Lekha Books

31

கிருஷ்ணன் பிறந்த ஊராகிய மதுரா எனும் இடத்தில் கிருஷ்ணன் கோவிலில் தரிசனம் முடித்து விட்டு தாங்கள் தங்கி இருந்த அறைக்குச் சென்றனர். முருகேசனும், கமலாவும்.

"என்னங்க, நான் ஆசைப்பட்டபடி வெகு தூரத்துல இருக்கற நிறைய கோவில்களையும் புண்ணிய ஸ்தலங்களையும் திருப்தியா தரிசனம் பண்ணிக்கிட்டிருக்கோம். ஊரைவிட்டு, வீட்டைவிட்டு வந்து ரொம்ப நாளாச்சு. அர்ச்சனா என்ன பண்றாளோ என்னமோன்னு யோசனையா இருக்குங்க. நம்ப மகன் தியாகு காலையில போனா ராத்திரியிலதான் வீட்டுக்கு வர்றான். புதுசா கல்யாணம் ஆகி வந்த புதுப் பொண்ணாச்சேன்னு கொஞ்சம் கூட அக்கறை இல்லாம லேட்டா வர்றான்..."

"இங்க பாரு கமலா. நீதான் அவனுக்குக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு துடிச்ச. அவனைப் பத்தி அரசல் புரசலா என் காதுக்கு தகவல் வந்ததைப் பத்தி உன்கிட்ட சொன்னேன். அதைப் பத்தி அவன்கிட்ட பேசலாம்னு சொன்னேன். அதுக்கும் நீ ஒத்து வரலை..."

"நாம வெளிப்படையா பேசிட்டோம்ன்னா அவனுக்கு உள்ளுக்குள்ள இருக்கற பயம் போய் குளிர் விட்டுப் போயிடும். 'இவங்களுக்குத்தான் தெரிஞ்சுருச்சே, இனிமே என்ன அப்பிடின்னு தைர்யம் வந்துடும். அதனால அவன் கிட்ட பேச வேண்டாம்னு சொன்னேன்."

"அது மட்டுமா சொன்ன? அவனுக்கு ஒரு பொண்ணைப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டா திருந்திடுவான். நேரத்துக்கு வீட்டுக்கு வந்துடுவான்” அப்படின்னு சொல்லி கல்யாண ஏற்பாடும் பண்ண வச்ச. அர்ச்சனாவோட அப்பாகிட்ட தியாகுவோட திருவிளையாடலைச் சொல்லிடுவோம்னு சொன்னேன். அதையும் நீ கேக்கலை. தியாகுவோட விஷயத்தை மூடி மறைச்சு ஊரறிய அந்தப் பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி வச்சாச்சு. அவன் திருந்தின மாதிரி தெரியல. இன்னும் லேட்டாதான் வர்றான். அந்தப் பொண்ணு அர்ச்சனாவை பார்க்கறதுக்கே எனக்கு சங்கடமா இருக்கு. அந்தப் பொண்ணு காபி கொண்டு வந்து குடுக்கும்போது கூட ஒரு வார்த்தை நான் பேசறது இல்ல. தர்ம சங்கடமா இருக்கு. ஆவதும் பெண்ணாலே அழிவதும் பெண்ணாலேன்னு சொல்லுவாங்க. உன் பேச்சைக் கேட்டு, அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சு ஒரு பொண்ணோட பாவத்தை சுமக்க வேண்டியதா இருக்கு..."

"ஆவது பெண்ணாலேன்னு சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க. அதே சமயம் அழிவதும் பெண்ணாலேன்னும் சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க. அதாவது தீமைகளை அழிப்பதும் பெண்களால முடியும்ங்கறதுதான் அர்த்தம். இதை புரிஞ்சுக்காம... என்னவோ என்னை பழி சொல்றீங்க? ஒரு அழகான, அன்பான பொண்ணு தனக்காக காத்திருக்காள்ங்கற ஈர்ப்பு வீட்ல இருந்துட்டா தன்னால வீட்டை நோக்கி ஓடி வருவான்னு நான் நினைச்சேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாறிடுவான்ங்கற நம்பிக்கை இப்பவும் எனக்கு இருக்குங்க..."

"நம்பிக்கைகள் கை குடுத்தா நல்லதுதான். நல்லதையே நினைப்போம். நல்லதே நடக்கும். என்னோட மனசுல ஒரு நெருடல் இருந்துக்கிட்டே இருக்கு. நம்ப பையன் பெண்கள் விஷயத்துல பலவீனமானவன்ங்கற உண்மையை மறைச்சு அவனுக்குக் கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டோமேன்னு உறுத்திக்கிட்டே இருக்கு.

“தைரியமா இருங்க. கவலைப்படாதீங்க. ஒரு நம்பிக்கையில தியாகுவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாச்சு. அவன் திருந்திடுவான். நான் வேண்டிக்கற தெய்வங்கள் என்னைக் கைவிடாது. அர்ச்சனா நல்ல பொண்ணு."

"இந்த தியாகு இப்படி இருக்கானேன்னு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.  அர்ச்சனா முகத்துல பளிச்ங்கற சிரிப்பே இல்லை. புதுப் பொண்ணுக்குரிய சோபையே இல்லாம சோகமா இருக்கா. அதனாலதான் கூடிய வரைக்கும் அவளை நான் நேருக்கு நேரா பார்க்கறதும் இல்ல. அதிகமா பேசறதும் இல்ல. எனக்குள்ள உறுத்தற குற்ற மனப்பான்மைதான் இதுக்குக் காரணம்..."

"நீங்க வருத்தப்படாதீங்க. நாம இந்த புண்ணிய ஸ்தல யாத்திரை முடிஞ்சு போறப்ப நம்ப குடும்ப ப் பிரச்னைகளும் முடிஞ்சு, தியாகுவும், அர்ச்சனாவும் சந்தோஷமா இருக்கறதைப் பார்த்து நாமளும் சந்தோஷமா இருக்கப் போறோம்..."

"நீ சொல்ற மாதிரி நடந்துச்சுன்னா, அதைப் போல வேற நிம்மதி வேற என்ன இருக்கும்?"

"நிச்சயமா நடக்கும்ங்க."

"ஒரே ஒரு விஷயம்தான் எனக்கு நெருடலா இருக்கு. வெளில கிளிலன்னு போனாலும் கூட ஆம்பளப்பசங்க, வீட்ல தன்னோட பொண்டாட்டி கிட்ட ஒட்டுதலா, பிரியமா இருப்பாங்க. பெரும்பாலானவங்க அப்பிடித்தான். ஆனா... தியாகு, புதுப்பொண்ணான அர்ச்சனாகிட்ட கலகலன்னு சிரிச்சுப் பேசறதையே பார்க்க முடியலை... அதனாலதான் ரொம்ப கலக்கமா இருக்கு..."

"நானும் கவனிச்சேன்ங்க. ஆனா... அவன்கிட்ட நான் எதையாவது கேட்கப் போக, அவன் ஏடாகூடமா பேசிட்டான்னா என்ன பண்றதுன்னு பொறுமையா இருக்கேன். அவன்கிட்ட பேசறதை விட அந்த ஆண்டவன் கிட்ட கேட்டா தியாகு திருந்திடுவான்னுதான் சதா சர்வமும் பிரார்த்தனை பண்ணிக்கிட்டே இருக்கேன்."

அவர்கள் தங்கி இருந்த அறையின் அழைப்பு மணி ஒலித்தது. கதலை லேசாக தட்டிவிட்டு ஒரு இளைஞன் உள்ளே வந்தான்.

"சாப்பாடு ரெடியாயிடுச்சு. உங்க டூர் க்ரூப்ல நீங்க ரெண்டு பேர் மட்டும்தான் பாக்கி. வாங்க" என்று ஹிந்தியில் அழைத்ததை ஓரளவு புரிந்துக் கொண்ட முருகேசனும், கமலாவும் உணவருந்தும் ஹாலை நோக்கி நடந்தனர்.

32

தன்னை அடையாளம் தெரியாதபடி முற்றிலுமாக மாற்றிக் கொண்டு, தினமும் தியாகுவைப் பின் தொடர்வதைத் தொடர்ந்தான் ப்ரவீன்.

சில நாட்களில் சில ஹோட்டல்கள், சில நாட்களில் முறைகேடான இரவு விடுதிகள், பங்களாக்கள் போன்ற இடங்களில் பல்வேறு பெண்களை சந்தித்து அவர்களுடன் உல்லாசமாக இருப்பதே தியாகுவின் வாடிக்கையான இரவு நடவடிக்கையாக இருந்து வந்தது. பதினோரு மணி வரை பொழுதை தன் இஷ்டப்படி போக்கிவிட்டு அதன்பின்பே வீட்டிற்கு செல்வது அவனது தினசரி வழக்கமாக இருந்தது.

அன்று புதன்கிழமை, ராதிகா என்கிற தன் கல்லூரியில் படித்த பெண்ணை, தியாகு சந்தித்த அதே உணவகத்திற்கு இன்றும் வந்திருந்தான் தியாகு. அவன் வருவதற்கு முன்பாகவே அவனுக்காக ஒரு பெண் காத்திருப்பதை ப்ரவீன் கவனித்தான். அந்தப் பெண்ணின் கழுத்தில் தாலி செயின் தோற்றத்தில் ஒரு செயின் இருந்தது. புடவைக்குள் செயின் இருந்தபடியால் அது தாலியா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. அவளது முகத்தில் லேஸான பயம் தென்பட்டது. அந்த பயத்தை மீறி தியாகுவைப் பார்த்ததும் சிரித்தாள்.

"தியாகு.. என் புருஷன் ஊருக்குப் போயிருக்கார். அதனாலதான் உங்களை வரச் சொல்லி போன் பண்ணினேன். ரெண்டு நாளாகும் அவர் வர்றதுக்கு. ஆனாலும் இன்னிக்கு ஒரு நாள் மட்டும்தான் என்னால வர முடியும். திடீர்னு ஒரே நாள்ல போன வேலையை முடிச்சுட்டு வந்தாலும் வந்துடுவார்..."