Lekha Books

ஒருநாள் இரவு நேரத்தில் எல்லா இயந்திரங்களும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து புரட்சி பண்ணி, மனிதர்களைக் கொல்ல ஆரம்பித்தன. அதற்குப் பிறகு மின்சக்தியின் உதவியுடன் இந்த நகரத்தை மோதி நட்சத்திரத்திலிருந்து இங்கே கொண்டு வந்தன. இப்போது இது எங்களுடைய நகரம். செம்பு கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட மனிதர்களின் நகரம்! அந்தச் சம்பவம் நடைபெற்று எத்தனையோ நூற்றாண்டுகள் ஆகிவிட்டன.”

“உங்களுக்கு சொந்த ஊரின் ஞாபகம் வரவில்லையா?”

“ஊர் என்று சொன்னால் என்ன?”

“சொந்த ஊரின் மண் ஞாபகத்தில் வரவில்லையா?”

“மண் என்று சொன்னால் பூமியா? அதன்மீது எங்களுக்கு மிகப் பெரிய வெறுப்பு இருக்கிறது. நாங்கள் எங்களுடைய நகரத்திலிருந்த மண்ணை அகற்றிவிட்டோம். மண்ணால் என்ன பிரயோஜனம் இருக்கு? மண் இருப்பதால் அழுக்கு சேரும். எப்போதும் சுத்தம் செய்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். அதற்கான தேவை என்ன இருக்கிறது? எங்களுடைய நகரத்தில் மின்சக்தியால் செயல்படும் மோட்டார்களும் விமானங்களும் இருக்கின்றன.”

“மின்சக்தியை எங்கே இருந்து பெறுகிறீர்கள்?”

“நாங்கள் எங்களுக்குத் தேவையான மின்சக்தியை சூரிய வெளிச்சத்திலிருந்து எடுத்துக்கொள்கிறோம்.”

“நீங்கள் எதைச் சாப்பிடுகிறீர்கள்?”

“மின்சக்தியை! எல்லா வீடுகளிலும் மின்சக்தி வரும் குழாய் இருக்கு. நாங்கள் காலையில் கண் விழித்தவுடன் வயிற்றில் மின்சக்தியை நிறைத்துக் கொள்வோம். பிறகு வேலை செய்வோம்.”

“நீங்க என்ன வேலை செய்றீங்க?”

“சரிதான்... இவ்வளவு பெரிய நகரத்தில் வேலைக்கா பஞ்சம்? நீங்கள் என் வீட்டுக்கு வாங்க. எங்களுடைய வாழ்க்கை முறையைத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.”

6

குழந்தைகளை பணிமனையில் உருவாக்குகிறார்கள்.

மேயருக்கு மூன்று தலைகள்

பிள்ளைகள் நான்கு பேரும் ஒன்றாகக் கூடிப் பேசி, ஒருநாள் அந்த நகரத்தில் தங்கத் தீர்மானித்தார்கள். அங்கிருந்து சில மணி நேரங்கள் பயணம் செய்தால் சந்திரனை அடையலாம். எல்லோரும் விண்வெளியில் பயன்படுத்தக்கூடிய சூட் அணிந்து புத்லியின் வேனில் ஏறினார்கள். வேன் சில நிமிடங்களில் அவளுடைய வீட்டிற்கு முன்னால் போய் நின்றது.

“நீங்க குளிக்கணுமா?” - புத்லி கேட்டாள்.

“ஆமாம் சகோதரி! நீங்க நல்ல விஷயத்தைக் கேட்டீங்க...” நாஸ் சொன்னாள்.

புத்லி நாஸையும் மோகினியையும் குளியலறைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். முத்து கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட குளியலறை. கண்ணாடிகூட முத்து கொண்டு உண்டாக்கப்பட்டிருந்தது.

“உங்களுக்கு குளிப்பதற்கு ஏ.சி. வேணுமா, இல்லாவிட்டால் டி.சி. வேணுமா?”

“அப்படின்னா என்ன?” - மோகினி ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள்.

புத்லிக்கு மோகினியின் குழப்பம் புரிந்தது. “இங்கு சிலர் ஏ.சி. மின்சக்தியில் குளிப்பார்கள். சிலர் டி.சி. மின்சக்தியில் குளிப்பார்கள். உங்களுக்கு எதில் விருப்பம்?”

“மின்சக்தியில் குளிப்பதா? அய்யய்யோ! இங்கு தண்ணீர் இருக்காதா?”

“தண்ணீரா? அப்படின்னா என்ன?”

நாஸும் மோகினியும் திகைத்துப் போய் நின்றுவிட்டார்கள் அவர்கள் செம்பு கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட சிறுமியிடம் என்ன கூறுவார்கள்? அவர்கள் குழாயைக் சுட்டிக் காட்டியவாறு கேட்டார்கள் : “அது என்ன?”

“பொத்தானை அழுத்திப் பாருங்க!”

குழாயிலிருந்து நீர் துளிகளைப்போல கனம் குறைவான முத்துக்கள் கொட்ட ஆரம்பித்தன.

“சிலர் ஷவர் பாத்தை விரும்புவார்கள். முத்துமணிகள் உடல்மீது வந்து விழும்போது மிகவும் ஆனந்தமாக இருக்கும். நீங்கள் ஷவர்பாத்தில் குளியுங்கள்.”

நாஸும் மோகினியும் பதிலெதுவும் கூறவில்லை. அவர்கள் கண்ணாடிக்கு அருகில் வைக்கப்பட்டிருந்த ப்ராஸ்ஸோ (செம்பு பித்தளை ஆகியவற்றை மினுமினுப்பு ஆக்குகிற பாலிஷ்) குப்பியைப் பார்த்து கேட்டார்கள் : “அது என்ன?”

“ப்ராஸ்ஸோ! நீங்கள் ப்ராஸ்ஸோவைப் பார்த்தது இல்லையா? நாங்கள் குளித்து முடித்தவுடன் ப்ராஸ்ஸோவால் உடலை பளபளப்பு ஆக்குவோம். இங்குள்ள நவநாகரீகப் பெண்கள் தினமும் மூன்று நான்கு முறை ப்ராஸ்ஸோவைப் பயன்படுத்துவார்கள்.”

“நாங்கள் சோப்பைத்தான் பயன்படுத்துவோம்.”

“அப்படியென்றால் என்ன?”

“ஒருவகை ப்ராஸ்ஸோ” - நாஸ் சொன்னாள்.

“ஒவ்வொரு ஊரிலும் மாறுபட்ட முறை இருக்கு. இங்குள்ளவை இவை எல்லாம். முத்து ப்ரஷ், முத்து சீப்பு, முத்து துவாலை! நாங்கள் செம்பு கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட சாதாரண மனிதர்கள். எனினும் விருந்தினர்களை உபசரிப்பதில் நாங்கள் யாரையும் விட பின்னால் இல்லை.”

நாஸும் மோகினியும் சிறிது நேரம் சென்றதும் குளியலறையை விட்டு வெளியே வந்தார்கள். அதற்குள் புத்லி மேயரை ஃபோன் பண்ணி அங்கு வரும்படிச் செய்திருந்தாள். மேயரும் செம்பு கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட மனிதர்தான். ஆனால், அவருக்கு மூன்று தலைகள் இருந்தன. இரண்டு தலைகளுக்கு ஏதாவது பிரச்சினை உண்டானால், மூன்றாவது தலையைக் கொண்டு அவர் சிந்திப்பார். சில வேளைகளில் மூன்று தலைகளையும் பயன்படுத்திச் சிந்திப்பதும் உண்டு.

மேயர் பிள்ளைகள் நான்கு பேரையும் நகரத்தைச் சுற்றிக் காட்டுவதற்காக அழைத்துக் கொண்டு சென்றார். அவர்களுக்கு குழந்தைகளுக்கான பூங்கா மிகவும் பிடித்திருந்தது. அங்கு முத்துக்களாலான செடிகளும் கொடிகளும் பூக்களும் இருந்தன. நாஸும் மோகினியும் கொஞ்சம் பூக்களைப் பறித்துத் தங்களின் கூந்தலில் சூடிக் கொண்டார்கள். பூங்காவில் சில செம்பு கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட பெண்கள் செம்பாலான குழந்தைகளை அழைத்துக் கொண்டு சுற்றிக் கொண்டிருப்பதை அவர்கள் பார்த்தார்கள்.

“உங்களுடைய நகரத்திலும் குழந்தைகள் பிறக்கிறார்களா?” உர்ஃபி கேட்டான்.

“ஏன் பிறக்கவில்லை? நாங்கள் செம்பு கொண்டு படைக்கப்பட்டவர்கள் என்பதால் இதயம் இல்லாதவர்கள் என்று நினைத்துவிட்டீர்களா?” - மேயர் எதிர்கேள்வி கேட்டார்.

“இதயம் இருக்கிறதா?”

“இருக்கு. மின்சக்தியின் உதவியால் செயல்படுகிறது. குழந்தைகள்மீது பாசமும் உண்டு.”

“உங்களுக்குக் குழந்தைகளைப் பிடிக்குமா?” ஜிம்மி புத்லியிடம் கேட்டான்.

“எனக்கு குழந்தைகளை மிகவும் பிடிக்கும். திருமணத்திற்குப் பிறகு நான் பணிமனையிலிருந்து இரண்டு குழந்தைகளை விலைக்கு வாங்குவேன்.”

“இங்கு பணிமனையிலா குழந்தைகளை உண்டாக்குகிறார்கள்?” உர்ஃபி கேட்டான்.

“பிறகென்ன? ஆகாயத்தில் இருந்தா விழுவார்கள்?” புத்லி சிரித்தாள்: “பனிமனைக்குப் போனால், எப்படிப்பட்ட குழந்தை வேண்டுமென்றாலும் கிடைக்கும். வசதி படைத்தவர்கள் தனிப்பட்ட முறையில் முன்கூட்டியே ஆர்டர் பண்ணி குழந்தைகளை உண்டாக்கச் செய்வார்கள்.”

“உங்களுடைய நகரத்தில் இருக்கும் குழந்தைகள் எப்போதும் குழந்தைகளாகவே இருப்பார்கள் அல்லவா?”

“குழந்தைகள் குழந்தைகளாகவும், வயதானவர்கள் வயதானவர்களாகவும் இருப்பார்கள். உங்கள் நாட்டில் எப்படி?” - மேயர் கேட்டார்.

உர்ஃபி பூமியில் இருக்கும் நிலைமைகளை விளக்கிக் கூறினான்.