Lekha Books

புதிய டைனமோவை இணைத்தால் அதற்குப் பிறகும் நூறு வருடங்கள் வாழலாம். ஜிம்மியை எந்தவொரு நோயும் பாதிக்காது. அவனுடைய கண்களின் கருவிழிகள் டெலிவிஷனைப் போல இருக்கும். அதன்மூலம் மிகவும் தூரத்தில் நடக்கும் சம்பவங்களை அவனால் பார்க்க முடியும். காதில் ரேடார் இணைத்திருப்பதால் அசாதாரணமான கேட்கும் சக்தி அவனுக்கு இருக்கிறது. இளைய மகனான ஜிம்மி மீது பேராசிரியர் மிகுந்த பிரியம் வைத்திருக்கிறார். எட்டு வயதிலேயே அவனுடைய மூளையில் எல்லா அறிவியல் விஷயங்களையும் பேராசிரியர் நிறைத்துவிட்டார். ஜிம்மிக்கு பெரிய பேராசிரியர்களுக்குக்கூட பாடம் சொல்லிக் கொடுக்கும் திறமை இருந்தது. எவ்வளவு பெரிய பலசாலியையும் மண்ணைக் கவ்வ வைக்கக் கூடிய உடல் பலமும் அவனுக்கு இருந்தது. ஜிம்மியின் மனதில் நல்ல எண்ணங்கள் மட்டுமே தோன்றும். அவன் ஒரு நல்ல இரும்பு மனிதனாக இருந்தான்.

பேராசிரியர் வீட்டிலிருந்து இரண்டு மைல் தூரத்தில் ஒரு ஆராய்ச்சி நிலையத்தை ஆரம்பித்து, அதில் பல ஆராய்ச்சிகளையும் செய்து கொண்டிருந்தார். சந்திரனுக்குப் போகக்கூடிய ஒரு ராக்கெட்டை அவர் உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தார். பிள்ளைகள் பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து திரும்பி வந்த பிறகு, அவர்கள் தங்களின் தந்தைக்கு உதவியாக இருந்தார்கள். குறும்புத் தனங்கள் கொண்ட மோகினி கேட்டாள் :

“அப்பா, சந்திரனுக்குப் போய் நாம் என்ன செய்வோம்?”

“சந்திரனில் ஒண்ணுமே இல்லை. நீர், காற்று எதுவும் இல்லை. தூசிப்படலமும் நெருப்பு மலைகளும் மட்டுமே இருக்கின்றன. அப்படித்தான் எங்களுடைய அறிவியல் புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அப்படிப்பட்ட ஆபத்தான இடத்திற்கு ஏன் போக வேண்டும்” - நாஸ் கேட்டாள்.

பேராசிரியர் பிள்ளைகளுக்கு விளக்கங்கள் கூறினார்.

“நம்முடைய தொலைநோக்குக் கருவி வழியாக சந்திரனின் ஒரு பகுதியை மட்டுமே பார்க்க முடியும். அங்கு வெற்றிடம்தான் இருக்கிறது. சுற்றிலும் மணல் மட்டுமே. காற்றும் நீரும் தாவரங்களும் உயிரினங்களும் இல்லை. எனினும், நாம் பார்க்க முடியாத பகுதியில் என்ன இருக்கிறது என்பதை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.”

“அங்கே என்ன இருக்கு?”

“இப்போது எப்படி சொல்ல முடியும்? நான் அங்கே தேடிக் கொண்டிருக்கும் பொருள் கிடைத்துவிட்டால், என்னைவிட அதிர்ஷ்டசாலி இந்த உலகத்தில் இன்னொருவன் இருக்க முடியாது.”

“அது என்ன பொருள்?” - மோகினி தன் தந்தையின் கழுத்தைக் கட்டிப் பிடித்துக்கொண்டு கேட்டாள்.

“ராக்கெட் தயாராகி முடிக்கும்போது சொல்றேன்.”

“ராக்கெட் தயாராவது எப்போது முடிவடையும்?”

“நீ சொல்லு மகனே!” - பேராசிரியர் ஜிம்மியைப் பார்த்துச் சொன்னார்.

“இன்னும் பத்து நாட்கள் ஆகும். ராக்கெட்டின் நீளம் அறுபது மீட்டர். அகலம் ஆறு மீட்டர். எடை ஆயிரம் டன். மெர்க்குரியின் சக்தியால் செயல்படும் நான்கு ராக்கெட் பம்புகள் இருக்கும்.”

“சபாஷ்!” - பேராசிரியர் எல்லோரையும்விட இளைய மகனான ஜிம்மியின் தோளைத் தட்டிய பிறகு உர்ஃபியிடம் சொன்னார்: “பார்த்தியா, சின்ன தம்பி உன்னைவிட அறிவாளியாக இருக்கிறான்.”

உர்ஃபி கவலை கலந்த குரலில் சொன்னான் :

“அவன் இரும்பு மனிதனாச்சே!”

மோகினி நாக்கை வெளியே நீட்டி ஜிம்மியைக் கிண்டல் பண்ணினாள்: “நீ ஒரு பெரிய அறிவாளிதான்!”

ஜிம்மி கோபமாகத் தன் அக்காவின் பின்னால் ஓடியபோது அவர்களின் தந்தை தடுத்தார்: “ச்சீ! அக்காவுடனா சண்டை போடுறே?”

“அவள் என்னை ஏன் கிண்டல் பண்ணுறா? நான் எல்லோரையும்விட திறமைசாலி என்றால், அதற்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்?”

“சரி... எல்லோரும் வெளியே போங்க. நான் வேலை செய்யணும்.”

பேராசிரியர் பிள்ளைகளை ஆராய்ச்சிக் கூடத்திலிருந்து வெளியே போகும்படிச் செய்தார்.

3

ராக்கெட் தயார்; ஆனால் பேராசிரியர் கைதாகிவிட்டார்...

ஒன்பதாவது நாள் ராக்கெட் தயாரிப்பது முழுமையடைந்தது. இரவில் பேராசிரியர் தன் பிள்ளைகளின் உதவியுடன் இயந்திரங்களை இயங்கச் செய்தார். ஏதாவது பிரச்சினை உண்டானால் ஜிம்மி முன்னால் வருவான். அதற்குக் காரணம் - அவனுடைய மூளை உருக்கு கொண்டு உருவாக்கப்பட்டிருப்பதும் மின்சக்தி மூலம் அவன் செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பதும்தான். ஒரு விஷயத்தைப் புரிந்து கொள்வதற்கு மற்றவர்களுக்கு பத்து மணி நேரங்கள் வேண்டுமென்றால், ஜிம்மிக்கு ஒரு நிமிடம் போதும்.

இரவு வேலைகள் அனைத்தையும் முடித்து, ராக்கெட்டில் உணவுப் பொருட்களைக் கொண்டுபோய் வைத்தார்கள். பன்னிரண்டு மணிக்கு எல்லோரும் வீட்டிற்குத் திரும்பினார்கள்.

காலையில் சந்திரனுக்குப் புறப்படுவதாக திட்டம். பூமியிலிருந்து முதல் தடவையாக சந்திரனின் இன்னொரு பக்கத்திற்குச் செல்லக்கூடிய ராக்கெட் அதுதான். புதிய உலகத்தைப் பார்க்கப் போகும் உற்சாகத்தால் பிள்ளைகள் துள்ளிக் குதித்தார்கள்.

பேராசிரியரும் மிகுந்த மகிழ்ச்சியில் இருந்தார். பூமியிலிருந்து சந்திரனின் இன்னொரு பக்கத்தை அடையப் போகிற முதல் மனிதர்!

வீட்டை அடைந்தபோது, வாசலில் போலீஸ்காரர்கள் அவரை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தார்கள். போராசிரியரைக் கைது செய்தவற்காக! பேராசிரியர் உலகத்தில் வாழ வேண்டும் என்ற கொள்கையைக் கொண்ட ஒரே மனிதர் என்பதுதான் உண்மை.

“நீங்கள் வாழ வேண்டும என்ற கொள்கையை நம்பக் கூடியவரா?” காவல் துறை அதிகாரி கேட்டார்.

“ஆமாம்...”

“நீங்கள் இதுவரை ஒரு பிரிவின் போரிலும் பங்கு பெற்றது இல்லையா?”

“இல்லை.”

“நீங்கள் மிகவும் ஆபத்தான மனிதர் என்று தோன்றுகிறது. அரசாங்கம் உங்களைக் கைது பண்ணி இமயமலையில் சிறைக்குள் வைக்க முடிவு பண்ணியிருக்கு.”

“என் பிள்ளைகள்?”

“அரசாங்கம் வேறு யாரைப் பற்றிய பொறுப்புகளையும் ஏற்றுக்கொள்ளாது. பிறகு... நீங்கள் சந்திரனுக்குப் போவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்து கொண்டிருப்பதாக அரசாங்கத்திற்குத் தகவல் கிடைச்சிருக்கு. உங்களுடைய முயற்சி சட்ட விரோதமானது. எங்களுடைய அரசாங்க விஞ்ஞானிகள் நாளை காலையில் உங்களுடைய ஆராய்ச்சி நிலையத்தை தவிடுபொடியாக்கிவிடுவார்கள். கையை நீட்டுங்க! விலங்கை மாட்டுகிறேன்.”

“தயவு செய்து பிள்ளைகளிடம் விடைபெற்றுக் கொள்வதற்காகப் பத்து நிமிடங்கள் எனக்கு அனுமதிக்க முடியுமா?” - பேராசிரியர் கேட்டார்.

“கட்டாயமா...” - இன்ஸ்பெக்டர் பதில் சொன்னார்.

பேராசிரியர் தன்னுடைய பிள்ளைகள் நான்கு பேரையும் அறைக்குள் அழைத்துக் கொண்டு வந்தார். “பிள்ளைகளே! நான் பயப்பட்ட விஷயம் நடந்து விட்டது. என்னுடைய பல வருட கடுமையான உழைப்பு பிரயோஜனம் இல்லாம போகப் போகுது. இவர்கள் என்னை கைது செய்து விடுவார்கள். பிறகு... ராக்கெட்டையும் ஆராய்ச்சி நிலையத்தையும் அழிப்பாங்க. பூமியில் வாழவேண்டும் என்ற என்னுடைய இறுதி ஆசையும் ஒண்ணுமில்லாம போகப் போகுது.”