Lekha Books

ஏதோ கசாப்புக் கடையிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வந்த எலும்புத் துண்டுடன் போராடித் தோல்வியடைந்த ஒரு நாய் மேலே பார்த்தவாறு குரைத்தது.

இருமல்! இருமல்! அந்த இருமல் சத்தம் ஆள் அரவமற்ற சாலையில் போய்க்கொண்டேயிருந்தது.

‘‘மாமா... மாமா...”- அவள் ஜன்னலின் இரும்புக் கம்பிகளைப் பிடித்துக் கொண்டு எட்டிப் பார்த்தாள்.

பேருந்து நிலையத்திற்கு அருகிலிருந்த சுமை தாங்கிக் கல்லின் மீது ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டு ஒரு பைத்தியக்காரன் இடைவிடாமல் முணுமுணுத்துக் கொண்டேயிருந்தான். அதற்கருகில் இருக்கும் ஓடையில்தான் பத்து வருடங்களுக்கு முன்பு ஒரு சாயங்கால வேளையில் அவள் மல்லாந்து விழுந்து கிடந்தாள். அந்த ஓடையிலிருந்துதான், ஒரு ரிக்ஷா வண்டிக்காரனின் தழும்பேறிய கைகள் அவளை வாரித் தூக்கின. அந்த ஓடையிலிருந்துதான் அவளுடைய வாழ்க்கை ஆரம்பித்தது. அந்த மாலை வேளையில்தான் அவளுடைய அதிர்ஷ்ட சூரியன் உதயமானான்.

இன்று அவள் அந்த உயரமான மாளிகையின் மேல் மாடியில் செல்வச் செழிப்பிற்கு நடுவில் நின்று கொண்டிருக்கிறாள். பத்து வருடங்களில் அவள் வாழ்க்கையின் வசந்தத் தோட்டத்திற்கு வந்து சேர்ந்திருக்கிறாள். சந்தோஷத்திற்குப் பின்னால் நீண்டு கிடக்கும் துன்பக் கடலின் கம்பீரமான அலைகளின் ஆர்ப்பரிப்பை இப்போதும் அவள் கேட்டுக் கொண்டுதானிருக்கிறாள்.

அந்தப் பெருங்கடலில் கடுமையான காற்றையும் பெரும் அலைகளையும் எதிர்த்து அவளைக் கரையில் கொண்டு வந்து சேர்த்த படகு அதோ உடைந்தும், சிதைந்தும், சாய்ந்தும், சரிந்தும் அலைகளில் சிக்கி எந்தவித இலக்கும் இல்லாமல் அலைந்து கொண்டிருக்கிறது.

சுமைதாங்கிக் கல்லையும் தேநீர்க் கடையையும் கடந்த இருமல் வங்கிக்கு முன்னால் போய் நின்றது. பிறகும் அது தாண்டித் தாண்டிப் போய்க் கொண்டிருந்தது.

‘‘மாமா... என் மாமா....” - ஜன்னலின் இரும்புக் கம்பிகளைப் பிடித்து முன்னால் தள்ளினாள். அந்த இரும்புக் கம்பி அவளுக்கு வழி உண்டாக்கித் தரவில்லை. இதயத்தின் துடிப்புகள் இரும்புக்குத் தெரியுமா என்ன?

இருமல்! இருமல்! இருமல்! அந்த அமைதியைக் கிழித்துக் கொண்டு இருமல் சத்தம் தூரத்தில் அஞ்சல் அலுவலகத்தைத் தாண்டிக் கேட்டது.

‘‘என் மாமா! என் மாமா!” - அவள் வேகமாக முன்னோக்கிப் பாய்ந்தாள்.

அவளுடைய தலை இரும்புக் கம்பியில் மோதியது. அவள் பின்னால் சாய்ந்து விழுந்தாள்.

இருமல்! இருமல்! இருமல்!... அந்த இருமல் சத்தம் எங்கோ தூரத்தில் கேட்டது. அதன் எதிரொலி சூனியத்தில் கலந்தது.