தில் இருந்து கோபத்திற்கு மாறினாள்.

"இன்ஸ்பெக்டர் ஸார், என் மாமனார் ஆண் குழந்தை ஆண் குழந்தைன்னு சொல்ல சொல்ல பெண் குழந்தைதான் பிறந்துச்சு. இதுக்காக நாங்க கவலைப்பட்டதே கிடையாது. எங்க குழந்தைங்க அநியாயமா இறந்து போனதுதான் தாங்க முடியாத துக்கம். என் மாமனாரைப் பெத்தவளும் பொண்ணுதான். அவர் கல்யாணம் பண்ணி, அவருக்கு ஒரு வாரிசைப் பெத்துக் குடுத்ததும் பொண்ணுதான். அந்த வாரிசுக்கும் வாரிசு உருவாகணும்னு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாரே, நானும் பொண்ணுதான். இதையெல்லாம் மறந்துட்டு ஆண் குழந்தை வேணுமாம், ஆண் குழந்தை. அழகா, சிகப்பா பிறந்த ரெண்டு குழந்தைகளைப் பறி குடுத்துட்டு நிக்கிறோம்...." இதற்கு மேல் பேச முடியாதவளாய் அழ ஆரம்பித்தாள்.

"அவருக்கு பெண் குழந்தைன்னா ஏன் இந்த அளவுக்கு வெறுப்பு? இதுக்கு அடிப்படையா ஏதாவது காரணம் இருக்கா மிஸ்டர் பிரசாத்?"

"எனக்குத் தெரிஞ்சு, அப்படியெல்லாம் பெரிசா எந்தக் காரணமும் இல்லை சார்? அவர் சின்ன வயசுல இருந்தே சுயமா சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சவர். நிறைய பணம், சொத்துக்களெல்லாம் சேர்ந்ததும் அவரோட குணமும் மாறிடுச்சு. பணம் பணம்ன்னு அலைஞ்சார். சேர்க்கும் சொத்துக்களுக்கும், தன் பேர் சொல்லவும், ஆண் வாரிசு வேணும்னு ஆசைப்பட்டார். அவரோட ஆசைப்படியே நான் பிறந்தேன். எனக்கும் ஆண் குழந்தைதான் வாரிசா வரணும்னு தீவிரமா இருந்தார். 'பெண் குழந்தைன்னா அவரோட சொத்துக்கள் எல்லாம் பெண் வழியில, வேற குடும்பத்துக்குப் போயிடுமேன்னு ஆதங்கப் பட்டார். தன்னோட பெயரும் மறைஞ்சுப் போயிடுமேன்னு ஒரு தப்பான, மூடத்தனமான சித்தாந்தத்துல சிக்கிக்கிட்டார்."

"பேத்திப் பெண்ணோட புகுந்த வீட்டுக்குத் தன் சொத்துக்கள் போறதை 'யாருக்கோ போவதாக’ நினைக்கற அவர், முன்ன பின்ன அறியாதவங்களுக்கு தர்ம ஸ்தாபனங்கள் மூலமா போறதை எப்படி ஏத்துக்கிட்டார்?"

"அதான் சொன்னேனே ஸார்... ஒரு மூடத்தனமான மனப்பான்மையை அவரே வளர்த்துக்கிட்டார்ன்னு. தர்ம ஸ்தாபனங்களுக்கு சொத்துக் கொடுத்தா, பள்ளிக்கூடங்கள், கல்லூரிகள் இதிலயெல்லாம் பெரிசு பெரிசா அவரோட பேரை போடுவாங்க. இதைத் தவிர வேற எதுவும் எனக்குத் தோணலை. மேல போய் சேர்ந்துட்ட அவர்கிட்ட போய் கேட்க முடிஞ்சா கேட்கலாம்.." வெறுப்பும், வேதனையும் கலந்து வெளிப்பட்டது பிரசாத்தின் பதிலில்.

"இந்த பங்களாவும் உங்க அப்பாவோடதுதானே?"

"ஆமா ஸார்."

"பங்களா ரொம்ப அழகா, நல்லா ப்ளான் போட்டு கட்டி இருக்கீங்க. சுத்திப் பார்க்கலாமா?"

"ஓ. தாராளமா. இந்த பங்களா ப்ளான், டெக்கரேஷன் டிசைனிங் எல்லாமே அப்பாவோட ஐடியாதான்."

ப்ரேம்குமார் பங்களா முழுவதையும் சுற்றிப் பார்த்தார். அங்கிருந்த மரச்சாமான்கள் அனைத்தும் தேக்கு மரத்தால் செய்யப்பட்டிருந்தன.

"சுவர்ல மாட்டி இருக்கற ஓவியங்கள், படங்கள், அங்கங்கே இருக்கற கலைப் பொருட்கள் எல்லாமே கலா ரசனையோட இருக்கு."

"அதுவும் கூட அப்பாவோட செலக்ஷன்தான்."

சமையல் அறை ஒரு பெரிய ஹால் அளவுக்கு இருந்தது. நவீன சாதனங்கள் அனைத்தும் இருந்தன. ஒரு மூலையில் யானையில் கால் வடிவத்தில் தேக்கு மரத்தால் செய்யப்பட்ட குப்பைத் தொட்டி இருந்தது.

சமையலறைக்குக் கீழே சில படிக்கட்டுகள் இருந்தன. "கீழேதான் ஸார் விருந்தினர்க்குன்னு இடம் ஒதுக்கி இருக்கோம்."

"ஓகோ, பேஸ்மென்ட் கெஸ்ட் ரூமா?"

"ஆமா ஸார்."

"அதையும் பார்த்துரலாமா?"

"வாங்க ஸார் பார்க்கலாம்."

ப்ரேம்குமார் பேஸ்மென்ட் கெஸ்ட் ரூம் முழுவதையும் சுற்றிப் பார்த்தார்.