Lekha Books

'நான் உண்மையாவும், நேர்மையாவும் இருக்கும்போதே என்னைக் கண்டபடி பேசறாரே இவர்! அப்படின்னா நேர்மைக்கு பலன் இல்லையா? உண்மைக்குப் பலன் இல்லையா? மான்போல துள்ளிக் குதித்து வாழ்ந்துகிட்டிருந்த எனக்கு இப்பிடி பாய்ஞ்சு வந்து அடிச்சுக் கொல்ற ஒரு புலியா புருஷனா வரணும்? சந்தேகப்புத்தியினால வார்த்தை சவுக்கால இத்தனை நாள் அடிச்சிக்கிட்டிருந்தார். இப்ப கையை நீட்டி அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டார். இது எதுல போய் முடியுமோ? நல்ல நண்பன் ப்ரவீன். அவனைக் கூட பேசாதேன்னு சொல்லிட்டேனே? இப்படியெல்லாம் நேர்மையா நான் நடந்துக்கற அளவுக்கு இவர் என் மேல பாசத்தைப் பொழியறாரா? என் அழகுதான் இவரை சந்தேகப்பட வைக்குதுன்னா, எதுக்காக நான் அழகா இருக்கேன்னு தெரிஞ்சும் எதுக்காக என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாரு? கறுப்பா, குண்டா, அவலட்சணமான பொண்ணா பார்த்து மணமுடிச்சிருந்தா... நிம்மதியா இருந்திருப்பார். கட்டிக்கிட்டவளுக்கும் எந்தத் துன்பமும் இருந்திருக்காது...’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சம் வலித்தது.

சிந்தித்து சிந்தித்து கண்ணீர் சிந்தினாள் அர்ச்சனா. பிற்பகல் வரை சோர்வாகப் படுத்திருந்தவள் திடீரென எழுந்தாள். முன்தினம் காலையில் இரண்டே இரண்டு இட்லிகள் சாப்பிட்டது. அதன்பிறகு எதுவுமே சாப்பிடாமல் இருந்துவிட்ட படியால் பசி வயிற்றைக் கிள்ளியது.

துன்ப உணர்வுகள் எத்தனை நேரத்திற்குத்தான் தூக்கம், பசி போன்ற இயற்கை உணர்வுகளை மந்திக்க வைத்திருக்கும்? இயற்கை தன் இயல்பை வெளிப்படுத்தியது.

அர்ச்சனா சமையலறைக்குச் சென்றாள். ஒரு நாளைக்கு முன் தயாரித்து வைத்திருந்த ரவா உப்புமா ஃப்ரீஸரில் இருந்தது. வெளியே எடுத்து, மைக்ரோ அவனில் வைத்து குளிர்ச்சியைக் குறைக்கும் பட்டனைத் தட்டி விட்டாள்.

அது தயாராவதற்குள் வயிறு எரிந்தது. எனவே ஃப்ரிட்ஜில் இருந்து பாலை எடுத்தாள். காய்ச்சினாள். லேசாக ஆற்றி கப்பில் ஊற்றி, மெதுவாக குடித்தாள்.

அமிலத்தினால் எரிந்து கொண்டிருந்த வயிறு, பாலைக் குடிக்க, குடிக்க எரிச்சல் அடங்கி குளிர்ச்சியானது. ஆனால் எரிந்துக் கொண்டிருந்த அவளது மனம்? பெருநெருப்பாக ஜ்வாலையோடு பற்றி எரிந்துக் கொண்டிருந்தது.

மைக்ரோ அவனில் வைத்த உணவின் குளிர்ச்சி குறைந்ததும் அது ஒலித்து அழைத்தது. எழுந்து சென்று அதைத் திறந்தாள். உப்புமா இருந்த டப்பாவை எடுத்தாள். மறுபடி உள்ளே வைத்து சூடாக்கும் பட்டனைத் தட்டினாள்.

சூடு ஏறியதும் திறந்து, உப்புமா டப்பாவை எடுத்துத் திறந்தாள். ஆவி பறக்க சூடேறிய உப்புமா புதிதாக, அப்போதுதான் தயாரித்தது போல மணத்தது. சிறிய கண்ணாடிக் கிண்ணத்தில் சிறிதளவு உப்புமாவை எடுத்துப் போட்டு, ஒரு ஸ்பூனையும் கையில் எடுத்துக் கொண்டு ஹாலுக்குச் சென்றாள். சோஃபாவில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தாள். உப்புமாவை சாப்பிட்டாள். சாப்பிட்டதும் சற்று தெம்பு ஏறியது போல் உணர்ந்தாள். அழுததால் தலையில் நீர் கோர்த்துக் கொண்டு பாரமாக இருந்தது. வலியும் இருந்தது.

மனநிலையை மாற்றுவதற்காக தொலைக்காட்சியை இயக்கினாள். "அவன் கூட உனக்கென்ன பேச்சு? அவன் என்ன உன் கூடப் பிறந்தவனா? உன் கூடப் படிச்சவன்தானே? அவன்கிட்ட என்ன உனக்கு சிரிச்சு சிரிச்சுப் பேச வேண்டிக் கிடக்கு?" பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு கொடூரமான முகபாவத்தோடு மனைவியை மடக்கிக் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருந்தான் சீரியல் நாயகன். சிங்கத்திடம் மாட்டிக் கொண்ட முயல் போல பயத்தில் நடுங்கியபடி அவனது மனைவி அழுதுக் கொண்டிருந்தாள். சீரியலில் வரும் கதாப்பாத்திரங்கள், தங்கள் நடிப்புத் திறமையை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தனர்.

'ச்சே... இதிலயும் சந்தேகப் புத்தி புருஷனா? பயந்து நடுங்கும் மனைவியா?’ பட்டென்று டி.வி.யின் ஸ்விட்சைத் தட்டி அதை அணைத்தாள்.

மாமியார் கமலாவின் மருந்துகள் அடங்கிய சிறிய ஷெல்ஃபைத் திறந்தாள். அதற்குள்ளிருந்த மாத்திரை டப்பாவில் இருந்து க்ரோஸின் மாத்திரையை எடுத்து வாயில் போட்டுத் தண்ணீர் குடித்தாள்.

'எழுந்திருக்கக் கூட இயலாம இருந்த என்னை கண்டுக்காம ஓடிட்ட அவருக்கு ராத்திரி டிபன் கூட பண்ணக்கூடாது. பண்ணவும் என்னால முடியாது’ நினைத்துக் கொண்டே மாடியறைக்குச் சென்றாள். குளியலறையில் ஹீட்டரைப் போட்டாள். மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் அவர்களின் பாடல்கள் அடங்கிய சி.டி.யைப் ப்ளேயரில் போட்டாள். இதயத்திற்கு இதமான இனிய இசையமைப்பும், பாடல் வரிகளும் அவளது மனநிலையை சமனப்படுத்தின. வேறு உலகிற்கு அவளை அழைத்துச் சென்ற அந்தப் பாடல்களை கண்கள் மூடியபடி ரசித்தாள்.

அதன்பின்னர் எழுந்து நீண்ட நேரம், சூடான தண்ணீரில் குளித்தாள். அலுப்பு தீர்ந்த போதும் கன்னத்தில் தியாகு அறைந்ததனால் ஏற்பட்ட வலி தீரவில்லை. குளித்து முடித்து உடுத்திக் கொண்டு கண்ணாடி முன் நின்றாள். லேசான முக ஒப்பனை செய்து கொண்டாள்.

கன்னத்தில் கருஞ் சிவப்பாய் ரத்தம் கட்டிப் போயிருந்ததை கண்ணாடி காட்டியது.

பெருமூச்சு விட்டாள் அர்ச்சனா.

'அடையாளச் சின்னங்கள் கணவனின் அன்பு முத்தங்கள் அளித்தவையாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் என் கன்னத்தில் அவரது வெறித்தனமான இச்சையின் இம்சைகள் தந்த காயங்களும், சந்தேக வெறியின் விளைவால் அவர் அறைந்ததன் அடையாளங்கள்தானே இருக்கின்றன?....’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சும் வலித்தது. மனது இயங்காமல் உடல் ஒத்துழைக்காமல் அவனுடன் கொண்ட உறவு தந்த உடல் உபாதை அவளை வாட்டியது. வதைத்தது.

'வாழ்க்கை என்றால் என்ன? இல்வாழ்க்கை என்பது என்ன? தாம்பத்யம் என்பது என்ன? எதுவுமே புரியலியே? மனம் விட்டுப் பேசாமல் இரு துருவங்களாய் வாழும் இந்த வாழ்க்கைக்குப் பெயர்தான் இல்லறமா?’ அர்ச்சனாவின் மனக்குரல் ஒலித்தது. அவளது நெஞ்சம் வலித்தது. மனக்குரலின் ஒலியை தியாகுவின் கார் வந்து நிற்கும் ஒலி கலைத்தது.                       

உள்ளே வந்த தியாகு மாடி அறைக்கு வந்தான்.

தியாகு அவளிடம் எதுவும் பேசவில்லை. அர்ச்சனாவும் அவனிடம் எதுவும் பேசவில்லை. இருமனம் கலந்தால் ஒரு மொழியும் தேவையில்லை என்பார்கள். ஆனால் இரு மனங்களும் இறுகிப் போன நிலையில் அந்த சூழ்நிலையே இறுக்கமாக இருந்தது.

திடீரென அர்ச்சனாவின் மொபைல் போனை எடுத்தான் தியாகு. எந்தெந்த நம்பர்களை அவள் அழைத்திருக்கிறாள் என்று பார்த்தான். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னால் சமையல் கேஸ் ஏஜென்ஸி நம்பரை கூப்பிட்டிருந்தாள். வழக்கமாக மளிகை சாமான் வாங்கும் 'முத்து ஸ்டோர்ஸ்’ நம்பரைக் கூப்பிட்டிருந்தாள். அவளுக்கு வந்த நம்பர்களைத் தேடினான். பொன்னியின் அப்பா நம்பர் வந்தது. அதன்பின் ப்ரவீனின் நம்பர் வந்தது. அதைப் பார்த்ததும் ருத்ரதாண்டவம் ஆடத் தயாரானான் தியாகு.

"என்னவோ பத்தினி வேஷம் போட்ட? இதோ உன் கள்ள காதலன் கூப்பிட்டிருக்கானே?"