Lekha Books

“அவர் ஸ்விட்சர்லாந்திற்குப் போயிருக்கிறார்” - உர்ஃபி சொன்னான்.

“உதவி ஆசிரியர் என்ன செய்கிறார்?”

“அவர் மூன்று மாத காலமாக அமெரிக்கா, இங்கிலாண்ட் ஆகிய நாடுகளில் பயணம் செய்து அங்கிருக்கும் குழந்தைகளைச் சந்தித்து உரையாடிவிட்டு இப்போதுதான் திரும்பி வந்திருக்கிறார். இப்போது அவர் வேலையில் மிகவும் தீவிரமாக இருக்கிறார்.”

“உதவி ஆசிரியரை அழைத்துக் கொண்டு வந்திருந்தால், இங்கு குழந்தைகளுக்கான பத்திரிகைகளை வைத்து நாங்கள் பலவகைப்பட்ட மந்திர வித்தைகளைச் செய்வதை அவருக்குக் காட்டியிருக்கலாம். இந்த கூடத்தில் பார்க்கும் எல்லா பேப்பர் குழந்தைகளும் இந்தியாவிலிருந்தும் பாகிஸ்தானிலிருந்தும் வரும் குழந்தைகளுக்கான மாத இதழ்களைக் கொண்டு தாயரிக்கப்பட்டவர்களே. குழந்தைகள் மட்டுமல்ல - மாத இதழ்களில் வரும் கதைகளின் கதாபாத்திரங்களும் இங்கு உண்டாக்கப்படுகிறார்கள்.”

“உண்மையாகவா?” - மோகினி மகிழச்சியுடன் துள்ளிக் குதித்தாள்.

பேப்பர் சிறுவன் சுட்டிக் காட்டினான்: “பார்த்தீர்களா? ஹதர் தவாவானாவின் நவ்னிஹால் சிறுவன் புத்திசாலியான முயலை உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்கிறான். அந்தக் குழந்தை பீயாம் தஹலிமில் இருந்து நகைச்சுவைத் துணுக்குகளை மனப்பாடம் செய்து கொண்டிருக்கிறது. இன்னொரு சிறுவன் ‘நிலா மாமா’வில் மந்திர வித்தை கதையைப் படித்துக் கொண்டிருக்கிறான். அவன் நிலா மாமாவின் தாள்களால் உருவாக்கப்பட்டவனே.”

ஆச்சரியமான உலகம்தான். எல்லா நாடுகளையும் சேர்ந்த, எல்லா மொழிகளிலும் உள்ள குழந்தைகளுக்கான மாத இதழ்களும், வார இதழ்களும், அவற்றால் உண்டாக்கப்பட்ட குழந்தைகளும் அங்கு இருந்தார்கள். அந்தப் புத்தகங்களில் வரும் கதைகளில் குழந்தைகளுக்கு விருப்பமான கதாபாத்திரங்களும் அங்கு இருந்தார்கள். பேப்பரால் உண்டாக்கப்பட்ட ‘டார்ஸான்’ அங்கு இருந்தான். பூமியின் டார்ஸானின் அதே உருவம்! மந்திர வித்தை சிறுவர்கள் டார்ஸானைப் பார்த்து பயந்தார்கள். டார்ஸான் அந்தக் குழந்தைகளை காரணமே இல்லாமல் கொடுமைப்படுத்தியிருந்தான்.

டார்ஸான் பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகள் இருந்த பக்கம் திரும்பிப் பார்க்கக்கூட இல்லை. அவன் பேப்பரால் ஆன ஒரு மரத்திற்கு மேலே உட்கார்ந்து கொண்டு ‘காமிக்’ என்ற மாத இதழை வாசிக்க ஆரம்பித்தான்.

“டார்ஸான் சார்! கொஞ்சம் கீழே இறங்கி வாங்க. நாங்க உங்களைச் சிறிது பார்க்க வேண்டும்!” - நாஸ் சொன்னாள்.

“போஹோம்!” - டார்ஸான் உரத்த குரலில் கத்தினான்: “என்னால் முடியாது” - மீண்டும் ‘காமிக்’ புத்தகத்தை வாசிக்க ஆரம்பித்தான்.

உர்ஃபி சிரித்துக் கொண்டே ஜிம்மிக்கு நேராக விரலை நீட்டியவாறு சொன்னான் : “கொரில்லாக்களின் அரசன் உங்களுடன் சண்டை போடுவதற்காக வந்திருக்கிறார்.”

“போறோம்?” - டார்ஸான் கர்ஜித்தவாறு காமிக் புத்தகத்தை ஜிம்மியை நோக்கி எறிந்தான். தொடர்ந்து அவன் பேப்பரால் ஆன கயிறில் தொங்கியும், தாவியும் கீழே வந்து ஜிம்மி மீது மோதினான்.

ஜிம்மி சத்தம் போட்டு சிரித்தான்.

டார்ஸான் தன்னுடைய கையை உற்றுப் பார்த்தான். வலது கை ஒடிந்து சிதைந்து விட்டிருந்தது. டார்ஸான் இடது கையால் ஜிம்மியின் முகத்தில் குத்தினான். ஜிம்மி வாயைத் திறந்தான். டார்ஸானின் இடது கை அவனுடைய வாய்க்குள் சிக்கிக் கொண்டது. டார்ஸான் பின்னோக்கி நகர்ந்தபோது, ஜிம்மி அவனுடைய கையை மென்று துப்பினான்.

டார்ஸான் ஆச்சரியப்பட்டான் : “இது என்ன மந்திர வித்தையாக இருக்கிறது! இந்தச் சிறிய பையன் என்னைத் தோல்வியடையச் செய்திருக்கிறான். இதுவரை இந்த உலகத்தில் உள்ள யாராலும் என்னைத் தோல்வியடையச் செய்ய முடியவில்லை.”

வழிகாட்டி அறிவுறுத்தினான் : “மதிப்பிற்குரிய டார்ஸான் சார்! சிறிது சுய உணர்வுடன் பேசுங்கள். இந்தப் பிள்ளைகளின் தைரியம் தான் உங்களை இந்த அளவிற்கு தைரியசாலியாக ஆக்கியது. இல்லாவிட்டால் நீங்கள் என்ன? இனிமேல் அடங்கி இருக்கக் கற்றுக் கொள்ளுங்கள். அடுத்த மாதத்திற்கான இதழ் வரும்போது, உங்களுக்கு இரண்டு கைகளும் கிடைக்கும்.”

வழிகாட்டி பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகளைக் கட்டிடத்திலிருந்து வெளியே அழைத்துக்கொண்டு வந்தான்: “வாருங்கள்! உங்களுக்கு நகரத்தின் மற்ற பகுதிகளைச் சுற்றிக் காட்டுகிறேன்” - அவன் சொன்னான்.

வழிகாட்டி பிள்ளைகளை அழைத்துக்கொண்டு வெளியே வந்த போது ஒரு பட்டாளக்காரன் அவர்களை எதிர்பார்த்து அங்கு நின்றிருந்தான்.

“அரசி உங்களை வரும்படி அழைத்திருக்கிறார்” - பட்டாளக்காரன் சொன்னான்.

“நாங்கள் வரவில்லையென்றால்..?” - ஜிம்மி கேட்டான்.

“போகலாம்! போகலாம்! பேப்பர் நாட்டின் பேப்பரால் ஆன அரசியை நாம் பார்க்கலாமே!” - நாஸ் சொன்னாள்.

அரசி வசிக்கும் தாள்களால் ஆன அரண்மனை மிகவும் அழகாக இருந்தது. தேவகன்னிகளின் கதை புத்தகத்தில் இருக்கும் படங்களில் காண்பதைப்போல மிகவும் அருமையாக அந்த அரண்மனை இருந்தது. தோட்டத்தில் பேப்பர் மலர்கள், பேப்பரால் ஆன நீர் வரவைக்கும் இயந்திரம்! அரண்மனையில் இருந்த அனைத்துப் பொருட்களும் பேப்பரால் உண்டாக்கப்பட்டவையே. புத்தகங்களிலிருக்கும் ஓவியங்களில் இருந்து எடுத்துக்கொண்டு வந்தவர்களைப்போல அரசி இருந்தாள்.

“நீங்கள் இங்கே எதற்காக வந்தீர்கள்? பூமியைச் சேர்ந்த பிள்ளைகள் பேப்பர் நகரத்தில் இருப்பது மிகவும் ஆபத்தான விஷயம். அதனால் நீங்கள் உடனடியாக என்னுடைய நாட்டை விட்டுச் செல்ல வேண்டும்” - அரசி கட்டளையிட்டாள்.

“எங்களுக்கு எங்களுடைய புறா வேண்டும்” - ஜிம்மி சொன்னான்.

“அந்தப் பறவை இங்கே இல்லை. அது இங்கிருந்து நேரெதிர் நாட்டிற்குப் போய்விட்டது. நீங்கள் அங்கே போய்த் தேடுங்கள்!”

“மதிப்பிற்குரிய மகாராணியே! நாங்கள் நேரெதிர் நாட்டிற்கு எப்படிப் போவது? நாங்கள் எங்களுடைய ராக்கெட்டை மிகவும் பின்னால் விட்டுவிட்டு வந்திருக்கிறோமே!” - மோகினி சொன்னாள்.

“நீங்கள் போவதற்கான ஏற்பாட்டை நான் செய்து தருகிறேன்” - அரசி தன் கைகளைத் தட்டினாள். அடுத்த நிமிடம் ஒரு பேப்பர் மந்திரவாதி அங்கு வந்து நின்றான்.

“இவர்களை உடனடியாக நேரெதிர் நாட்டில் கொண்டு போய் விடு!” - அரசி கட்டளையிட்டாள்.

மந்திரவாதி பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகளைப் பேப்பரால் ஆன ஒரு விரிப்பில் அமர வைத்து, ஏதோ மந்திரத்தைக் கூறினான். விரிப்பு காற்றில் பறக்க ஆரம்பித்தது. படிப்படியாக அதனுடைய வேகம் அதிகரித்தது. கண்களை மூடித் திறந்தபோது, பிள்ளைகளை ஏற்றிய விரிப்பு பல்லாயிரம் மைல்களைத் தாண்டி விட்டிருந்தது. பிறகு அது மெதுவாகக் கீழே இறங்க ஆரம்பித்தது. சிறிது நேரம் கழித்து அது நேரெதிர் நாட்டின் மிகப்பெரிய நகரத்தை அடைந்தது. மந்திரவாதி விரிப்பில் ஏறித் தன்னுடைய நாட்டிற்குத் திரும்பிச் சென்றான்.