Lekha Books

பெங்களூர் லைனை துண்டித்துவிட்டு, சுகந்தியின் லைனைத் தொடர்பு கொண்டான் ப்ரவீன்.

"சுகந்தி..."

"என்ன ப்ரவீன்?"

"அர்ச்சனா விஷயமா உன் கிட்ட பேசணும். நீ உன்னோட வீட்லதான் இருக்கியா? இப்ப வரலாமா?"

"ஓ. வாயேன்."

"இதோ வந்துடறேன்." மொபைலை ஷர்ட் பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்டு ஒரு ஆட்டோ பிடித்து சுகந்தியின் வீட்டிற்கு சென்றான் ப்ரவீன்.

நிறைய அபார்ட்மென்ட்ஸ் கொண்ட அடுக்கு மாடிக் கட்டிடமாகவும் இன்றி தனி வீடாகவும் இன்றி நான்கு போர்ஷன்கள் அடங்கிய ஒரு கட்டிடத்தில் சுகந்தியின் போர்ஷன் இருந்தது. கட்டிடத்தை சுற்றிலும் இருந்த திறந்த வெளியில் க்ரோட்டன்ஸ் செடிகள் அழகிய வண்ணங்களில் வளர்ந்து பார்ப்பதற்கு ரம்மியமாக இருந்தன. அவற்றையெல்லாம் ரசிக்கக் கூடிய மனநிலையில் இல்லாத ப்ரவீன், சுகந்தியின் போர்ஷனுக்கு சென்று, அழைப்பு மணியை அழுத்தினான்.

கதவு திறக்கப்பட்டது. சுகந்தி நின்றிருந்தாள்.

"வா ப்ரவீன்" சுகந்தி நகர்ந்தாள்.

ப்ரவீன், அவளைத் தொடர்ந்து சென்றான்.

ஹாலில் இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்திருந்தான் வாசு.

ப்ரவீனை வரவேற்றான்.

"வா ப்ரவீன். உட்கார், டீ, காஃபி அல்லது லைம் ஜுஸ்.. என்ன வேணும் குடிக்கறதுக்கு? உன் ஃப்ரெண்டு போடற காபியைக் குடிக்கறதும், வயித்தை க்ளீன் பண்றதுக்குக் குடிக்கற விளக்கெண்ணெய்யும் ஒண்ணுதான்..." வாசுவின் கிண்டலைக் கேட்ட சுகந்தியும், ப்ரவீனும் வாய் விட்டு சிரித்தனர்.

பொய்க் கோபம் காண்பித்து வாசுவின் முதுகில் அடித்தாள் சுகந்தி.

பகிர்ந்து கொள்ளுதலும், புரிந்து கொள்ளுதலும் சரிசமமாக பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்ட சுகந்தி - வாசு தம்பதிகளைப் பார்த்து மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தான் ப்ரவீன். அதே சமயம், மிகப் பிரமாதமான சுவையுள்ள உணவைச் சாப்பிடும் பொழுது திடீரென பல்லில் கல், கடிபடுவது போல அர்ச்சனாவின் மணவாழ்க்கை ஞாபகம் வந்து, அவனது மனதை வதைத்தது.

"என்ன ப்ரவீன் திடீர்னு சீரியஸா ஏதோ யோசிக்க ஆரம்பிச்சுட்ட?"

"வேறென்ன... நம்ம அர்ச்சனாவைப் பத்திதான்... அர்ச்சனா, உன்கிட்ட தன்னோட சோகத்தையும், தன் கணவனோட நடவடிக்கைகள் பத்தியும் மனம்விட்டு சொல்லி இருக்கா. அவ சொன்னதையெல்லாம் நீ என் கிட்ட சொன்னதுல இருந்து என் மனசு கனத்துப் போச்சு. அவளோட புருஷன் தியாகுவோட வித்தியாசமான நடவடிக்கைகள் இப்படியே தொடர்ந்துக்கிட்டே போனா.. அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கை என்ன ஆகறது? மன நிம்மதி என்ன ஆகறது? அவளோட சந்தோஷம் என்ன ஆகறது? இதைப் பத்தியெல்லாம் யோசிச்சேன். ஒரு மனுஷன், கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட பொண்ணு மேல அதிக ஆசை வைக்கறது நியாயம். தன்னைத் தவிர வேற யாரும் அவளை ரசிக்கக் கூடாதுன்னு நினைக்கறதும் நியாயம். ஆனா... கட்டிக்கிட்ட பொண்ணு மேல அன்பே செலுத்தாம வெறும் ஆதிக்கம் மட்டுமே செலுத்தறது அநியாயம்தானே? இந்த அநியாயத்தை பண்ணிக்கிட்டிருக்கற தியாகுவை இப்படியே விட்டுடறதா?"

"நானும் இதைத்தான் கேட்டேன் அர்ச்சனாட்ட. அவ ரொம்ப பயப்படறா. விஷயம் அவங்கப்பாவுக்கு தெரிஞ்சுட்டா அவரோட உயிருக்கு ஆபத்துன்னு."

"அது சரிதான். நான் என்ன சொல்றேன்னா... அந்த தியாகு சைக்கியா அல்லது வக்கிரபுத்திக்காரனான்னு தெரிஞ்சுக்கணும்."

"தெரிஞ்சு..?"

"தெரிஞ்சா... அர்ச்சனாவுக்கு ஒரு தெளிவை உண்டாக்கலாம். உண்மையிலேயே சைக்கியா இருந்தா அதாவது மனதளவில பாதிச்சதுனால இப்பிடி நடந்துக்கறான்னா சைக்யாட்ரிஸ்ட் கிட்ட கூட்டிட்டுப் போய் அவனுக்கு சிகிச்சை குடுத்து அவனை சரி பண்ணலாம்..."

"தியாகுதான், சைக்யாட்ரிஸ்ட்ட போறதைப் பத்தி பேசினாலே பாயறானாமே?"

"சரி.. அப்ப... ஒரு வேளை வக்ரபுத்திக்காரன்தானான்னு உறுதியா தெரிஞ்சுக்கலாமே? தெரிஞ்சுகிட்டா அர்ச்சனாகிட்ட அதைப் பத்தி சொல்லி அவளோட பிரச்னைகளுக்கு தீர்வு காண யோசனை சொல்லலாமே...?"

"நீ சொல்றது என்னமோ கேக்கறதுக்கு நல்லாத்தான் இருக்கு ப்ரவீன். ஆனா நடைமுறைக்கு சாத்தியப்படணும்... இன்னொரு விஷயம், அவன் புத்தியே கோணல் புத்திதான்னு எப்படிக் கண்டுப்பிடிக்கறது?"

"கண்டு பிடிப்பேன். நான் கண்டு பிடிப்பேன். அர்ச்சனாவோட கண்ணை மறைச்சிருக்கற அவனோட முக மூடியைக் கிழிச்செறிவேன். அவன் மனநலம் பாதிக்கப்பட்ட மதி கெட்டவனா அல்லது குணநலன் இல்லாத கயவனான்னு கூடிய சீக்கிரம் தெரிஞ்சுப்பேன்."

"நீ தெரிஞ்சிக்கிட்ட விஷயங்கள் தப்பித் தவறிக் கூட அர்ச்சனாவோட அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சுடக் கூடாது. கவனம். அது சரி... உனக்கு எப்படி இந்த எண்ணம் தோணுச்சு?"

"எந்த பிரச்னையும் மேலோட்டமான கண்ணோட்டத்துல பார்த்துட்டு விட்டுடக் கூடாது. ஆழமா யோசிச்சுப் பார்க்கணும். நான் யோசிச்சேன். தீவிரமா யோசிச்சேன்..."

"என்ன யோசிச்சன்னு கொஞ்சம் விவரமாத்தான் சொல்லேன்..."

"நாம ஏதாவது தப்பு செஞ்சாத்தான் மத்தவங்களும் தப்பு செய்யறாங்களோன்னு நினைப்போம். உதாரணமா... உனக்கு திருட்டுப் புத்தி இருக்குன்னு வச்சுக்க..."

"ஏய்......" ப்ரவீனின் முதுகில் 'டொம் என்று அடித்தாள் சுகந்தி.

"ஐய்யோ.. வாசு ஸார்... அடிக்கறா... கண்டுக்காம இருக்கீங்க?..."

"அவளைக் கண்டிக்கணும்ன்னா நீ சொல்ல வந்ததை முழுசா சொல்லிமுடி..." வாசு கூறினான்.

"அதாவது ஒருத்தருக்கு திருட்டு புத்தி இருந்தா, மத்தவங்களையும் 'இவன் திருடி இருப்பானோ’ன்னு சந்தேகப்படுவாங்க. அதே மாதிரிதான் எல்லா விஷயத்துலயும். அர்ச்சனாவோட புருஷன் தியாகு, ஒழுக்கமில்லாதவனா இருக்கலாம். அதனால அவன் அர்ச்சனாவை சந்தேகப்படறானோன்னு எனக்குத் தோணுது. இப்ப நான் சொன்னது பொதுவான மனித இயல்பு. எல்லாருமே இப்பிடித்தான்னு சொல்ல முடியாது. பெரும்பாலானவங்க இப்படிப்பட்ட மனப்பான்மையிலதான் இருப்பாங்க. அந்த பெரும்பாலனவங்கள்ல, தியாகுவும் ஒருத்தனா இருந்து அது நிரூபணமாவும் ஆகிட்டா... அர்ச்சனாவோட பிரச்னைகள் ஒரு முடிவுக்கு வரும்னு நான் நம்பறேன்."

"நீ சொல்றது சரிதான். தியாகுவோட கொடுமையைப் பத்தியெல்லாம் சுகந்திகிட்ட அர்ச்சனா சொல்லியிருக்கா. அவனோட சந்தேக புத்திக்குக் காரணம் நீ சொன்னதாகத்தான் இருக்கணும்னு நானும் நினைக்கறேன்..." வாசு கூறியதும், தன்னுடைய யூகம் சரியாகத்தான் இருக்கும் என்ற எண்ணம் ப்ரவீனின் மனதில் வேரூன்றியது.

"தன் உயிருக்குயிரான நண்பன் அண்ணாதுரையையும், அர்ச்சனாவையும் இணைச்சு சந்தேகப்பட்டான் அந்த தியாகு. அண்ணாதுரையை 'வீட்டுக்குள்ள நுழையாதே, என் முகத்துலயும் முழிக்காதே’ன்னு ரொம்ப கேவலமா பேசி அவமானப்படுத்தி இருக்கான். நீ சொன்ன மாதிரி அந்தத் தியாகுவோட முகத்திரையைக் கிழிச்சு அவனோட மனத்திரைக்குள்ள என்னென்ன தில்லு முல்லு இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கறதும் நல்லதுதான்." சுகந்தி கூறினாள்.

"ஆமா, சுகந்தி. நம்ம அர்ச்சனா எவ்வளவு நல்ல பொண்ணு! அவங்கப்பா அவளை எவ்வளவு செல்லமா வளர்த்தாரு... ஆனா புருஷன்னு வாய்ச்சவன் படுத்தற பாட்டையெல்லாம் சகிச்சுக்கிட்டு பொறுமையா இருக்கா. அர்ச்சனாவுக்கு நம்பளால ஆன எல்லா உதவியும் செய்யணும்.