Lekha Books

"இல்ல ஹரி... நான் திரும்பத் திரும்பச் சொல்றேன். நான் உங்களோட காதலி இல்ல. வெறும் சினேகிதி. நீங்க தாரா மேல வச்சிருக்கிற காதல்ல அடைஞ்ச ஏமாற்றத்தைப் பார்த்து உண்மையிலேயே எனக்கும் வருத்தமாத்தான் இருக்கு. தாராவோட அப்பாவும் சித்தியும் ஒரு தப்பு பண்ணிட்டாங்க. இனி செஞ்ச அந்த தப்பை எப்படி திரும்பவும் சரிபண்ண முடியும்? ராமன் குட்டியை விட்டு விலகிவர தாரா ஒத்துக்குவாளா?"- நான் கேட்டேன்.

"அஞ்சு வருடங்கள்ல ஒரு குழந்தை கூட தாராவுக்குப் பிறக்கல. அவளுக்கு குழந்தைகள்னா ரொம்ப பிடிக்கும். காலொடிஞ்சு கஷ்டப்பட்ட ஒரு தெருநாயை அவ வீட்டுக்குள் கொண்டு வந்து பால் தந்து குளிப்பாட்டி கண்ணும் கருத்துமா பார்த்தா. நான் அதை மதிப்பா பார்த்தேன். உண்மையாவே சொல்றேன்... அவளுக்கு அமெரிக்க வாழ்க்கை அலுத்துப் போயிருக்கணும்..."- ஹரி சொன்னான்.

"அமெரிக்கா வாழ்க்கை அவளோட உடல் ஆரோக்கியத்தை கொஞ்சமும் பாதிக்கல. இந்த அளவுக்கு ஆரோக்கியமான ஒரு பெண்ணை நான் முதன் முதலா இப்பதான் பார்க்குறேன்"- நான் சொன்னேன்.

"அவ ஆரோக்கியமான பெண்தான். அந்தக் கன்னத்துல இருக்கிற சிவப்பைப் பார்த்தியா? கண்கள்ல இருக்கிற ஒளியைப் பார்த்தியா? நடக்குறப்போ இருக்கிற கம்பீரத்தைப் பார்த்தியா? உஷா, என் தாரா உண்மையிலேயே ஒரு இரத்தினம், தெரியுமா? அவ என் வீட்டை அலங்கரிச்சுக்கிட்டு இருக்க வேண்டியவ அவளோட வாழ்க்கையை நிறைவு உள்ளதா ஆக்க என்னால மட்டுமே முடியும்"- ஹரி சொன்னான்.

"நான் இந்த விஷயத்தைப் பத்தி ரெண்டு மூணு நாள் சிந்திக்கணும். ஹரி, உங்களுக்கு எந்த விதத்திலும் உதவ நான் தயாரா இருக்கேன். தாராவுடன் பேசி அவளோட மனசை மாற்ற என்னால முடிஞ்சா..."- நான் சொன்னேன். ஹரி என்னைப் பார்த்து புன்னகைத்தான்.

4

ஹரியை நான் அதற்குப் பிறகு ஒரு வாரம் கழித்துத்தான் பார்த்தேன். அவன் வழக்கம்போல் காலையில் கல்லூரிக்கு வகுப்பு எடுக்கவும் வரவில்லை. தொலைபேசியிலும் ஹரியிடமிருந்து எந்தவித தகவலும் இல்லை. என்னை வேண்டுமென்றே ஒதுக்குகிறானோ என்று என் மனதில் ஒரு எண்ணம் தோன்ற ஆரம்பித்துவிட்டது. ஒரு மாலை நேரத்தில் நான் அவனுடைய வீட்டிற்கச் சென்றேன். நான் போகும்போது அவன் வீட்டில் இல்லை. சமையல்காரன் என்னை வரவேற்று, உபசரித்து அங்கிருந்த சோபாவில் அமரச் சொன்னான். அந்த வீட்டின் தலைவியாக சீக்கிரமே நான் வர இருக்கிறேன் என்று அவன் மனதில் ஒரு எண்ணம் இருக்கிறது என்பதை அந்த மனிதன் நடந்து கொண்ட முறையிலேயே என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

"அவரோட மாமா மகளையும், அவளோட கணவரையும் அழைச்சிக்கிட்டு ஐயா ராமேஸ்வரத்துக்கு காரியம் செய்ய போயிருக்காரு" என்றான் அந்த சமையல்காரன்.

"என்னிக்கு திரும்பி வர்றாப்ல?"- நான் கேட்டேன்.

"நாளைக்கு வரணும். அவரோட அத்தைக்கு உதவிக்குன்னு இங்கே யாரும் இல்ல. பிரசவம் நெருங்கிக்கிட்டு இருக்கு"- அவன் சொன்னான்.

அடுத்த நாள் ஹரி என் வீட்டின் முன்னால் புன்னகை தவழும் முகத்துடன் வந்து நின்றான். வெயிலின் காரணமாக சற்று கறுத்துக் காணப்பட்டாலும், அவனுடைய கண்களில் ஒரு தன்னம்பிக்கை பளிச்சிட்டதை என்னால் பார்க்க முடிந்தது.

"தாரா என்ன சொன்னா? ஹரி, தாரா உனக்கு திரும்பவும் கிடைப்பாளா?"- நான் சிரித்தவாறு அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன்.

"தாராவை என் கைக்குள்ள கொண்டு வர்றது ஒண்ணும் கஷ்டமான விஷயமில்லைன்றது தெரிஞ்சுப் போச்சு. ராமன்கட்டி தனியா வாக்கிங் போயிருந்தப்போ, நான் தாராவை கட்டிப் பிடிச்சேன். எதிர்ப்பு எதுவும் அவ தெரிவிக்கலை. பேசாம உட்கார்ந்திருந்தா. என் மடியிலேயே ரொம்ப நேரம் சாஞ்சிருந்தா. உண்மையிலேயே எனக்கு அது கனவு மாதிரி இருக்கு. என்னால இப்போ கூட அதை நம்ப முடியலை. அவ என் காதலியா இருக்க மனசுக்குள்ள பிரியப்படுறான்றதை நினைக்கிறப்போ... எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல. அவள் ஏற்கனவே திருமணமானவ. குடும்பப் பெண். இருந்தாலும் அவள் என் கைகளை தன் உடம்புல இருந்து எடுக்கச் சொல்லல"- ஹரி சொன்னான்.அவனுடைய சந்தோஷம் என் மீதும் வந்து ஒட்டிக்கொண்டது.

"அப்படின்னா இனிமேல் தாராவை அமெரிக்காவுக்கு அனுப்ப வேண்டிய அவசியமே இல்ல. ராமன்குட்டிக்கிட்ட எல்லா விஷயங்களையும் வாய்திறந்து பேசிட வேண்டியதுதான். உங்களோட முறைப் பெண்ணைத் தான் அந்த ஆளு கூட்டிட்டுப் போயிருக்கான். தப்பு, அந்த ஆளோடதுதான். தாராவை எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் விட்டுத்தர தயாரா இல்லைன்னு வாயைத் திறந்து நீங்க சொல்லிடணும். அவளும் தான் உங்க மேல வச்சிருக்கிற காதலைத் தயங்காம ராமன்குட்டிக்கிட்ட சொல்லிடட்டும்"- நான் ஹரியைப் பார்த்து சொன்னேன்.

"தாரா சொல்லமாட்டா. தாராவோட நாக்கு அடங்கிப் போயிடுச்சு. அவ என்கிட்ட கூட எதுவுமே சொல்லல. நான் சொல்றதைக் கேட்டு சிரிப்பா. நான் சொல்றபடி நடப்பா. அவளுக்குன்னு சொந்தமா ஒரு கருத்தும் இல்லைன்ற மாதிரிதான் அவளோட ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் இருக்கு"- ஹரி சொன்னான்.

"இயந்திர பொம்மைகளை தயார் பண்ணுகிற ஒரு தொழிற்சாலையில்தான் ராமன்குட்டி வேலை செய்கிறான். அங்கே தயார் பண்ணுற இயந்திர பொம்மைகளுக்கு கதவைத திறக்கவும், டைப் அடிக்கவும், பாட்டில்ல இருந்து டம்ளர்ல விஸ்கி ஊற்றித் தரவும் தெரியும். அந்தப் பொம்மைகளைப் போலவே என் தாராவும் நடக்குறாளோன்னு நான் சந்தேகப்படுறேன்"- ஹரி சிரித்தவாறு சொன்னான்.

"நாளைக்கு பகல்ல ஒரு மலையாளப்படம் பார்க்கலாம்னு நாங்க தீர்மானிச்சிருக்கோம். எம்.டி. வாசுதேவன் நாயரோட 'சதயம்'. உஷா, நீயும் எங்ககூட வரணும்"- ஹரி சொன்னான்.

பகல் காட்சி படம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது தாரா மிகவும் குறைவாகவே பேசினாள். தன்னுடைய வெள்ளை காது தொங்கட்டானைத் தொட்டுத் தடவிப் பார்த்துக் கொண்டு அவள் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தாள். ஹரியின் இடது கையை தன்னுடைய கைகளில் வைத்து அவள் தடவுவதை நான் மங்கலான வெளிச்சத்தில் பார்த்தேன். தாரா கம்பீரமானவளாகவும், அதே நேரத்தில் அமைதி நிரம்பியவளாகவும் காணப்பட்டாள். அவள் கள்ளங்கபடமில்லாத பெண்ணைப் போல அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்து உண்மையிலேயே நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்.

"டாக்டர் ராமன்குட்டி ஏன் திரைப்படம் பார்க்க வரல?"- நான் தாராவைப் பார்த்துக் கேட்டேன்.

"டாக்டர் ராமன்குட்டி ஒரு புகழ்பெற்ற விஞ்ஞானி"- தாரா சொன்னாள். நான் அவளின் அந்தப் பதிலைக் கேட்டு சிரித்துக் கொண்டேன்.

"விஞ்ஞானிகளுக்கு திரைப்படம் பார்க்க விருப்பம் இருக்காதா என்ன?"- நான் கேட்டேன்.