Lekha Books

வழிகாட்டி அடுத்த நிமிடம் பின்னோக்கி நகர்ந்தான். மோகினி அவனுடைய கையைப் பிடித்திருந்ததை விட்டாள். வழிகாட்டியின் கை நடைபாதையில் விழுந்துவிட்டது. வழிகாட்டி உடனடியாக அதை எடுத்தான். பிறகு கோட் பாக்கெட்டிற்குள்ளிருந்து பசை குப்பியை எடுத்து புரட்டி கையை அவன் ஒட்டினான். தொடர்ந்து அவன் சொன்னான் : “மன்னிக்க வேண்டும். நான் மிகவும் பழைய பத்திரிகையைக் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்டிருப்பவன். எண்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் லாகூர் நகரத்திலிருந்து பிரசுரிக்கப்பட்ட பத்திரிகைதான் என்னுடைய உடல்! அதனால் தொட்டால் என்னுடைய உடல் சிதைந்துவிடும். என்னைத் தொடாதீர்கள்!”

“இது என்ன? இங்குள்ள எல்லா பொருட்களும் பேப்பரைக் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்டிருக்கின்றனவே! அதுவும் பழைய செய்தித்தாள்களைக் கொண்டு!”

வழிகாட்டி நீண்ட பெருமூச்சை விட்டவாறு சொன்னான் : “மதிப்பிற்குரிய விருந்தினர்களே! நண்பர்களே! இந்தக் கதை மிகவும் பழமையானது. எத்தனையோ வருடங்களுக்கு முன்னால் சீனாவில் மந்திர வித்தைக்காரர்கள் முதல் முறையாக பேப்பரைக் கண்டு பிடித்தபோது நடந்த கதை! அந்த மந்திர வித்தைக்காரர்கள்தான் இந்த உலகத்தை உண்டாக்கினார்கள். அவர்களுக்கு பேப்பர்மீது மிகவும் விருப்பம். அவர்கள் இங்கு வந்து எல்லா பொருட்களையும் பேப்பரைக் கொண்டு உண்டாக்கினார்கள். விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டு உலகத்தில் உள்ள எல்லா பேப்பர் மந்திர வித்தைக்காரர்களும் இங்கு வர ஆரம்பித்தார்கள். இப்போதைய நிலைமை இதுதான். உலகத்தில் எந்த இடத்திலிருக்கும் பத்திரிகைகளுக்கும் செய்திகள் கிடைப்பது இங்கிருக்கும் பேப்பர் மந்திரவாதிகள் மூலமாகத்தான். போர், புரட்சி, சமுதாய கலவரம் போன்ற எல்லா வகைப்பட்ட பிரச்சினைகள் சம்பந்தப்பட்ட செய்திகளும் பூமியில் இருக்கும் பத்திரிகைகளுக்கு இங்கிருந்துதான் கிடைக்கின்றன. இங்குள்ள மந்திரவாதிகளுக்கு வேறு எந்த ஒரு வேலையும் இல்லை. தனி மனிதர்களுக்கு இடையே, சமுதாயங்களுக்கிடையே, நாடுகளுக்குக்கிடையே சண்டைகள் உண்டாக்குவது - இவைதான் அவர்களுடைய வேலையாக இருக்கிறது. இங்குள்ள மக்களுடைய ஆடைகளும் படுக்கையும்கூட பத்திரிகைகள்தான். பத்திரிகைகளைச் சாப்பிடுகிறார்கள். பத்திரிகைகளைக் குடிக்கிறார்கள். வாசிக்கிறார்கள். பூமியில் என்றைக்காவது ஒருநாள் பத்திரிகை வெளியே வரவில்லையென்றால் அன்று இங்கு ஏதாவதொரு மந்திரவாதி இறந்துவிட்டார் என்று அர்த்தம். அந்தச் சமயத்தில் நாங்கள் பூமியில் இருக்கும் பத்திரிகைகளையும், புத்தகத்தின் தாள்களையும், கோப்புகளையும் இங்கே வரவழைத்து மந்திர சக்தியால் அவற்றை மனிதர்களாக மாற்றி விடுவோம். மற்ற பொருட்களையும் உண்டாக்குவோம். இந்த மேஜைமீது இருந்த பேப்பர் எங்கே போனது என்று நீங்கள் ஆச்சரியப்படலாம். அலமாரியில் வைத்திருந்த புத்தகங்கள் எங்கே போயின? பழைய பத்திரிகைகளும் காணாமல் போய்விட்டன. அவை அனைத்தும் நிமிட நேரத்தில் இங்கு வந்து சேர்ந்துவிடும்.”

“அப்படியென்றால் நேஷனல் புக் ட்ரஸ்ட்டின் புத்தகங்கள்கள் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட மனிதர்களும் இங்கு இருக்கிறார்களா?"  நாஸ் ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்.

“கட்டாயமா.”

“எங்களை அவர்களிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள்.”

வழிகாட்டி அப்போது அந்த வழியாக கடந்து சென்ற ரிக்ஷா வண்டிக்காரர்களைச் சைகை காட்டி அழைத்தான். ரிக்ஷா வண்டிகளும் அதை இழுத்துக் கொண்டு செல்பவர்களும் பேப்பர் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்டிருந்தார்கள். முதலில் அருகில் வந்த ரிக்ஷாவில் ஜிம்மி குதித்து ஏறினான். ரிக்ஷா தகர்ந்து விழுந்து விட்டது. ரிக்ஷாக்காரன் வேதனையில் முனகினான். அவனுடைய உடல் இரண்டு துண்டுகளாக தரையில் விழுந்து கிடந்தது. அதைத் தொடர்ந்து ஏராளமான பேப்பர் மனிதர்கள் அங்கு வந்து கூடிவிட்டார்கள். அவர்கள் ஆர்ப்பாட்டம் பண்ண ஆரம்பித்தார்கள். சிலர் குழந்தைகளை நோக்கிக் கைகளைச் சுருட்டி விட்டுக் கொண்டு பயமுறுத்தினார்கள்.

ஜிம்மி அவர்களை நோக்கித் தன் கையை உயர்த்திக் கொண்டு சொன்னான் : “நான் இரும்பால் உண்டாக்கப்பட்ட மனிதன். என்னைக் கையைச் சுருட்டி விட்டுக்கொண்டு பயமுறுத்த வேண்டாம். ஒரே குத்தில் பேப்பர் பயில்வான்களின் மந்திர சக்தியை நான் வெளியே கொண்டு வந்துவிடுவேன்.”

அதைக் கேட்டவுடன் பேப்பர் மனிதர்களின் கோபம் அதிகமாகியது. அவர்கள் குழந்தைகளை வளைத்துக் கொண்டார்கள். அப்போது போலீஸ் அங்கு வந்து சேர்ந்தது. “என்ன நடந்தது?” - போலீஸ்காரர் கேட்டார்.

“ஆக்ஸிடெண்ட்... ரிக்ஷாக்காரன் இறந்துவிட்டான். ரிக்ஷாவும் பாழாகிவிட்டது. பூமியில் இருந்து வந்திருக்கும் பயணிகளின் பொறுப்பற்ற செயல்.”

“உல்லாசப் பயணிகள் என்று கூறிக் கொண்டு இங்கு வந்து வன்முறையைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.”

“பூமி ஒழிக!”

“மந்திர நாடு வாழ்க!”

“பூமி ஒழிக!”

போலீஸ் மனிதர்கள் கூட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தியது. ரிக்ஷாவின் எண்ணையும், வழிகாட்டியின் எண்ணையும் குறித்துக் கொண்ட அவர் வழிகாட்டியிடம் கூறினார் : “இந்தப் பயணிகளை இன்று இரவு பத்து மணிக்கு அரசிக்கு முன்னால் கொண்டு போய் நிறுத்த வேண்டும்.”

“சரி.”

வழிகாட்டி குழந்தைகளை அழைத்துக் கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தான்.

அந்தக் கட்டிடம் மிகவும் பெரியதாக இருந்தது. கீழேயும் மேலேயுமாக ஏழு மாடிகள் இருந்தன. ஏராளமான அறைகளும். குழந்தைகளுக்காக உலகத்தின் எல்லா இடங்களிலும் இருந்தும் பிரசுரமாகும் மாத இதழ்கள், வார இதழ்கள் ஆகியவற்றின் பேப்பரைக் கொண்டு தயாரிக்கப்பட்ட குழந்தைகளும் அங்கே இருந்தார்கள். மோகினியும் ஜிம்மியும் கேட்டுக் கொண்டதற்காக வழிகாட்டி அவர்களை முதலில் கிழக்குப் பக்கத்தில் இருந்த மூன்றாவது அறைக்கு அழைத்துச் சென்றான். அது மிகவும் பெரிய அறையாக இருந்தது. அது மந்திர வித்தையால் உண்டாக்கப்பட்ட அறையாக இருந்ததால், மிகவும் சிறியதாக அது இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தால், அறை அந்த அளவிற்கு சிறியதாக ஆகிவிடும். பெரியதாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தால் அந்த அளவிற்கு பெரியதாக அது ஆகிவிடும். அங்கு அயிரக்கணக்கான தாள்களாலான குழந்தைகள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆரவாரம் உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். பத்து, பன்னிரண்டு வயது உள்ள அழகான ஒரு சிறுவன் அரைக்கால் சட்டையும், மேல் சட்டையும் அணிந்து ஒரு மேஜைக்கு அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டு மிகவும் கவனத்துடன் எதையோ படித்துக் கொண்டிருந்தான். மோகினி அவன் என்ன படிக்கிறான் என்று எட்டிப் பார்த்தாள். அவன் ‘சிறுவர் உலகம்’ என்ற குழந்தைகளுக்கான பத்திரிகையைப் படித்துப் கொண்டிருந்தான்.

வழிகாட்டி அவர்களை ஒருவருக்கொருவர் அறிமுகப்படுத்தி வைத்தான். அந்தச் சிறுவன் பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் குழந்தைகளைச் சந்திக்க நேர்ந்தது குறித்து மகிழ்ச்சியடைந்தான். குழந்தைகளுக்கான மாத இதழான ‘சிறுவர் உலகம்’ பிரசுரமாகும் நாட்டில் இருந்து அந்த பிள்ளைகள் வந்திருக்கிறார்கள் என்ற விஷயம் தெரிந்தவுடன், அவனுடைய சந்தோஷத்திற்கு அளவே இல்லாமல் ஆகிவிட்டது. அவன் கேட்டான் : “நீங்கள் பத்திரிகை ஆசிரியரையும் உங்களுடன் அழைத்துக் கொண்டு வந்திருக்கலாமே! அவரைப் பார்க்க நான் மிகவும் ஆவலுடன் இருந்ததேன்.”