விண்வெளிப் பயணம் - Page 23
- Details
- Category: புதினம்
- Published Date
- Written by sura
- Hits: 9864
15
நேரெதிர் நாட்டில்
நேரெதிர் நாட்டில் எல்லா விஷயங்களும் தலை கீழாக நடந்து கொண்டிருந்தன. மனிதர்கள் தலை கீழாக நடந்து கொண்டிருந்தார்கள். வாகனங்கள் முன்னோக்கிச் செல்வதற்கு பதிலாக பின்னோக்கி ஓடிக் கொண்டிருந்தன. பள்ளிகூடங்களில் வரை படங்கள் தலைகீழாகத் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. ஆசிரியர் தலைகீழாக இருந்துகொண்டு பாடம் சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். மாணவர்கள் புத்தகங்களைத் தலைகீழாகப் பிடித்தவாறு படித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
“இப்படி ஏன் செய்கிறீர்கள்?” - மோகினி ஒரு மாணவனிடம் கேட்டாள்.
“இப்படிப் படித்தால் பாடம் நல்ல முறையில் மனதில் ஏறும்” - மாணவன் சொன்னான்.
“அதனால்தான் என்னால் சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை. நம்முடைய பூமியில் இருக்கும் கல்வி முறையில் சில பிரச்சினைகள் இருக்கின்றன” - மோகினி நாஸிடம் சொன்னாள்.
“நீங்கள் எப்படிப் படிக்கிறீர்கள்?” - நேரெதிர் நாட்டைச் சேர்ந்த சிறுவன் கேட்டான்.
“நாங்கள் புத்தகத்தை நேராக வைத்துக் கொண்டுதான் படிப்போம்.”
“பிறகு எப்படி அறிவு வளரும்? மண்ணாங்கட்டி..” - அந்தச் சிறுவன் கிண்டல் கலந்த குரலில் கூறிவிட்டு வகுப்பறைக்குள் ஓடிவிட்டான்.
நேரெதிர் நாட்டில் இருந்த மருத்துவமனையில் நிலவிய நிலைமையைப் பார்த்து பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகள் ஆச்சரியப்பட்டார்கள். உடலை பாதித்திருக்கும் நோயை விரட்டுவதற்காக நோயாளிகளை மலேரியா கொசுக்களைக் கொண்டு கடிக்க வைத்தார்கள். பென்சிலின் நோயால் சிரமப்படுபவர்களை காயத்தில் இருக்கும் மேற்தோலைத் தின்ன வைத்தார்கள். சளியின் தொல்லையை குணப்படுத்த வயிற்று வலி நோய்க்கான அணுக்களை ஊசி மூலம் செலுத்தினார்கள். ஒரு நோயாளி டாக்டரிடம் குறைப்பட்டான்:
“டாக்டர்! நான் கடுமையான நோயால் சிரமப்படுகிறேன்.”
“உங்களுக்கு என்ன நோய்?”
“நூறு வருடங்களாக எனக்குக் காயச்சலே வரவில்லை. இனி என்ன செய்வது? நான் இறந்து விடுவேன்.”
“இந்த மனிதர் நல்ல உடல்நலத்துடன் இருக்கிறாரே டாக்டர்?” - நாஸ் கேட்டாள்.
“இதுதான் ஆபத்தே இவருக்கு நூறு வருடங்களாக ஆரோக்கிய நோய் பாதித்திருக்கிறது” - டாக்டர் சொன்னார்.
டாக்டர் அந்த நோயாளியின் நாடித்துடிப்பைச் சோதித்துப் பார்த்துவிட்டு கம்பவுண்டரிடம் சொன்னார்: “இவருக்கு நூற்று நான்கு டிகிரி காய்ச்சல் வரக்கூடிய மிக்சரைக் கொடு.”
“அது எதற்கு டாக்டர்?” - ஜிம்மி கேட்டான்.
“இந்த மருந்தைக் குடித்தால் இந்த ஆளுக்கு நூற்று நான்கு டிகிரி காய்ச்சல் உண்டாகும். அப்போது நோய் குணமாகிவிடும்.”
டாக்டர் தொடர்ந்து பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகள் இருந்த பக்கம் திரும்பினார்.
“நீங்கள் ஏன் கால்களால் நிற்கிறீர்கள். மரியாதைக்காரர்களைப் போல ஏன் நேராக நிற்கவில்லை?”
“டாக்டர்! நாங்கள் பூமியில் கால்களால்தான் நிற்கிறோம், நடக்கிறோம்” - நாஸ் சொன்னாள்.
அதைக் கேட்டு டாக்டர் தன் கவலையை வெளிப்படுத்தினார்: “இது மிகவும் கொடிய நோய். உங்களை அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.” டாக்டர் மருத்துவமனையிலிருந்த உதவியாளர்களை அழைத்தார்.
உதவியாளர்கள் ஓடி வந்ததைப் பார்த்து, நாஸும் மோகினியும் அழுதார்கள். அதே நேரத்தில் ஜிம்மியும் உர்ஃபியும் புத்லியும் தைரியத்துடன் நடந்து கொண்டார்கள்.
உதவியாளர்கள் தலைகீழாக நடந்து கொண்டு பிள்ளைகளைப் பிடிப்பதற்காக வந்தார்கள். பிள்ளைகளால் வேகமாக ஓட முடிந்தது. அவர்கள் சிறிது தூரம் சென்று ஓய்வெடுக்கத் தொடங்கியபோது, போலீஸின் விஸில் சத்தம் கேட்டது. மோட்டார் கார்களும் வந்து சேர்ந்தன. ஆனால், கார்கள் பின்னோக்கி ஓடிக் கொண்டிருந்தன. அதனால் பிள்ளைகளால் அதிக தூரத்திற்கு அப்பால் போக முடிந்தது. அவர்கள் ஒரு வயலை அடைந்து ஓய்வெடுத்தார்கள்.
என்ன ஆச்சரியம்! வயலில் இருந்த கதிர்கள் தலைகீழாக நின்று கொண்டிருந்தன. செடிகளின் அடிப்பகுதி காற்றில் ஆடிக்கொண்டிருந்தது. மரங்களுடைய நிலைமையும் அதுதான். வினோதமான காட்சிகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது, சிங்கம் ஒன்று ஓடி வருவதைக் கண்டு பூமியிலிருந்து வந்திருந்த பிள்ளைகள் பயந்து விட்டார்கள். ஆனால் சிங்கமும் பயப்பட்டது. அது மிகவும் சிரமப்பட்டு ஒரு மரத்தின் மேலே ஏறி நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
“காட்டு ராஜா இப்படி ஏன் பதைபதைப்பு அடைய வேண்டும்?”
“எனக்குப் பின்னால் ஒரு ஆடு ஓடி வருவதை நீங்கள் பார்க்கவில்லையா? அது என்னைப் பிடித்துத் தின்றுவிடும்.”
“ஆடு சிங்கத்தைப் பிடித்துத் தின்பதா?” - நாஸ் சத்தம் போட்டுச் சிரித்தாள். அப்படி நடக்குமா?
“எங்களுடைய நாட்டில் உள்ள நிலைமை இதுதான்” - சிங்கம் அழுதுகொண்டே சொன்னது : “இங்குள்ள ஆடுகள் மிகவும் மோசமான மிருகங்கள். அவை சிங்கத்தை வேட்டையாடும்.”
சிங்கம் அழுதுகொண்டிருக்கும்போது, எங்கிருந்தோ பூனை ஒன்று அங்கு ஓடி வந்தது. அதுவும் அந்த மரத்தில் ஏறியது. பூனையும் பயத்தால் அழ ஆரம்பித்தது.
“உங்களுக்கு என்ன கவலை பூனை?”
“எலி...” - பூனை பயம் கலந்த குரலில் சொன்னது: “தடிமனான ஒரு எலி என்னைப் பிடித்துத் தின்பதற்காக வந்து கொண்டிருக்கிறது.”
ஒரு எலி தன்னுடைய பற்களை வெளியே காட்டிக் கொண்டு பூனையையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைப் பிள்ளைகள் பார்த்தார்கள். அருகிலேயே நின்றிருந்த ஒரு ஆடு தரையை ஓங்கி மிதித்தவாறு சிங்கத்தை பயமுறுத்திக் கொண்டிருந்தது. “கீழே இறங்கி வா... உன்னை நான் பச்சையாகவே சாப்பிடப் போகிறேன்”- ஆடு சொன்னது.
பூமியில் இருந்து வந்த பிள்ளைகள் அந்தச் செயல்களைப் பார்த்து பரபரப்பு அடைந்தார்கள். இது என்ன நேர் மாறான நாடு! எல்லாமே தலைகீழாக நடந்து கொண்டிருக்கின்றன! ஒரு கிழவன் ஒரு குழந்தையின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு நடந்து வருவதை அவர்கள் பார்த்தார்கள்.
உர்ஃபி அந்தக் கிழவனிடம் கேட்டான் : “தாத்தா! இது உங்களுடைய மகனா?”
“இல்லை. நான் இவருடைய மகன்” - கிழவன் சொன்னான்.
அதைக் கேட்டு உர்ஃபி அதிர்ச்சியடைந்து நின்று விட்டான். அந்தக் கிழவன் என்ன புலம்புகிறான்!
கிழவனுக்கு அருகில் நின்றிருந்த குழந்தை பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகளுக்கு விளக்கிக் கூறினான்: “எங்களுடைய நாட்டில் எல்லோரும் பிறக்கும்போது கிழவர்களாகத்தான் பிறப்பார்கள். பிறக்கும்போது அவர்களுக்கு நரைத்த முடியும் தாடியும் இருக்கும். வாயில் பற்கள் இருக்காது. வயது கூடக்கூட, கிழவன் நடுத்தர வயது மனிதனாக ஆவான். நடுத்தர வயது மனிதன் இளைஞனாக ஆவான். இளைஞன் சிறுவனாக மாறுவான். சிறுவன் குழந்தையாக ஆவான். பிறகு படிப்படியாக வயது குறையத் தொடங்கும். உயரமும் குறையும். இறுதியில் ஒருநாள் வயதான குழந்தையாக ஆனவுடன் அவன் மரணத்தைத் தழுவுவான். அதாவது பிறக்கும்போது நூறு ஆண்டுகள் வயது இருக்கும். இறக்கும்போது ஒருநாள் வயது இருக்கும்.”