Lekha Books

"ஆமா சுகந்தி. கல்யாணமான பிறகு நீ ரொம்ப குண்டாயிட்ட. 'டபுள் சின்’ போட ஆரம்பிச்சுடுச்சு. கவனமா இரு. ஓவரா வெயிட் போட்டுட்ட... அப்புறம் உடம்பைக் குறைக்கறது ரொம்ப கஷ்டம்..."

"இஷ்டப்படி ஸ்வீட், ஐஸ்க்ரீம், மட்டன் பிரியாணி, சிக்கன் வறுவல்ன்னு சாப்பிடறேன். வாயைக் கட்டறது அவ்வளவு ஈஸியான விஷயமா இல்லையே.. இன்னிக்கு பாரு.. உன்னோட ருசியான சமையலை ஒரு புடி பிடிச்சுட்டேன். இப்பிடித்தான் ஒவ்வொரு நாளும் கண்ட்ரோல் இல்லாம சாப்பிடறதுக்கு ஏகப்பட்ட எக்ஸ்க்யூஸ்..."

"இப்பிடி எக்ஸ்க்யூஸ் எடுத்துக்கிட்டே போனா.. ஓவர் வெயிட் போறதுல இருந்து எஸ்கேப் பண்ண முடியாது. புரிஞ்சுக்க."

"புரியுது டீச்சர் புரியுது. 'நாளை முதல் குடிக்க மாட்டேன் சத்தியமடி தங்கம்’ மாதிரி நானும் நாளையில இருந்து கடுமையான உணவுக் கட்டுப்பாட்டைக் கடைபிடிக்கப் போறேன். சரிதானே?"

"சரிம்மா தாயே. உன் வைராக்யம் எது வரைக்கும்னு பார்க்கலாம்."

"பாரு... பாரு... பொறுத்திருந்து பாரு. ஹய்யோ... இதென்ன அர்ச்சு.. உன் கூட பேசிக்கிட்டிருந்ததுல நேரம் போனதே தெரியலை. நான் கிளம்பணுமே."

"கிளம்பலாம் இரு. நாலு மணி ஆனதும் 'டீ குடிச்சுட்டுப் போவியாம். சிக்கன் சமோசாவுக்கு மாவு, சிக்கனெல்லாம் ரெடி பண்ணி ஃப்ரிட்ஜில வச்சிருக்கேன். சமோசா ஷேப் பண்ணி சிக்கனை உள்ள வச்சு, தயாரா வச்சிருக்கேன். எண்ணெய்யைக் காய வச்சு, பொரிச்சு எடுத்தா போதும்..."

"பார்த்தியா...? 'கண்ட்ரோலா இரு’ன்னு நீயே சொல்லிட்டு இப்ப நீயே சிக்கன்ங்கற... சமோசாங்கற....?"

"நாளை முதல்தானே உனக்குக் கட்டுப்பாடு? இன்னிக்கு என்னோட வீட்ல நான் பண்ணித் தர்றதை நீ சாப்பிட்டே ஆகணும். முதல் முதல்ல வந்திருக்க.. இனி எப்ப வருவியோ... கரெக்ட்டா நாலரை மணிக்கு உன்னை விட்டுடுவேன். ப்ளீஸ்.. உன்கிட்ட என் கஷ்டங்களையெல்லாம் சொன்னதுல என் மனசுக்கு எவ்வளவு நல்லா இருக்கு தெரியுமா? ஒரு அம்மா கிட்ட சொல்லக்கூடிய விஷயங்களை உன்கிட்ட சொல்லியிருக்கேன். அதனால நெஞ்சுல இருந்த பாரம் கொஞ்சம் குறைஞ்சிருக்கு. அம்மாகிட்ட கூட சொல்ல முடியாத ரகசியங்களை உன்கிட்ட பகிர்ந்துக்கிட்டேன். அதனால... அதனால... நீ இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டு போ சுகந்தி. ப்ளீஸ்..."

அழுகை வெடித்து விடுமோ என்ற எண்ணத்தில் குரல் அமுங்கப் பேசிய அர்ச்சனாவைப் பார்த்து பரிதாபப்பட்டாள் சுகந்தி.

"சரி அர்ச்சு. நீ சொன்ன மாதிரி நாலரை மணி வரை உன் கூட இருக்கேன்." பேச்சு.. பேச்சு.. என்று இருவரும் பேசிக் கொண்டே இருந்ததில் மணித்துளிகள் நிமிஷங்களாய்... நிமிஷங்கள் விநாடிகளாய் பறந்தன.

நான்கு மணியானதும் ஃப்ரிட்ஜினுள் தயாராய் வைத்திருந்த பொரிக்கப்படாத சமோசாக்களை எடுத்தாள் அர்ச்சனா. வாணலியில் எண்ணெய்யைக் காய வைத்தாள். பொன் முறுகலாக சமோசாக்களைப் பொரித்தாள். அழகிய பீங்கான் தட்டில் வைத்து, சிறிய கிண்ணத்தில் 'தக்காளி சாஸ்’ ஸை ஊற்றி, சுகந்தியிடம் கொடுத்தாள். தானும் ஒரு தட்டில் எடுத்துக் கொண்டாள். இருவரும் சாப்பிட்டனர்.

"சிக்கன் சமோசா சூப்பர் அர்ச்சு" சுவைத்து சாப்பிட்டாள் சுகந்தி. ஏலக்காய் தட்டிப் போட்ட 'டீ’யைக் கொடுத்தாள். குடித்து முடிப்பதற்கும் மணி நாலரை ஆவதற்கும் சரியாக இருந்தது.

"அர்ச்சு, இதுக்கு மேல லேட்டா கிளம்பினா என்னோட வீடு போய் சேர ரொம்ப லேட் ஆயிடும். என் ஹஸ்பண்ட் எனக்குக் குடுத்திருக்கற சுதந்திரத்தை நான் மதிச்சு நடந்துக்கணும். இன்னிக்கு கரெக்ட் டைமுக்குப் போனாத்தான் இன்னொரு நாளைக்கு உன் வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு அவர்கிட்ட கேக்கறதுக்கு எனக்கு ஈஸியா இருக்கும். என் ஹஸ்பண்ட் ரொம்ப நல்லவர். உறவுகள், நண்பர்கள்னு அவரைச் சேர்ந்தவங்களா இருந்தாலும் சரி, என்னைச் சேர்ந்தவங்களா இருந்தாலும் சரி மரியாதை குடுத்து வரவேற்பார். உபசரிப்பார். நம்ம ஃப்ரெண்ட்ஸ் யாரா இருந்தாலும் சரி ஆண், பெண் பேதமெல்லாம் பார்க்க மாட்டார். என்னோட நட்புக்கு நல்ல மரியாதை குடுப்பார். என்னைப் பத்தி நல்லா புரிஞ்சுக்கிட்டவர் அவர். பெண்களை சந்தேகிக்கும் ஆண்களை வெறுத்து ஒதுக்குபவர். அக்கா, தங்கச்சி, அண்ணன், தம்பின்னு கூடப் பிறந்தவங்களோட வளர்ந்ததுனால குடும்ப நேயம் உள்ளவர். நான் எங்கே போறேன், எதுக்காகப் போறேன்னெல்லாம் கேக்கவே மாட்டார். நான்தான் அவர் குடுக்கற சுதந்திரத்தை மதிக்கணும்னு அவர்கிட்ட எங்கே போறேன், எப்ப வருவேன்னு சொல்லிட்டு போவேன். எங்க வீட்டுக்கு அவரைப் பார்க்க வர்ற, அவரோட கல்லூரி சிநேகிதர்கள் கிட்ட ரொம்ப ஃப்ரெண்ட்லியா பழகுவேன். அவரோட ஆபிஸ் நண்பர்களை வீட்டுக்கு அழைச்சுட்டு வந்து அறிமுகப்படுத்துவார். என்னைப் பத்தி பெருமையா பேசுவார். கல்யாணம்ங்கற ஒரு சம்பிரதாயம், ஆண், பெண் ரெண்டு பேரோட இயல்பான வாழ்க்கை முறையையோ இயற்கையான உணர்வுகளையோ பாதிச்சுடக் கூடாதுன்னு ரொம்ப கவனமா இருப்பார். அவரோட சிந்தனைகள் உயர்வானதா இருக்கும். 'தன்னைவிட தன் மனைவி புத்திசாலிங்கறதை எந்த ஆணுமே ஏத்துக்க மாட்டான். ஒத்துக்க மாட்டான். ஆனா இவர் 'எல்லாம் என் வொய்ஃப்னாலதான். அவ என்னை விட கில்லாடி’ன்னு புகழ்ந்து பேசுவார். பெண்களை அடிமைப்படுத்தறது கீழ்த்தரமான நடவடிக்கைன்னு சொல்லுவார். கல்யாணமான புதுசுல அதிகம் பேசாம அமைதியாத்தான் இருந்தார். ஆனா அந்த அமைதியான இயல்பே அலாதியான பிரியத்தோட அடையாளம்னு உணர்த்தினவர். நாளாக நாளாக, என் குணசித்திரத்துக்கு ஏத்தபடி அவரும் என்னைப் போலவே நிறைய பேச ஆரம்பிச்சவர். எங்களோட தாம்பத்தியம், தராசுல சரிசமமா நிக்கற தட்டுகள் மாதிரி. 'நீ பெரிசா’ நான் ‘பெரிசாங்’கற எண்ணம் இல்லை. 'நீ என்ன சொல்றது நான் என்ன கேக்கறது’ங்கற ஈகோ இல்லை. ரெண்டு உயிர், உடல்களான நாங்க, ஒரு மனசா ஒருமிச்சு வாழறோம். உன்னோட கணவன் தியாகுவும் திருந்தி, உன்னைப் புரிஞ்சுக்கிட்டு உன் மேல அன்பு செலுத்தி வாழணும். அந்த நாள் சீக்கிரம் வரும்..."

"குயவன், பானை செய்யும்போது, அவனோட மனசுல கற்பனை பண்ணி இருக்கற வடிவத்தை அடைய அந்த மண் கூட ஒத்துழைச்சு வளைஞ்சு குடுக்கும். ஆனா என் ஹஸ்பண்ட்? எதுக்குமே வளைஞ்சு குடுக்காத மூங்கில் மாதிரி. அதனால... வீண் கனவு காணாத..."

"நிச்சயமா உன் வாழ்க்கை வீணாகாது. எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு..."

"உன் நம்பிக்கையை நான் கெடுக்கலை. பார்க்கலாம்..."

"சரி... அர்ச்சு... நான் கிளம்பறேன்."

"சரி. கிளம்பு. அடிக்கடி மொபைல்ல கூப்பிட்டுப் பேசு. கொஞ்சம் இரு. இதோ வந்துடறேன்" என்ற அர்ச்சனா, தன்னிடமிருந்த புதுப்புடவைகளில் அழகிய வேலைப்பாடு செய்த 'ஜுட்’ சேலையை எடுத்தாள். ஒரு கவரில் போட்டாள். பொன்னியிடம் சொல்லி வாங்கி வைத்திருந்த பூவையும் எடுத்துக் கொண்டாள்.