அம்மா தூர தேசத்தில் இருக்கும் ஏதோ ஒரு நகரத்தில் பலவிதப்பட்ட துன்பங்களையும் அனுபவித்துக் கொண்டு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் தன்னுடைய மகனுக்கு இதய வேதனையுடன் கடிதம் எழுதுகிறாள்.
‘மகனே, நாங்க உன்னைக் கொஞ்சம் பார்க்கணும்’
ஒரு ஏழை விவசாயி ஒரு அதிகாலை நேரத்தில் உழுவதற்காக கிளம்பினான். போகும்போதே தன்னுடன் சாப்பிடுவதற்காக ஒரு ரொட்டியையும் எடுத்துச் சென்றான். உழுவதற்கான ஆயத்தங்களை அவன் செய்தான். ரொட்டியைத் தன் கோட்டிற்குள் சுருட்டி அதை ஒரு புதருக்குள் வைத்துவிட்டு, வேலை செய்ய ஆரம்பித்தான்.
நாங்கள் கரடி வேட்டைக்காகப் போயிருந்தோம்.என் நண்பர் ஒரு கரடியைச் சுட்டார். ஆனால் அவர் சுட்டது கரடியின் உடலில் ஒரு காயத்தை உண்டாக்கியது. அவ்வளவுதான். கரடியின் உடலிலிருந்து சிந்திய இரத்தம் துளித்துளியாக பனியில் தெரிந்தது. காயம்பட்ட கரடி ஓடிப்போய் விட்டது.
காட்டில் நாங்கள் அனைவரும் ஒரே கூட்டமாக நின்றிருந்தோம்.
அவர்கள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் பிரிய முடியாத அளவுக்கு நெருங்கிய நண்பர்கள். அரண்மனையிலும்- குடிசையிலும், சொர்க்கத்திலும்- நரகத்திலும் பிறந்த வேற்றுமை என்றால் என்னவென்று அறியாத இரு உள்ளங்களின் சங்கமம். அதிகபட்சம் போனால் அன்னக்குட்டிக்கு பத்து வயது இருக்கும். ஜானுக்கு வேண்டுமானால் அவளை விட இரண்டு வயது அதிகமாக இருக்கும்.
அன்னக்குட்டியின் தந்தை அந்த ஊரிலேயே மிகப்பெரிய பணக்காரர். பெரிய எண்ணெய் ஆலையொன்றின் சொந்தக்காரர். பல நூறு ஏக்கர் தென்னந்தோப்புகளுக்கு உடைமையாளர்.
முப்பத்தொன்றாவது வயதில்தான் அவன் பிறந்தான். பிறந்தபோது அவனுக்கு ஆங்காங்கே நரைத்து வளர்ந்திருந்த முடிகளும், மங்கலான இரண்டு கண்களும், சரியான வடிவத்தில் இல்லாத மூக்கும், தடிமனான உதடுகளும், பெரிய மேல் மீசையும், மிகவும் மெலிந்து போய் காணப்படும் ஒரு உடலும், ஒல்லியான கைகளும் கால்களும், வெப்பத்தாலான புண்ணும், முப்பது வருடங்களும் அவனுடைய சொத்துக்களாக இருந்தன.
July 31, 2017,
May 28, 2018,
March 8, 2012,
March 22, 2013,
You can use your Facebook account to sign into our site.
fb iconLog in with Facebook
