Lekha Books

"ஒரு நாள் போதுமா? உன்னோடு நான் இருக்க ஒரு நாள் போதுமா......" தியாகு கேலியாக பாடினான்.

"உங்களுக்கு கேலியா இருக்கு தியாகு. என் புருஷனோட குறைஞ்ச சம்பளத்துல வாழ்க்கையை ஓட்டறது ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு. முறையான படிப்பு இல்லாதததுனால இப்பிடி முறை கேடான வாழ்க்கை நடத்த வேண்டி இருக்கு. என் புருஷன் நல்லவர். அவரும் பெரிசா ஒண்ணும் படிச்சுடலை. அதனால ஏற்பட்ட பொருளாதார பிரச்னையை சமாளிக்க, படிக்காத எனக்கு வேற வழி தெரியலை......"

"உன் சொந்தக் கதையையும், சோகக் கதையையும் கேட்டுக் கேட்டு எனக்கு அலுத்துப் போச்சு. சாப்பிடறதுக்கு என்ன வேணும்? சீக்கிரமா ஆர்டர் பண்ணி சாப்பிட்டுட்டு நாம கிளம்பலாம்."

அவர்கள் இருவரும் பேசுவதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான் ப்ரவீன். 'திருமணமான பெண் என்று கூட பார்க்காமல் தியாகுதான் இப்படி அலைகிறான் என்றால், இந்தப் பொண்ணும் இப்பிடி புருஷனுக்கு துரோகம் செஞ்சு, வருமானத்துக்காக தன்மானத்தையே பறிகுடுக்க துணிஞ்சுட்டா. ப்ரவீனின் நெஞ்சம் கனத்துப் போனது. அதே சமயம் தியாகு ஏன் அர்ச்சனாவை சந்தேகப்படுகிறான், அவனுடைய நடவடிக்கைகள் ஏன் அர்ச்சனாவை அந்த அளவு பாதிக்கும்படியாக இருக்கிறது என்பதை பல நாட்கள் தியாகுவைப் பின்பற்றியதால் தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்து விட்டது ப்ரவீனுக்கு.

தான் போட்ட வேஷத்தினால் தியாகுவின் வேஷத்தைப் புரிந்துக் கொண்டான். புரிந்துக் கொண்ட ப்ரவீன் வேதனைப் பட்டான். இனி இதற்கு என்ன செய்வது என்பது பற்றி யோசித்தான். சுகந்தியிடம் இது பற்றி கலந்து பேச வேண்டும் என்று முடிவு செய்தான்.

33

மறுநாள். சுகந்தியை சந்தித்தான். மாமியார், மாமனாரின் ஸஷ்டியப்த பூர்த்தி விழா வேலையில் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தாள் சுகந்தி. அவளிடம் தியாகுவைப் பற்றி தான் நேரில் கண்டறிந்த விஷயங்களைக் கூறினான்.

"மலர் விட்டு மலர் தாவும் வண்டாக வாழும் தியாகு ஏன் அர்ச்சனாவைப் போன்ற நல்லதொரு மலரை திருமணம் என்ற வேலிக்குள் சிக்க வைத்து அவளைக் கசக்கி முகர்ந்து நசுக்கி, அவளது உணர்வுகளை வேதனைப்படுத்த வேண்டும்? கல்யாணம் பண்ணிக்காமலே தன் மனம் போன வழியில தான் தோன்றியாய்த் திரிய வேண்டியதுதானே?" இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாசு குறுக்கிட்டான்.

"மலர் விட்டு மலர் தாவும் வண்டாக மட்டுமில்ல... மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகையையும் நாறடிச்சிருக்கானே..."

"அதுக்கு அவனை மட்டும் குற்றம் சொல்றது சரி இல்ல. அந்த மல்லிகை, மாற்றான் கை மணக்கும்படி மாறலாமா?" கேட்டான் ப்ரவீன்.

"மாறக்கூடாதுதான். சீதோஷ்ண நிலைக்காக தேசம் விட்டு தேசம் நெடுந்தூரம் பறந்து செல்லும் பறவை இனங்கள் கூட தன் ஜோடியோடத்தான் போகுது. வெறும் தேக சுகத்திற்காக பிற பெண்களைத் தேடிச் செல்லும் தியாகுவைப் போன்ற ஆம்பளைங்களால எத்தனை அப்பாவிப் பொண்ணுங்களோட வாழ்க்கை வீணாகுது? நீ சொன்ன மாதிரி தியாகு தப்பு பண்றதுனாலதான் அவன், அர்ச்சனாவையும் சந்தேகப்பட்டிருக்கான். தான் எப்படித் திரிஞ்சாலும், தன் அழகான மனைவி பத்தினியா இருக்கணும்ங்கற தீவிரம் அவன்கிட்ட தீ போல கனன்றுக்கிட்டே இருந்திருக்கு. அந்தத் தீயின் தீவிரம் அர்ச்சனாவின் துயரத்தை நாளுக்கு நாள் அதிகமாக்கி இருக்கு....." வாசு எடுத்துக் கூறிய யதார்த்தமான உண்மைகள் அளித்த உணர்வுகள், ப்ரவீனின் உள்ளத்திலும், சுகந்தியின் உள்ளத்திலும் கவலையை உண்டாக்கின.

"அர்ச்சனாவோட அபரிமிதமான அழகை மட்டுமே அனுபவிச்ச அவன், அவளை அந்நிய ஆண்களுடன் இணைத்து சந்தேகப்பட்டு அவளை சிறைக்கைதியாக்கி இருக்கான். பிறன் மனைவி தன்னிடம் பழகியது போல, தன் மனைவி பிற ஆண்களுடன் நெறி தவறி விடுவாளோங்கற எண்ணத்துல அர்ச்சனாவை சந்தேகப்பட்டிருக்கான். பாவம் அர்ச்சனா, அவங்க அப்பாவுக்காக, தியாகு செஞ்ச கொடுமையை எல்லாம் பொறுத்துக்கிட்டு இருக்கா......"

"தியாகுவைப் பத்தின மறுபக்கம் அர்ச்சனாவுக்கு தெரிஞ்சா மட்டும் அவ என்ன செஞ்சுடுவாள்ன்னு நீ நினைக்கற ப்ரவீன்? அப்பவும் அப்பா... அவரோட நெஞ்சுவலி, அப்பிடி இப்பிடின்னு தயங்குவாளே தவிர, பக்குவமா அப்பா கிட்ட எடுத்து சொல்லலாம்ங்கற தைரியமே அவளுக்கு வராது."

"வரும். நிச்சயமா வரும். தியாகுவோட பொய் முகமும், அவனைப் பத்தின உண்மைகளும் தெரிஞ்சா அவ நிறைய யோசிப்பா. துணிச்சலா சிந்திப்பா. அதிரடியா முடிவு எடுப்பா. அதே சமயம் அவங்க அப்பாவையும் காப்பாத்திக்குவா. தன் தோள்கள்ல விழுந்தது பூமாலை இல்ல பூநாகம்னு தெரிஞ்சப்புறம் இயல்பாவே அவளுக்கு ஒரு மனதிடம் வந்திடும். அர்ச்சனாவைப் பத்தின என்னோட கணிப்பு இது. நாம அவளைப் பார்த்து பேசிட்டா போதும். அதுக்கான சந்தர்ப்பம்தான் நமக்கு இப்ப முக்கியம்."

"நீ சொல்றது சரிதான். ஆனா அர்ச்சனாகிட்ட நீ பேச முடியாது. அவளைப் பார்க்க முடியாது. அர்ச்சனாகிட்ட அவசர அவரமா சொல்லி முடிக்கற விஷயமும் இல்லை இது. இந்த ஃபங்ஷன் வேலைகள்ல்ல என்னால அர்ச்சனாகிட்ட விலாவாரியா பேச முடியாது. அரைகுறையா நான் எதையாவது சொல்லப்போக விஷயம் சீரியஸாயிடக் கூடாது பாரு....."

"ஒரு ஐடியா. ஸஷ்டியப்தபூர்த்தி ஃபங்ஷனுக்கு அர்ச்சனாவையும் இன்வைட் பண்ணி இருக்கீல்ல? அவ அங்கே தனியா வந்தாள்னா அவகிட்ட....."

"ஐய்யோ ப்ரவீன்..... அர்ச்சனாவை அவன் அனுப்பவே மாட்டான். அதனால அவ வர மாட்டா. நான் இன்விடேஷன் குடுக்கறப்பவே அர்ச்சனா என்கிட்ட சொன்னா. 'அவர் அனுப்ப மாட்டார்ன்னு."

"ஓ... அப்படியா...?"

"அவசரப்படாத ப்ரவீன். இந்த ஃபங்ஷன் முடிஞ்சதும் நிச்சயமா நான் எப்பிடியாவது அர்ச்சனாவை பார்த்து எல்லா மேட்டரையும் சொல்லிடறேன். சொல்லித்தான் ஆகணும். ஏன்னா நானும், வாசுவும் அமெரிக்கா கிளம்பற ப்ரோக்ராம் இருக்கு. அடுத்து அந்த வேலைகள் இருக்கு. ஏறக்குறைய எல்லா வேலையும் முடிஞ்சுடுச்சு. இருந்தாலும் கொஞ்சம் பரபரப்பாத்தான் இருக்கும். அதனால நான் எப்படியாவது அர்ச்சனாவை மீட் பண்ணி பேசிடுவேன். ச்ச...... அர்ச்சனா விஷயமா நீ செஞ்சுருக்கற முயற்சிக்கு தாங்க்ஸ் கூட சொல்லாம விட்டுட்டேன் ப்ரவீன்....."

“இதுக்கு எதுக்கு தேங்க்ஸ் எல்லாம்?"

"அது சரி... ஃபங்ஷனுக்கு தவறாம வந்துடு."

"சரி." ப்ரவீன் கிளம்பினான். தியாகுவின் சுயரூபத்தைப் புரிந்துக் கொண்ட ப்ரவீன் தன் சுய உருவத்திற்குத் திரும்பினான். முடியை ஒட்ட வெட்டிக் கொண்டதைத் தவிர.