Lekha Books

உரத்த குரலில் சத்தம் போடுவதற்கான தைரியம்கூட இல்லாதவளாக ஸரீன்கோலா இருந்தாள். தேவை நிறைவேறியவுடன், தலை இல்லாத ஆள் அந்த இடத்தைவிட்டு வெளியேறினான்.

அன்றிலிருந்து வருபவர்கள் யாருக்கும் தலையே இல்லை. இந்தச் சம்பவத்தை யாரிடமும் கூறுவதற்கான தைரியமும் ஸரீன்கோலாவிற்கு இல்லை. அவளுக்குப் பேய் பிடித்திருக்கிறது என்று அவர்கள் எல்லாரும் கூறுகிறார்கள். பேய் பிடித்திருக்கும் ஒரு பெண்ணை அவளுக்குத் தெரியும். தினமும் இரவு எட்டு மணி ஆகிவிட்டால், அவள் சத்தம் போட்டுக் கத்த ஆரம்பிப்பாள். வாடிக்கையாளர்கள் பயந்துபோய், அந்த வழியே வருவதையே நிறுத்திக்கொண்டார்கள். இறுதியில், அவர்கள் அவளை மிதித்து வெளியேற்றினார்கள். தினமும் இரவு நேரத்தில் ஸரீன்கோலா இப்படித்தான் பாட ஆரம்பித்தாள். பாட்டுப் பாடினால், பிறகு... அந்த பெண்ணைப் போல சத்தம் போட்டு கத்த வேண்டியதில்லையே! இந்த விஷயம் ஆறு மாதங்கள் தொடர்ந்தது. கஷ்ட காலம்... அவளுடைய குரல் சரி இல்லாமலிருந்தது. கிட்டார் வாசிக்கும் ஒருவன் அவளிடம் சொன்னான்.

“அடியே, நாயே! பாடுவதற்கான குரல் இனிமையே இல்லையே! நீ மற்றவர்களுக்கு தலைவலியை உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்கிறாய்...''

அதைக் கேட்டபிறகுதான், அவள் குளியலறைக்குள் நுழைந்து பாட ஆரம்பித்தாள்... அரை மணிநேரம் அங்கிருந்து கொண்டு பாடுவாள். ‘அக்ரம் ஏழு' அதை கேட்பதுபோல காட்டிக் கொள்வது இல்லை. எது எப்படி இருந்தாலும்- ஒவ்வொரு நாளும் முப்பது பேர்களின் விஷயத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பவள் ஆயிற்றே! எனினும், உஷாராக இருப்பாள். இல்லாவிட்டாலும்- அவள் எப்போதும் உஷார்தான்...

நிலைமை அப்படி இருக்கும்போது, ஒருநாள் அவள் ஒரு ஏழை இளம்பெண்ணை அங்கு அழைத்துக்கொண்டு வந்தாள். ஒருநாள் ஸரீன்கோலா அவளை அறைக்குள் அழைத்துக்கொண்டு சென்று, இவ்வாறு கூறினாள்:

“மகளே, நான் உன்னிடம் ஒரு விஷயத்தைக் கூற விரும்புகிறேன். யாரிடமாவது அதை மனம் திறந்து கூறவேண்டும். இல்லாவிட்டால் எங்கே பைத்தியம் பிடித்துவிடுமோ என்று தோணுகிறது. ஒரு ரகசியம் என்னை பாடாய்ப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது!''

அப்போது அந்த இளம்பெண் சொன்னாள். “ரகசியத்தை வைத்திருப்பவர்கள், அதை மற்றவர்களிடம் கூறிவிடுவது நல்ல விஷயம்தான். என் பாட்டி இமாம் அலியைப் பற்றி சொல்லுவாங்க.... யாரிடமும் எதையும் கூறவில்லை... பிறகு, பாவம்... பாலைவனத்திற்குச் சென்று, கிணற்றுக்குள் தலையை நுழைத்து மனதில் இருக்கும் கவலைகள் எல்லாவற்றையும் கூறுவாராம்...''

“உண்மைதான். நான் அதை உன்னிடம்தான் கூறப்போகிறேன். நான் பார்க்கும் எந்தவொரு ஆளுக்கும் தலை இல்லை. பெண்களுக்கு அல்ல... ஆண்களுக்கு யாருக்குமே தலை கிடையாது..''

அந்த இளம்பெண் மிகவும் கவனத்துடன் கேட்டாள்: “உண்மையாகவா? தலையே இல்லாமல் ஆட்களைப் பார்க்கிறீர்களா?''

“ஆமாம்...''

“அப்படியென்றால், தலை இல்லாதவர்களாகத்தான் இருப்பார்கள்.''

“உண்மையிலேயே தலை இல்லாதவர்களாக இருந்தால், மற்ற பெண்களும் அதை பார்க்க வேண்டாமா?''

“அது சரிதான்... அவர்களும் தலை இல்லாதவர்களைத்தான் பார்க்க வேண்டும். ஒருவேளை உங்களைப்போல வெளியே கூறுவதற்கு தைரியமில்லாமல் இருப்பார்கள்.''

இறுதியில், இருவரும் ஒரு தீர்மானத்திற்கு வந்தார்கள். தலையில்லாத ஒரு ஆளைப் பார்த்தால், ஸரீன்கோலா அதை அந்த இளம் பெண்ணிடம் கூறுவாள். அந்த இளம்பெண் பார்க்க நேர்ந்தால், அதை ஸரீன்கோலாவிடம் கூறவேண்டும்.

ஸரீன்கோலா ஆண்களை தலை இல்லாமல் பார்த்தாள். அதே ஆட்களை அந்த இளம்பெண் தலையுடன் பார்த்தாள்.

மறுநாள் அந்த இளம்பெண் அவளிடம் சொன்னாள்: “ஸரீன்கோலா, கடவுளைத் தொழுது பரிகாரம் தேடவேண்டும். ஒருவேளை -மண்டை ஓட்டைப் பார்க்க முடியலாம்...''

இரண்டு நாட்களுக்கு விடுமுறை எடுத்துவிட்டு, ஸரீன்கோலா குளியலறைக்குள் சென்றாள். எப்போதும் செய்வதைப் போல, எல்லாரும் போகக் கூடிய பொது இடத்திற்குப் போவதற்குப் பதிலாக, இந்த முறை தான் மட்டும் பயன்படுத்தக் கூடிய ஒரு அறைக்குள் அவள் நுழைந்தாள். அங்கு இருந்தால், மற்றவர்களுடன் அரட்டை அடிக்கவோ தமாஷாக பேசிக் கொண்டிருக்கவோ வேண்டியதில்லை. முதுகைத் தேய்த்து விடுவதற்கு ஒரு பணிப்பெண்ணை ஏற்பாடு செய்தாள். அவள் தலையிலிருந்து கால்வரை நீர் ஊற்றிக் குளித்தாள். பிறகு பணிப்பெண்ணிடம் அழுத்தி முதுகைத் தேய்த்து விடும்படி கூறினாள். பணிப்பெண் ஸரீன்கோலாவின் முதுகைத் தேய்த்து விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். அதற்குப் பிறகும் ஸரீன்கோலாவிற்கு திருப்தி உண்டாகவில்லை. கடவுளைத் தொழுவதற்கு அந்த சுத்தம் போதாது...

இறுதியில் அந்த பணிப்பெண் குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதாள்: “பெண்ணாகப் பிறந்தவளே! உனக்கு பைத்தியம் பிடிச்சிருக்கு!''

ஸரீன்கோலா அவளை சந்தோஷப்படுத்தி அங்கிருந்து அனுப்பி வைத்தாள். அவள் தன்னைப் பற்றி மற்றவர்களிடம் கூறிக் கொண்டு திரியக்கூடாதே! உடலுறவு முடிந்த பிறகு, பின்பற்ற வேண்டிய உடல் சுத்தம் சம்பந்தமான விஷயங்களை அவளிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டாள்.

பணிப்பெண் போன பிறகு, உடலைச் சுத்தம் செய்வதில் ஸரீன்கோலா ஈடுபட்டாள். ஒரு ஐம்பது முறைகள் அவள் அதையே செய்திருப்பாள். உடலை திரும்பத் திரும்ப தேய்த்ததன் காரணமாக அது பயங்கரமாக எரிந்தது.

ஆடையை மாற்றி அணிந்துகொண்டு, ‘ஷா அப்துல் ஆஸி'மிற்கு போக ஆரம்பித்தபோது, திடீரென்று கடவுளைத் தொழ வேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கு உண்டானது. அவள் நிர்வாணமாக தொழுகையில் ஈடுபட்டாள். ஆனால், அதை எப்படிச் செய்வது என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை. இமாம் அலி பாலைவன நாட்டிற்குச் சென்று கிணற்றுக்குள் பார்த்து தன்னுடைய மனக் கவலைகளைக் கூறி, அதற்கு தீர்வு கண்டிருந்தால், அவளுடைய விஷயம் ஒரு பிரச்சினையே இல்லை. குளியலறைக்குள் நிர்வாணமாக முழுமையான தொழுகையில் ஈடுபட்ட அவள் இவ்வாறு வேண்டினாள்:

‘அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ, அலீ....................................'

தொழுகையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தபோது, அவள் அழ ஆரம்பித்தாள். அவள் அலியை அழைத்தவாறு உரத்த குரலில்

அழுதாள்.

யாரோ கதவைத் தட்டினார்கள். பிறகு சத்தம் எழுப்பியவாறு தட்டினார்கள். ஆன்மிக உணர்விலிருந்து விடுபட்ட அவள் கேட்டாள்.

“யார் அது?''

குளியலறையின் பணிப்பெண்... குளியலறையை அடைப்பதற்கான நேரமாகி விட்டது என்று அவள் சொன்னாள்.

நல்ல, சுத்தமான ஆடைகளை அணிந்துவிட்டு, பழைய துணிகளை ஸரீன்கோலா பணிப்பெண்ணிற்குத் தந்தாள். பிறகு அவள் வெளியே வந்து நேராக ‘ஷா அப்துல் ஆஸிம் மஹா'மை நோக்கி நடந்தாள்.

இரவு நேரம் ஆகிவிட்டதால், மஹாமை மூடிவிட்டிருந்தார்கள். அவள் நிலவு வெளிச்சத்தில் வாசலின் ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்து, அமைதியாக அழுதாள்.

காலையில் மஹாமைத் திறந்தபோது, அவளுடைய கண்கள் அழுது வீங்கிக் காணப்பட்டன. அழுகையை நிறுத்தி விட்டிருந்தாலும், அவள் உள்ளே செல்லவில்லை. உடல் வைக்கோலைப்போல நடுங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் போல அவள் உணர்ந்தாள்.